thkkunahashiitsuki.bsky.social
くなはし いつき (คุนะฮาชิ อิสึกิ)
• อาจารย์วิชาเกษตร [ประจำชั้น3-H]
• ที่ปรึกษาชมรมกลับบ้าน
Doc:https://shorturl.asia/DtaFx
Contract:ヨギ イシカワ
*แอคทีฟหลัง22:00เพราะติดงาน*
โรล=เวิ่น>วาด
467 posts
609 followers
472 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
(ไม่เป็นไรครับ แค่มาร่วมเล่นเล็กน้อยกับเหล่านรก็ดีใจมากๆแล้วครับ😭🤲✨)
comment in response to
post
"อื้ม ทุกเสียงเชียร์ มันจะเป็นกำลังใจ และผมจะทุ่มสุดตัวเพื่อทุกคนและสิ่งที่อยู่เบื้องหลัง...."
เขาพยักหน้าพร้อมกับกำหมัดแล้วยื่นไปหาฮารุเหมือนจะบอกว่า
'เชื่อใจเขาได้เลย!'
ก่อนที่อาจารย์จะยืดเส้นยืดสายนิดหน่อยแล้วก็โบกมือให้
"ขอตัวก่อนน้า ถ้าเหนื่อยเดียวจะรีบทาหาคุณนักเรียนเลย ไปก่อนนะครับ"
หลังจากร่ำลาเสร็จก็วิ่งอย่างมั่นใจ
(ขออนุญาตปิดโรลนะคะ ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันค่า)
comment in response to
post
"ค่อยหทานละคระบ และอย่าลืมดื่มน้ำตามเพื่อลดน้ำตาลจากลูกกวาด และสำคัญสุดก็แปรงฟันด้วย จะได้ผุไม่เยอะ"
แนะนำไปเพราะเขาเองก็ไปปรึกษาและรับคำแนะนำจากหมอฟันมาด้วยเลยมีทริคการกินของหวานยังไม่ให้ฟันผุไปมากกว่านี้
"อืม....ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เดียวอาจารย์จะไปเดินเล่นซักหน่อยแล้วจะไปซ้อมตอนเย็นๆหน่ะ"
เขามองภาพเด็กๆในโรงเรียนที่คุยกันและทำกิจกรรมก็คิดว่าไม่รบกวนแล้วจะดีกว่า
comment in response to
post
"ดีแล้วครับ ถ้าเกินกำลังที่จะดูแลตัวเองได้ ก็ถึงมือหมออยู่ดีนะครับ!"
เขาใช้น้ำเสียงที่จริงจังขึ้นมา ก่อนที่จะเห็นว่าใบหน้าของฮารุดูตกใจเมื่อเขาพูดถึงหลังการแข่ง...สงสัยคงจะกลัวสินะ
"ก่อนแข่งพวกเขารู้จักผมไม่ดีพอ แต่เมื่อแข่งเสร็จก็กล่าวขอโทษและก็สนิทกันแล้วหล่ะครับ พวกเขาตกใจมากเมื่อได้ยินว่าผมเป็นครูเกษตรที่นี่"
แหงหล่ะ ใครจะไปคิดว่ามีครูที่ขึ้นเวทีเป็นอาชีพหล่ะ
+
comment in response to
post
"ฮะๆ มีตั้งแต่เล็กน้อยไปจนถึงถึงมือหมอ ผมสัมผัสมาหมดแล้ว"
แค่เรื่องเล่าอบบนี้ก็พอเดาได้ว่าเขาผ่านมันมากนานและมากพอสมควร ก่อนที่จะยิ้มให้ฮารุคุง
"แต่มันก็มีพื้นฐานเหมือนกันคือ ความมุ่งมั่นและตั้งใจครับ ผมเองก็เริ่มมาจากสมัยเรียนแล้ว"
"เฉพาะลูกกวาดครับที่ผมมีติดติดเสมอ ถ้าคุณนักเรียนต้องการผมจะหยิบยื่นให้เสมอครับ!"
