thk-keigo.bsky.social
ชิการาคิ เคย์โกะ| ปี 2-M | 18 YR (เข้าเรียนช้า) | ชมรมจับปลา | *ไม่เห็น/รุ้เรื่องสิ่งลี้ลับ | (คาร์ชอบสกินชิพ+ชอบเรื่องชาวบ้าน)
#THK_Commu
Doc : https://bit.ly/THKKeigo
ผปค.เดียวกับ @thk-chie.bsky.social
(ผปค. GMT+0 หลับตอนกลางวัน)
101 posts
639 followers
702 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
#THK_EVENT07 #THK_กีฬาสี #THK_WHITE
(ระเบิดบอมหมู่ทำงาน1)
comment in response to
post
"อ๊ะ ขอบคุณครับ"
เขารับทิชชู่มา ทีท่าดูเก้อเขินเล็กน้อยกับความสะเพร่าแต่ก็ไม่ได้ถึงกับออกหน้าออกตา
เขามองไปยังราเมงของอีกฝ่ายพลางพิจารณาวัตถุดิบทีอยู่ในนั้น
ดูน่าอร่อยดีเหมือนกัน
"อื้ม เดี๋ยวครั้งหน้าผมลองก็แล้วกันน้า"
เขากล่าวพลางหันกลับมาโฟกัสที่ราเมงตรงหน้า ยังไงเรื่องที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คืออาหารตรงหน้า
รอบนี้เขาเป่าก่อนจะค่อยๆคีบเส้นเข้าปาก
รอบนี้ถือว่าไม่ร้อนเกินไป
comment in response to
post
"เบื่ออาหารงั้นเหรอ..ผมไม่เคยนะ?"
"คงเพราะปกติมีอะไรก็ยัดๆลงไปหมดละมั้งนะครับ ถือว่ากินเผื่อหิวในอนาคตล่ะนะ"
เขากล่าวด้วยทีท่าสบายใจโดยที่สายตายังจับจ้องไปยังวัตถุดิบในมือ
ที่มือตอนนี้จัดแจงอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่ใส่ลงไปในหม้อแล้วรอสุกก็ถือว่าเป็นอันเสร็จ
"ถามทำไมเหรอครับ?"
พอเห็นว่าทุกอย่างพร้อมแล้วถึงเงยหน้าขึ้นมากลับกับอีกฝ่าย
comment in response to
post
ระหว่างที่อีกฝ่ายจัดของกับวัตถุดิบ ตัวเขาก็เริ่มทำน้ำซุป มือค่อยๆใส่ของทำจำเป็นไปเริ่มจากพวกซุปก้อนแล้วแล้วซีอิ้วขาวต่างๆนานา
เมื่อเริ่มหอมแล้วเขาจึงปิดไฟรอไว้
แล้วจึงล้างผักแล้วนำมาหั่น
"ถ้าอยากกินอันไหนเพิ่มเติมก็หั่นเองหรือแยกไว้ใส่จานได้เลยนะครับ"
ในมือยังคงถือมีด หั่นแครอทให้เป็นแว่น ดูท่าอีกไม่นานก็เสร็จ
โชคดีที่ของที่ซื้อมาส่วนใหญ่ไม่ต้องหั่นหรือทำอะไรด้วยมาก แค่ใส่ก็ได้แล้ว
comment in response to
post
"คร้าบผม"
"ทานแล้วนะคร้าบ"
เขาพนมมือก่อนที่ตะเกียบจะลงไปคีบเส้นเข้าปาก แต่ดูท่าจะลืมว่าของร้อนเวลากินแล้วต่องเป่า
