thk-shirokumo.bsky.social
โอบาระสึกิ ชิโรคุโมะ ( 小原月 白蜘蛛 )(41)
189/78 | อาจารย์สอนวิทยาศาสตร์
ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางด้านแมลง (นักกีฏวิทยา)
ดอค : pin
#THK_commu
* คาร์เกี่ยวข้องกับแมง/แมลง และมีนิสัยเสีย
* ผปค.ตาไวแสง ทนแสงแฟลชไม่ได้
748 posts
827 followers
823 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
“ครับ ไม่คืนคำหรอก”
“ผมก็ไม่ค่อยทำตามกฏนักหรอก เพราะงั้นทำตามใจได้เลยครับ” เขาหันมองเล็กน้อยตอนคุณหยิบไฟแช็คขึ้นมาจุดบุหรี่เองในคราวนี้ ก่อนผละสายตาไป
“…..”
“ก็นะครับ”
“หลายวันมานี่มีอะไรรบกวนมากไปหน่อยน่ะครับ” ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง ตะเกียบก็ค่อยๆคีบข้าวเข้าปาก
เขาปรายตามองคุณอีกหน
“ว่าไปลุควันนี้ก็ชวนแปลกตาไม่น้อยเลยครับ”
comment in response to
post
กินแล้วคงสดชื่นไม่น้อย
“เรื่องพักคงไม่รับปากครับ”
“วันนี้ยังเหลือเรื่องต้องทำอีกเยอะ”
คีบคุณหมึกไส้กรอกในกล่องข้าวเข้าปากไป
comment in response to
post
“เอ๋ งั้นเหรอครับ — นี่ถือว่ายังน้อยจากสถิติสมัยเรียนปริญญาเอกนะ” พูดติดตลกก่อนจะถอนหายใจแล้วยิ้มอ่อน
“แต่ก็ไม่ปฏิเสธหรอกครับ มันเหนื่อยกว่าตอนนั้นเยอะเลย”
เขามองท่าทีอีกคน ดวงตาสีดำหลุบมองต่ำก่อนยื่นมือไปรับกาแฟมา ก่อนจะล้วงหยิบอะไรในกระเป๋ายื่นคืน
“ขอบคุณสำหรับกาแฟครับ”
“แล้วก็ขอแลกด้วยแซนวิชทำเอง” สิ่งที่ถูกส่งไปคืนคุณเป็นแซนวิชแฮมกับชีส มีผักกาดขาวที่ยังดูสดใหม่
comment in response to
post
“ผมกำลังพักอยู่พอดี”
“จะทำเป็นไม่เห็นให้ก็ได้ครับ” แถมมันคงจะดีไม่น้อยถ้าได้นั่งข้างคนสูบบุหรี่สักคนในยามนี้
“แถวนี้มีแค่ผมกับแมลงไม่กี่ตัวเท่านั้นล่ะครับ ..ไม่มีใครมาจับสังเกตนักหรอก”
comment in response to
post
“เปล่า?” เขาทวนคำ ชิโรคุโมะปรายตามองตามบุหรี่ที่พึ่งโดนปิดบังไปหมาดๆก่อนจะหัวเราะแผ่วเบา
“ผมก็ทำหน้าที่ตัวเองอยู่ คอยดูแลสอดส่อง เผื่อว่าในที่ลับตาจะมีใครมาทำอะไรไม่ควร เช่นเล่นพนัน ทำการอนาจาร หรือแม้แต่สูบบุหรี่—” รอยยิ้มมุมปากยกขึ้นก่อนจะหยิบตะเกียบออกมาจากกล่อง
“จะสูบก็ได้นะครับ”
เพราะเขาคงห้ามคุณที่เจอกันทีไรก็สูบแทบตลอดไม่ได้
comment in response to
post
“สภาพแบบไหนครับ”
เขาย้อนถามคืน ปรายตามองอีกคนที่ติ้งตัวลงนั่ง เห็นท่าทีปวดตัวแบบนั้นก็ล้วงหยิบบางอย่างหมายโยนให้
“เรียวยะซัง รับครับ” พร้อมกับของที่ถูกโยนไปเบาหวิว ที่คาดหวังให้คุณรับได้โดยไม่ต้องยืนขึ้น แผ่นแปะแก้ปวดนั่นเอง