(ขอเร่งนิดนึงนะคะ ใกล้จะหมดวันปั่นแต้มแล้ว)
comment in response to
post
"นั่นภาพการแข่งล่าสุด ก็ประมาณไม่ถึง2เดือนหล่ะนะ..."
เขาอธิบายเพิ่มเติมนิดหน่อย ในระหว่างที่เก็บโทรศัพท์แล้วก็ทำท่าเหมือนจะหย้บอะไรบางอย่าง
"นี่ครับ ลูกกวาดรสช็อคโกแลต หวานและให้พลังงานสดชื่นจนละลายความเหนื่อยล้า"
ลูกกวาดที่เขาหยิบและยื่นให้นักเรียนตรงหน้าอย่างจริงใจและมอบรอยยิ้มที่สดใสเหมือนแสงตะวันราบกับว่าเป็นคนละคนเลย
comment in response to
post
"ฮะๆ กีฬาประเภทการต่อสู้ ยังไงก็เจ็บตัว แต่ไม่ว่ากีฬาไหนๆ ถ้าไม่ระวังเราก็เจ็บตัวเองได้ และมันก็จะมีผลต่อการแข่งขันครับ"
แม้จะเป็นช่วงที่ยังไม่ต้องโชว์อะไรมาก แค่ภาพเขายืนตั้งท่า แววตาจริงจัง ผมที่ยาวพอประมาณและกล้ามนั่นก็ยืนยันแล้วว่าเป็นเขาแน่นอน
"อาจารย์ไม่ได้หมาความว่างั้นนะ แค่ดูก็พอแล้วครับ!"
แต่ภาพฉากก็ถือว่ามากพอแล้ว เลยปิดไป ทิ้งให้เห็นเพียงฉากนี้
+
comment in response to
post
"ขอบคุณที่ชมนะครับ ผมเองก็แค่ทำตามหน้าที่"
เขาก้มหัวให้เป็นการสื่อว่าขอบคุณ ก่อนที่จะเหงยหน้าและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วก็เปิดคลิปบันทึกเทปของตน แล้วเลื่อนหาอันที่ไม่เปื้อนเลือดจนได้ฉากนั้นละ
"ก็ถือว่าออกกำลังกายนะ"
"เอาหล่ะ ผมเลือกอันที่น่าจะเหมาสมแล้ว คุณนักเรียนอยากชมมั้ย?"
อาจารย์อิสึกิถามด้วยรอยยิ้มสบายๆ ตอนนี้ให้เลือกแล้วหล่ะว่าจะทำไง
comment in response to
post
"พอใจมั้ยครับ รู้สึกดีขึ้นรึยังอาซาฮิคุง?"
ระหว่างนวดก็ถามถึงผลลัพธ์ที่เขานวดไป จะโอเคมั้ย
ดวงตาของอาจารย์หนุ่มอยากรู้ถึงการกระทำของตนเอง ในฐานะคนที่ช่วยสนับสนุนและเป็นนักกีฬาเหมือนกัน
"บอกมาได้เลยครับ หรืออยากได้อะไรมาเติมพลังงานก็บอกนะครับ"
comment in response to
post
"ก็ดูแลตัวเองให้พอดี และบางครั้งผมก็ดูแลจนลืมใส่ใจตัวเอง...."
คำตอบแรกที่พูดอย่างตรงไปตรงมา ก่อนที่เขาจะถอนหายใจเบาๆ
"ถ้าเป็นชีวิตประจำวัน ผมดูแลตัวเองเสมอครับ! แต่ถ้าเป็นหลังการแข่งขัน ถ้าชนะก็ไม่เป็นไร แม้ผมจะแพ้แต่ก็ทีมแพทย์ก็ช่วยให้ผมกลับมาครบ32เสมอคระบ!"
