thk-daita.bsky.social
ยูเฮย์ ไดตะ | ปี 3 - J• ชมรมดนตรีสากล |
เนียนรู้จักได้เลย | คาร์ใจดีและเป็นกันเองมากๆ
#THK_commu
Doc: https://bit.ly/42mgV6d
119 posts
843 followers
927 following
Prolific Poster
Conversation Starter
comment in response to
post
+
“ทริกนี้จะขอเอาไปใช้ครั้งหน้าแล้วกัน”
เขาพูดราวกับประกาศว่าครั้งหน้าฉันเลี้ยงเอง!อย่างไรอย่างนั้น
”ฉันเห็นที่นั่งอยู่ข้างหน้าเราไม่ไกล ไปนั่งตรงนั้นกันไหม” มือชี้ไปในทิศทางตรงหน้าที่มีคนเดินเข้าออก
comment in response to
post
+
เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ เป็นความพ่ายแพ้ที่รู้สึกว่าสนุกดี
“ร้ายกาจนะมิฮารุคุงเนี่ย ฉันเป็นคนชวนแท้ๆแต่โดนจ่ายเงินตัดหน้าซะได้แต่ก็ขอบคุณที่เลี้ยงนะจะทานให้อร่อยเลย“
เขารับทาโกะยากิพูดขอบคุณคนขายและหันกลับมาที่คนตัวเล็ก
comment in response to
post
เขาพยักหน้าเข้าใจ และยังคงมองและตั้งใจฟังอีกฝ่ายพูดด้วยความเอ็นดู
“ดวงดาวหรอบางทีฉันอาจจะหาคนติวดาราศาสตร์ให้ตัวเองได้แล้วสินะ“ เสียงหัวเราะออกมาเบาๆหลังพูดจบ
ไดตะที่ยันไม่ทันแม้แต่เอื้อมมือออกไป ก็โดนรุ่นน้องจ่ายเงินให้ตัวเองก่อนซะแล้ว
comment in response to
post
พวกขี้แพ้ คิคุจังก็ยังคงเป็นคิคุจังแหล่ะนะ เขานึกในใจด้วยความเอ็นดู
"โอ้ว ยังคงกระตือรือร้นเหมือนเดิมเลยนะ ไม่มีทางแพ้แน่นอน"
เขาพูดด้วยรอยยิ้มและน้ำเสียงที่ฮึกเหิมกว่าปกติ
"1 คือก้าวขาด้านใน 2 คือก้าวขาด้านนอก เดี๋ยวเราจะก้าวขาด้านในก่อน หลังจากเสียงเริ่ม ฉันจะนับ 1 เลยนะ"
comment in response to
post
(เท่ที่สุด🤩💯 ยืนเป็นบอทเชียร์คุโรกิคุงใกล้ๆสระ)
comment in response to
post
+
เล่าเรื่องตัวเองไปเยอะเขาก็อยากจะรู้จักชายตัวเล็กในชุดยูกาตะข้างๆบ้าง
"มิฮารุคุงอยู่ชมรมคิวโดใช่ไหม ชอบคิวโดหรอ" เขาถามออกไปด้วยรอยยิ้ม
สองคนหนุ่มยืนอยู่ที่หน้าร้านเหมือนลูกกลมที่อยู่บนเตาจะจัดเรียงบนกล่องพร้อมเสิร์ฟแล้ว
comment in response to
post
"ชอบเล่นดนตรีหรอ เท่?" เขาทำหน้ามึนงงกับตัวเองซักพักก่อนพูดต่อ
"ส่วนนึงอาจจะเพราะเล่นมานานแล้ว แต่ก็รู้สึกสนุนเวลาที่เป็นเพลงนึงๆได้...โอ้ะ! ใช้เวลาที่เล่นเพลงนึงแล้วคนฟังรู้ว่ามันคือเพลงอะไรแล้วมันสนุกดีน่ะ"
พูดถึงก็ทำให้เขานึกย้อนไปในตอนเด็กที่เขาเล่นดนตรีแล้วให้น้องสาวทายเพลง เขารู้สึกสนุกมากๆ
comment in response to
post
หลังจากนั้นเขาก็หันมาสั่งทาโกะยากิส่วนของตัวเองบ้างไส้ปลาหมึกหนึ่งชุด
"อืมม ส่วนใหญ่เล่นแต่กีตาร์กับเบสน่ะ แต่จริงๆก็เล่นได้หลายอย่าง พวกกลอง คีบอร์ด แต่ถ้าเป็นพวกเครื่องเป่าไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่"
"ถ้ามิฮารุคุงสนใจอยากจะลองเล่นดู มาที่ชมรมดนตรีสากลได้นะ ฉันจะแนะนำให้เอง"
