emanuel-kypreos.bsky.social
Απλός συνοδοιπόρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας
117 posts
167 followers
179 following
Getting Started
Active Commenter
comment in response to
post
Εδώ είναι το καμάρι της Λέσβου; Να το επιβεβαιώσει βεβαίως!
Υ.Γ. Πρόσεχε καημένε μου τι θα γράψεις 😂
comment in response to
post
Εδώ έγραψαν ότι τους απειλούσε "μοναχόλυκος" (πως λέμε μοναχόπαιδο, καμία σχέση) η σαρδέλα σε πείραξε;
Μήπως ξέρουν που πέφτει και η σκάλα Καλλονής ή ξέρουν ότι εκεί πίνεις ΜΟΝΟ Veto;
comment in response to
post
Εγώ σας ευχαριστώ που αντέχετε να με διαβάσετε. 🙂🙂🙂
comment in response to
post
Καφέ θες;
comment in response to
post
Emily in Paris, καλά να είμαστε και θα μάθουμε πολλά...
comment in response to
post
Άσε ο ένας συμμετείχε και στην κυβέρνηση της "πρώτης φοράς αριστερά" 🤯😎🥳
comment in response to
post
Για να ξέρεις την αλήθεια 3 είπαν "όχι". Ο Παυλόπουλος, ο Χηνοφώτης και ο Στυλιανίδης. Αλλά την τελική απόφαση την πήρε ο Καραμανλής, μιλώντας με τον Αγγέλου, τον Μολυβιάτη και τον Παυλόπουλο. Υπέρ δεν φαντάζεσαι ποιοι ήταν...
comment in response to
post
Δηλαδή με τον Μπακογιάννη έπρεπε να βγουν τα τανκς; Οχι δηλαδή να έχουμε και μια συνέπεια λόγων και πράξεων... 🤣🙃🥸
comment in response to
post
Εχω μείνει "Παυλόπουλος"...
comment in response to
post
Αλήθεια τώρα, πόσταρε τέτοιο πράγμα;
comment in response to
post
Να σου πω ότι έχεις άδικο; Δεν έχεις! Αυτό χτιζόταν για δεκαετίες. Από τις αρχές των '90. Κ στο δυτικό και στο ανατολικό ημισφαίριο. Μάθαμε για τις Z, Χ, και C γενιές κ κουραφέξαλα των "ειδικών".
Ομως μη σταμάμε. Ακόμη κ ένα λιθαράκι στην αντιγνώση να βάλουμε κ έναν να σώσουμε κάτι θα έχουμε κάνει.
comment in response to
post
Κατάντια... Ετσι και ζούσε ο Κολοκοτρώνης θα έλεγε στον Δράμαλη στα Δερβενάκια: "Πέρνα ωρέ Μπέη, μπας και συνέλθουν τα ζαγάρια"! Αλλά αυτοί αγαπούσαν την πατρίδα τους και είχαν σώας τας φρένας.
Σαν τον μύθο του "κρυφού σχολείου" και της "Αγίας Λαύρας". Ταγάρια!
comment in response to
post
Μη μου μιλάς στον πληθυντικό. Μόνο όσοι δεν με χωνεύουν και δεν τους χωνεύω θέλω να μου μιλάνε (και τπυς μιλάω) στον πληθυντικό. Ας αφήσουμε τον πληθυντικό για την μπουζουαρζία...
comment in response to
post
Πότε θα ανοίξω το στόμα μου και για τους Έλληνες πολιτικούς και σχετικά με την εξωτερική πολιτική και τις συναντήσεις με μεγάλους ξένους ηγέτες δεν ξέρω...
Και δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος λαός στο δυτικό ημισφαίριο που να έχει φάει το σανό που έχει φάει ο δικός μας λαός.
comment in response to
post
"Ασντικάι αλ-αζίζαα, αλ-Φιλιστινιούν ου-αλ-Ισραηλιούν αλ-λαδίνε σα 'αντούνι καθίραν, κάλμπι ου-καλιμάτι ου-ταφκίρι μαʿακούμ ντα 'ιμαν.
Σούκραν λακούμ".
(Καλοί μου φίλοι, Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί που βοηθήσατε τόσο, η καρδιά μου, τα λόγια μου και η σκέψη μου να σας συντροφεύει. Σας ευχαριστώ.)
comment in response to
post
Και πάνω από όλα στον φοβερό ταξιτζή μας τον Ιμπραήμ, τον «παλαιστίνιο Λάουντα» όπως τον έλεγα και γέλαγε μέσα από την ψυχή του.
comment in response to
post
Κινδυνέψαμε πάρα πολύ. Αλλά άξιζε.