"อ๊ะ! ร้อนร้อน"
ดูท่าจะไม่ได้รับรสชาติอาหารเต็มๆไปอีกหลายวัน ถึงปกติจะลิ้นจระเข้อยู่แล้วก็เถอะ น่าเสียดายจังTT
"เซมไปสั่งราเมงอะไรมานะครับ"
เวลาผ่านไปแค่ไม่ทันไรก็ลืมไปซะแล้ว แต่ดูเหมือนจะถามแก้เขินที่เผลอลวกลิ้นตัวเองเสียมากกว่าแฮะ
comment in response to
post
เขาเท้าคางพลางคิดคำตอบพลางเอานิ้วเคาะโต๊ะเป็นจังหวะระหว่างรอ
"นึกอะไรไม่ออกเลยหิว... อืมมม"
"ผมไม่น่าเคยเป็นแฮะ"
เพราะหิวตลอดเวลาล่ะมั้ง ถึงจะคิดหรือไม่ก็หิวอยู่ดี
"เวลานี้คนน้อยดีจังแฮะ"
เปลี่ยนเรื่องไปสนใจบรรยากาศรอบๆ
อย่างน้อยการได้รู้ว่าคนอื่นทำอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ ก็ถือว่าเป็นงานอดิเรก อย่างน้อยก็สำหรับตัวเขา ได้สังเกตคนรอบข้างถือว่าสนุกที่สุดแล้ว
comment in response to
post
"อืมม ผมเอาทงคตสึราเมนที่นึงนะคร้าบ"
ถ้ามีคนแนะนำว่าอร่อยก็ขอลองซักหน่อยก็แล้วกันล่ะนะ
เขากล่าวกับพนักงานแล้วจึงหันมาหารุ่นพี่ ในหัวก็พลางคิดถึงรสชาติ นึกแล้วก็หิวขึ้นมาอีกแล้วสิ
"พอสั่งเสร็จแล้วหิวสุดๆไปเลยแฮะ"
"แล้วไหงถึงจู่ๆเซมไปถึงอยากมาหาอะไรกินตอนนี้กันล่ะครับ?"
comment in response to
post
“…” ถึงจะได้เห็นรอยยิ้มของอีกฝ่ายค่อนข้างบ่อย
แต่สีหน้าแบบนั้น.. ไม่เคยเห็น
จู่ ๆ ร่างกายก็ตอบสนองแปลก ๆ มือทั้งสองข้างลดลง กระวนกระวายใจเล็กน้อยจนต้องยกมือขึ้นมากุมอก
“เอ๊ะ..?” ทำไมถึงรู้สึกไม่สบายเลยนะ..
“อ่า อื้ม จะตั้งใจอ่านแล้ว”
ใบหน้าขึ้นสีก้มหน้างุดอ่านหนังสือเพื่อเบนความสนใจของตัวเอง ถึงในหัวจะคิดไม่ตกเรื่องเมื่อครู่ก็ตามที
comment in response to
post
"เอ๊ะ ว่าไงว่างั้นเลยครับ"
จู่ๆก็ตัดสินใจเปลี่ยนเมนูไปซะดื้อๆเลยแฮะ
ตัวเองเมื่อได้ยินก็แอบคิดเล็กน้อย ใจนึงก็อยากกินข้าวหน้าเนื้อแต่ราเมงก็น่ากิน...
เปลี่ยนตามรุ่นพี่น่าจะสบายสุด ถือว่าได้ทั้งกิน ทั้งซดน้ำ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
"อืมมม แต่ว่าราเมงอะไรดีน้าา"
ทำทีท่าพลางมองรอบข้างไปมาเผื่อจะได้ไอเดีย
นึกถึงของกินแล้วหิวทุกที ถึงจะนึกถึงของกินตลอดก็เถอะ...