พูดอย่างมั่นใจด้วยรอยยิ้ม สื่อให้เห็นถึงบาดแผลและความเข้มแข็งที่เขาฝ่าฟัน ก่อนที่บัตรจะถูกเก็บไปแบบไม่รีบร้อน
+
comment in response to
post
"ครับผม อย่างน้อยก็มีหลักฐานเป็นบัตรนี่ครับ"
แรงนวดของเขาปรับให้พอดี และก็ค่อยฟนวดหัวไหล่และก็บริเวณข้อต่ออย่างระวังตัว และพอสบโอกาส อาจารย์หนุ่มก็ล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบบัตรที่เก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ก่อนที่จะโชว์ให้เห็นข้อมูลดู
(มีคำอธิบายเพิ่มนิดหน่อยในรูป)
"แต่คุณอาซาฮินี่ก็เก่งนะครับ เป็นนักกีฬาตั้งแต่อายุน้อยแบบนี่"
น้ำเสียงที่ดูชื่นชมและให้กำลังใจกำลังกล่าวถึงคู่สนทนาด้วยรอยยิ้ม
+
comment in response to
post
"ครับผม แต่ผมเล่นกีฬาและก็เป็นนักกีฬาด้วยครับ ก็จะเป็นพวกศิลปะการต่อสู้แบบผสม(MMA) เรื่องนี้เป็นอาชีพของผมไปแล้ว"
สรุปคำตอบให้หายสงสัยแล้วว่าเขาไม่เพียงแค่เล่น แต่เป็นนักกีฬาอาชีพแล้ว
"แล้วคุณนักเรียนหล่ะครับ ชอบเล่นกีฬาด้วยรึเปล่า?..."
หลังจากตอบเสร็จเขาจึงถามกลับโดยมองใบหน้าแบบจริงจังเลย
"ถ้าสงสัยหรือยังไง อาจารย์มีสิ่งที่ยืนยันนะ!"
comment in response to
post
(ขอบคุณมากๆค่าคุณผปคชิโระคุโมะที่มาเล่นกับเซนเซด้วยนะคะ🥺🤲🤲)
comment in response to
post
"ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ขอให้เวลาพักของคุณชิโระคุโมะราบรื่น และก็ขอบคุณสำหรับการทำงานเพื่อสีขาว"
คำอำลาและการขอบคุณไปตาม 'บทบาท' และสถานการณ์นั้นก็ถือว่าสมเหตุสมผลและยังเข้าทางมากพอแล้วสำหรับเขา
อิสึกิลุกขึ้นยืนอย่างระมัดระวัง เขาปัดชายเสื้อและสำรวจความเรียบร้อยตนก่อนจะอำลา
"ไว้เจอกันน้า~ ผมหวังว่าจะเจอคุณในแบบอื่นๆบ้างหน่ะ"
ทิ้งท้ายด้วยคำพูดแล้วก็ขอตัวเดินจากไป
comment in response to
post
"ครับ หน้าที่และสิ่งควรทำ ผมก็จะทำมันต่อไปนี่หล่ะครับคุณชิโระคุโมะ"
รอยยิ้มและน้ำเสียงสบายๆ ที่ต่อให้เป็นเวลาพักผ่อนก็ยังไม่เปลื่ยนแปลง แม้ว่าแววตาของเขาจะมองภาพสะท้อนจากสองเนตรที่สงสัย
"ยังไงผลงานที่ดีหรือไม่ดีเนี่ย ผมจะให้คนอื่นเป็นคนตัดสินด้วยคำพูด และการกระทำผมจะเป็นคำตอบเอง"
