thkhayate.bsky.social
泉疾風(Izumi Hayate) 3年J組 | 水泳部🏊🏻♂️
pfp : Ma Lynn (fb)
co-story , roleplay , others ➛ (slow) dm 24/7
doc : https://bit.ly/4hVAszc
*ตอบช้า ผปคใช้ไทม์โซน na*
#THK_COMMU
75 posts
468 followers
480 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
"คราวหลังก็มาชวนผมได้นะ ยังไม่เคยไปเลยสักครั้งน่ะ" เขาเอ่ยคำเชิญชวนพร้อมยกมือขึ้นและวางลงบนหัวคนที่เดินอยู่ข้าง ๆ ซ้ำ ๆ เหมือนเป็นการปลอบโยนเมื่อสังเกตท่าทีที่ดูจะเหม่อลอยไปครู่หนึ่งของอีกฝ่าย "เรามีเบอร์ติดต่อกันอยู่แล้ว... รึเปล่านะ ?"
เขาเอียงคอถามก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อบทสนทนา "ใช่สิ ปีนี้มิฮารุจังได้อยู่ห้องเดียวกับเพื่อน ๆ บ้างไหม ได้เป็นเซมไปบ้างแล้ว รู้สึกยังไงบ้างครับ"
comment in response to
post
"ไม่เป็นไร ๆ ไม่กล้ารบกวนมิฮารุจังขนาดนั้นหรอก" เขายกมือขึ้นปัดอากาศไปมา "เดี๋ยวผมค่อยกลับไปดูทีหลังก็ได้"
เขาฟังเรื่องราวเกี่ยวกับช่วงปิดเทอมของอีกคนอย่างตั้งใจ พยักหน้าแทนการพูดตอบ ในขณะที่แววตากลับดูหม่นลงเรื่อย ๆ แม้มุมปากจะยังยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม กลายเป็นสีหน้าที่ดูไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่
แต่เหมือนเขาจะรู้ตัวในทันทีว่าไม่ควรแสดงออกเช่นนั้นจึงปรับสีหน้าให้เหมือนปกติแทน
+
comment in response to
post
( มาแจมแบบเลท ๆ ด้วยคนนะคะ🙌 )
ฮายาเตะที่กำลังเดินไปเดินมาฆ่าเวลาในวันที่แสนน่าเบื่อเป็นต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงใครสักคนทักขึ้นในระหว่างที่ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างนัก มองข้ามพุ่มไม้พุ่มโตไปก็พบคนรู้จักนั่งกอดเข่าอยู่อยู่อย่างน่าเอ็นดู
"ยูโตะคุงนี่นา มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับ" พอเห็นว่าเป็นรุ่นน้องคนคุ้นเคยก็ยิ้มร่า ถือวิสาสะนั่งยอง ๆ ลงข้าง ๆ โดยไม่ได้ถามคนตรงหน้าว่าตนควรนั่งลงตรงไหน
comment in response to
post
( ไม่เกินเลย ก็น่ารักจิงจิงนี่นา🥺🫳 )
comment in response to
post
( CMS. COS SAMA 🤍 )
comment in response to
post
( ขอใช้หน้าตาเรียกแขกหน่อยน้า😽 .แอบเอาผ้าออก )
comment in response to
post
( มิฮารุจังน่ารักมากจาง🥺💘 )
comment in response to
post
( เขาว่าคนชมรมว่ายน้ำหน้าตาดีทุกคนแหละค่ะ ช่าย ๆ😔🔥 )
comment in response to
post
( ประธานก็หล่อ คนในชมรมก็สวยน่ารัก😍 แบบนี้ไม่สมัครไม่ได้แย้ว )
comment in response to
post
( อยากรู้ต้องมาลองดูนะคะ- /ว่ายไปน้ำก็ถ่วงชุดไป🤣 )
comment in response to
post