ก่อนพอได้ยินคำถามก็หัวเราะ
“ก็นิดหน่อย ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้นอนน่ะครับ”
comment in response to
post
“ก็— ไม่จำเป็นเท่าไหร่ครับ” เขาลากเสียงช่วงแรก พร้อมดวงตาที่เคลื่อนคล้อยหลบ ผิดจากปกติที่มักจ้องคืนนานๆ
เขาให้คุณได้จับจองพื้นที่ มีเพียงเสียงหยิบตะเกียบออกมาจากที่เก็บเท่านั้นที่ไม่ทำให้อะไรแถวนี้เงียบเกินในระหว่างนั้น
“ถ้าได้กาแฟก็คงดีครับ”
“ผมง่วงนิดหน่อยทีเดียว”
“ว่าจะไปซื้อหลังทานข้าวเสร็จนี่ล่ะครับ”
comment in response to
post
(มาเลย มาหลบนักเรียนด้วยกัน)
comment in response to
post
(อยากจะมาบวกเอาไปปั่นคะแนน บวกมากู้ชีพ บวกมาแย่งข้าว หรือบวกหน้— ก็ทำได้เลย ตอบช้าหน่อยแต่เดี๋ยวมาตอบเองครับ)
comment in response to
post
ชิโรคุโมะถึงกับพะงาบ
คุณผีเสื้อทิ้งเขาไปทันที
และคุณอาจจะเลือกเรื่องตกใจไม่ถูก ทั้งเรื่องอาจารย์ตรงหน้าคุยกับแมลงเป็นตุเป็นตะ ทั้งเรื่องที่สภาพอ่อนล้าสุดๆ หรือแม้แต่ข้าวกล่องสุดมุ้งมิ้งในมือ
ชิโรคุโมะกระแอมไอ
"มีอะไรครับ"
comment in response to
post
"ให้ตาย"
ชิโรคุโมะนวดระหว่างหัวตาไปมาอยู่พักใหญ่ก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกหน
และก็เหมือนทุกครั้งที่แมลงมักมาจับจองพื้นที่บนตัวเขา
วันนี้ยังคงเป็นผีเสื้อ
"มาสมน้ำหน้าหรือครับ" เขาคุยกับผีเสื้อที่มาเกาะบนมือ "เอ๋ ช่วยไม่ได้นี่ครับ?"
"ฮะฮะ"
"ไว้ผมทานข้าวก่อนเดี๋ยวแวะไปทักทายตอนเย็นนะ" คุยไปเพลินๆก็หยิบกล่องข้าวออกมา ชั่วจังหวะที่กำลังคุยอยู่ก็อาจจะชะงักไปเพราะคุณที่เดินมาใกล้
....
comment in response to
post
ก้มมองมันที่แน่นิ่งเพราะหมดสติ
"เอาไปไว้ไหนดีล่ะ—" เขาพึมพำ แค่หยุดการไล่ตามด้วยการป้องกันตัวเท่านั้นล่ะ อย่างมากตื่นมาคงแค่ปวดนิดหน่อย
ยกร่างไร้สติในตอนนี้พาดบ่า พาไปสักที่ที่สัตว์ป่าพึงอยู่
...
โอ้
ถ้าเป็นสัตว์ป่า [จริงๆ] ก็คงดี
แต่ถ้าไม่
คิดว่ามันคือ
[อะไร]
กันล่ะ?
(end)
comment in response to
post
คืนนี้ก็ด้วย
เขาแค่มองมันผ่านความมืด เห็นอะไรไหวไกลๆใต้แสงสลัว ดวงตาเขาขยับมองตามมัน
ลงล่าง ตามด้วยไล่ขึ้นบน
เผลอพึมพำกับตัวเองเสียงเบา
"ดีที่ดึกป่านนี้ไม่มีนักเรียนมาเพ่นพ่าน..." เขาคิด คิดเพียงครู่
เขาไม่อยากทำอะไรเอิกเหริกเท่าไหร่ในยามวิกาล เพราะงั้นเขาถึงไม่หลบตอนเห็นอะไรสักอย่างพุ่งมา
กร็อบ
เป็นเขาที่สยบมันในพริบตา
"...."