comment in response to
post
การบีบนวดทั้งสองมือของเขานั้นได้ลงแรงเล็กน้อย ก่อนที่จะเพิ่มระดับจนมั่นใจว่าจะช่วยคลายได้
"ถ้าเจ็บบอกนะครับ"
ดวงตาของเขาไล่สำรวจสภาพร่างกายและใบหน้า
"การดูแลหลังใช้แรงกายภือเป็นหน้าที่และสิ่งที่ควรทำครับ ถ้าสามารถช่วยได้ ผมจะช่วยครับ"
มันเป็นแววตาที่คล้ายกับนักสู้ที่มุ่งมั่นและแน่วแน่ แม้จะเป็นห่วงแต่ก็ยังคงความอ่อนโยนและความสบายๆตามสไตล์อิสึกิ
"ขอบคุณที่ทำเพื่อทุกคนนะ"
comment in response to
post
มือของเขานั้นสัมผัสที่หัวไหล่ แล้วก็ค่อยๆกดโดยเริ่มจากน้ำหนักที่เบาๆดูก่อน
"ถ้าแรงหรือเบาไปบอกได้นะครับ ปกติแล้วผมจะถามก่อนว่าแรงมั้ย..เพราะว่า"
"อาจารย์เป็นนักกีฬาMMAหน่ะ แล้วแรงใช้ใส่คนอื่นแบบจริงจัง แต่พอมานวดคนเลยไม่มั่นใจว่าจะมือหนักเกินไปมั้ยนะ"
ระหว่างที่คุย เขาก็บีบไหล่และก็เริ่มใช้ปลายนิ้วสัมผัสกล้ามเนื้ออย่างระมัดระวังเพื่อคลายเส้นที่ตึงจนทำให้ปวด
"หัวไหลคงจะตึงสินะ"
+
comment in response to
post
"นักเบสบอลนี่เอง แข็งแรงสมกับเป็นอาซาฮิคุง!"
หลังจากที่ดูจุดหัวไหลและก็สำรวจด้วยสายตาจนพอจะเดาได้ว่าควรนวดจุดไหน..
"ถ้าแสดงแบบหักโหมโดยไม่พักให้เหมาะสมก็จะเหนื่อล้าครับ การที่คุณตะโกนและทำแบบนั้นจึงค่อยข้างใช้พละกำลังและเส้นเสียง..."
อิสึกิกล่าวก่อนที่ทำท่าจะยื้นมือไปจับไหล่และก็มองใบหน้าของเขา
"ผมขออนุญาตสัมผัสและนวดนะครับ ระหว่างนี้เดียวจะเล่าอะไรให้คุณฟังนะ"
+
comment in response to
post
"ถ้าไม่ใช่เวลาสอนหรืออยู่นอกเวลา ผมก็ใส่พวกแขนขาสั้นนะครับ แต่..."
เขาเว้นจังหวะพูด ถกแขนเสื้อที่ปิดด้วยโค้ทและสเวกเตอร์ออกอย่างไม่รีบร้อน
"กลัวว่าคนจะกลัวกันหน่ะครับ แล้วปลอกแขนไม่ค่อยเหมาะกับผมหน่ะครับ เพราะว่าผมมีสิ่งนี้และใต้เสื้อนี้หน่ะครับ"
มันคือกล้ามแขนที่เป็นมัดๆราวกับว่าไม่ใช่อาจารย์ที่ดูบอบบางเลยซักนิด
"แบบนี้ก็ขึ้นอยู่กับมุมมองนักเรียนแล้วหล่ะครับ ผมห้ามได้ที่ไหนหล่ะ?"
comment in response to
post
"ลุกไหวมั้ย ให้ผมช่วยนวดเพื่อคลายกล้ามเนื้อก่อนที่จะลุกยืนมั้ยครับ หรือว่าจะนั่งพักฟื้นแล้วคุยเรื่องสบายๆ??"
