thk-shion.bsky.social
この しおん | Kono Shion | year 2-N | 181/72
📌 dm : co / role / flirt / เวิ่น 👌🏻 #THK_commu
Doc : https://shorturl.at/MWHHo
คาร์เด็กย้ายมาใหม่ ปากไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แถมเอาแต่ใจด้วยคับ
Ps.เล่นคอมมูครั้งแรก ฝากแนะนำด้วยคับ🥹
141 posts
619 followers
670 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
“ คิดไปเองแล้ว ”
ว่าจบก็หัวเราะน้อยๆ ก่อนจะสูดเส้นเข้าปากต่ออย่างน่าอร่อย
สายตาไปสะดุดกับรอยยิ้มของอีกฝ่ายที่กำลังเพลิดเพลินกับอาหารตรงหน้า ราเมงชามนี้เหมือนจะอร่อยกว่าวันก่อนๆแฮะ
อร่อยขึ้นเพราะไม่ต้องกินข้าวเย็นคนเดียวอีกแล้วหรือเปล่านะ
“ มันอร่อยขนาดนั้นเลย ”
comment in response to
post
“ หัวเธอมันอยู่ในระยะพอดี ”
เขาตอบยิ้มๆก่อนจะหันไปสนใจราเมงตรงหน้า
เมื่อเห็นคนตรงหน้าเริ่มกิน ชิองพนมมือเล็กน้อยก่อนจะลงมือทานของตัวเองบ้าง
เส้นที่สุกกำลังดี ไม่เละเกินไป น้ำซุปที่หอมและกลมกล่อม เข้มข้น ชวนอยากให้ทานอย่างต่อเนื่อง ไม่ปฏิเสธว่าทงคัตสึราเมงชามนี้อร่อยจริงๆ
comment in response to
post
ชิองผละมือออกจากอีกฝ่ายช้าๆ พิจารณาผมของอีกฝ่ายที่ยุ่งเพราะตัวเขาเองก็อดอมยิ้มไม่ได้
ไม่นานราเมงสำหรับ 5 ที่ก็มาเสิร์ฟพอดี
”มาได้จังหวะพอดี “
comment in response to
post
เขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอช้าๆ หยุดนิ่งอยู่อย่างนั้นราวกับว่าปล่อยให้เวลาไหลไป ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบผมอีกฝ่ายจนยุ่ง
“ นั่นสินะ ถ้าคิดเหมือนเธอได้คงจะดี “
“ ถ้าทำแบบเธอ คงได้หมดตัวก่อนแน่ๆ ”
รอยยิ้มปรากฏขึ้นน้อยๆบนใบหน้า แทนที่แววตาหม่นเมื่อครู่ ไม่ได้มีคนพูดให้กำลังใจเขาแบบนี้นานเท่าไหร่แล้วนะ
+
comment in response to
post
“ ไม่รู้สิ ประมาณนั้นมั้ง ฉันเองก็ไม่ได้นับด้วยสิ ”
ตอบกลับด้วยท่าทีสบาย ไม่ต่างจากอีกฝ่าย
“ เกือบจะครึ่งปีแล้ว…. เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกัน ”
เสียงของชิองแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด หากสังเกตดีๆจะเห็นว่าแววตาของเขาหม่นลงครู่หนึ่ง ก่อนจะดึงให้กลับมาเป็นปกติ
“ จะนับว่าเธอเดาถูกก็ได้ ”
comment in response to
post
ยกยิ้มอย่างมั่นใจ ว่าราเมงแค่นี้เขากินหมดอยู่แล้ว ก็หิวมาตั้งแต่ช่วงเย็นแล้วนี่นา
หลังจากนั่งไปสักพักเขาก็เริ่มที่จะหาเรื่องชวนอีกฝ่ายคุย ชิองเท้าคางมองหน้าเด็กสาวก่อนจะตั้งคำถาม
“ เธอย้ายมาที่นี่นานเท่าไหร่แล้วนะ ”
comment in response to
