rie-kmi.bsky.social
นากาฮาระ ริเอะ 中原 莉苑 | 18 yrs. | Y.3 | 167/56 #KMIcommu | H : @kmi-akahime
Doc : http://bit.ly/4e3Y7v3
99 posts
464 followers
498 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
(จะสดใสเกินไปแล้วนะเจ้าคนนี้ 😭💖)
comment in response to
post
เธอละไว้อย่างนั้น ก่อนจะหัวเราะออกมากับทีท่าแบบนั้น
“ก็จูโซคุงทำอย่างกับจะไปตีเขาคืนแหนะ—อุหวาา?!“
แต่ก็รีบเกาะ(ล็อคคอ)เขาเอาไว้ซะแน่นเชียว มีเสียงตกใจปนมาด้วยนิดหน่อยตอนที่คุณขยับแบบนั้น
“แล้วทำไมต้องลงที่เราแทนด้วยล่ะ!? ถ้าตกขึ้นมาจะทำยังไงล่ะโธ่…เดินดี ๆ เลยนะ (ㆀ˘･з･˘)“
comment in response to
post
“อิซามุ…? เป็นชื่อที่เหมาะสมจริงเชียว…ส่วนเรา—เรียก‘ฮิรุ‘ ก็ได้“
“ไม่นาน ทั้งสองก็เดินผ่านป่าที่แสนใหญ่มาจนถึงหน้าปราสาทจนได้ เรียบง่ายไร้อุปสรรคอย่างกับโกหกแหนะ”
“องค์หญิง องค์หญิงอยู่นี่“
“เหล่าอัศวินทั้งหลายที่ตามหาอยู่ต่างกรูเข้ามา ทั้งพี่สาวที่เข้ามาปัดเนื้อปัดตัวให้ แน่นอนว่าเธอยกยออัศวินพร้อมน้องหมาตัวนั้นไปซะดิบดี…“
“ราชาถามถึงความต้องการของอัศวินหนุ่ม และเขาตอบว่า…?”
+
comment in response to
post
“เอ๊ะ ไม่เอาสิ ๆ จูโซคุงทำเสียงน่ากลัวแบบนั้น เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดว่าเธอโหดร้ายกันพอดี ปิดตาเธอซะเลย จะได้ช่วยเจ้าเด็กน้อยคนนั้นไว้ ~ ♪(๑ᴖ◡ᴖ๑)♪✨”
ริเอะยกมือขึ้นมาปิดตาเขาไว้ตอนที่ดูเหมือนจะมองซ้ายมองขวาหาเจ้าตัวการแบบนั้น
“ถึงตอนนี้เราจะสบายมาก แต่ถ้าไม่รีบเดินให้ครบอีกรอบ เดี๋ยวก็ตะคริวกันพอดี เธอน่ะ o(｀ω´ )o✨”
comment in response to
post
“หญิงสาวคนนั้นก็บอกทางตามที่เขาถาม ซึ่งปลายนิ้วที่ชี้ไป เป็นปราสาทสูงตระหง่านหลังหนึ่ง และเธอก็ไม่คิดว่าเขาจะรู้ถึงตัวตนที่ซ่อนภายใต้เสื้อคลุมสีขาวนั่น“
”ระหว่างที่เดินทางไปด้วยกัน เธอก็ถามเขา“
” ’ถ้าไม่รังเกียจ พอจะบอกนามของท่านให้เราทราบได้หรือเปล่า?’ ดูเหมือนเธอจะสนใจเรื่องของอัศวินคนนั้นมาก และอีกไม่นานก็คงถึงปลายทางซะแล้วสิ“
+
comment in response to
post
” ‘ใช่‘ “
“คงเป็นคำตอบแรกที่หญิงสาวนึกออก แต่ไม่ทันไรเจ้าหมีก็พุ่งใส่ทั้งสองซะแล้ว ถึงได้มีเสียงตามมาทีหลังว่า”
“ ‘ช่วยปกป้องเราด้วยค่ะ เรายังตายตอนนี้ไม่ได้‘ แล้วหลังจากนั้นจะชดเชยให้อย่างงาม…เธอว่าแบบนั้น และเอาแต่หลับตาปี๋“
”ดูเหมือนจะไม่เคยออกมาแถวนี้จริง ๆ นั่นแหละ“
ขยับเปลี่ยนท่านิดหน่อย ดันเป็นจังหวะเดียวกันกับที่รุ่นน้องคนหนึ่งวิ่งมาชน(เบาๆ)พอดี คงไม่ล้มใช่ไหมนะ!?