เขาย่อตัวลง
comment in response to
post
(ผมดันเป็นตัวยุยงไม่ใช่ตัวห้ามน่ะซี่ 5555 อุ้ย ได้เหรอครับ /หอบบุหรี่หอบไฟแชคไปหา ยิปปี้)
comment in response to
post
(เกือบเชื่อใจล่ะครับถ้าไม่มีคำว่ารึเปล่า 😔 จะสูบก็ชวนผมด้วยครับจะได้ช่วยปกปิดหลักฐา—/ผิด)
comment in response to
post
(ก็ถูกของคุณ / อันหลังจะพะวงก็กระไรในกระเป๋าผมก็มี— อย่าสูบในเขตโรงเรียนเป็นอันพอครับ /จับตาดูเป็นพิเศษเลย(?))
comment in response to
post
แมลงบนตัวก็เริ่มเพิ่มจำนวนทีละตัว ราวกับกำลังโดนเชื้อเชิญหาแมงมุมตรงหน้า
“ไปเยี่ยมคุณแม่เถอะครับ” ถ้าขวางทางเขาคงถอย จังหวะพอดีกับที่จุดไฟไฟแช็คขึ้น
คงจะสูบดังที่คาด
“เดี๋ยวท่านคงรอแย่”
comment in response to
post
คงนับว่าหาได้ยาก ที่ชายคนนั้นจะละเลยตัวเองถึงขนาดนี้ ภาพลักษณ์ที่เหมาะกับสีขาว
ไม่ควรเป็นอะไรแบบนี้
“แบบนั้นเอง” สำหรับเรื่องที่คุณแม่อยู่ไม่ไกล เขาโคลงหัวไปมาเหมือนจะเห็นด้วยว่ามันเป็นช่วงที่เหมาะแก่การใช้เวลาร่วมกันประจำปี
“นั่นสิ”
“แต่วันที่บรรพบุรุษมาเยี่ยมเยียนแบบนี้ หวังว่าจะมีแต่คนใกล้ตัวเรานะครับ”
“ไม่ใช่พวกผีสางวิญญาณร้ายที่ไม่ได้เชิญ” เขายิ้มค้างบนใบหน้า กะพริบตาเพียงครู่
comment in response to
post
(ไม่นะ หนวดเคราของโควเซย์ซัง— แถมสีขาวด้วย มีแต่อะไรที่ไม่ค่อยได้เห็น555)
comment in response to
post
(/ปล่อยลงเตียงพยาบาล/ พักนะครับ พัก5555)
comment in response to
post
(/กู้ขึ้นมา จับพาดบ่า(?))
comment in response to
post
#THK_EVENT07
#THK_กีฬาสี
มาสคอตประจำสีเขียว บ็อกคุง「ボックくん」ครับ🥦🦊
(เลียนเสียงเห่าเหมือนน้องหมา)
ส่วนสูงประมาณ 50 เซนติเมตร
น้ำหนักเท่าแอปเปิ้ล 5 ลูก 🍏🍏🍏🍏🍏
สามารถนำไปวาดพร้อมติดแท็กกิจกรรมกีฬาสีภายในคอมูได้อย่างเต็มที่
มาวาดบ็อกคุงกันเยอะ ๆ นะครับ!