แล้วก็เมินเฉยต่อคำพูดอีกคนราวกับว่าไม่ได้ยินมันด้วยซ้ำ เปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปตามที่ใจอยากโดยไม่ดูหน้าอีกคนสักนิด
"จะว่าไปปีนี้ก็เป็นปีสุดท้ายของพวกเราแล้วสินะครับ"
comment in response to
post
"แน่นอนอยู่แล้วสิ ก็ผมเก่ง" เขาไหวไหล่ด้วยท่าทางจงใจกวนประสาทอีกคน ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดูจะขุ่นมัวเล็กน้อย "นี่ ทำไมจะต้องจัดผมไปอยู่ห้องหลัง ๆ ด้วย ห้องหลัง ๆ มันทำไมกัน"
สายตาที่มองไปทางห้องหลัง ๆ ตามคำพูดอีกฝ่ายก็ร้องอ๋อขึ้นมาแทบจะพร้อมกันกับอีกคน ทว่าดูจะช้ากว่าอีกคนไปสักเสี้ยววิ
"ขอบคุณก็ได้ครับ ซาบซึ้งในน้ำใจจริง ๆ" ว่าด้วยน้ำเสียงที่ดูน่าหมั่นไส้
+
comment in response to
post
"แย่แล้ว" จู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้ "แล้วบัตรผมอยู่ไหนนะ"
เขาว่างพลางพยายามสำรวจตัวเองอีกครั้งเพื่อหาบัตรนักเรียนของตัวเองที่หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
"ผมก็ว่าผมเดินหาจนทั่วแล้วนะ..." ถอนหายใจในเรื่องวุ่นวายเรื่องที่ร้อยของวัน "โชจังคิดว่ามันจะไปอยู่ที่ไหนได้บ้างเหรอ ? เผื่อจะเป็นที่ ๆ ผมยังไม่ได้หา"
comment in response to
post
ท่าทีขี้เล่นของอีกคนยังเรียกเสียงหัวเราะจากฮายาเตะได้เสมอ เขาหัวเราะเบา ๆ ในขณะเดียวกันก็ใช้มือข้างที่ว่างอยู่ล้วงเข้าไปหาอะไรบางอย่างจากกระเป๋ากางเกง พอหยิบมันได้แล้วก็รีบเอามันมาวางลงบนมืออีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว
ลูกอมสามเม็ดที่ห่อพลาสติกด้านนอกเปียกน้ำไปหมด แต่ถ้าลองกินดูแล้วก็คงจะหวานไม่เปลี่ยน
"ของตอบแทนที่อุตส่าห์ให้ยืมเสื้อครับ ไม่ได้จะแกล้งอะไรโชจังหรอกนะ"
+
comment in response to
post
"ก็หมายถึงเจ็บตัวแบบนี้บ่อยนั่นแหละครับ" เขายังคงยิ้มต่อไป ฟังคำพูดอาการที่ดูรุนแรงแล้วก็หัวเราะแหะ ๆ สายตามองตามอีกคนที่หยิบกระปุกยาที่ดูคล้ายสมุนไพรบดออกมาจากกระเป๋า
"สงสัยถ้าเป็นแผลบนหน้าคงต้องทาดี ๆ แล้วล่ะครับ เดี๋ยวไม่เท่พอดี"
"อาจจะต้องรบกวนแล้วล่ะ ผมมองแผลไม่สะดวกเท่าไหร่" เขาว่าพลางพยายามคลำหารอยปูดนูนบนหน้าผาก โดนทีก็สะดุ้งทีเพราะยังแอบเจ็บแปล๊บ ๆ อยู่
comment in response to
post
“ปิดเทอมเหรอ? ก็…” เขาพูดพลางนึกว่าช่วงที่ผ่านมาตนทำอะไรไปบ้าง แต่ยังไม่ทันตอบก็โดนยิงคำถามรัว ๆ เสียแล้ว เห็นท่าทีที่ดูตื่นเต้นของคนข้าง ๆ ก็ต้องวางมือบนหัวเบา ๆ อย่างเอ็นดู
“ไม่ว่ายน้ำก็ไม่ใช่ผมสิครับ” ว่าจบก็ไหวไหล่ไปหนึ่งที พอโดนทักเรื่องห้องก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ทันได้ดูแบบดี ๆ จนหัวเราะแหะ ๆ ออกมา “ลืมดูห้องไปเลยแฮะ”
