thk-hizuru.bsky.social
คาวะงุจิ ฮิสึรุ/ฮิซึรุ Kawaguchi Hizuru (16)
173/59 | ปี2ห้องF | ชมรมเคนโด้
＊คาร์ยิ้มแต่พูดน้อย
pfp : Wan Melody
แจมได้ทุกโพสต์ค่ะ / เพื่อนร่วมชั้นเนียนรู้จักได้ค่ะ
#THK_commu
Doc : https://bit.ly/4iiLdfP
106 posts
413 followers
431 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
(ขอบคุณที่มาแจมด้วยเหมือนกันค่ะ ชิรุจังน่ารักแบบ ย้าากกกก /คุณป้ามามุฟหัว 😭✨️🫳 ไว้ไปเท่วกันอีกนะคะ ! )
comment in response to
post
"ถ้างั้นก็เป็นไดฟุกุนะ"
เธอยิ้ม พร้อมโบกมือน้อยๆก่อนจะทำท่าบอกว่าจะรีบกลับมา และเธอก็วิ่งเหยาะไปที่ห้องชมรมพร้อมกับเปลี่ยนชุดและกลับมาพร้อมกับกระเป๋า ในเวลาไม่ถึง10นาที แต่ชุดที่สวมเป็นชุดพละแทนเพราะเหงื่อออกจนไม่สามารถสวมชุดนร.ดีๆกลับหอได้
"...รอนานหรือเปล่า?"
เมื่อมาถึงก็ถามเพื่อนที่รออยู่ตามมารยาท
comment in response to
post
"อื้อ..."
เธอเงยหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำขึ้นมาก่อนจะกลอกตาครุ่นคิดนิดหน่อย
"ร้านที่เราแวะไปด้วยกันบ่อยๆ"
"มีไทยากิกับไดฟุกุขายด้วย"
การตอบกลับของอีกฝ่ายทำให้เธอสบายใจขึ้นเยอะเลย หลังจากที่ใช้ผ้าเช็ดหน้าโดยใช้ฝั่งที่ไม่ตกพื้นซับๆน้ำออกก็กลับมาเป็นฮิสึรุที่เอี่ยมอ่องเหมือนตอนก่อนไปซ้อมแล้ว
"จะรีบเปลี่ยนชุดแล้วรีบกลับมานะ"
comment in response to
post
เธอมองตามทางที่ถูกชี้ไปก่อนจะเอียงคอเล็กน้อย
"ถ้าตีโดนก็แค่วิ่งตามทางนี้ก็พอสินะ..."
เธอทำความเข้าใจสิ่งเกิดขึ้นบนสนามคร่าวๆ
"เป็นกีฬาที่ใช้ความทุ่มเทมากเลย.... นะคะ"
สิ่งที่พูดออกมาเป็นเหมือนสรุปสั้นๆที่ได้จากการลองเล่นครั้งนี้ แน่นอนว่ากีฬาฟันดาบเองก็ทุ่มเทเหมือนกัน แต่คนจะเป็นคนละแบบกัน
"ฉันไม่เก่งเรื่องวิ่ง...เท่าไหร่ค่ะ"
"แต่มั่นใจเรื่องหลบหลีก..."
พลางก้มมองเท้าตัวเอง
comment in response to
post
ใบหน้าของเธอบอกว่า เข้าใจแล้วและจะลองดูอีกทีล่ะ
คราวนี้ลองจับจังหวะดีๆและกะว่าจะเหวี่ยงก่อนลูกมามากกว่าเมื่อกี้นี้อีกหน่อย
เสียงของโลหะกระทบกับบางอย่างแบบที่ไม่ดังนัก เหมือนจะตีโดนแล้วแต่ลูกกลับเด้งไปอีกทางแทนที่จะเป็นทิศตรงกันข้ามกัน
ดวงตามองตามลูกเบสบอลที่ลอยต่ำๆอย่างไม่มั่นคงก่อนที่มันจะตกลงพื้น
"โดนแล้ว"
ดวงตาที่ดูประหลาดใจจ้องมองไปที่อีกฝ่ายเชิงถามว่าแบบนี้หรือเปล่า
comment in response to
post
เธอดูลังเล แต่สุดท้ายก็ส่ายหน้าตอบ
"หลังจากนี้อยากจะทานอะไรหน่อยจัง..."
