thkhiraki.bsky.social
irai hiraki (17) | 2-F | ชมรมยูโด | 175/54
#thk_commu
doc. : https://bit.ly/4hWPi8v
(บวกได้ทุกทวิตลอย โคได้ 24/7 อาจจะแวะไปบวกตามทวิตลอยคุณด้วยเป็นบางครั้งบางคราวᕦ(ò_óˇ)ᕤ)
111 posts
500 followers
516 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
จังหวะที่สบตากันก็ลอบสำรวจสภาพคุณไปรอบหนึ่ง
“..เชิญครับ” เขาว่า ขยับหลบให้คุณเข้ามายืนด้วยกัน น้ำเสียงราบเรียบไม่ยินดียินร้าย
comment in response to
post
(ยินดีเลยค่ะ!)
คนที่มาอยู่ก่อนมองรอยยิ้มของคุณ หลุบตามองสภาพเปียกมะล่อกมะแล่กที่ไม่ได้ดูดีไปกว่าเขาเสียเท่าไหร่
ก่อนจะเบือนหน้ามองไปในทิศทางอื่น “ตามสบายครับ” เขาว่า น้ำเสียงราบเรียบ ในขณะเดียวกันก็ขยับตัวหลบให้คุณได้มีพื้นที่มากขึ้น
จากนั้นอิราอิก็ยืน นิ่ง.. ประหนึ่งเป็นตอไม้ข้างทางก็ไม่ปาน เขาไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น คงกำลังนึกชื่อคุณอยู่(…)
comment in response to
post
เลิกคิ้วนิดตอนที่คุณสบตานิ่งๆ— ก่อนจะกะพริบตาปริบเมื่อคุณบอกชื่อ
“อิราอิ ฮิรากิ” เขาบอก “โอเคครับ ฟูจิคาวะซัง”
ผงกหัวเป็นเชิงขอบคุณ บอกชื่อเรียบร้อยแล้วก็หันหลังเดินจากไป
(ขอบคุณที่แวะมาโรลกันนะคะ! หาบัตรสู้ๆ ฟูจิคาวะคุงง /ขออภัยที่ตอบช้าค่ะorz)
comment in response to
post
(เพื่อน.. /แปะมือ🤚🏻)
เลิกคิ้วกับเสียง ‘โอ๊ะ‘ น้อยๆ นั่น ก่อนสายตาจะอ่อนลงเมื่อเห็นว่าเป็นคุณ
“..คันยะซัง”
ผงกหัวทักทาย หลุบตา ขยับหลบออกมานิดหน่อย เพิ่มพื้นที่ให้คุณส่วนหนึ่ง กลัวจะทำคุณเปียกเข้าก็อีกส่วนหนึ่ง
“ไม่เป็นไรหรอก” ยังไงเขาก็คงไม่ได้ป่วยง่ายๆ อยู่แล้ว “..บังเอิญจังนะ” ที่คุณมาอยู่แถวนี้พอดี
comment in response to
post
มองแมวกับรุ่นพี่ ออกความเห็นในใจเงียบๆ ว่าดูคล้ายกันดี(..)
โคลงหัวน้อยๆ รับคำตอบ แม้จะไม่ค่อยเข้าใจนัก
ก่อนจะพยักหน้า “อิราอิครับ”
“อิราอิ ฮิรากิ” เขาว่า เสียงโมโนโทนไม่มีขึ้นมีลง “รุ่นพี่ล่ะ”
comment in response to
post
(ยินดีเลยค่ะ! /แบบดีเลย์(…))
comment in response to
post
(ยินดีเลยค่า🙆🏻♂️)
comment in response to
post
ยืนเงียบอย่างว่าง่ายระหว่างที่รอดูคุณถ่ายภาพแมวเลียขนจนสำเร็จ
ก่อนจะส่ายหัว “ผมไม่ได้แอบ”
“แค่จะแวะมาเอาของ.. แล้วก็บังเอิญเห็น“
“ปกติก็มาที่นี่เหรอครับ” เขาถาม น้ำเสียงราบเรียบ แต่ก็ดูเหมือนจะสนใจ “หรือว่าแค่ตามแมวมา”
comment in response to
post
เขาหยุดอยู่ด้านหลังของคุณ เป็นรุ่นน้องที่ไม่ได้รู้จักมักจี่กับคุณเป็นพิเศษ แต่ก็อาจจะพอคุ้นหน้าอยู่บ้างหากเคยเดินสวนกันตามแถวหอพัก
อิราอิมองคุณ มองกล้องในมือคุณ มองแมว แล้วก็วนกลับมามองคุณอีกที
เขาเอียงหัวน้อยๆ ส่งเสียงถามออกไป
“..ถ่ายไว้ได้รึเปล่าครับ” ตะกี้น่ะ
comment in response to
post
“..ผมจะไปหาอะไรกินก่อน แล้วค่อยหาต่อ” เริ่มจะหิวจนอยู่ไม่สุขแล้ว(..)