“แล้วมิฮารุจังล่ะครับ? ปิดเทอมได้ทำอะไรสนุก ๆ บ้างรึเปล่า”
comment in response to
post
“งั้นก็ต้องมาวัดกันแล้วล่ะ ว่าตอนนี้ใครกันแน่ที่เร็วกว่า”
เขาว่าพร้อมยกยิ้มอย่างท้าทาย แถมยังยักคิ้วให้ดูกวนประสาทมากขึ้นไปอีก
“เหรอ…” ยังคงทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ จนโดนจิ้มเข้าที่หน้าผากจึงร้องโอ้ยออกมา แม้จะตกใจจริง แต่เสียงร้องนั่นดูจะจริงอยู่ครึ่งปลอมอยู่ครึ่งอย่างไรไม่รู้ “โอ้ย ๆๆๆ ผมเจ็บไปหมดแล้ว”
“ถ้าเป็นแผลเป็นขึ้นมาอาโอกิจังต้องรับผิดชอบนะ” ยิ้มกวน ๆ ประกอบคำพูด
comment in response to
post
สามารถกรอกแบบฟอร์มสมัครเข้าชมรมได้ที่ ↠
forms.gle/SooeRSkff1mC...
comment in response to
post
( 😋😋😋😋😋😋😋😋🫶🏻🫶🏻🫶🏻🫶🏻🫶🏻 บริษัทโยนบอมยินดีให้บริการค่ะ☺️✨ ชะม้า พวกตายิ้มน่าน้าก😌✨🤍✨🤍
แต่คุนเองก้ ยอมเค้า บ้างก้ได้ ???? 😭😭😭😭 อย่าแกล้งคนไม่มีทางสู้เลยนะคะ😞 )
comment in response to
post
"ขอบคุณครับ"
เขาพูดด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม ทว่าบรรยากาศรอบตัวดูเย็นลงขัดกับฉายาพระอาทิตย์ที่เขาได้รับเสียจริง อาจไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปสังเกต
แต่นั่นไม่เป็นความจริงสำหรับคู่สนทนาในตอนนี้
"ทำไมไม่ลองหาอีกรอบดูล่ะครับ อาจจะมองตกไปก็ได้" เขาชี้ไปที่กระดานที่เต็มไปด้วยชื่อหลายร้อย ทั้งที่สายตายังคงจดจ่ออยู่กับคนตรงหน้า "หรือจะลองขอให้ผมช่วยดูก็ได้นะ? ว่าไปนั่น"
"ให้ผมช่วยไหมดีไหมครับ?"
comment in response to
post
เห็นอีกฝ่ายยื่นมือมาตรงหน้าก็ให้มือกลับคืนไปราวกับเป็นสัญชาติญาณ ถือวิสาสะใช้เสื้อตัวนอกอีกคนเช็ดบัตรนักเรียนให้แห้ง ก่อนจะต้องเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเห็นสังเกตเห็นความแตกต่างในรูปติดบัตรนักเรียน
"ไม่ใช่สีเขียวหรอกเหรอเนี่ย..." เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะวางบัตรไปแทนที่มือของตัวเอง
"คราวนี้ก็ตาโชจังแล้ว ขอมือบ้างได้ไหมครับ?" เขายื่นมือไปข้างพร้อมกับรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดา
comment in response to
post
เขาขำเบา ๆ แทนที่จะพูดอะไร พลางปล่อยให้อีกคนบรรจงเช็ดผมให้จนเหลือแค่เพียงความชื้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น สายตาก็มองตามทุกการกระทำของอีกฝ่ายอยู่ตลอด
ดูเหมือนจะชอบใจในตอนที่อีกคนส่งมือมาเช็คอุณหภูมิร่างกายให้
"ถ้าเป็นหวัดยอมเลี้ยงข้าวเลย ไม่ยอมเป็นหวัดง่าย ๆ หรอก" เขาว่าอย่างนั้น แต่จริง ๆ ก็แอบหนาวขึ้นมาแล้วเหมือนกัน "แล้วโชจังล่ะ ไม่มีเสื้อจะไม่หนาวเหรอครับ?"