คำถามและความสงสัยที่แฝงในคำพูดนั้นกำลังพิจารณาว่าควรจะทำอะไรต่อไปดีนะ ตอนนี้ก็พอจะมีเวลาพูดคุยนิดหน่อย
ฝ่ามือทั้งสองข้างของเขายกขึ้นมาเหมือนทำท่าจะขยำๆเป็นการสื่อ
"อาจารย์พอจะช่วยได้นิดหน่อยหน่ะ แต่ถ้าไม่ได้บาดเจ็บหรือปวดเมื่อยก็ดีแล้ว เห็นแบบนี้แล้วผมเลยอยากทราบหน่ะครับ"
comment in response to
post
"??? ถ้าเหมือนใครซักคนที่ได้ช่วยเอาไว้ ผมก็ดีใจแล้ว"
รอยยิ้มและน้ำเสียงที่สบายใจได้เอ่ยออกมา ใบหน้าของอิสึกิดูเป็นประกายเมื่อได้รับคำตอบและแววตาแบบนั้น
"เอาเถอะ เพราะผมเองก็เป็นนักกีฬามาก่อนหน่ะ เวลาเห็นคนที่เหนื่อยหรือหมดแรงจะเข้าไปดูแลทันที"
หลังจากที่เอาน้ำและดูคนซะบเหงื่อเสร็จแล้วก็มีเวลาที่จะถามอะไรซักหน่อย
"อาซาฮิคุงเนี่ย แข่งกีฬาอะไรเหรอครับ พึ่งซ้อมมารึเปล่า"
+
comment in response to
post
"ไม่ต้องรีบนะ ผมจะอยู่ดูแลจนมั่นใจว่าคุณจะโอเค ถึงจะค่อยไป"
พอได้มองเข้ามาใกล้ๆก็จะเห็นดวงตาสีขมพูแดงที่ดูเป็นห่วงพร้อมกับความจริงจังในนั้นราวกับว่าเรื่องความปลอดภัยเป็นสิ่งแรกที่สะท้อนออกมา ใบหน้าเขาดูเด็กกว่าที่คิดพอสมควร....
แม้ว่ามือที่ยื่นผ้าจะดูแข็งแรง แต่คงมาจากการทำงานอย่างหนัก(?)...
comment in response to
post
เสียงฝีเท้าที่หนักแน่นและชัดเจน ไม่นานนักเขาก็มาถึงเต็นท์สวัสดิการและก็พูดขอสิ่งที่จำเป็น
"นักเรียนครับ อาจารย์ขอน้ำเย็นหนึางขวด และก็ผ้าเย็นสำหรับซับเหงื่อและเครื่องดื่มเกลือแร่ด้วยครับ"
'ได้ค่ะ นี่ค่ะเซ็นเซ'
ใช้เวลาไม่นานหละงจากที่รับมาแล้วก็ตรงกลัยไปที่บริเวณอาซาฮิคุงนั่งอยู่
เขาคุกเข่าลงพร้อมกับยื่นผ้าเย็นก่อน
"นี่ครับ ผ้าเย็นสำหรับซับเหงื่อ จะได้สดชื่น แล้วค่อยดื่มน้ำเพื่อฟื้นฟูนะครับ"
+
comment in response to
post
"ผมสังเกตจากเหงื่อแล้วคงจะใช้พละกำลังกายเยอะน่าดูเลย อาจารย์ก็เคยรู้สึกใช้พละกำลังกายจนเหนื่อยล้าเหมือนคุณอาซาฮิคุง....."
เขามองแวบเดียวก็พอจะเห็นภาพแล้วก็เปรียบเปรยกับตัวเอง ก่อนที่จะหันหลังเพื่อเตรียมวิ่งไปเอาของที่จำเป็น
"รอไม่นานหรอกนะ เดียวผมจะวิ่งไปเอาให้เลยหล่ะ"
พูดพร้อมกับมั่นใจ แม้ว่าจะเห็นแค่เสื้อโค้ทสีน้ำตาที่ปกคลุมหลัง แต่เจ้าของหางผมยาวนั้นกำลังเดินวิ่งไป...