comment in response to
post
"อื้ม งั้นเหรอครับ"
ตัวเขาเองก็พลางคิดไปถึงเมนูที่ตัวเองชอบ แต่ก็ยากหน่อยเพราะกินหมดนั่นแหละ
"อืมมมมมมมม ก็เท่าที่ผมเห็นก็กินประจำเลยนะครับ"
ย้อนนึกภาพดูก็เห็นแต่ข้าวหน้าเนื้อกับข้าวหน้าเนื้อ แทบจะนับครั้งได้เลยล่ะมั้งว่าเห็นกินอย่างอื่น
"ใช่ เห็นแค่นั้นจริงๆ"
comment in response to
post
"อืม เอาข้าวหน้าเนื้อเหมือนรุ่นพี่ก็แล้วกัน"
ก็นะ พออีกฝ่ายบอกว่าจะกินข้าวหน้าเนื้อในหัวก็พลางนึกถึงรสชาติไปด้วย
ในหัวตอนนี้เลยกลายเป็นว่ามีแต่เนื้อกับเนื้อ
เขาเดินตามรุ่นพี่ไป ทีท่าดูเหมือนจะไม่ได้รีบร้อนอะไร
สำหรับตัวเขาแล้ว ของที่อร่อยที่สุดก็คือของฟรี ดังนั้นเวลามีคนเลี้ยงจะไม่เปิดปากบ่นเลยซักคำ
"รุ่นพี่ชอบกินข้าวหน้าเนื้อเหรอครับ? ผมเห็นกี่รอบก็กินวนๆอยู่แค่นั้น"
พอมาย้อนนึกก็อดสงสัยไม่ได้
comment in response to
post
"อืมมม ก็ได้ครับ"
จะกี่ครั้งๆก็เหมือนตอบอยู่แค่เมนูเดียว แต่ถ้าเขาต้องการ เราก็ไม่ขัด
เพราะของที่อร่อยที่สุดคือของฟรี
"เชิญเซมไปนำเลยคร้าบ จิฟุยุซังน่าจะรู้ว่าที่ไหนอร่อย"
พูดง่ายๆก็คือให้คนเลี้ยงนำนั่นแหละนะ
comment in response to
post
(เห้นทรงผมกับชุดฮารุมิจังแล้วใจสั่งมาค่ะwwwww อดใจไม่วาดไม่ไหว(-^艸^-))
comment in response to
post
"อื้ม นิสัยไม่ดีจริงๆเลยน้า"
เขากล่าวพลางส่ายหน้าเล็กน้อย
"คนเขาตั้งใจมาอ่านหนังสือแต่ตัวเองมาเล่นสนุกเอา เห้อ...
เอาเถอะ ผมก็ขอให้สนุกกันการหาเหยื่อคนใหม่ก็แล้วกันนะคร้าบ"
เขาโบกมือเล็กน้อย ถึงจะยิ้มกลับแต่ทีท่าแอบดูเหมือนกำลังเยาะเย้ยที่อีกฝ่ายแกล้งไม่สำเร็จ
ถึงจะพูดไปงั้นแต่ก็ใช่ว่าเค้าจะแคร์ว่าจะมีใครโดนแกล้งหรือไม่ก็เถอะ ที่พูดไปก็เป็นเพราะแค่อยากบ่นอะไรซักอย่างก็แค่นั้น...
comment in response to
post
โชคดีที่เค้ามาตัวเปล่าเลยไม่ต้องเก็บอะไร
"อืมมม ก็กินได้หมดนั่นแหละครับถ้าเซมไปเลี้ยง"
เขาเดินตามอีกฝ่าย ในหัวยังคงนึกลิสต์ของกิน ยังไงซะของที่อร่อยที่สุดก็คือของฟรี
"แล้วเซมไปอยากกินอะไรล่ะครับ"
comment in response to
post
"อะ เอ๊ะ?? ตอนนี้เลยเหรอครับ"
ถึงจากที่ฟังมาแล้วจะรู้สึกหิวอยู่เหมือนกัน แต่จะเทเรื่องติวไปดื้อๆแล้วนี้เลยสินะ....
