thk-hiroto.bsky.social
Account for #THK_commu
黒崎・ 空人 | Kurosaki Hiroto (2-B)
doc : https://bit.ly/446yY1v
↻ ◁ || ▷ ↺
59 posts
741 followers
814 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
เดินเย็บตุ๊กตา?
นี่เขาบังเอิญมาเจอคนแปลกๆอีกแล้วเรอะ
" ...ไม่กระฉูดหรอกน่า "
ฮิโรโตะมองภาพตรงหน้าอย่างลำบากใจ ด้วยคิดว่าตนมีส่วนให้อีกฝ่ายบาดเจ็บ
ถ้าตามมารยาท ต้องเดินไปด้วยมั้ยฟะ
" ...ให้ไปส่งมั้ย "
comment in response to
post
" ไปจับเองก็ได้ "
เขาทำเหมือนพูดเล่นแต่ในใจคิดจริง
ค่ำคืนนี้มันหนาวอย่างที่เคย แต่เพราะปกติเขามักจะขี่มอเตอร์ไซค์รึเปล่านะ ถึงได้ไม่ค่อยมองวิวรอบๆเลย มุ่งแต่จะรีบบิดกลับบ้านอย่างเดียว
พอดูดีๆก็วังเวงใช่เล่น ถ้าไม่มีแสงจากจักรยานตัวนี้ก็แทบไม่เห็นทาง
" ...หลังนั้น "
ปลายนิ้วชี้ไปยังที่อยู่ของตนเอง
ณ ริมทะเล บ้านที่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยวแยกตัวออกมา
" ที่มีไฟเปิดอยู่สองดวงครับ "
comment in response to
post
" แย่กว่าโดนเหยียบอีก "
ไหนจะบัตรหาย ไหนจะตัวประหลาด ไหนจะคนพิลึก แค่คิดก็ทำให้ฮิโรโตะขมวดคิ้วน้อยๆอยู่ตลอดทาง
แต่ว่าก็ว่า คำว่าปกติจะต้องนิยามว่าเป็นแบบไหนล่ะถึงจะปกติ
เมื่อซ้อนมาได้สักพัก พอลุงตำรวจบอกว่าเริ่มเห็นทะเลแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่จะชะเง้อมอง ก่อนคิดอะไรสักอย่าง
" ...ฤดูนี้น่าจะมีอูนิ "
เขาพึมพำเบาๆ ก่อนที่กระเพาะเจ้ากรรมจะดังโครกครากท่ามกลางความเงียบ
comment in response to
post
รวมถึงเค้นออกมาได้เพียงประโยคสั้นเสียงห้วน
" น่าปวดหัวที่สุด มีแต่พวกแปลกๆเพี้ยนๆ แถมเสียงดังไปหมด "
comment in response to
post
ฮิโรโตะทำเป็นไม่ได้ยินประโยคแรก เมื่อจักรยานล้อขยับ เขาก็เปลี่ยนมาพยุงถุงของด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างใช้จับขอบที่นั่งไว้กันตก ก้มหน้าลงเพื่อไม่ให้บังเอิญเห็นอะไรก็ตามที่ไม่ควรจะเห็น
เสียงจากคุณลุงตำรวจดังคล้อยมาตามสายลมยามค่ำคืน และดันเป็นคำถามที่ชวนให้นึกถึงแต่เรื่องน่ากุมขมับ ทำเอาเขาเก็บสีหน้าถมึงทึงไว้ไม่มิด พร้อมแผ่รังสีมืดมนออกมาจากด้านหลัง