post
หลังจากที่อีกคนสั่งเสร็จ ชิองก็เริ่มสั่งต่อ ประหลาดใจเล็กน้อยที่อีกฝ่ายสั่งตามที่เขายุยงไป คนที่กินไม่หมดอาจจะเป็นอีกฝ่ายมากกว่าเขาซะด้วยซ้ำ
“ มิโซะราเมง ทงคัตสึราเมง แล้วก็โชยุราเมง ”
เมื่อสั่งเสร็จและคืนใบเมนูให้พนักงานเรียบร้อย จึงหันมาคุยกับเด็กสาวตรงหน้าต่อ
“ เสียดายที่เธอคงไม่ได้ล้อหรอกนะ ”
+
comment in response to
post
“ ทั้ง 2 ไปเลยสิ เธอตัวนิดเดียว กินเข้าไปเยอะๆถูกแล้ว ”
เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเลือกไม่ได้ซักที ก่อนจะร่ายยาวเมนูที่ตัวเองจะเลือกสั่ง
“ ของฉันก็คงจะเป็น ทงคัตสึราเมงกับโชยุราเมง อืม… ละก็มิโซะราเมงด้วยละกัน อันไหนอร่อยค่อยสั่งซ้ำ “
“ น่าจะอิ่มพอดี ”
ชิองว่าพลางจิ้มเมนูไล่ไปตามสิ่งที่ตัวเองพูด ดูท่าว่าเขาคงจะหิวมากจริงๆ
comment in response to
post
ชิองวางเมนูในมือลง สายตาเลื่อนไปหาเด็กสาวที่นั่งฝั่งตรงข้ามด้วยความสนใจ ซึ่งอีกฝ่ายก็ดูจะหิวไม่แพ้เขา เพราะชิองเป็นคนที่ช่างสังเกต เขามักจะอยากรู้เมนูโปรดของอีกฝ่ายอยู่เสมอ
comment in response to
post
ชิองพยักหน้า ก่อนจะเดินตามเด็กสาวเข้าไปในร้าน เลือกที่จะนั่งฝั่งตรงข้ามอีกฝ่าย
บรรยากาศอบอุ่นในร้าน ขัดกับอากาศเย็นๆข้างนอก และกลิ่นหอมของราเมงยิ่งทำให้เขารู้สึกหิวมากขึ้นไปอีก เขาหยิบเมนูมาดูอย่างเร่งรีบ ดูท่าว่าชามเดียวอาจไม่อยู่ท้องสำหรับชิองในค่ำคืนนี้
” นี่ เธอจะเลือกสั่งอะไรล่ะ “
+
comment in response to
post
( ขอโทษที่มาต่อช้าคับ 😭 )
“ ได้อยู่แล้ว ตอนนี้ฉันก็หิวจะแย่ ”
ชิองหันตามกลิ่นหอมอ่อนๆของอาหารที่ลอยตามลมมา ก่อนจะลากคนข้างกายของตัวเองให้เดินตามไปยังต้นทางของกลิ่น
จนมาหยุดอยู่หน้าร้านราเมงร้านหนึ่ง
ชิองยืนนิ่งสักพัก ตัดสินใจว่าจะเข้าไปในร้านแห่งนี้ดีหรือไม่ ก่อนจะหันมองเด็กสาวข้างกาย เป็นนัยเชิงขอความเห็น
comment in response to
post
“ ยังไม่รู้จักแถวนี้ดีพอเลย ถ้าเกิดว่าเจอร้านอะไรก็แวะกันเถอะ ”
ชิองหันมาสบตาเธอขณะพูดคุย ก่อนจะหันมองรอบๆ เพื่อดูว่ามีร้านอะไรแถวนี้มั้ย
“ รู้สึกคุ้นๆว่าจะมีร้านราเมงเหมือนกันแฮะ “
” เธอกินได้มั้ย? “
ก่อนจะหันกลับมาถามให้แน่ใจอีกครั้ง
comment in response to
post
ชิองว่าด้วยน้ำเสียงแกมบ่นเล็กน้อยทั้งที่ความจริงก็ไม่ได้คิดอะไร
ก่อนจะมองไปรอบๆตามทางเดินที่ทั้งคู่ได้เดินมาว่ามีอะไรที่น่าสนใจบ้าง
comment in response to
post
เขาหัวเราะออกมาเล็กน้อยกับคำตอบที่อีกฝ่ายให้
“ คำตอบแรกที่ออกมาจากใจจะใช่เรื่องล้อเล่นแน่หรอ ดูเธอไม่ลังเลซะด้วยสิ ”