”สู้ๆ นะ“ เขาว่า หมายถึงที่คุณบอกว่าตั้งใจจะหาเรื่อยๆ— "ถ้าเจอของผมก็ฝากเก็บไว้หน่อย“
comment in response to
post
จนคุณถามขึ้นมา อิราอิกะพริบตา
“ผม.. คงจะไป“ เขาบอก ฟังแล้วคงจะยังไม่ค่อยแน่ใจนัก ”ถ้าหาเวลาได้น่ะนะ“
comment in response to
post
“ถ้าชอบก็ดีแล้ว” เขาว่าอย่างนั้น
แล้วก็คิดว่า.. ปีหน้าคงจะไม่เจอคุณแล้วสินะ
พอนึกดูแล้วก็ชวนให้รู้สึกเหงาขึ้นมา
ยังไงก็เห็นกันมาตั้งแต่เด็กนี่นะ
แต่คนเราพอโตแล้วก็ต้องแยกย้ายกันไปตามทางของตัวเอง
นี่ก็ถือเป็นเรื่องปกติอย่างหนึ่ง
เงียบไปเหมือนกัน เพียงแต่เขาเป็นคนเงียบๆ มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว จึงไม่ได้เป็นความเงียบที่ชวนให้สังเกตเห็นเป็นพิเศษ
comment in response to
post
อยากมาก...สิน..ะ..? ( ◠‿◠ ) << สีหน้านี้ไม่ได้เกิดขึ้นจริงแต่อย่างใด(…)
เลิกคิ้วน้อยๆ เขาตอบคุณได้ในแทบจะทันที “ไม่เจ็บ มีเบาะ”
“แล้วเรียวก็..“ ยังพูดเสริม เอียงหัวนิด ”ดูไม่น่าจะทุ่มเจ็บอยู่แล้ว“ ความในใจหลุดออกมาซะแล้..ว...?
comment in response to
post
พอคุณถามเรื่องหลังจากนี้ก็เงียบไปแปปหนึ่ง
”ผมคิดว่า.. จะไปจากที่นี่“
มีแค่เรื่องนี้ที่ตัดสินใจไปเรียบร้อยตั้งแต่ตอนนี้แล้ว
“หางานทำในเมือง แล้วค่อยดูอีกทีว่าจะทำอะไรต่อดี“
comment in response to
post
มองตาจ๋อยๆ นั่น แล้วก็มองเลยผ่านไปอย่างเย็นชา(…)
คนหนึ่งเดินนำ คนหนึ่งเดินตาม
ก่อนที่คนเดินนำจะค่อยๆ ลดความเร็วจนเดินขนาบอยู่ข้างกัน
คิดว่าก็ฟังดูเหมาะกับคุณดี ”ต่อมหาลัยเหรอ เรียนศิลปะ?“
”ผมไม่ได้เก่งขนาดนั้น“ ปฏิเสธเสียงเนิบ ”..แล้วก็ไม่ได้ชอบขนาดนั้นเหมือนกัน“ นึกย้อนกลับไป เดิมทีที่เริ่มเล่นก็เป็นเพราะตัวเขาอยากมีทักษะป้องกันตัวติดตัวไว้บ้างเท่านั้น
comment in response to
post
พูดยาวยืดเสร็จก็มองคุณเงียบๆ เหมือนจะถามผ่านสายตาว่าเข้าใจใช่ไหม(…)
comment in response to
post
”…“ สบตาปิ๊งๆ นั่น แล้วก็รู้สึกว่าคุณดูกระตือรือร้นในการจะทุ่มเขาเสียเหลือเกิน << อิราอิไม่ได้เอ่ยทัก ทำเพียงแค่จดบัญชีเอาไว้ในใจเท่านั้น
“ก้าวเท้าเข้ามาตรงกลาง” ชี้ลงตรงกลางระหว่างสองเท้า “หมุนตัว ย่อให้สะโพกอยู่ต่ำกว่าผม แล้วมือนี้“ แตะมือคุณที่คว้าคอเสื้อเขาอยู่ ”ย้ายมารัดเอวแทน“
“จับให้มั่น ย่อเข่า ดันผมขึ้น ดึง— แล้วก็ทุ่ม“ น้ำเสียงราบเรียบเสมอต้นเสมอปลาย “ใช้สะโพกเป็นจุดหมุน”
comment in response to
post
พยักหน้ารับรู้
ก่อนจะตอบของตัวเอง “ที่ห้อง ตึกเก่า แล้วก็..”
