mistysawway.bsky.social
!!!ไม่ได้เป็นนักวาด เป็นแค่คนที่ชอบจ้างคอมมิชชั่น!!!
แอครวมรูปภาพที่คอมมิชชั่นมากับกาวคู่ชิปเล็กน้อย
93 posts
16 followers
12 following
Getting Started
Active Commenter
comment in response to
post
ภาพที่คอมมิชชั่นมา ขอขอบคุณนักวาด FB : Thidarat Weawpech
comment in response to
post
ภาพที่คอมมิชชั่นมา ขอขอบคุณนักวาด FB : Lmyour Tea
comment in response to
post
www.facebook.com/cx.sx.465163
comment in response to
post
ภาพที่คอมมิชชั่นมา ขอขอบคุณนักวาด FB: จอ ซอ
comment in response to
post
ภาพที่คอมมิชชั่นมา ขอขอบคุณนักวาด FB : Chani Da
comment in response to
post
www.facebook.com/nanthiwatk1n9
comment in response to
post
เมื่อเห็นยอดไลก์จำนวนหลักพัน เขาก็อยากมุดแผ่นดินหนีขึ้นมาแล้ว
เขาไม่เคยเก็บเรื่องที่คบกับกึมซองเจเป็นความลับ แต่ก็ไม่เคยเปิดเผยถึงขนาดนี้ เกรงว่าคนทั้งโรงเรียนคงจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเขาแล้ว ยอนชีอึนจึงอดไม่ได้ที่จะอายจนหน้าแดงก่ำ
ข้อหาที่ทำอะไรไม่บอกกล่าว ถึงตอนเย็นเมื่อไหร่ เขาจะลูบผมนุ่มๆ ของกึมซองเจให้ยุ่งจนฟูเลยคอยดู!
comment in response to
post
รูปนั้นคือรูปคู่ของพวกเราที่เขาติดเอาไว้ในการ์ด เป็นภาพที่ยอนชีอึนหอมแก้มกึมซองเจ
เมื่อเลื่อนสายตาอ่านแคปชั่นใต้รูป แก้มของเขาก็เริ่มร้อน
'ฉันก็รักนาย ขอให้เราได้รักกันไปนานๆ '
มีเพียงแค่เขาที่รู้ว่าข้อความของกึมซองเจคือการตอบกลับข้อความของเขา หากพลิกอีกฝั่งของการ์ดจะมีตัวอักษรที่เขาได้เขียนเอาไว้
'ขอให้เรารักกันไปนานๆ ฉันรักนาย จากยอนชีอึน'
comment in response to
post
วันต่อมา ระหว่างทางที่ยอนชีอึนเดินตรงไปยังห้องเรียนมีผู้คนจ้องมองเขาเต็มไปหมด ถึงจะสงสัยแต่เขาก็ปล่อยผ่านไป จนถูกซอจุนแททักเข้า
"กึมซองเจนี่โรแมนติกไม่เบาเลยน้าา"
"เกิดอะไรขึ้นเหรอ?"
"เอ๊ะ นายยังไม่ได้ดูไอจีแฟนตัวเองเหรอ?"