Όμως, δεν ήμουν μόνος μου.
Μαζί μου ήταν ένας Βραζιλιάνος, ένας Ούγγρος και ένας Ισπανός συνάδελφος.
Για αυτή μας την συνάντηση «χρωστάμε πολλά» στον Σάρι Νουσέιμπε, τον Σαέμπ Ερεκάτ και τον Εχούντ Μπαράκ.
comment in response to
post
Αν αναρωτιέστε το πως μπήκαμε και πως μας άφησαν οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι είναι μια άλλη ιστορία που πραγματικά χρειάζεται να γράψω μια «εγκυκλοπαίδεια». Νομίζω πως αν ήμουν γυμνιστής για ένα μήνα καλοκαίρι στην Ελλάδα, θα ήμουν ξεβράκωτος λιγότερες φορές από ότι σε αυτό το ταξίδι.
comment in response to
post
αν ήταν ο Αραφάτ πρόεδρος για λίγα χρόνια ακόμη θα είχε δημιουργηθεί παλαιστινιακό κράτος και θα υπήρχε ειρήνη.
Και το σημαντικότερο: θα είχε αφήσει έναν άξιο διάδοχο που θα συνέχιζε την ειρηνική πορεία Ισραήλ και Παλαιστίνης…
comment in response to
post
Προδόθηκε από μια ομάδα από κοντινούς συγγενείς του. Ολοι το ήξεραν αυτό, αλλά απασχολημένος με το Παλαιστινιακό δεν έδωσε σημασία όταν έπρεπε.
Δεν προδόθηκε από τους συναγωνιστές του.
Ο Σαέμπ Ερακάτ, ισόβιος σύμβουλος του Αραφάτ και επικεφαλής Παλαιστίνιος διαπραγματευτής είχε πει ότι
comment in response to
post
ΥΓ. Ο Γιάσερ Αραφάτ έκανε λάθη. Πολλά λάθη. Και το ήξερε. Όπως έκαναν και οι ισραηλινοί ομόλογοί του. Προδόθηκε, παγιδεύτηκε, κυνηγήθηκε, χλευάστηκε μα και πάλεψε. Και ξέρω πως μετάνιωσε για αρκετά από αυτά. Αλλά ήταν αργά πια να τα διορθώσει.
comment in response to
post
Αλλά όταν είσαι μικρός στην ηλικία είσαι αρκετές φορές και ανόητος. Όχι από βλακεία, αλλά γιατί είσαι απερίσκεπτος. Εί ναι αυτή η λεγόμενη, «άγνοια κινδύνου».
Ραμάλα, Μάρτιος 2002
comment in response to
post
– και κατακόκκινου Pixie όπως τον έλεγα - Ρόμπερτ Φισκ στην Βηρυτό: «I’m trying to decide whether to be offended or just impressed by your stupidity».
Μα εμένα τότε έβραζε το αίμα μου και δεν καταλάβαινα πως είχε λίγη ζωή ακόμη μέσα του ο Γιάσερ Αραφάτ. Δεν κατάλαβα πως μιλούσα με θνητό...
comment in response to
post
Ηθελα να τον ρωτήσω τόσα, μα τόσα πολλά, για την Ιντιφάντα, το Καμπ Ντέιβιντ, τον Νάσερ, τον Λίβανο, πόσα πολλά ήθελα... Μα ήμουν ανόητος. Πέρασαν δύο δεκαετίες και ένα σχόλιο στο ενδιάμεσο του αείμνηστου
comment in response to
post
Και μου απάντησε: «Ιχνα μιντιν λάκουμ για αλ-Γιουνανιγίν μι κτίρ. Σούκραν Ιλάκουμ» (Σας χρωστάμε πολλά σε εσάς τους Ελληνες. Σας ευχαριστούμε).
Με μεγάλη δυσκολία ένας φενταγιούν από την μία και ένας από την άλλη τον σήκωσαν. Δεν ήταν βαρύς στα κιλά αλλά πονούσε παντού κ τα παυσίπονα ήταν ελάχιστα.
comment in response to
post
Αλλά και να έρθουν πάντα θα υπάρχει ένα φλυτζάνι τσάι και για αυτούς μαζί με ένα «Αχλάν γουά σαχλάν» (Καλώς ήρθατε).