comment in response to
post
"คงเพราะเชื่อในตัวคนแปลกหน้าคนนั้นมากแน่ ๆ ถึงได้ติดหนึบอยู่ที่หลังเขาแบบนั้น แต่เธอมองนัยย์ตาของเจ้าหมีก็เกิดสงสารขึ้นมาด้วย"
"จะฆ่ามันเหรอคะ"
"เธอถามเขาไปแบบนั้น ถึงเจ้าตัวเองจะกลัวด้วยก็เถอะ"
เงียบเพื่อให้เขาต่อเรื่อง(?)อะไรสักอย่างนี่ ระหว่างนั้นคงหันมองรอบ ๆ ด้วยล่ะ เหมือนทุกคนจะตั้งใจทำภารกิจกันน่าดูเลยน้า
comment in response to
post
เธอทำท่าคิดอยู่นิดหน่อย คงเพราะจบกิจกรรมนี้ไป คงหาโอกาสคุยได้ยากแล้ว
"พอคิดว่าต้องแยกกันแล้วก็เกิดเสียดายขึ้นมาเลย"
"ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็...ต่ออีกหน่อยคงไม่น่าเสียหายเนอะ"
ยิ้มแป้นออกมาเชียวแม้เขาจะไม่เห็น และหากเราได้เดินกันต่อ เธอก็ได้เอ่ยเรื่องราวที่เป็นตุเป็นตะออกมาเหมือนเดิม
"เพราะหมีตรงหน้าดึงความสนใจไป เรื่องอัศวินถึงได้ถูกเก็บเอาไว้ก่อนที่จะพูดอะไรขึ้นมา"
+
comment in response to
post
“น่ารักจัง”
“เป็นคำแรกที่หญิงสาวพูดกับคนแปลกหน้า แม้จะกลัวทั้งสองในตอนแรก แต่เพราะคุณหมาตัวนั้นดูใจดี(รึเปล่านะ?) สุดท้าย เธอก็ยอมให้คุณเข้ามาใกล้ขึ้น”
”‘มาทำอะไรที่นี่เหรอคะ‘ เธอว่าแบบนั้น”
“ ‘เรากำลังหลงทางอยู่ ไม่รู้เลยว่าต้องไปทางไหนต่อ’ ”
กลายเป็นต่อเทิร์นกันซะแล้ว แต่รู้สึกว่าแบบนี้ก็เหมือนเป็นการละลายความสัมพันธ์ที่ดีเหมือนกัน
“เมื่อยรึเปล่า”
ไม่วายแอบถามไปด้วยเบา ๆ
comment in response to
post
“วันนึงที่ต้องออกไปผจญภัย เธอหลงเข้าไปในป่า และได้พบกับคนแปลกหน้าคนหนึ่ง เขาคนนั้นมีผมสีเดียวกับจูโซคุงเลย ~“
ดูก็รู้ว่าเปรียบเปรยถึงอะไร
”อืม— อยากลองต่อเนื้อเรื่องกันไหม?“
เริ่มโยนแล้ว!?
ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องสั้นแล้วรึเปล่านะ…
comment in response to
post
เธอเกาะหลังเขา ดูเหมือนจะยังเกร็ง ๆ อยู่นิดหน่อยด้วย แต่ก็ชะโงกมองคนที่อุ้มไว้เป็นครั้งคราว
“เรื่องเล่าเหรอ…อืม—ได้สิ!”
แน่นอนว่าคิดหนักเชียว จู่ ๆ ก็ต้องเล่าอะไรสักอย่างออกไปแบบนี้
“กาลครั้งหนึ่ง ไม่นานมานี้ มีเด็กสาวคนหนึ่ง เธอมีผมสีบลอนด์ยาว เรียกว่าอะไรดีนะ ~ อืม…อะฮิรุจังแล้วกัน“
”เธอเป็นคนร่าเริงมาก ใช้ชีวิตเต็มที่แบบสุด ๆ อยู่ในปราสาทคนเดียวด้วยล่ะ—“
+
comment in response to
post
“อย่าแซวกันสิ โธ่—”
มุ่ยหน้าออกมาตอนที่ได้ยินเสียงหัวเราะแบบนั้น รับรู้แล้วว่าพยายามไร้ผลแบบนั้น สุดท้ายถึงได้ผละออกมา
ถึงจะขี้เล่น แต่เอาเข้าจริงกลับเขินซะงั้น…และเธอสังเกตเห็นนะ ที่ขาข้างนั้นของคุณ แต่ไม่ได้พูดออกไป
“อะแฮ่ม—งั้น..จะไปละนะ”
แล้วก็ยึกยักอยู่พักใหญ่ นาน ๆ ทีถึงจะเห็นเธอเป็นแบบนี้
”โธ่ ถ้าหนักล่ะก็ ห้ามพูดออกมานะ”
แล้วก็ย่อตัวทิ้งน้ำหนักใส่คุณไปครึ่งตัว(?)ซะเลย
comment in response to
post
“ไม่ถึงสามนาทีเลยต่างหาก แต่เราชอบนะ ( ´∀｀)✨”
ตามน้ำซะด้วย แน่นอนว่าเจ้าตัวถูกใจ หัวเราะคิกคักใหญ่เลย
“เธอดูถูกเราสองรอบแล้วนะ 😤✨”
เหมือนรอบนี้จะยอมไม่ได้ ถูกท้าทายแบบนี้ก็ต้องโชว์สักหน่อย! แน่นอนว่าขออนุญาตเรียบร้อย ก่อนจะกอดเอวเขาไว้แน่น สีหน้าดูตั้งใจอุ้มแบบสุด ๆ
ฮึ้บ—
หัวเธอสูงเท่าไหล่เขา เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะยกขึ้น
อยู่ที่คุณแล้วล่ะว่ามันพอจะขยับบ้างรึเปล่านะ?