ช่างเถอะ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง
"อื้ม ไปกันครับ"
"แต่เซมไปต้องเลี้ยงนะ"
comment in response to
post
เขาโบกมือลากลับโดยที่ของขวัญยังอยู่ในมือ
“อืม ขอให้สนุกนะคร้าบ”
เขากล่าวก่อนหันหลังเดินกลับ
ดูท่าจะถึงเวลากลับบ้านแล้วล่ะ
(ขอบคุนเช่นกันนะคะ เย๊ะะะ ヽ(o^ ^o)ﾉ)
comment in response to
post
"ก็ตราบใดที่ใส่ของที่ตัวเองชอบก็คงอร่อยแหละครับ55"
ที่ตอบแบบนี้ได้คงเป็นเพราะเขากินทุกอย่างที่สามารถกินได้
"อืม เดี๋ยวผมพยายามนะครับ แต่คงต้องให้นายเลือกของที่ตัวเองชอบเองล่ะนะ"
เพราะถ้าให้เขาเลือกเองคงจะยากหน่อย โดยเฉพาะคนที่ลิ้นจระเข้แบบเขา เวลากินเลยแทบจะบอกได้เลยว่าเทใส่ทั้งหมดพร้อมกัน
"ถ้าวัตถุดิบมันดีทำยังไงก็อร่อยแหละนะ ขั้นตอนเป็นแค่ส่วนเสริมนี่นา"
comment in response to
post
"อรุณสวัสดิ์คร้าบบบ~ จิฟุยุซัง"
สายตามองไปยังอีกฝ่ายที่ดูท่าจะเหมือนตื่นยังไม่เต็มที่
"ฝันถึงเรื่องไหนอยู่ล่ะครับ"
"ดูท่าจะเพลินน่าดู"
เขากล่าวแซวเล็กน้อย
สายตามองไปยังกระดาษตรงหน้าผู้ที่เป็นรุ่นพี่ ยังคงมองพลางคาดเดาเรื่องราวที่อยู่ในภาพ
comment in response to
post
"ค่าตอบทงตอบแทนอะไรกัน เลี้ยงอาหารผมตั้งขนาดนั้นยังมาให้ของขวัญเพิ่มอีก"
ถึงปกติพร้อมรับของฟรีเต็มที่แต่เห็นแบบนี้บางทีก็เกรงใจได้เหมือนกัน
เขาหัวเขาเล็กน้อยกับคำแซวของอีกฝ่าย
"อืม งั้นเหรอ55 จะให้เอาของขวัญไปให้เป็นของขวัญใครอีกทีมันก็กะไรอยู่นะครับ55"
แต่ถึงยังไงก็คงไม่ได้ให้ใครอยู่ดี
เผลอๆถ้าวันไหนเบื่อๆอาจจะได้เอามาลองติดเล่นเอง? ถือว่าลองอะไรใหม่ๆดูล่ะนะ
comment in response to
post
"โอ๊ะ ขอบคุณคร้าบบ..."
เขารับของมาโดยที่ยังไม่ได้มองของให้ดีว่ามันคืออะไร
เล็บปลอม?
จะเอาไปใช้ยังไงล่ะเนี่ย..
"ผมจะเก็บไว้อย่างดีเลยน้าา แต่ว่านะ...เอาของซื้อของขายมาแบบนี้ไม่เป็นไรเหรอ?"
มองจากรายละเอียด ดูท่าจะตั้งใจทำมากด้วย เอาของดีๆแบบนี้มาให้ฟรีมันก็เกรงใจอยู่แหละนะ
comment in response to
post
ถึงปกติจะไม่ค่อยชอบปลุกคนที่กำลังหลับเท่าไหร่ คงเพราะปฏิกิริยาที่จะได้กลับมาส่วนใหญ่จะเป็นความหงุดหงิดซะล่ะมั้ง
แต่ถ้าปล่อยไว้อีกไม่นานคงโดนขังอยู่ในนี้ยาวๆแน่
"อาาาาา จิฟุยุซัง??.."
นิ้วชี้จิ้มไปบนหัวไหล่ พยายามสะกิดให้ตื่นแต่ไม่ให้ตกใจมาก
อย่างน้อยก็ไม่อยากทำให้ห้องสมุดเสียงดังล่ะนะ
comment in response to
post
คงไม่มีตัวเลือกอื่นซักเท่าไหร่นอกจากตามไป ถึงไม่ได้คิดจะปฏิเสธแต่แรกก็เถอะ ก็ไม่มีอะไรทำนี่เนอะ
"อื้ม ได้เลยคร้าบ"
"นำทางไปเลยฮารุมิจัง"
"อืมมม ซุ้มศิลปะงั้นเหรอ แสดงว่าฮารุมิจังอยู่ชมรมศิลปะงั้นสินะ"
เขาทำทีท่าเหมือนครุ่นคิดอยู่เล็กน้อย
ผลงานอีกฝ่ายจะมีหน้าตาหรือเป็นงานแนวไหนกันนะ
comment in response to
post
"นั่นสินะ...ใจกล้าก็ไม่เชิง
ไม่ระวังตัวก็ไม่ใช่.."