«Σαν τον Σαλάχ α ντίν» του λέω;
«Μιν αντ» (από από είσαι;) με ρωτάει Του λέω: «Ανά σαχαφί μιν αλ-Γιουνάν» (Είμαι έλληνας δημοσιογράφος).
comment in response to
post
Εχουμε έναν Θεό που τον λέμε στη δική μας γλώσσα. Αν και πιστεύω πως και Αυτός έχει γυρίσει το κεφάλι του με εμάς». Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ο θόρυβος μιας μεγάλης έκρηξης και ενστικτωδώς πήγαμε να κρυφτούμε. Εκείνος γέλασε. «Μη φο (9)
βάστε» όσο είμαι εγώ εδώ «μη φοβάστε». Δεν θα μας χτυπήσουν.
comment in response to
post
Και θα αντιστέκονται όσο δεν υπάρχει ειρήνη. Είναι ένα καρβέλι ψωμί που ο Θεός το έχει κόψει στα δύο με τα χέρια του».
Και ενώνοντας τα τρία δάκτυλα του δεξιού χεριού του κουνώντας τας με ένταση, μας τόνισε: Αλλάχ σημαί νει (Αλ Λάχ=Ο Θεός). Όπως λέμε όλοι μας. Δεν έχουμε ξεχωριστό Θεό.
comment in response to
post
Όμως αυτός ο σαϊτάν, ο Σαρόν, δεν μπορεί να καταλάβει. Μας μισεί. Θέλει να καταστραφούμε όλοι. Γιοί μου εγώ δεν έχω πολλά χρόνια ζωής, αλλά εγώ είμαι ένας αρχηγός που θα φύγει. Και θα έρθει κάποιος άλλος. Οι Παλαιστίνιοι όμως θα είναι εδώ. Θα μείνουν εδώ, είναι τόπος τους, όπως και των Εβραίων.
comment in response to
post
Αν ήταν ο Γιτζάκ πρωθυπουργός [εννοούσε τον Ράμπιν] θα είχαμε ειρήνη. Εχουμε πολεμήσει ο ένας ενάντια στον άλλον».
Και τότε σαν μια λάμψη να βγήκε από τα μάτια του.
«Πραγματικά γιοί μου. Το 1948. Τον πυροβόλησα και με πυροβόλησε. Αλλά ο Θεός ήθελε να ζήσουμε και οι δύο για την ειρήνη».
comment in response to
post
Παρά το γεγονός ότι δεν είχε νερό μας κέρασε τσάι.
Μας είπε:
«Σάμιχούνι για ουλάντι, μα νταλ ιντί σι αττίκουμ». (Συγγνώμη γιοί μου, αλλά δεν έχω κάτι άλλο να σας δώσω).
Μας κοίταξε μέσα από τα γυαλιά του. «Δεν με πειράζουνοι ακαθαρσίες, ούτε ο ήχοι των όπλων. Με πειράζει πως υποφέρει ο λαός μου.
comment in response to
post
Ηθελαν να τον κάνει να βγει αυτόβουλα έξω. Αλλά αυτός είχε σκοπό να πεθάνει εκεί. Σαν τον Αλέντε. Το κατάλαβα, το ένιωσα, το είδα. Ακουμπισμένο στο δεξί μπράτσο της πολυθρόνας ήταν ένα καλάσνικοφ. Ενα όπλο-σύμβολο που ήταν τόσο παλιό κ γδαρμένο που μόνο αυτός ήξερε πόσο ετών ήταν κ πόσα είχε δει.
comment in response to
post
είχαν πλήξει τον εξωτερικό αγωγό ομβρίων και τα περιττώματα είχαν χυθεί από την έκρηξη πάνω στους εξωτερικούς λευκούς τοίχους του κτιριακού συγκροτήματος (ο Θεός να το κάνει). Ηταν το μοναδικό κτίριο που υπήρχε όρθιο ή άθικτο σε περίμετρο τουλάχιστον δύο ή τριών οικοδομικών τετραγώνων.