เขามองอีกฝ่ายราวกับว่าคิดอะไรบางอย่างอยู่ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปชั่วแวบหนึ่ง ก่อนจะกลับมาเป็นสีหน้าปกติ
“ มืดก็คงกลับ ”
” แต่ก่อนกลับขอหาอะไรกินก่อนละกัน เพราะเธอชวนออกมาตอนนี้ ฉันเลยยังไม่ได้กินอะไร “
+
comment in response to
post
ชิองเลือกที่จะไม่ถามอะไรต่อ เข้าใจว่าบางทีเรื่องในอดีตก็ควรให้มันเป็นอดีตต่อไป เช่นเดียวกับของเขา
“ เห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ย ฉันไม่เอาไปพูดต่อหรอก ”
“ ทุกคนก็มีเรื่องในอดีตที่ต้องเก็บมาคิดกันทั้งนั้นล่ะมั้ง “
เขาพูดให้กำลังใจเธอในแบบของเขา หวังว่าสายลมตอนช่วงเย็นจะช่วยทำให้เธอเครียดน้อยลงได้
” อยากระบายอะไรก็พูดไปเถอะ มันไม่ได้น่าอาย “
comment in response to
post
“ ก็ไม่มีอะไรทำเหมือนกัน เดินด้วยกันมันก็ดีกว่าเดินเล่นคนเดียวใช่มั้ยล่ะ ”
ว่าพร้อมกับก้มมามองอีกฝ่าย
“ ชอบอากาศแบบนี้อยู่แล้วด้วย ”
เห็นอีกฝ่ายถอนหายใจยาวๆแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ ว่าเครียดเรื่องอะไรอยู่ ถึงได้เลือกออกมาเดินข้างนอก ผิดนิสัยเจ้าตัวขนาดนี้
“ นี่… ถามได้มั้ยว่าเครียดอะไร ถ้าส่วนตัวมากเธอจะไม่ตอบก็ได้ ”
“ แค่อยากรู้… ”
comment in response to
post
ชิองลูบหน้าผากตัวเอง ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะเอาจริง สงสัยนอกจากจะจำหน้าอีกฝ่ายได้ คงต้องจำชื่ออีกฝ่ายไว้ด้วยแล้ว
แววตาของอีกฝ่ายเหมือนกำลังยิ้มเยาะอยู่เลยทั้งที่ใบหน้าเรียบนิ่ง เจอกันครั้งหน้าคงต้องขอเอาคืนซักหน่อย
“ไคยะซัง”
มองตามแผ่นหลังอีกฝ่ายที่เดินจากไป หายลับไปกับฝูงชน
comment in response to
post
“ ขู่กันนี่นา ”
ชิองหัวเราะน้อยๆให้กับท่าทางของอีกฝ่าย แม้ไม่ใช่รีแอคชั่นที่อยากได้เท่าไหร่ แต่การมีคนท้าทายกลับแบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบ
“ จะกล้าดีดกันจริงหรอครับ… รุ่นพี่ “
แทนที่จะถอยหนี กลับแนบหน้าผากกับมือของอีกฝ่าย พร้อมกับส่งรอยยิ้มให้
comment in response to
post
ชิองหยุดเดินและทำท่าคิดอยู่ซักพัก ก่อนจะเดินต่อ
“ เดินไปเรื่อยๆก็ไม่แย่ เราก็ยังไม่ค่อยรู้จักเกาะนี้กันทั้งคู่ “
” ไว้เจออะไรน่าสนใจค่อยแวะก็แล้วกัน “
ตัดสินใจเสร็จสรรพ ก็ลากคนข้างๆไปเดินตากลมเล่นด้วยกัน ยังไงซะชิองก็ชอบอากาศเย็นๆตอนกลางคืนอยู่แล้ว
“ เธอนึกยังไงถึงชวนออกมาเดินตอนนี้ ”
เดินไปซักพักก็หันมาถามเด็กสาวข้างๆ ราวกับจะชวนคุย
comment in response to
post
ชิองเก็บมือถือของตัวเองใส่ในกระเป๋ากางเกง เดินข้างๆอีกฝ่าย