+
comment in response to
post
"ก็สูงขึ้น... ไหมนะ? ผมไม่ได้สังเกตตัวเองเลยยังไม่ได้วัดน่ะ"
ว่าไปก็ขำไป ดูอารมณ์ดีผิดกับรอยปูดบนหน้าผาก ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะกลายเป็นรอยยิ้มแหย ๆ เมื่อเห็นว่าอีกคนดูจะเป็นห่วงเขาจริง ๆ
"ห้องพยาบาล.. แต่มิฮารุจังก็ต้องเข้าห้องเรียนเหมือนกัน..." เขาก้มหน้าพูดพึมพัมกับตัวเองเหมือนกำลังใช้ความคิด ไม่นานก็เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้ใหม่ "งั้นพอจะพาผมไปส่งที่ห้องพยาบาลได้ไหมนะ?"
comment in response to
post
"กำลังจะไปอยู่พอดีเลย งั้นเราไปด้วยกันเถอะชูคุง" เขาว่าก่อนจะตวัดแขนโอบไหล่คนสนิทอย่างคุ้นเคย
แล้วก็เป็นเขาเองที่ออกเดินนำก่อน แม้คนจะซาลงแล้วแต่ดูเหมือนว่ายังไงก็ยังดูเยอะกว่าปกติ พอมาถึงหน้าบอร์ดจึงเป็นเขาเองที่คอยช่วยแหวกฝูงคนเข้าไปเพื่อให้สามารถหาห้องได้อย่างสะดวก ระหว่างนั้นก็เริ่มบทสนทนาเรื่องวันหยุดที่ผ่านมาไปด้วย
"แล้วช่วงปิดเทอมเป็นยังไงบ้างนะ ผมไม่ได้เจอชูคุงเลย"
comment in response to
post
"ปกติผมก็อาจจะปล่อยให้มันหายเอง แต่ว่าครั้งนี้ดูท่าจะเป็นรอยชัดกว่าครั้งไหน ๆ เลยครับ" เขายิ้มแหย ๆ "อาจจะเสียมารยาทไปหน่อย แต่ขอบคุณอคิฮิโกะซังที่อาสาให้ยืมยานะครับ"
comment in response to
post
ในขณะที่อีกคนสำรวยว่าตัวเองยังสมบูรณ์เต็มร้อยไหม ฮายาเตะก็มองตามจุดที่สายตาของอีกคนไปตกอยู่ด้วย ใบหน้าที่มักจะมีรอยยิ้มแต้มอยู่เสมอเหมือนจะหมองลงเล็กน้อย ไม่รู้ชัดว่าเพราะเหนื่อยที่ต้องแหวกคนเมื่อครู่หรือว่าเป็นห่วงคนตรงหน้า
"สบายมากครับ ชินแล้วน่ะ" เขายิ้มด้วยแววตาที่ดูไม่ออกว่าที่พูดหมายความว่ายังไงกันแน่ แต่เพื่อไม่ให้เสียเวลาอีกคนไปมากกว่านี้จึงรีบกลับมาที่เรื่องที่คุยไว้ก่อนหน้า
+
comment in response to
post
( ฮายาเตะชอบเอาชนะแบบไหน เค้าก็ชอบเอาชนะแบบนั้น😌👌🏻
เผื่อระเบิดจะเป็นกำลังใจดี ๆ ให้ได้ค่ะ🥺✨✨✨ )
comment in response to
post
( นี่คือการประกาศศึกสินะคะ เค้ารับทราบ เค้ากำลังดำเนินการสั่งระเบิดเพิ่ม😌👌🏻 )
comment in response to
post
( ?!?!?!!?!!!??!!