comment in response to
post
τρέμουν ελαφρά και τα τεράστια κοκκάλινα γυαλιά του. Ηταν εξαιρετικά ευγενικός, καθόταν σε μια καρέκλα περιτριγυρισμένος από 5 ή 6 φενταγίν με τα κλάσνικοφ χιαστί. Δεν υπήρχε νερό, γιατί δεν υπήρχε αγωγός ούτε νερού ούτε ομβρίων και γύρω του οι τοίχοι μύριζαν περιττώματα γιατί οι Ισραηλινοί
comment in response to
post
Σ' ευχαριστώ αλλά δεν μου αξίζει. Απλά γράφω γι' αυτά που πρέπει να ξέρουμε. Να μην χάνουμε την ελπίδα μας ακόμα κ στις πιο σκοτεινές μέρες. Γιατί πάντα υπαρχει φως. Αρκεί να το ψάξουμε, έστω κ με το λυχνάρι του Διογένη. Αργά ή γρήγορα -αν το θέλουμε - θα το βρούμε. Κ τότε οι ψυχές μας θα λάμψουν.
comment in response to
post
Με χαιρέτησε με εκείνο το ελαφρύ, ανεπαίσθητο νεύμα που δεν χρειάζεται μετάφραση. Το χαμόγελο του "Θείου Πέπε" χαράκτηκε σαν πουπουλένια μαχαιριά στην καρδιά μου.
Η σιωπή του ματέ κράτησε για πάντα…
Hasta siempre,
Tío Pepe.
Καλοκαίρι 2017 – Las Piedras, Ουρουγουάη
comment in response to
post
Κι ύστερα χάιδεψε με αγάπη την κουτσή σκυλίτσα του την Μανουέλα του που δεν έφυγε στιγμή από τα πόδια του - και μετά χτύπησε στην οροφή την Fusca του λέγοντας γελώντας:
«Mi Fusca no se vende. Es como un perro viejo.»
Το φουσκάκι μου δεν πουλιέται. Είναι σαν τον γέρο σκύλο μου.
comment in response to
post
Φεύγοντας, του είπα:
«Σε ευχαριστώ, πρόεδρε.»
Γέλασε με αυτά τα μικρά παιχνιδιάρικα μάτια του γεμάτα σοφία.
«No soy presidente. Soy un viejo con tierra bajo las uñas.»
(Δεν είμαι πρόεδρος. Είμαι ένας γέρος με χώμα κάτω από τα νύχια.)
comment in response to
post
M’hijo, aprendé del pasado, pero viví pa’l presente.
La gente te precisa pa’ hoy y pa’ mañana.
Del ayer… ya saben.
("Γιε μου, να μαθαίνεις από το παρελθόν, αλλά να ζεις για το παρόν. Ο κόσμος σε χρειάζεται για το σήμερα και το αύριο. Το χθες… το ξέρουν ήδη»).
comment in response to
post
Με ρώτησε για τους παππούδες μου και τις γιαγιάδες μου. Του τα είπα όλα. Πως πολέμησαν για την Ελλάδα. Για τους αγώνες μας να είμαστε ελεύθεροι. Δεν με διέκοψε. Άκουγε σαν να ήμουν εγώ ο μεγάλος, κι εκείνος ο μαθητής.
Ηξερε σχεδόν τα πάντα για την ιστορία της Ελλάδας. Αλλά με άφησε να μιλάω.
comment in response to
post
Δεν μίλησα. Δεν ήθελα να πω κάτι.
«Ξέρεις, φίλε... Εμείς οι φτωχοί, μάθαμε ότι δεν είμαστε φτωχοί επειδή δεν έχουμε πράγματα. Είμαστε φτωχοί όταν θέλουμε όλο και περισσότερα. Και ξεχνάμε να ζούμε».Και ύστερα με κοίταξε βαθιά. Είχε βλέμμα ανθρώπου που έζησε μέσα στο χώμα, όχι πάνω του.
comment in response to
post
Καθίσαμε δίπλα δίπλα, εκείνος με τον Fusca του να στέκει λίγο πιο πίσω, σαν σκυλί πιστό. Έβγαλε ένα ματε. Δεν είχε δεύτερο καλαμάκι. Δεν ζήτησε συγγνώμη. Μου το έδωσε.
«Acá no hay microbios. Solo gente». (Εδώ δεν έχει μικρόβια. Μόνο ανθρώπους).
comment in response to
post
Εκείνος χαμογέλασε γνωρίζοντας.
«Entonces sabés. Vos sabés».
(Τότε ξέρεις. Εσύ ξέρεις.)
Κούνησα το κεφάλι. Μου άπλωσε το χέρι με τρόπο που κανείς δεν το κάνει πια: χωρίς καχυποψία, χωρίς πρόθεση. Και μετά με αγκάλιασε.