comment in response to
post
(เชื่อแล้วครับ ว่าเด่นสุดในย่าน เห็นตั้งแต่ปากซอยหมู่บ้านแม้ยืนอยู่ท้ายซอย
โห้ว ตอนตั้งใจแต่งนี่เอง …ไม่เป็นไรนะครับถึงแต่งส่งๆก็จ๊าบสุดอยู่ดี ถึงมิกซ์แต่ไม่แมชก็นับว่าเป็นสไตล์ครับ (???) /ไม่ใช่)
comment in response to
post
(ก่อนไปนอน คุณแต่งตัวฉูดฉาดขนาดนี้เลยเหรอครับ 555555555555/ประทับใจ)
comment in response to
post
(หึ่ย อิโมจิน่ามันเขี้ยวมากครับ 555555 อย่าให้ได้เจอกันครั้งหน้าจะเอาคืนครับ 🫵)
comment in response to
post
"เอาแต่ใจครับ"
โดนเตะอีกรอบ ถึงเบาก็ร้องโอ้ยออกมาอยู่ดี รู้งี้น่าจะดึงขาให้รู้แล้วรู้รอด เห็นคนเดินหนีก็นึกอยากตามหรอกแต่เขาสิ้นซึ่งแรงแล้วในวันนี้
บ่นงุบงิบกับแมลง
สามครั้งเลยแน่ะ
คุณคนนั้นนิสัยไม่ดีครับ
คงทิ้งตัวไปนอนอีกรอบ
(ขอบคุณที่แวะมาเตะครับ 55555ช้ำล่ะครับเนี่ย)
comment in response to
post
“ดูหน้าผมชัดๆเหรอครับ …” เขาทวนคำ เอียงหัวนึกสงสัย
“ถ้างั้นไม่ลองถอดแว่นออกสักครั้งเพื่อมองมันล่ะครับ ตอนนี้แสงยังมี คงเห็นชัดกว่าตอนกลางคืน”
เห็นท่าทีขัดขืน แกล้งบีบขาเพียงครู่
“ครับๆ ตามบัญชาครับ–”
แล้วก็ปล่อยออกไปแต่โดยที ส่วนพวกแมลงยังคงหาพื้นที่จับจองบนตัวเขาไปเรื่อยเหมือนเคย
comment in response to
post
ชุมชนแมลงได้ครองพื้นที่ในภาพถ่ายมากมายทีเดียว — สำหรับผู้ที่เป็นที่รักของแมลงเป็นพิเศษ ก็เลยมุกมีพวกมันมาชุมนุมด้วยเป็นธรรมดา
ชิโรคุโมะคงตื่นหลังจากนั้นไม่นาน
??????
ใครหนอมาสร้างผลงานบนตัวเขา
เขาเอ่ยถามแมลง แมลงเองก็มีเพียงความเงียบโต้ตอบเช่นเคย
แกะลูกอมมะนาวเข้าปาก
หน้ายู่ตามประสาคนภูมิต้านทานความเปรี้ยวต่ำเตี้ย
“เปรี้ยวครับ-”
(ขอบคุณสำหรับลูกอมนะครับ)
comment in response to
post
แมลงยังคงทวีคูณจำนวน ดวงตามามายจับจ้องตอนคุณเอาน้ำมาวาง บางตัวอาจจะโผบินทุกทาย
สัมผัสเบาหวิว ทักทายผะแผ่วราวกับกระซิบผ่านอากาศ หรือนั่นอาจจะเป็นคำขอบคุณจากหัวหน้าอาณานิคมแมลงที่นอนหลับอยู่ก็เป็นได้
(ขอบคุณสำหรับน้ำครับ!)
comment in response to
post
กลับมาอีกหน อาจจะเพิ่มอีก2 หรือ3 อาณาจักร ตอนนี้อาจจะมีคุณผีเสื้ออีกสี และมดดำอีกหย่อมหนึ่ง
แมลงคงทำได้เพียงแค่เกาะตามขวดเครื่องดื่มชูกำลัง ดอมดมและไม่ทำอะไร
ส่วนเขาคงเปิดมันดื่มหลังจากพักผ่อนเพียงพอ
( ขอบคุณสำหรับเครื่องดื่มชูกำลังครับ )
comment in response to
post
ร่างขาวนั่นยังนอนนิ่ง แต่การหายใจด้วยจังหวะสม่ำเสมอนั่นคงบ่งบอกได้อย่างดีว่ายังมีชีวิตอยู่
แมลงต่างกระจายไปคนละทิศทางตามแรงปัด
ถ้าคุณวกมาอีกหนน้ำเย็นคงหายไปพร้อมกับร่างนั่น
( ขอบคุณสำหรับน้ำครับ! )
comment in response to
post
ผมพูดได้เหรอครับ , คิดแบบนั้นอยู่ตอนเห็นสีหน้าคุณ
”คราวก่อนก็พึ่งกระชากเสื้อผมไปหมาดๆ ผมก็เลยไม่แปลกใจที่คราวนี้คุณจะเตะผมไงครับ“
”โอ้ย“
”หยุดเตะเลยนะครับ โควเซย์ซัง“ ตอนแรกคว้าวืด รอบนี้ยันตัวมาจับขาคุณไว้เหมือนกันไม่ให้มาเตะซ้ำเป็นรอบที่ 3