( ปีสามขออนุญาตเนียนรู้จักนะคะ! ) ท่ามกลางตึกเรียนที่สูงระหง่า พบเลนส์กล้องสะท้อนแสงวาบวับเข้าไปในดวงตาสีน้ำเงิน มองเห็นคนตรงหน้าที่ไม่ใช่คนอื่นไกล , คานาเอะคลี่ยิ้มกลับไปให้อย่างง่ายดาย เมื่อเสียงชัตเตอร์ดังขึ้น สองเท้าเดินเขาไปหาเจ้าของกล้องด้วยใบหน้าที่ยังคงมีรอยยิ้ม " ปีสุดท้ายซะแล้วเนอะคะ— คุริคาวะจัง "

( จำหน้าได้แม่นเลยค่ะ น่ารักขนาดนี้🥺🫳🍓 จำว่าเปนเด่กเร้กด้วย นึกว่าอายุน้อยกว่ามาตรอด (... )

( มาลองดูค่ะ?! 🥺 )