”แถวนี้“ ที่น่าจะหมายถึงพงหญ้าและข้างทาง(...)
”จะไปหาต่อไหม“ เขาถาม จากนั้นก็เริ่มจัดเสื้อให้เข้าที่เข้าทาง “คนอื่นอาจจะเก็บของพวกเราไปแล้วก็ได้”
comment in response to
post
(ทำหูทวนลมระหว่างที่เดินออกไป-- ขอบคุณที่โรลกันเช่นกันค่ะ! ไว้จะมาก่อกวนใหม่นะ มอม-แมม-จัง)
comment in response to
post
“ขนมปัง..” หรือไม่ก็นมสักกล่อง? เขามองคุณปริบๆ “ไม่ต้องเลี้ยงหรอก เดี๋ยวผมซื้อเอง”
ไม่ได้ขยายความเพิ่มเติมให้ แค่ส่ายหัวเบาๆ ทีหนึ่ง ให้มองเหมือนกันไม่ได้หรอกนะ
สภาพดูเป็นผู้เป็นคนหลังผ่านมือคุณ เขาร้องอือตอบทีหนึ่ง “เดี๋ยวเรียนจบก็จะเลิกเล่นแล้ว”
ระหว่างตอบก็เริ่มออกเดิน คงตั้งใจจะไปหาอะไรกินอย่างที่คุณแนะนำ
แล้วจู่ๆ ก็วกมาถามถึงคุณ “เรียวล่ะ จะยังวาดรูปต่อรึเปล่า”
comment in response to
post
“อ้อ จะทุ่มผมเหรอ..” มองคุณขึ้นๆ ลงๆ.. oO(…) แล้วก็ตัดสินใจได้ว่าวันนี้ไม่รังแกคุณก็ได้(..)
เขากวักมือเรียกคุณเข้ามา ”มาใกล้ๆ หน่อย“
มือหนึ่งชี้ที่ปกเสื้อของตัวเอง “มือขวา จับตรงนี้”
“มือซ้าย จับแขนเสื้อผม” ขยับแขนขวานิดหน่อยพอให้เข้าใจ
comment in response to
post
ส่งเสียงอืมตอบรับในลำคอเบาๆ เก็บบัตรเข้ากระเป๋าไป คิดในใจว่าเดี๋ยวคงต้องเอาไปวางทิ้งไว้ในที่เห็นชัดๆ สักที่
”คุณหาที่ไหนมาแล้วบ้าง“ ถามระหว่างปัดๆ เศษฝุ่นเศษใบไม้ออกจากตัว ท่าทางคงกะจะเปลี่ยนสถานที่แล้ว
comment in response to
post
(จ้ากก น นี่เรา ถุกวอชชิ่งอยู่งั้นรึ.. /ได้เลยค่ะ! ไว้มีโอกาสจะแอบไปบวกเหมือนกัน /ถุมือ ฮี่ๆๆ)
comment in response to
post
ขี้เกียจหาแล้วจริงๆ แต่มันก็ต้องใช้นี่..
พยักหน้า ”อือ หิวแล้ว”
ก่อนจะเอียงหัวให้กับคำถาม ”แล้วไม่เหมือนตรงไหน“ แถมยังยอกย้อนใส่คุณอีกต่างหาก
รู้สึกเหมือนกำลังถูกตัดพ้อต่อว่าอยู่แปลกๆ(..) อิราอิเลิกคิ้ว ยังไม่ค่อยเข้าใจนัก
”ก็เรียวเป็นคน คัทซึเป็นหมา“
ถึงจะตาใสลิ้นห้อย(??)เหมือนกัน แต่ฝั่งหนึ่งขนฟูน่ารักกว่าตั้งเยอะ
”ถ้าให้มองเหมือนกัน..“ แบบนั้น..เรียว.. จะกลายเป็นหมา...นะ...?