+
comment in response to
post
เจ้าตัวยังคงพยักหน้า และไม่ได้ตอบอะไรต่อ
เขาถอดหูฟังออกมาคล้องคอไว้ สองมืออุ้มถุงจากทั้งซุปเปอร์และร้านขายของชำรวมกันขึ้นมาอุ้มแนบอก แล้วหย่อนตัวซ้อนท้ายบนที่นั่งเบาะหลังอย่างว่าง่าย
คิดซะว่าไม่ต้องเมื่อยเดินกลับเองแล้วกัน
" บอกแล้วนะว่าไกล กลับช้าอย่าบ่นนะลุง "
comment in response to
post
(ออมอ เท่มากเลยค่ะ ออร่าจับสุดๆ😭✨️)
comment in response to
post
เอาจริงเรอะ
รู้อยู่หรอกว่าเกาะนี้มันมีแต่คนแปลก แต่ขนาดนี้มันก็นะ
ดวงตาสีนิลสบเข้ากับคนสูงกว่าเงียบๆ ในหัวคิดหาคำตอบในการปฏิเสธสถานการณ์พิลึกพิลั่นนี้ ก่อนยกมือเป็นเชิงว่าไม่เอา
" พลาสติกไม่ดีต่อสุขภาพ "
พนันได้เลยว่าถ้ามีใครผ่านมาเห็น จะต้องโดนหาว่าเพี้ยนแน่นอน
" ไปล้างปากก็ดี น้ำสีดำๆพวกนั้นมันน่าขยะแขยง "
แม้น้ำเสียงฟังดูห้วนหาเรื่อง แต่เจตนาของเขาคือแค่ว่ามันไม่ดีเท่านั้นแหละ
comment in response to
post
ว่าแล้วก็ก้มควานหาของในถุงแล้วยกแกลลอนน้ำมันขึ้นมาให้ดู
" ขี่มาไปกลับก็ไม่นานมาก "
ปกติถ้าเป็นคนอื่นเขาคงเมินๆแล้วเดินหนีไปซะ แต่เพราะคนตรงหน้าเป็นตำรวจ เลยไม่อยากอมพะนำหรือทำตัวน่าสงสัยเพราะอาจมีปัญหาตามมาทีหลังได้
รู้สึกไม่ชินเวลาพูดเยอะชะมัด
comment in response to
post
เขาพยักหน้า ควันสีหม่นคละคลุ้งในอากาศ ดูท่าคุณลุงจะช่างจ้อกว่าที่คิด แต่ฮิโรโตะก็ยังคงตอบคำถามของชายหนุ่มทั้งๆที่ปกติไม่ค่อยพูด เพราะคิดว่าคงไม่ได้เจอกันบ่อยหรอกมั้ง
" เรื่องพรรค์นั้น จะเชื่อหรือไม่เชื่อแค่ไม่ท้าทายก็คงไม่เป็นไร... "
เด็กหนุ่มพึมพำ ก่อนกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงตามเดิท
" ปกติผมมีมอเตอร์ไซค์ แต่น้ำมันหมด เลยซื้อน้ำมันเครื่องมาเติมเองครับ "
+
comment in response to
post
(ขอแจมด้วยนะคะ🥺✨️)
ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตรงนั้น ฮิโรโตะที่กำลังก้มหน้าก้มตาจัดเพลย์ลิสต์เพลงในมือถือบังเอิญเงยหน้าขึ้นมาเห็นเหตุการณ์ข้างต้นพอดี
ด้วยสีหน้านิ่งสงบ แต่ในใจคือ...