comment in response to
post
“!”
“อ๊ะ—โทษทีนะ แบบว่าชอบลูบหัวมากๆเลยก็เลยเพลินมือไปหน่อย“
”ก็มันนุ่มนี่นา…(๑ᴖ◡ᴖ๑)✨“ เจ้าตัวยิ้มแหะ ๆ ออกมา
หลุดจากมิติดูดเวลาเรียบร้อย ยังไม่พ้นการบ่นอุบอิบเสียงเบาอีกด้วย
“งั้น—ก็เสร็จแล้วจ๊ะ ~ ง่ายพึลึกแฮะ”
“แต่ว่าของเธอ…”
ยังไงดีนะ << กังวลแต่เรื่องน้ำหนัก
“จะไม่ให้เราอุ้มจริง ๆ เหรอ”
ติดตลกไปอีกแล้ว ถึงอย่างนั้นก็เตรียมตัวหากคุณจะอุ้ม(ยังไง?!) ให้พร้อมแล้วล่ะ!
comment in response to
post
เธออมยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อผลที่ได้ตอนนี้คือเขาแพ้ เอาจริง ๆ ก็เป็นการเอ็นดูมากกว่า
เจ้าเด็กน้อยกำลังเก้อเขินรึเปล่านะ
“เป็นโอกาสละลายกำแพงของพวกเราน่า”
“ขออนุญาตนะคะ”
และดูเหมือนส่วนสูงที่ต่างกันนักหนาจะใกล้เข้ามาอีกนิด สีผมที่โดดเด่นของคุณกำลังถูกเธอแตะลงและลูบเบา ๆ
“….”
‘นุ่มจัง’
เหมือนจะเพลินไปหน่อย ยังไม่รู้ว่าตัวเองใช้เวลาตรงนี้นานเกินไปแล้ว?!
comment in response to
post
“ดูถูกกันเกินไปแล้วนะเจ้าเด็กน้อย ฮึ่ม—“
ไม่ได้ปฏิเสธไปเท่าไหร่…ก็เพราะที่เขาพูดมันก็เถียงไม่ได้จริง ๆ นั่นแหละ
ริเอะมองมือนั่น มองหน้าเขาที่ตอนนี้กำลังมั่นใจแบบสุด ๆ อดไม่ได้จริง ๆ ที่จะหลุดยิ้มออกมากับคำพูดนั้นเลยแฮะ
“เธอดูน่ารักดีนะ เวลาที่ทำหน้าแบบนั้นน่ะ” หยอกล้อไปตามนิสัย
และในตอนนั้น ฉันเลือกที่จะทำมือเป็นรูป ‘กระดาษ‘ ออกไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าจะแพ้หรือเปล่า
comment in response to
post
“ใจร้ายชะมัดเลยนะจูโซคุง~ เติบโตมาอย่างแข็งแรงเลยสิน้า (*´◒`*)”
ถือโอกาสเรียกชื่อเขาซะเลย
เธอเองก็คลี่กระดาษนั้น ก่อนจะยื่นให้เขาดูด้วย
“อุหวา ~ คำสั่งน่ารักชะมัด ชักจะตื่นเต้นแล้วสิ ว่าใครจะได้ลูบหัวใคร (๑>◡<๑)✨”
แต่ว่านะ…
“คำสั่งของเธอโหดร้ายจังเลย ~ ถ้าให้อุ้มตัวพี่สาวล่ะก็—ขืนหนักขึ้นมาต้องน่าอายมากแน่ ๆ”
“ให้ฉันอุ้มเธอแทนดีไหม“
พูดอะไรที่เป็นไปไม่ได้อีกต่างหาก
comment in response to
post
“เราชื่อริเอะ นากาฮาระ ริเอะ อยู่ปีสามค่ะ”
“ยินดีที่ได้ร่วมทีมนะโควไฮคุง ตื่นเต้นจังเลยน้า”
ใบหน้าแทบจะเปื้อนรอยยิ้มตลอดอยู่ตลอดเวลาเอ่ยขึ้น น้ำเสียงขี้หยอกเป็นไปอย่างธรรมชาติ
“เหมือนว่าเราจะต้องไปรับภารกิจด้วยกันใช่ไหมนะ?”