"ฉันไม่มีไอจี"
ซอจุนแททำหน้าเลิ่กลั่ก ก่อนจะเปิดโทรศัพท์มือถือให้เขาดู กึมซองเจได้โพสต์รูปภาพหนึ่งรูป
comment in response to
post
ทั้งคู่สบตากันอยู่เนิ่นนาน พวกเขารู้ความหมายโดยนัยของประโยคนั้น กึมซองเจถอดแว่นออกและประกบริมฝีปากลงมาแผ่วเบา ก่อนจะกลายเป็นจูบดูดดื่มจนเขาแทบหมดลมหายใจ
ค่ำคืนนั้นเขากินช็อกโกแลตที่กึมซองเจทำเองจนหมดเกลี้ยง พวกมันรสชาติหวานล้ำเหมือนกับริมฝีปากของคนทำไม่มีผิด
comment in response to
post
แต่เขาก็ยังอยากให้อยู่ดี เพื่อให้ซองเจรู้ว่าเขาเองก็รักอีกฝ่ายไม่แพ้กัน
ยอนชีอึนเดินลงบันไดกลับไปนั่งข้างร่างสูง เขาหยิบกล่องช็อกโกแลตยี่ห้อดังที่ซื้อมาและการ์ดวาเลนไทน์ให้กึมซองเจ
"สุขสันต์วันวาเลนไทน์ อย่าเพิ่งเปิดการ์ดตอนนี้ล่ะ กลับไปเปิดที่บ้านนะ"
เมื่อเขาเห็นกึมซองเจทำท่าจะเปิดการ์ดก็รีบหยุดไว้ก่อน ถึงยังไงเขาก็ยังอายนิดๆอยู่ดี
"วันนี้พ่อกับแม่ฉันไม่อยู่ เพราะงั้น...อย่าเพิ่งรีบกลับเลย"
comment in response to
post
ยอนชีอึนจับข้อมือของอีกฝ่ายไว้และดึงกึมซองเจเข้าไปในบ้าน คนผมม่วงถึงจะสับสนแต่ก็เดินตามไปแต่โดยดี
"นั่งก่อนสิ ฉันมีของจะให้ รอแป๊บหนึ่งนะ"
ร่างเล็กพูดก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบันได ทิ้งกึมซองให้นั่งรอที่โซฟา ยอนชีอึนเดินเข้าไปในห้องนอนและหยิบการ์ดที่ตั้งใจทำทั้งคืนขึ้นมา
'ถ้าเทียบกับขนมทำเองแล้ว การ์ดที่ฉันทำดูโรแมนติกน้อยกว่าเยอะเลย...'
comment in response to
post
แค่คิดภาพคนตัวสูงเข้าครัวด้วยท่าทางเงอะงะ เขาก็รู้สึกทั้งขบขันและเอ็นดู
ให้ตายเถอะ เมื่อไหร่เจ้าหมอนี่จะเลิกทำตัวน่ารักสักทีนะ
เขารักกึมซองเจจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว
เมื่อเห็นเขาเงียบไปนาน กึมซองเจก็ประหม่าจนทนไม่ไหวเตรียมจะชิ่งหนีกลับก่อน
"รสชาติเป็นไงค่อยบอกพรุ่งนี้ละกัน ฉันกลับก่อนล่ะ"
"เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป"
comment in response to
post
"นายลองชิมสักชิ้น แล้วบอกฉันหน่อยว่าอร่อยไหม"
"หืม ทำไม..."
มือของคนตัวสูงสั่นเล็กน้อยและดวงตาสีเทามองมาที่ยอนชีอึนด้วยความกังวลเต็มเปี่ยม วินาทีนั้นเขาก็ฉุกคิดได้
"ช็อกโกแลตอันนี้ นายทำเองเหรอ ซองเจ?"