" ...อะไรฟะนั่น "
เหลือจะเชื่อ
comment in response to
post
ฮิโรโตะมองหน้าคุณลุงตำรวจ
จะบอกว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใครก็ไม่รู้จะตอบยังไง เพราะพ่อแม่ก็ตายไปแล้ว แถมคนอื่นๆยังอยู่นอกเกาะอีก
" อยู่ริมทะเล ไกลมากเลยนะครับ "
ความจริงปกติเขาจะเข้าเมืองมาซื้อของเร็วกว่านี้ แต่บังเอิญเผลอหลับเลยอยู่ยาวจนมืดค่ำ
" แล้วใครจะมาฉุดผู้ชายอย่างผม ดึกๆแบบนี้คงคิดว่าเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่คนมากกว่า "
comment in response to
post
(มาแจมแล้วค่ะ✨️)
เป็นอีกครั้งของวันที่ความวุ่นวายพาเขามาเจอกับผู้คนที่ไม่รู้จัก ฮิโรโตะผู้สวมใส่หูฟังพร้อมเปิดเพลงอัดเสียงดังสนั่นลั่นประสาท ดันได้มาป๊ะเข้ากับชายหนุ่มนิรนาม
ในทีแรกเจ้าตัวหันไปด้วยสีหน้าหงุดหงิด แต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายโดนเข็มทิ่มตำนิ้วเพราะชนกับตนเมื่อครู่ก็เปลี่ยนสีหน้าทันควัน พร้อมกล่าวขอโทษด้วยท่าทีสงบนิ่ง
" โทษที เป็นอะไรมั้ย "
comment in response to
post
ฮิโรโตะไม่พูดอะไรต่อ และหันหลังกลับห้องเรียนไปอย่างเงียบเชียบ
จะเจอหรือไม่เจอก็ช่างเถอะ
ยังไงเขาก็ไม่ใช่คนที่จะสามารถมีเพื่อนเป็นตัวเป็นตนได้แบบคนอื่นเขาอยู่แล้ว
ที่ได้พบกันมันก็เรื่องบังเอิญทั้งนั้นแหละ
End.
(จบแล้ววว ขอบคุณที่ให้ร่วมแจมนะคะ!🥹🤲✨️)
comment in response to
post
เป็นหลักฐานว่าตนไม่ได้ออกมาทำเรื่องพิเรนทร์อะไรในเวลานี้
comment in response to
post
(มาขอแจมด้วยค่ะ🤲✨️)
ฝีเท้าที่กำลังเดินอยู่หยุดชะงัก ใบหน้าอ่อนเยาว์ที่ดูเหมือนนอนน้อยของเด็กหนุ่มวัยรุ่นค่อยๆหันไปในทิศทางของต้นเสียงเชื่องช้า ดวงตาสีนิลในยามค่ำคืนจับจ้องมายังชายหนุ่มวัยกลางคน เมื่อเห็นว่าเป็นตำรวจลาดตระเวนกลางดึกเจ้าตัวจึงถอดเฮดโฟนออกก่อนโค้งตัวให้และตอบคำถามนั่น
" ...ซื้อของมาทำมื้อเย็นครับ "
ฮิโรโตะเอ่ยเสียงนิ่ง พร้อมชูถุงที่เต็มไปด้วยวัตถุดิบที่ว่า
+
comment in response to
post
(เหม่งเธอมันล่อตาล่อใจเองนี่ น่าดีดชะมัด .ง้างนิ้ว)
comment in response to
post
" 2-B "
ปลายนิ้วชี้ไปทางเดียวกัน
" เกือบริมสุดล่ะมั้ง "
อีกไม่นานก็จะเข้าคาบแล้ว ระหว่างทางพวกเขาพูดคุยกันเล็กน้อยจนมาถึงห้อง F ฮิโรโตะหยิบหูฟังที่คล้องคออยู่ยกขึ้นเตรียมสวมใส่อีกครั้งก่อนหันกลับมาบอกลา
" ขอบใจที่ช่วยหา ฉันไปล่ะทาเคฮิโกะ "
comment in response to
post
ฮิโรโตะพยักหน้าขึ้นลงเป็นคำตอบ เขาตัดสินใจไม่พูดถึงเรื่องเมื่อกี้อีก และพากันเดินออกจากบริเวณสระไปเงียบๆ ใบหน้าแต้มไฝแสดงออกถึงความไม่สบอารมณ์
ไม่เคยจะมีวันปกติได้สักครั้งเลยเมื่ออยู่บนเกาะไทเฮ
ใช้เวลาไม่นานพวกเขาก็มาหยุดอยู่ที่หน้าอาคารเรียนอีกครั้ง
" ห้องฉันไปทางนี้ ห้องนายไปทางไหน "
comment in response to
post
ฮิโรโตะเอ่ยพลางยื่นมือไปตรงหน้า เผื่อว่าชายหนุ่มอาจจะต้องการให้ช่วยดึงเพื่อลุกขึ้นมานั่งดีๆ?
comment in response to
post
ร่างโปร่งสะดุ้งโหยง ถอยกรูดออกมาหลายก้าว ก้มมองชายหนุ่มนิรนามบนพื้นหญ้าแบบตกอกตกใจ
ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ ทำไมถึงไม่เห็นวะ
" ...โทษที "
ในเมื่อเขาผิดเองจึงเป็นฝ่ายขอโทษ ในขณะเดียวกันก็ลอบสังเกตว่าอีกคนเจ็บหนักอะไรยังไงตรงไหนบ้างมั้ยด้วยสีหน้าบึ้งตึงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
เพราะเหมือนจะเหยียบไปเต็มแรงอยู่...