“ สรุปเธออยากไปไหนกันแน่ ” ถามอีกฝ่ายอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
จริงๆการที่อีกฝ่ายเลือกให้เขามาเป็นไกด์ให้ก็ดูไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่ เพราะเขาเองก็พึ่งมาที่เกาะ เรียกว่าเป็นเพื่อนเที่ยวชมเกาะน่าจะเหมาะกว่าด้วยซ้ำ
ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ปฏิเสธไป เพราะชิองเองก็หาเพื่อนเดินเที่ยวอยู่เหมือนกัน
comment in response to
post
ไม่ถึงกี่อึดใจ ก็ปรากฏให้เห็นเป็นเงาของคนที่เธอกำลังรออยู่ ชิองเดินออกมาช้าๆ เผยให้เห็นเป็นชายผมสีทองตัดน้ำตาลในชุดอยู่บ้าน เสื้อยืดตัวโคร่งสีดำคู่กับกางเกงขาสั้นสีเขียวขี้ม้า
เด็กหนุ่มชูมือถือให้อีกฝ่ายดู เผยให้เห็นแชทที่คุยกัน ‘เจอกันตอน 18.45 หน้าหอ’ พร้อมกับเอ่ยทักทาย
“มาตรงเวลาดีนะ”
comment in response to
post
( อ่ย เวลคั่มชินยะคุง แต่เค้ามาช้ามาก ขอโทษคับแง😿 )
“ ชินยะ? ” เอ่ยชื่ออีกฝ่ายตามที่บัตรบอกช้าๆ ก่อนจะวางบัตรลงในมืออีกฝ่าย
“ เหมือนนายจะหน้าคุ้นๆ ห้องเดียวกันใช่มั้ย ” ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่าย นับว่าเป็นโชคดีที่ได้เจอเพื่อนห้องเดียวกันก่อน
comment in response to
post
( ขอโทษที่มาช้ามากๆคับ😿 พึ่งว่างเลย )
“ไม่ได้หน้าโหลขนาดนั้นหรอกนะครับ”
ก่อนจะยื่นบัตรให้ดูใกล้ๆ สบตาอีกฝ่ายกลับโดยไม่ถอยหนี
“ก็ต้องจำหน้าได้อยู่แล้ว” ก่อนจะยิ้มให้อีกฝ่าย
“แล้วก็ที่ว่าจะคืนให้มั้ย…“ สบตาอีกฝ่ายอย่างท้าทาย รอดูว่าอีกฝ่ายจะทำยังไงต่อถ้าหากตนยังไม่คืนบัตรให้
comment in response to
post
”เปล่าหรอกครับ ว่าจะมาหาที่งีบซักหน่อย แต่ดันไม่รู้จักทาง”
“เดินหลงมาเรื่อยๆ มาเจอที่นี่ ตรงนี้ก็สงบดี“
เขาว่าพลางคิดว่าคนคนนี้คล้อยตามง่ายชะมัด จะหลอกให้เลี้ยงขนมด้วยดีมั้ยนะ
“แล้วทางนั้นเจอบัตรรึยังล่ะครับ”
comment in response to
post
“ก็แถวๆนี้ล่ะมั้งครับ”
ชิองตอบปัดๆก่อนจะชูบัตรขึ้นเทียบหน้าตาคนในบัตรกับคนตรงหน้า สังเกตใบหน้าของอีกฝ่ายสลับกับรูปในบัตร
“หน้าตาเหมือนกันขนาดนี้ ต้องใช่แล้วล่ะ…”
เขาเว้นไปพักนึงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองตาอีกฝ่ายและพูดต่อ พร้อมรอยยิ้มที่ดูยังไงก็ไม่น่าไว้ใจ
“ไม่ไว้ใจกันหรอครับ“
comment in response to
post
“เจอแล้วล่ะ“
พูดพร้อมโชว์บัตรในมือให้ดู แต่รูปในบัตรก็ออกจะต่างจากตัวเขาตอนนี้ไปซักหน่อย ก่อนจะเก็บบัตรใส่กระเป๋าเสื้อไป
”แล้วก็นะ…ฉันออกจะนิสัยดี ดูก็รู้ใช่มั้ยล่ะ“