+
comment in response to
post
"ครับ อาจารย์อิสึกิ จะเรียกแบบนี้ก็ได้ หรือถ้าคุณอยากเรียกผมว่าคุนะฮาชิ ผมก็ไม่ถือสา"
พื้นฐานที่เป็นคนสบายๆนั้นทำให้เขาโบกไม้โบกมือเหมือนจะสื่อว่า ไม่เป็นไร ยังไงก็เรียกเขาได้ตามสะดวก
"ยังไงก็ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยเพื่อสีขาวนะครับคุณอาซาฮิคุง เก่งมาก!"
แถมยังชื่นชมด้วยรอยยิ้มจากใจจริง แล้วก็หันไปมองที่เต็นท์สวัสดิการสีขาว
"ผ้าเย็นสำหรับซับเหงื่อ น้ำเย็นสำหรับคนตั้งใจ โอเคเลย!"
+
comment in response to
post
"ฮะๆ ถ้าไม่ระวังก็จะเป็นอันตรายครับ...."
ช่วงกีฬาสีถือเป็นช่วงคึกครื้นและเหมือนจะไม่มีอะไรแปลกๆ เขาเลยสบายใจและเหมือนจะสนุกไปกับเวลาที่ผ่านไปในช่วงนี้
"จริงๆมันก็ร้อนหล่ะครับ แต่อาจารย์ไม่ค่อยใส่ชุดแขนขาสั้นให้พวกคุณเห็นเป็นภาพปกติแล้ว"
เพราะทับสองชั้นแบบปิดมิดชิด จะเห็นแค่ใบหน้าและลำคอนิดหน่อยกับมือ จึงไม่แปลกใจ
"แต่ก็พอจะมีภาพที่ผมใส่ชุดแขนขาสั้นนะ....แหะๆๆ"
comment in response to
post
ที่ถามเพราะเขาสงสัยว่าจะโอเคมั้ย หรือจะอยากดื่มน้ำก่อนกินลูกอมดีนะ
เห็นท่าทีที่พิงเสาและเหงื่อบางส่วนก็เลยสงสัย
"หรือว่าจะเอาผ้าเย็นกับแผ่นประคบเย็นดีครับ ผมจะได้ไปหยิบมาให้คุณอาซาฮิ"
หากจำเป็นต้องใช้ก็จะไปเอามาให้แบบไม่ลังเลเหมือนกัน
comment in response to
post
"ผมชื่อคุนะฮาชิ อิสึกิครับ อาจารย์เกษตรประจำโรงเรียนมัธยมปลายไทเฮ"
เขาแนะนำตัวด้วยรอยยิ้ม เรือนผมยาวที่ปลิวไปตามสายลมอ่อนๆพร้อมกับการทำความรู้จักครั้งแรก
"อาซาฮิคุงอยากได้น้ำเย็นๆสินะ เดียวผมจะไปหยิบให้ ตอนนี้ที่ให้ได้เลยก็ นี่!"
แน่นอนว่าเขาล้วงกระเป๋ากางเกงที่ช่องนึงมีลูกกวาด แล้วก็ส่งยื่นลูกกวาดพลังงาน
"อันนี้เป็นลูกกวาดรสนมครับ เอ่อ...ทานได้มั้ย?"
+
comment in response to
post
"อืม ถ้างั้นก็ดีแล้วนี่ ตั้งใจซ้อมนะครับ"
ไม่รู้หรืออาจจะเป็นการเดาจากเขาก็ได้ เลยพูดถึงการฝึกซ้อมเพราะเป็นช่วงกีฬาสีนี่นา
"อันที่จริง อาจารย์จิบน้ำมานิดหน่อยแล้วนะครับ ส่วนเรื่องลมแดด ก็ต้องระวัง แต่ผมจะไม่ทำอะไรจนเหนื่อยหรอก นักกีฬา--- หมายถึงทุกคนควรต้องระวังหน่ะ อาการนี้เป็นกันได้ทุกคน"
แม้คลุมมิดชิดจนเห็แค่ใบหน้าและฝ่ามือที่ดูมีมวล เขาก็ยังยิ้มให้คุณเสมอ...
comment in response to
post
"โอ๊ะ...."