" ไม่ได้ตั้งใจ "
+
comment in response to
post
ในตอนแรกเขาก็ผงะอยู่บ้าง แต่พอผ่านไปแปปนึงฮิโรโตะก็กลับมาเป็นปกติ และเห็นท่าทีของทาเคฮิโกะตั้งแต่เริ่มจนจบทั้งหมด
เขาเท้าคางหรี่ตามองภาพตรงหน้า
นึกว่าจะร่าเริงเป็นปกติ แต่ดูเหมือนเขาจะได้มาพัวพันกับคนที่ตื้นลึกหนาบางยากจะหยั่งถึงเข้าให้แล้ว
เอาเถอะทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรไปก่อนแล้วกัน
" ฉันบอกว่าฉันเจอแล้ว "
ว่าจบ ฮิโรโตะก็ช้อนบัตรนักเรียนตัวดีขึ้นมาจากสระได้สำเร็จ
comment in response to
post
" ทาเคฮิโกะ ฉันว่าฉัน—"
เพียงแต่ทันทีที่เขามองไปยังชายหนุ่ม กลับไม่มีเสียงใดๆเปล่งออกมาจากลำคอ
ทว่าปฏิกิริยาที่แสดงออกไป ดันเป็นการเบิกตากว้างน้อยๆ จ้องเขม็งราวกันเห็น'อะไร'แทน
comment in response to
post
เขารับไม้ตะกร้ามาถือแล้วลองเอามันจุ่มลงไปในน้ำ ควานเขี่ยไปทั่วในขณะเดียวกันก็เดินไปรอบขอบสระ ในใจอยากรีบหาให้เจอแล้วจะได้กลับห้องเรียนสักที
พอเดินวนอยู่อย่างนั้นสักพัก ในที่สุดเขาก็เห็นบัตรนักเรียนใบหนึ่งจมอยู่ก้นสระ ฮิโรโตะเพ่งมองจนคิดว่าน่าจะใช่บัตรของตน จึงเงยหน้าขึ้นตั้งใจจะบอกทาเคฮิโกะว่าเขาเจอสิ่งที่หาแล้ว
+
comment in response to
post
(😭😭😭😭โฮร น่ารักมากเลยค่ะ)
comment in response to
post
" มีอะไร ไอ้โรคจิต "
ฮิโรโตะถามเสียงห้วน ยิ่งทามากิทำหน้าทำตายิ้มแย้มมันก็ยิ่งไปกระตุกต่อมอะไรบางอย่างให้เขารู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก
comment in response to
post
ร่างโปร่งหันไปตามเสียงเรียก แต่คงเป็นเพราะเฮดโฟนตัวเก่งกำลังเปิดเพลงโปรดของเขาแบบดังสนั่นแก้วหู ทำให้ไม่ทันได้คิดว่าช่างเป็นเสียงที่คุ้นเคย
ถ้ารู้ว่าจะเป็นไอ้เวรนี่คงเมินไปแล้วไม่หันมาตั้งแต่แรก
ทันทีที่สบตากัน ฮิโรโตะก็ขมวดคิ้วแยกเขี้ยวทำหน้าเขม่นใส่ทามากิทันที
" เหอะ "
ไม่มีทางที่อีกฝ่ายจะไม่รู้ว่าเป็นเขา นี่มันจงใจหรือวางแผนอะไรไว้กันแน่
+
comment in response to
post
(ปักค่ะ แต่เราจะสามาดทักทายกันแบบไม่ต่อยกันได้หรือไม่😔)