"...อืม"
ความอบอุ่นแล่นเข้าสู่หัวใจ ความรู้สึกมากมายประเดประดังเข้ามา ผู้ชายห่ามๆ แบบกึมซองเจทำขนมให้เขาด้วยตัวเอง
comment in response to
post
"ชีอึน อย่าพึ่งไป"
คนร่างสูงพูดพร้อมกับค้นกระเป๋าเป้ ตอนนี้ยอนชีอึนถึงเพิ่งสังเกต
'ปกติซองเจไม่พกกระเป๋านี่นา แปลกๆ แหะ'
ก่อนจะได้คิดอะไร กึมซองก็คว้ากล่องรูปหัวใจออกมาและยื่นให้เขา
เมื่อเปิดออกดูก็พบกับช็อกโกแลตหลากหลายรูปร่าง สีสันน่ารับประทาน แต่บนกล่องไม่มียี่ห้อหรือชื่อร้านอะไรทั้งนั้น
'ขนมโฮมเมดเหรอ น่ากินจังเลย ไปซื้อที่ไหนมาล่ะเนี่ย'
comment in response to
post
เราสองคนมากินมื้อเย็นที่ร้านอาหารเจ้าประจำเหมือนเดิม ไม่มีอะไรแตกต่างจากวันทั่วไปเลยสักนิด
จนกึมซองเจมาส่งเขาถึงบ้าน ยอนชีอึนก็ยังไม่ได้ของขวัญใดๆ หรือแม้แต่คำว่า 'สุขสันต์วันวาเลนไทน์' ก็ยังไม่ได้ยิน
สุดท้ายเขาก็ตัดใจ เขาก็แค่เอาช็อกโกแลตที่ซื้อมาให้กึมซองเจและก็เข้าบ้านไปนอน
ส่วนการ์ดที่อุตส่าห์ทำทั้งคืน...ก็ทิ้งไว้อย่างนั้นแหละ
ในตอนที่เขาถอดหมวกกันน็อก กึมซองเจก็รั้งเขาไว้
comment in response to
post
พูดไม่ทันขาดคำ คนผมม่วงก็หอบช็อกโกแลตทั้งหมดไปใส่ถังขยะทันที แม้แต่ยอนชีอึนก็ยังห้ามไม่ทัน
เอาเถอะ...เห็นแฟนหนุ่มหึงหวงแบบนี้ เขาเองก็ชอบใจเหมือนกัน
กึมซองเจบ่นอะไรต่ออีกนิดหน่อย แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจฟังมากนัก เพราะกำลังรอ...
รอให้คนตรงหน้าทำสิ่งที่คนรักเขาทำให้กันในวันวาเลนไทน์
เขารู้ว่าไม่ควรหวังเรื่องแบบนี้กับผู้ชายเช่นกึมซองเจ แต่มันก็อดคาดหวังไม่ได้อยู่ดี
comment in response to
post
นับจากนั้นกึมซองเจก็จะมารับเขาหลังเลิกเรียนพิเศษและไปกินมื้อเย็นด้วยกัน เป็นแบบนี้มาได้หลายเดือนแล้ว
แต่ก็เพราะเหตุนี้ ทำให้เด็กใหม่บางคนเลยไม่รู้ว่ายอนชีอึนคบกับกึมซองเจอยู่ ถึงเขาจะแสดงออกชัดเจนว่ามีแฟน แต่เพราะหน้าตาของยอนชีอึนที่ดีเกินไปจึงทำให้ใครหลายคนไม่ยอมตัดใจสักที
"ของพวกนี้เอาไปทิ้งให้หมดเลยนะ!"
comment in response to
post
"หอบอะไรมาเนี่ย...ช็อกโกแลต?"
"ของขวัญวันวาเลนไทน์น่ะ"
"ไอ้พวกนี้! มันไม่รู้หรือไงว่านายเป็นแฟนฉัน ยังจะให้มาอยู่ได้"
"ช่างมันเถอะ"
หลังจากคบกันได้ไม่นาน กึมซองเจก็ไม่ค่อยตั้งใจเรียนนักจนถูกลดระดับห้อง พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นเจ้าตัวก็เลยลาออกจากสถาบันเรียนพิเศษทันที
'ห้องที่ไม่มีนาย ฉันไม่รู้จะเรียนไปทำไม น่าเบื่อ'
comment in response to
post
วันวาเลนไทน์มาถึง เมื่อยอนชีอึนเดินเข้าห้องเรียนก็เห็นช็อกโกแลตวางไว้ใต้โต๊ะและบนโต๊ะของเขาเต็มไปหมด
"..."