ชิองพูดทีเล่นทีจริง ก่อนจะก้มหน้าไปใกล้เด็กสาว
“ถ้าไม่รู้ก็ดูให้รู้ละกันนะ”
comment in response to
post
(เค้ามาาา)
“นี่ เป็นอะไรไป? รูปนายบนบัตรมันน่ากลัวรึไง”
ชิองที่เดินผ่านมา เข้ามาจับไหล่ของอีกฝ่าย พร้อมก้มลงมองบัตร เพราะเขาไม่มีสัมผัสพิเศษเลย จึงไม่ได้เห็นภาพที่โทโมกิเห็น เห็นเป็นเพียงบัตรนักเรียนธรรมดาเท่านั้น
“ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่”
เขาหยิบบัตรจากมืออีกฝ่ายขึ้นมาดูชัดๆอีกที
comment in response to
post
(เค้ามาาา ขอแวะมาทำความรู้จักกับรุ่นพี่คับบ)
“ไอติมล่ะมั้งครับ อากาศแบบนี้น่าจะหามากินซักแท่งแฮะ”
ชิดงโผล่ออกมาจากด้านหลังของอีกฝ่าย มองตามอีกฝ่ายไปก็เห็นว่ากำลังมองก้อนเมฆก้อนนึงอยู่
จริงๆก้อนเมฆก็ไม่ได้เหมือนไอติมขนาดนั้น แต่เขาน่าจะกำลังอยากกินอยู่มากกว่า
comment in response to
post
(เค้ามาาา)
ชิองที่กำลังเดินหาบัตรอยู่นั้น กลับสะดุดกับเสียงโวยวายของใครบางคน พร้อมกับได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อตัวเอง จึงเดินเข้ามาหา
”เกิดอะไรขึ้น แล้วนี่นายเรียกชื่อฉัน?“
เขาเดินมาหยุดตรงหน้าของเด็กหนุ่ม ทำหน้าสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น เหลือบไปเห็นบัตรของตัวเองในมือของอีกฝ่าย
“นั่นบัตรฉันนี่”
comment in response to
post
(ขอเล่นด้วยคับบ)
ตั้งใจว่าจะเข้ามางีบในห้องสมุดหนีความวุ่นวายข้างนอกซักหน่อย แต่ดันมาเจอกับเด็กตัวเล็กกำลังพยายามเอื้อมหยิบของอยู่
ในตอนแรกนั้นเขาว่าจะทำเป็นไม่สนใจและหาที่งีบปกติ แต่เห็นความพยายามไปเรื่อยๆแล้วก็อดไม่ได้
ชิองเดินเข้ามาทางข้างหลังและหยิบบัตรออกมาโดยที่ไม่ต้องเอื้อมเลย
”เอ้า นี่“
comment in response to
post
( ขอแวะชมสุดหร่อหน่อยคับ🫠 )
comment in response to
post
สุดท้ายก็กลั้นขำไว้ไม่อยู่
“เหมาะจริงๆด้วย เห็นมั้ยล่ะ”
ชิองถึงกับต้องหยิบมือถือของเขาออกมาถ่ายภาพเก็บไว้ จะว่าไปวันแรกที่นี่ก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดไว้ตอนแรกแฮะ
อย่างน้อยก็ได้เจออะไรที่จะทำให้เขาสนุกไปอีก2ปีแล้ว
comment in response to
post
(ขอโทษที่มาช้าคับ🥹)
“ก็นะ เห็นแก่ที่ว่าฉันเป็นคนดี จะช่วยหาซักหน่อยก็แล้วกัน”
เขายกยิ้มขึ้น เดินนำไปที่พุ่มไม้ที่อยู่ข้างตึก ไม่ไกลจากจุดที่ยืนมากนัก
“รู้หรอกว่ากำลังขอร้องในใจอยู่”
comment in response to
post
(ขอโทษที่ต่อช้าคับ พอดีเค้าติดสอบ🥹)
ชิองมองหน้าอีกฝ่ายแล้วยิ้มออกมา ดูไม่ได้เข้าใจเลยซักนิดนี่นา
“เดี๋ยวก็สนิทเองแหละน่ะ หรือว่าเธอไม่อยากสนิทด้วย?”