ก่อนจะเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นกระตือรือร้นนิดหน่อยแล้วรีบล้างหน้าตรงซิงค์ที่อยู่ด้านหน้าห้องน้ำไปด้วย
ที่เรียกเพราะอยากมั่นใจว่าระหว่างที่เธอรู้สึกอะไร เพื่อนของเธอยังอยู่ตรงนี้ด้วย...
comment in response to
post
เบือนหน้าลงนิดหน่อยพร้อมคิ้วที่ขมวดน้อยๆก่อนจะคลายลงในเวลาไม่นาน
"ของที่ว่ามันน่าจะฟาดไม่ได้...."
พูดไม่จบดวงตาก็กลอกหลบน้อยๆ
"คิดว่าไม่มี...ค่ะ"
ก่อนจะเปลี่ยนคำตอบเป็นไม่มีแทนไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่หมายถึงของที่อยากจะฟาดที่ว่านั่นไม่มีหรอก แต่ถ้าแค่ไม่ชอบเฉยๆก็คงจะมีอยู่เหมือนกับคนทั่วไป
comment in response to
post
ใบหน้าดูมีใจขึ้นมานิดนึง จริงด้วยสิ เบสบอลเป็นกีฬาแบบทีมนี่นา
เธอมองเขาจัดท่าก่อนจะลองทำตามดู ไม่รู้ว่าเพราะวัสดุที่ทำต่างกันเลยทำให้ไม่ชินตอนที่แกว่งหรือเปล่า ให้อารมณ์เหมือนถือของหนักให้หวดมากกว่าฟันเลยรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย
"มันหนักกว่าดาบไม้..."
"พอตัวเลย"
ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงแต่ก็อยากจะบอกไว้ว่ามันหนักกว่าดาบที่ถืออยู่ทุกที
comment in response to
post
"ดีใจจัง"
เธอตอบสั้นๆพร้อมกับยิ้มอย่างสดใสให้ เธอรู้ว่าถ้าเป็นอีกฝ่ายล่ะก็ อะไรแบบนี้เป็นคำพูดจากใจจริงแน่ๆ
ไม่นานๆก็มาถึงหน้าห้องน้ำแต่ก็ชะงักไปนิดหน่อย ดวงตามองไปทางหางตาฝั่งซ้ายเพราะเหมือนจะเห็นอะไรขยับอยู่แต่พอหันไปมองก็ไม่เห็นอะไรอยู่เลย
"..."
"ชิรุฮะ..."
ก่อนที่จู่ๆก็จะเรียกอีกฝ่ายขึ้นมา
comment in response to
post
มองตาอีกฝ่ายที่เริ่มขยับเดินออกไปก่อนจะหย่อนลูกให้ลองตี เธอก็ลองเท่าที่ทำได้ แต่ก็ตีไม่โดนแม้มันจะถูกหย่อนมาให้ตีง่ายก็ตาม
สายตามองจากลูกที่ตกอยู่บนพื้นไปหาอีกฝ่ายที่เดินห่างออกไปด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนอยากจะถามว่า แย่จัง พลาดซะแล้ว
"ยากจัง..."
ถึงจะคิดแบบนั้นแต่ก็พูดออกมาตรงๆว่ามันแอบยากกว่าที่คิดพอสมควรเลย
comment in response to
post
เธอฟังอย่างตั้งใจอยู่เงียบๆอย่างผู้ฟังที่ดี ก่อนจะมองตามไม้ที่ถูกยื่นมาให้ จึงวางของที่ถือมาอย่างกระเป๋ากับถุงใส่ดาบลงบนพื้นก่อนจะรับไม้จากอีกคนมาถือ
ขยับถอยออกมานิดหน่อยให้มีที่พอให้เหวี่ยง ก่อนจะเริ่มเลียนแบบท่าที่อีกคนทำก่อนหน้านี้
"แบบนี้..."
"หรอคะ?"
ท่าทางดูพร้อมหวดตีลูกมากๆ แต่เจ้ากลับไม่รู้ตัวเลยว่าตั้งท่าแบบนั้นอยู่
comment in response to
post
ดวงตากลอกมองด้านข้างพร้อมกับเอียงคอนิดหน่อย ก่อนจะมองที่นาฬิกาในมือถือเล็กน้อย
ท่าทางดูครุ่นคิดอยู่พอตัวแต่สุดท้ายก็หาทางเดินเข้าในสนามจนได้ ถึงจะไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรบ้างก็เถอะ
"เบสบอล..."