ใบหน้าปะปนไปด้วยรอยยิ้มและความตื่นเต้นเล็กๆ พูดถึงเรื่องดนตรีขึ้นมา ก็เหมือนจะทำให้เขาเผลอลืมตัวไปชั่วครู่
comment in response to
post
พอถึงก็หยิบสัมภาระของตัวเองลงจากรถ แต่ก็ไม่ลืมที่จะขอบคุณเพื่อนๆของคุโรกิ สายตามองกวาดไปรอบๆเห็นที่พักอยู่หลายหลัง
"ว้าว ดูดีมากเลยล่ะ"
อาจจะดูไม่ตื่นเต้นแต่ใจจริงเขาตื่นเต้นมากที่ได้มาที่นี่
ไดตะพยักหน้าเห็นด้วยกับที่รุยพูด หน้าหันไปมองคุโรกิ เหมือนจะถึงเวลาออกโรงของไกด์เราแล้วรึเปล่า
comment in response to
post
"ยินดีที่ได้รู้จักนะมิฮารุคุง"
พอเห็นว่าอีกฝ่ายดูโอเคก็สบายใจ ถึงจะเคยเห็นหน้ามาบ้างเพราะบางครั้งเขาก็มีแอบไปดูเพื่อนซ้อมที่ชมรมคิวโด แต่นี่ก็เป็นการคุยกันครั้งแรกระหว่างพวกเขา
"อื้ม มาคนเดียวน่ะ มิฮารุคุงล่ะมากับใครรึเปล่า"
ไม่นานก็เดินมาถึงหน้าร้านทาโกะยากิ ใบหน้าหันมายิ้มให้อีกฝ่ายก่อนเอ่ยถามอีกรอบ
"อยากสั่งก่อนไหม"
comment in response to
post
เขาเอ่ยทักทายและขอบคุณเพื่อนของคุโรกิไปตามมารยาทก่อนเก็บของขึ้นมาบนรถ
“อุสส่าให้เรามาเที่ยวที่นี่ก็รู้สึกขอบคุณแล้วน่า” พูดตอบหนุ่มหัวส้ม
เขาพยักหน้าตามที่รุยพูด
“นั้นสิไกด์ของเรามีสปอยให้รึเปล่านะ”
comment in response to
post
“ครั้งแรกเหมือนกันน่ะ“
เสียงเรียกอันคุ้นเคยทำให้เขาหันไปหา
”ดูเหมือนไกด์เราจะมาแล้วล่ะนะ“
มือโบกให้เจ้าหนุ่มหัวส้มด้วยรอยยิ้มที่วิ่งมาข้างหน้า
”โอ้ว สวัสดีนะคุโรกิคุง ฝากตัวด้วยนะไกด์ของเรา!!”
เขาเล่นตามน้ำไปไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายเหงาๆคนเดียวหรอกนะ
comment in response to
post
”เอ้ะ เรื่องเล็กน้อยน่ะ ไม่ต้องหรอก“
มือโบกเกรงใจไปเบาๆ เขามองว่าเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆช่วยกันได้อยู่แล้วไม่ถึงกับต้องเลี้ยงตอบแทน
”แต่ว่าถ้าได้คนเดินไปซื้อทาโกยากิด้วยก็ดีนะ“
แต่เพื่อเป็นการไม่ปฎิเสธมาเกินไปจึงถือโอกาศชวนไปเดินเสีย
ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายรู้จักตัวเองรึเปล่าจึงแนะนำตัวไว้ก่อน
“ฉันยูเฮย์ ไดตะ จะเรียกชื่อท้ายก็ได้นะ ไดตะน่ะ“
comment in response to
post
ระหว่างที่มาถึงที่หมายแล้ว ที่เหลือก็รอให้เจ้าถิ่นมารับ เขาไม่ใช่คนที่ปล่อยให้บรรยากาศผ่านไปอย่างน่าอึดอัด จึงเป็นคนเข้าไปชวนคุยเพื่อทำลายบรรยากาศนี้ระหว่างรอ
"รุยคุงเคยมาที่บ้านคุโรกิรึยังหรือครั้งแรก"
เขาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มและบรรกาศที่เป็นมิตร
comment in response to
post
เขาเดินตามอีกไปโดยไม่ลังเลมาถึงต้นไผ่ สานตามองถุงที่แขวนอยู่ข้างบนนั้น
"โอ้ อยู่สูงเหมือนกันนะ ทำไมไปอยู่ตรงนั้นได้ล่ะน่ะ"
"เดี๋ยวจะลองดูนะ"
เขาใช้มือเอื้อมไปที่กิ่งไม้ใกล้ๆจับก้านลงให้ตำแหน่งถุงลงมาต่ำที่สุด จนหยิบออกมาได้
"ใบนี้ใช่ไหม"
คำถามพร้อมรอยยิ้มก่อนยื่นถุงให้อีกฝ่าย