ทั้งๆ ที่คิดว่าแค่นี้ก็เยอะมากพอแล้ว เมื่อเขาไปถึงที่เรียนพิเศษก็ถูกหญิงสาวและชายหนุ่มมากมายมอบช็อกโกแลตให้
ถึงเขาจะบอกว่ามีแฟนแล้ว แต่ก็มีหลายคนที่ไม่ฟังดึงดันจะให้อยู่ดี
สุดท้ายเขาก็ได้แต่ทำใจ และเดินลงบันไดไปหาแฟนหนุ่มด้วยสภาพหอบของพะรุงพะรัง
comment in response to
post
www.readawrite.com/c/b483a3c875...
comment in response to
post
www.facebook.com/friends/requ...
comment in response to
post
ภาพที่คอมมิชชั่นมา ขอขอบคุณนักวาด FB : Vamprice on
comment in response to
post
www.facebook.com/friends/requ...
comment in response to
post
ภาพที่คอมมิชชั่นมา ขอขอบคุณนักวาด FB : Vamprice on
comment in response to
post
ภาพที่คอมมิชชั่นมา ขอขอบคุณนักวาด FB : Nanthiwat Konwimol
comment in response to
post
comment in response to
post
ฉันรักมีนาเหมือนควาย ฉัรคิดถึงมีนาฮึก…… ฮือ…… โฮ โฮ ฮือ …ฮือ ฮึก โฮ …… ฟืดดดดด ฮืออ ฟืดดดดด ฮือ……โฮฮฮ ฮึก ……ฮืออออออ ฮึก โฮฮึก…… ฮือ… ฮือ …ฮือ ฮึก โฮ …… ฟืดด ฮึก ……ฮืออออออ ฮึก โฮฮึก…… ฮือ…… โฮ โฮ ฮือ …ฮือ ฮึก โฮ …… ฟืดดดดด ฮืออ ฟืดดดด
comment in response to
post
www.facebook.com/kluyubneoyro...
comment in response to
post
ภาพที่คอมมิชชั่นมา ขอขอบคุณนักวาด FB : กล้วย อบเนยโรยเกลือ
comment in response to
post
www.facebook.com/share/1HCnSW...
comment in response to
post
ภาพที่คอมมิชชั่นมา ขอขอบคุณนักวาด FB : Flamzt Cazmi
comment in response to
post
www.facebook.com/share/1A2eFU...
comment in response to
post
www.facebook.com/share/18NrqH...
comment in response to
post
www.facebook.com/share/14yV2Q...
comment in response to
post
www.facebook.com/share/14kbdr...
comment in response to
post
youtu.be/XPLkkdMFmco?...
comment in response to
post
เรฟและแรงบันดาลใจ
comment in response to
post
ภาพที่คอมมิชชั่นมา ขอขอบคุณนักวาด FB : Mamuro Shi
comment in response to
post
เสตลล่าตาเบิกกว้าง ก่อนจะค่อยๆคุกเข่าลงไป
"แต่งงาน-"
"ฉันบอกให้ขอเป็นแฟน ไม่ได้ขอแต่งงาน!"
สุดท้ายมาร์ชกับเสตลล่าก็ได้เป็นแฟนกันในที่สุด...ถึงแม้จะลุ่มๆดอนๆไปบ้าง
comment in response to
post
"ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ" เสตลล่าพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องของมาร์ช และจับมือของคนตัวเล็กไว้แน่น
"ฉันอยากอยู่กับเธอ อยากเจอหน้าเธอ อยากรักเธอไปทั้งชีวิต แต่ก็กลัวเกินกว่าจะพูดออกไป ถ้ารู้ว่าเธอก็คิดเหมือนกัน คงไม่ปล่อยให้เสียเวลานานขนาดนี้"
"..."
"..."
"แล้วอะไรอีกล่ะ พูดต่อ!"
"ฉันพูดหมดแล้วนะ?"
"โอ้ย ยัยบื้อเอ้ย ขอฉันเป็นแฟนสิ"