“ตรงนั้นน่ะ”
ชี้ไปยังสตาฟคุงที่คอยยื่นกระดาษใบเล็ก ๆ นั่นมาให้กับคนเป็นคู่ ๆ แถวนั้น
comment in response to
post
นอกจากนี้พวกเราได้จัดทำกิจกรรมเล็กๆมาให้เพื่อนๆร่วมสนุกกันด้วย! ขอเชิญชวนทุกคนร่วมกันโหวต “บุคคลในฝัน!? คนไทป์ไหนที่ทัชใจคุณมากที่สุด💖”
โดยสามารถร่วมโหวตได้ด้วยการแปะสติ๊กเกอร์ที่บอร์ดนี้ !
👉 bit.ly/kmi_magpoll00
ผลโหวตที่ชนะอาจส่งผลต่อตอนจบ!?
(การมีอยู่ของชมรมก็ขึ้นอยู่กับจำนวนคนในชมรมด้วย!? ใครสนใจอย่าลืมมาสมัครกันน้าาา)
comment in response to
post
(แวะมาช่วยคุณเพื่อนร่วมชั้น! 🥺💖)
“เอ๊ะ…?”
ครั้งแรกนึกว่าหูฝาด แต่ยิ่งเดินมาทางนี้เท่าไหร่ก็ยิ่งชัดขึ้นเรื่อย ๆ
หรือว่า…
จะเจอตั้งแต่กลางวันแสก ๆ!? ถึงริเอะจะไม่ได้กลัวก็เถอะ แต่ดูท่าจะหนาวมากเลยนี่นา ถึงพยายามเดินหาจนพบกับต้นเสียงเข้าจนได้
แล้วก็ตระหนักได้ว่าคุณเป็นนักเรียนของที่นี่นี่นา
”เอาเสื้อของเราไปก่อนไหม?”
จิ้มไหล่คุณจึก ๆ แล้วก็ยื่นเสื้อคลุมให้ซะเลย
comment in response to
post
กำลังจะเดินผ่านไปอย่างสงบสุขแท้ ๆ แต่เหมือนจะมีเสียงดังโวยวายอะไรสักอย่างนะ พอชะโงกหัวกลับมาดู ถึงได้พบว่าเป้าหมายไร้ทางสู้สุด ๆ ไปเลยนี่นา
เธอมองซ้ายขวา เหมือนจะมีกลุ่มคนเดินมา แต่คงต้องโกหกสักหน่อย
"เซนเซย์คะ เหมือนตรงนี้จะมีเรื่องอยากจะให้ช่วยสักหน่อยล่ะค่ะ"
เธอยกมือ แสร้งว่าคุยกับคุณครู(ไม่มีจริง)ที่กำลังเดินมาซะแนบเนียน
comment in response to
post
(ขออนุญาตนะคะ)
ไม่ไกลจากนั้นก็จะพบกับหญิงสาวคนหนึ่ง เธอเองก็มานั่งพักผ่อนช่วงหลังเลิกเรียนเช่นเดียวกัน หากแต่สมุดที่ว่างเปล่าและปลายดินสอที่วนไปมานั้นดึงความสนใจให้ลุ้นเหลือเกินว่าเขาจะขีดเขียนอะไรลงไป
"อ๊ะ..."
สบตาเข้าซะแล้ว
"ฮ่ะ ๆ รู้ตัวเข้าซะแล้ว ขอโทษนะคะที่เราเผลอมองไปมากขนาดนั้น"
"นึกไม่ออกเหรอ?"
สุดท้ายก็ชวนคุยไปซะเลย
comment in response to
post
(ช่วยด้วย ปาด ๆ เช็ด ๆ ใหญ่เลย เม็ดข้าวออกไปรึยังน้า โดนคนน่ารักมาบอกแบบนี้ ขอเป็นคนนิรนามคนนั้น > <😣💗)