เขาตอบกลับ ตัวเองไม่ได้ขยับไปไหน ทีท่าเหมือนพร้อมท้าทายอีกฝ่ายน่าดู
คงต้องขอบคุณที่ตัวเองสูงกว่าพอควรเลยล่ะมั้งที่ยังทำให้ทำตัวแบบนี้ได้
"แต่ว่านะ เล่นแบบนี้นิสัยไม่ดีเลยนะครับ^^
ถ้ามีใครตกใจจนทำเสียงดังในห้องสมุดขึ้นมา..คงไม่ดีซักเท่าไหร่ล่ะนะ"
เขากล่าวพลางก้มลงเล็กน้อยให้พอดีกับสายตาอีกฝ่าย นิ้วชี้จิ้มเบาๆไปที่กลางอกอีกฝ่าย
comment in response to
post
"งั้นเหรอ"
เขาพูดตอบอีกฝ่าย
ใจนึงก็อยากแกล้งพุดต่อว่าเป็นเด้กเป็นเล็กอย่ากลับดึกมากแต่ตัวเองที่โตกว่าไม่มาก จะให้พูดมันก็กะไรอยู่...
"ก็นะ คงใกล้กลับแล้วล่ะ นอนดึกไม่ดีต่อสุขภาพล่ะนะ"
เขาตอบกลับไป ถึงตัวเองจะไม่ใช่คนที่อนามัยขนาดนั้นก็เถอะ...
"ให้ผมไปส่งที่ซุ้มมั้ยครับ หรือว่าฮารุมิจังไปเองได้?"
เขากล่าวถาม คุณแม่เขาคงออกมางานเหมือนกัน วันนี้ไม่มีปัญหาเรื่องกลับดึกสักเท่าไหร่
comment in response to
post
(เค้ามาแจมม)
ตัวเขาเองจริงๆมาห้องสมุดแต่ก็ไม่ได้คิดจะตั้งใจเรียนซักเท่าไหร่ เพราะรู้ว่ายังไงก็คงฝืนติวไม่ได้ถ้าไม่อยาก
ต้องขอบคุณนิสัยอยากรู้อยากเห็น เห็นคนหลับเป็นไม่ได้
จิฟุยุซัง?
สายตาหันไปเห็นคนรู้จักที่ตอนนี้หลับอยู่อย่างสบายใจ
เขาตัดสินใจเดินไปหา เผื่อว่าเขาจะติวเรื่องทีตัวเองอาจจะกำลังพยายามเรียนอยู่
เมื่อชะเง้อหน้าไปมอง สิ่งที่เห็นไม่ใช่แบบที่คาดไว้
'วาดรูป? หมาสินะ...'
comment in response to
post
ยากิโซบะที่ครั้งนึงเลยมีอยู่เต็มกล่องตอนนี้ได้หมดเกลี้ยงเป็นที่เรียบร้อย
"อาาา อิ่มมากเลยล่ะ"
เขากล่าว ทีท่าดูสบายใจสุดๆไปเลยตอนนี้
ตัวเองยืดตัวเล็กน้อยก่อนจะมองไปที่อีกฝ่าย
"ฮารุมิจังกินไม่หมดแฮะ
รู้มั้ยคนเราต้องกินเยอะๆนะ จะได้โตไวๆ
พอตัวโตแล้วจะได้แขวนใบทันซาคุได้สูงๆไง"
เขากล่าวหยอกกับอีกฝ่ายเล็กน้อย
"ฮารุมิจังจะไปไหนต่อรึเปล่าล่ะครับ หรือจะกลับแล้ว?"
comment in response to
post
"เห๋~ งั้นเหรอ"
"ปกติผมว่าผมก็ดูมีความสุขน้า"
ที่คิดงั้นคงเป็นเพราะเป็นคนที่ยิ้มตลอดล่ะมั้งนะ ถ้าจะทำหน้าเฉยๆคงไม่ได้เห็นได้บ่อยๆ
พูดเสร็จก็คีบเส้นเข้าปากอีกคำ
"แต่ก็นะ สงสัยเพราะมันอร่อยมากเลยล่ะมั้งเลยดูมีความสุขกว่าปกติ"
"ฮารุมิจังก็รีบกินเข้าล่ะ เดี๋ยวเย็นหมด"
ดูท่าในหัวเจ้าตัวจะมีแต่เรื่องกินจริงๆแฮะ..
comment in response to
post
(วิกฤตสำหรับคนอื่นคือโอกาสสำหรับเราล่ะนะ(o^^o))