comment in response to
post
อ้อ
เหมือนจะลืมไปแล้วว่าตะกี้ยัดเยียดบัตรที่ตัวเองเก็บมาได้ไว้กับคุณ(..) << หน้าตาแบบพึ่งนึกขึ้นได้เมื่อกี้
“..ผมว่าโยนทิ้งไว้กลางสนามก็ได้ ไม่ต้องตามหาเจ้าของหรอก” ทิ้งไว้ตรงที่เห็นชัดๆ ก็คงมามีคนมาเจอเอง
แค่หาของตัวเองก็ลำบากแล้ว “ของปีที่แล้ว เจอที่ไหนเหรอครับ”
comment in response to
post
(เธอดึง ฉันโดด ไม่เหนื่อยเท่าไหร่หรอก)
comment in response to
post
/เห็นคุณก็หักมือดังกร้อบ(??) วันนี้อยากลองบนเบาะแล้วสินะครั..บ..
comment in response to
post
(ขอบใจนะคันยะซัง อยากลองทุ่มฉันสักรอบไหม)
comment in response to
post
(ขข ขข ขอบคุณนะคะYuY,, เค้าขออวยยศเร็นโซคุงด้วยคน!?)
comment in response to
post
“ถ้าจะหาแถวนี้ก็ไม่ต้องหาแล้ว มาดูที่ผมได้”
เขาว่า ไม่ได้ดูอารมณ์เสียเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว
อิราอิก้าวมาหาคุณ ก่อนจะกางบัตรในมือให้ดู
“มีไหม.. ของคุณ“
comment in response to
post
(คุรเรนนี่!!! /ขอบคุณครับ ที่จริงบนเบาะไม่เจ็บมากหรอก ลองดูสักรอบไหม /กวักมื..อ)
comment in response to
post
(ยินดีเลยค่ะ!🙆🏻♂️)
พอได้ยินเสียงก็หันขวับ(..) มองคุณปริบๆ
ก่อนจะส่ายหัว ”ผมสบายดี“
มือที่ทำท่าจะขยำอยู่รอมร่อคลายลงแล้ว นอกจากสภาพมอมๆ อย่างอื่นก็ดูปกติดี
“มาหาบัตรเหรอครับ”
comment in response to
post
หน้าตายจังชะงักไป เขาควักบัตรที่โดนแอบหย่อนออกมา เอามันมารวมกับกองบัตรที่ตัวเองเก็บมาได้
แล้วก็หันกลับมาเอาหย่อนใส่กระเป๋าเสื้อคุณคืน(...)
”ขอบใจ นายก็ด้วย” ยังคงเป็นหน้าตายจัง(?) แต่พอมองดีๆ แล้วกลับดูเหมือนกำลังยิ้มมุมปากเยาะเย้ยอยู่ชอบกล..?
”สู้ๆ นะ“ ช่วยปัดฝุ่นบนบ่าข้างหนึ่งให้คุณสองที ”มอมแมมจัง“ << ตั้งชื่อเล่นคืนให้เสร็จสรรพด้วยอีกคน แล้วก็หันหลังเดินจากไป(2)
comment in response to
post
(ขอบคุณสำหรับโรลเช่นกันค่า ชิซึริจังน่ารักมากๆ! ไว้มีโอกาสจะส่งอิราอิคุงไปทักทายอีกนะคะ🥺)
comment in response to
post
“ผมจะใช้วันนี้“ จะไปรับข้าวฟรีน่ะ
สายตาวางอยู่บนมือคุณ
บรรยากาศดูจะสงบสุขดี จนกระทั่งคุณพูดว่า ‘เหมือนคัทซึ’
ถ้าเงยหน้ามามองจะเห็นว่าอิราอิกำลังจ้องคุณอยู่(…)
เขาไม่ได้ตอบคำถามที่มาทีหลัง
“หาว่าผมเป็นหมาเหรอ” ถามเสียงเรียบ จะแก้ตัวตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว—
“ถ้าจะมีใครเหมือนคัทซึได้” เขาว่า ในหัวไพล่นึกไปถึงพวงกุญแจก้อนสำลีเล็กใหญ่ที่ตัวหนึ่งติดจะบู้บี้กว่านิดหน่อย “ก็มีแต่เรียวนั่นแหละ”