น น นี่คุณ?????😭😭😭😭😭 เค้าแค่เปรย ๆ (ขุ่) เฉย ๆ นะ ทำไมของคุณมาเป็นลูกเบิ้ม ๆ เลย🥹🥹🥹🫶🏻🫶🏻🫶🏻✨🤍🤍🤍🤍 เจ้าพวกก้อนน่ารักมากจัง ฮือแง แงแงแงแงแงแงแง โชจังไม่งอนเพื่อนฮายาเตะน้า ปุปุปุ🫳🏻🫳🏻 )
comment in response to
post
ฮายาเตะที่กำลังหรี่ตามองหาชื่อตัวเองอยู่ก็หันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะยกยิ้มโบกมือทักทายสดใส ช่างขัดกับสภาพหน้าผากของตัวเองเหลือเกิน
“มิฮารุจัง~ อรุณสวัสดิ์นะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ” เขาเอ่ยพลางมองรุ่นน้องคนคุ้นเคยด้วยความเอ็นดู ก่อนจะขำแห้ง ๆ เมื่ออีกคนทักเรื่องรอยบนหน้า
“อ๋อ นี่นะเหรอ? แค่อุบัติเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ น่ะ” เขาเกาคอแก้เก้อ “เดินชนเสาต้อนรับวันเปิดเทอมเลยครับ”
comment in response to
post
เห็นอีกฝ่ายดูท่าจะเป็นห่วงเลยยกนิ้วให้หนึ่งที แล้วก็เอียงคอยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี
“แค่นี้สบายมาก ปกติผมก็อยู่กับน้ำตลอดอยู่แล้ว”
พอได้ยินคำขู่ ? แล้วก็ดันกลัวขึ้นมา ? จึงยอมขึ้นแต่โดยดี
เขาค่อย ๆ เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าคนที่ถือเสื้อกางอยู่ ก่อนจะก้มตัวลงนิด ๆ ให้คนที่ความสูงต่างกันได้เช็ดให้อย่างสะดวก แต่ก็ดันนึกอะไรขึ้นได้เสียก่อน
“แต่แบบนี้เสื้อโชจังก็จะเปียกไปทั้งวันน่ะสิ จะดีเหรอครับ?”
comment in response to
post
“อะ… แย่แล้ว โดนโชจังรึเปล่า?” ลืมไปเสียสนิทว่าการกระโจนลงน้ำแบบที่ชอบทำมันอาจจะกระเด็นโดนคนอื่นได้
อีกฝ่ายดูเหมือนแมวไม่อยากโดนน้ำขนาดนั้น ถ้าทำเขาเปียกเองคงจะรู้สึกผิดมากแน่ ๆ
ทว่า ท่าทางที่ไม่ได้ดูถือสาอะไร แถมจะดูชอบใจในสภาพเปียกปอนของเขาก็ทำให้เบาใจลง กลับมายิ้มแฉ่งเหมือนเดิม
“หมาอะไรกันเล่า ผมขอเลือกเป็นเจ้าชายดีกว่า.. แต่ครั้งแรกเลยกับคำว่าเจ้าชาย”
+
comment in response to
post
เขาไม่ได้คิดอะไรมากกับคำพูดที่ดูก้ำกึ่งนั่น เพราะรู้ดีว่าตัวเองก็ไม่ได้พูดในเชิงปลอบใจเต็มร้อยเหมือนกัน จึงเลือกที่จะคงรอยยิ้มไว้ก่อนจะเอ่ยตอบ
“โชคคงช่วยได้มากเลยล่ะ ไม่อยากเดินชนเสาแบบวันนี้แล้วครับ” เขาว่าไปขำไป
พยักหน้ารับคำอวยพร และเพราะรู้ดีว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ที่โรงเรียนนี้เลยอวยพรกลับไป
“ขอให้เป็นวันที่ดีครับ”
เขาโบกมือให้ก่อนจะเดินจากไปเช่นกัน
( ขอบคุณที่มาแจมกันนะคะ🥺🫶🏻 )
comment in response to
post
( เด็กก้อนปายหม่ำ ๆ ไอติมกันต้องน่ารักมากแน่แน่ค่ะ🥺🫳🏻)