เป็นคำถามด้วยน้ำเสียงกึ่งบังคับแม้ใบหน้าจะยิ้มอยู่
“อีกอย่างไหนๆก็อยู่ห้องเดียวกันนี่”
เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจ เผลอเอานิสัยเอาแต่ใจออกมาใช้
comment in response to
post
“เดี๋ยวก่อนสิรุ่นพี่ รู้สึกว่าบัตรจะเป็นของสำคัญใช่มั้ยล่ะ”
เขายกบัตรขึ้นก่อนจะทำหน้าเหมือนคิดอะไรซักอย่าง และยิ้มออกมา
”ไม่มีอะไรมาแลกหรอครับ“
comment in response to
post
( มาแล้วๆ ตอบช้ามากเพราะช่วงนี้ติดสอบคับ🥹 ขอทำความรู้จักใหม่เลยนะคับๆ)
“ไม่ต้องทำท่าทางกลัวขนาดนั้นก็ได้“
ชิองยิ้มออกมา แม้จะเป็นรอยยิ้มที่ดูจะเป็นมิตร(?)
“นาย… ซาซากิ ฮิโรชิ?“
พลิกบัตรไปมา และถือวิสาสะอ่านชื่อของอีกฝ่ายและก้มลงมามองหน้าอีกฝ่ายชัดๆสลับกับใบหน้าในบัตร
“จะให้คืนก็ได้นะ ถ้านายมีอะไรมาแลกกันน่ะ”
comment in response to
post
เขามองเธอนิ่งๆ ริมฝีปากที่ยกยิ้มหุบลง สนุก? แล้วเขาต้องสนุกกับอะไรในเมื่อเขาไม่ได้อยากมาที่นี่ด้วยซ้ำ
เอาเถอะ
“คงงั้นล่ะมั้งครับ”
เขาว่าก่อนจะโบกมือลาแล้วเดินจากไป
“อย่าลืมไอติมแล้วกัน“
comment in response to
post
ชิองชะงักกับคำถาม หันกลับมามองหน้าเด็กสาวข้างๆสักพัก ก่อนจะพูดขึ้น
“ก็… ไม่มีอะไรหรอกจิยุ แค่คนที่โดนส่งมากลางทางน่ะ ไม่ได้อยากมาด้วยตัวเองนักหรอก”
เขายิ้มเล็กๆก่อนจะเอ่ยต่อ พร้อมกับใช้ชื่อเรียกใหม่ โดยไม่ได้ถามก่อน
“ถ้าบอกว่าเพราะมีเรื่องเลยโดนส่งมา เธอจะว่าไงล่ะ”
เขาหยุดเดิน สีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่ก็ยังแฝงไว้ด้วยรอยยิ้มที่ดูไม่ได้น่าไว้ใจเท่าไหร่
comment in response to
post
ชิองไม่ได้ว่าอะไรต่อ แอบยกยิ้มเล็กๆ แต่ก็เดินตามอีกฝ่ายเงียบๆ เพราะไม่ได้ต่างจากที่คาดการณ์ไว้เท่าไหร่นัก
“ลองหาในพุ่มหรือบนต้นไม้รึยังล่ะ อาจจะมีก็ได้นะ”
หลังจากเดินตามเงียบๆมาสักพักก็เอ่ยขึ้น ก็ยังหาไม่เจอเลยนี่นา