เขาเห็นคนที่นั่งฟับอยู่จึงค่อยไเดินเข้าไปหา ในขณะที่จัดแจงชายเสื้อและชุดให้เรียบร้อยซักเล็กน้อยก่อนเข้าไป
"ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยนะครับ เอาลูกกวาดเพิ่มพลังงานหน่อยมั้ย หรืออยากได้น้ำเย็นดีครับ ผมจะไปหยิบมาให้"
คุนะฮาลิกล่าวด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะยื่นมือไปหาคุณเหมือนอยากจะช่วยพยุงตัวด้วย
comment in response to
post
(ขออนุญานะครับ)
"คุณนักเรียน มานั่งทำอะไรตรงนี้เหรอครับ?"
คุนะฮาชิ อิสึกิ ครูหนุ่มผมยาวที่กำลังเดินเข้ามาดูสถานการณ์ของแต่ละสีด้วยเสื้อสเวกเตอร์ปิดแขนขาจนมิดแถมคลุมโค้ทสีน้ำตาลเหมือนเดิม
"มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย?"
เขายื่นมือไปหาคุณด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
comment in response to
post
(ขอมาช่วยปั่นนิดนึงครับ เดียวตอนเที่ยงมาตอบ--)
comment in response to
post
(ปักไว้ก่อนได้มั้ยครับ เดียววันนี้มาช่วยปั่นแต้มให้)
comment in response to
post
"ขอบคุณครับ เซนเซจะตั้งใจเลยหล่ะ และก็นี่"
สิ่งที่ยืนยันว่าเป็นเอลักษณ์ประจำตัวคือลูกกวาด คุนะฮาชิเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วยื่นใส่คัตสึโอะ
"ไว้เติมพลังงานหล่ะนะ ถ้าไม่งั้นผมขอตัวก่อนนะครับคุณคัตสึโอะ"
หลังจากให้เสร็จก็โบกมือลาด้วยรอยยิ้ม
แล้วก็ค่อยๆเดินจากไป
(ขออนุญาตจบลงตรงนี้นะคะ มาช่วยบวกคุยกับคัตสึคุงแบบสั้นๆ ให้กำลังใจ🥺)
comment in response to
post
"เอ่อ...ช่างมันเถอะ เป็นว่า ตั้งใจทำงานตัวเองให้ดีก็พอแล้วครับ เพื่อตัวเองและคนอื่นๆ"
ตีความต่างรูปแบบแต่ก็คงจะเข้าใจได้หล่ะ
"เอ....ถ้างั้นผมไม่รบกวนคัตสึโอะคุงแล้วนะ ต้องกลับไปดูความเรียบร้อยก่อนที่จะกลับไปซ้อมแข่งอีก"
ว่าละก็ยังพอมีเวลาให้เดินสำรวจและเตรียมตัวอีกเลยกะจะร่ำลากันตรงนี้
comment in response to
post
"ฮะๆ ไม่ต้องหรอก เก็บไว้ให้นักกีฬาคนอื่นดีกว่าครับคัตสึโอะคุง"
โบกไม้โบกมือด้วยรอยยิ้ม ดูแล้วก็ปกติ(?)
"คนอื่นๆที่ยังแข่งขันต้องพึ่งพาคุณนะ สู้ๆหล่ะ อาจารย์เป็นกำละงใจให้"
แถมเชัยร์ด้วยคำพูดพลังงานบวกพร้อมใบหน้าที่มั่นใจสุดๆ
comment in response to
post
(มาช่วยบวกแบบมินิๆ🥺)
"นั่นมันคัตสึโอะคุงนี่นา??"
//โบกไม้โบกมือให้ด้วยรอยยิ้ม