"ไม่เคยเล่นมาก่อนเลย"
"...ค่ะ"
เธอบอกไปตามตรงเรื่องที่ว่าไม่เคยเล่นเบสบอลมาก่อน เพื่อให้เขารู้ว่าตัวเอลไม่มีพื้นฐานหรือประสบการณ์เลย
comment in response to
post
เมื่อไม้หลุดจากมือก็เผลอคิดว่า อ๊ะ อยู่ในใจ อารมณ์ตกใจนิดหน่อยที่เห็นภาพนั้นพอดี
ก่อนจะถูกทักเข้าแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ลังเลอยู่ว่าควรจะตอบอะไรดีสุดท้ายก็ส่ายหน้าตอบอย่างคลุมเครือพร้อมยิ้มให้น้อยๆ
comment in response to
post
นึกเรื่องตอนงานโปรโมทชมรมขึ้นมาได้ ก็คิดว่าบางทีอาจจะเจอเขาแถวนี้ก็ได้เลยยืนมองจากข้างนอกสนามและเหลือบไปเจอคนกำลังหวดไม้อยู่ไกลๆพอดี
comment in response to
post
ระหว่างกำลังเดินกลับเพราะวันนี้มีธุระข้างนอกนิดหน่อยจึงไม่ได้อยู่ทำกิจกรรมชมรมแบบเต็มเวลาเหมือนทุกที แต่ก็ยังพอมีเวลาอยู่จึงเดินเหม่ออยู่ระหว่างทางจะออกจากโรงเรียน
ได้ยินเสียงคนนับอะไรบางอย่างอยู่ไกลๆ เธอจึงลองเดินตามเสียงนั้นไปดูว่าใครกำลังทำอะไรอยู่ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ชมรมเบสบอล
จะว่าไปแล้วก็...
comment in response to
post
(ได้นะคะะ)
comment in response to
post
สายตามองกลอกไปทางอื่นพร้อมกับทำหน้าครุ่นคิดชั่วครู่ก่อนจะกลับมามองตาอีกฝ่าย
"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ"
เธอยิ้มบางๆบอกว่าจริงๆก็พูดได้ปกตินะ
"เมื่อกี้นี้"
"ถูกบอกให้เงียบ..."
"ก็เลยใช้มือถือ"
"ค่ะ"
เธออธิบายอีกฝ่ายสั้นๆว่าทำไมและเพราะอะไรเธอถึงทำแบบนั้น
comment in response to
post
(ขอบคุณนะคะ ! สีดำเดอะเบสค่ะ 🥺🙌🏻)
comment in response to
post
(สีดำเท่ไม่ยอมใครจริงๆค่ะ 🥺✨ ขอบคุณนะคะะ)
comment in response to
post
(คุรุมิจังก็น่ารักเหมือนกัน 🥺✨🤍)
comment in response to
post
(ปีนี้ก็อยากให้เธอมีความสุขมากๆนะ 🥺💖🫶 เฟิร์สอิลัสที่อยู่ด้วยกันเป็นให้ของขวัญวันเกิดล่ะ !)
comment in response to
post
(กรี๊ด ;w; อมก. 😭😭😭😭😭😭 มีภาพประกอบด้วย ฮื้อๆๆๆๆ เซมไปดูดีมากๆเลยค่ะ😭)
"?"
ขมวดคิ้วอย่างสับสน ดูจะกังวลนิดหน่อยด้วยที่พูดถึงสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง ก่อนจะชักมือกลับและใส่ข้อความใหม่ลงไป
[ฝนกำลังตกอย่างนั้นหรอคะ?]
และเพราะความสงสัยจึงถามแบบนั้นไปอย่างช่วยไม่ได้
comment in response to
post
"อื้อ"
"ช่วงนี้มีโปรโมทชมรม"
"พอจบช่วงนั้นก็เลยแยกย้ายกันเร็ว"
เธอตอบสั้นๆและดูรวบรัดเหมือนทุกที ด้วยรอยยิ้มที่ดูภูมิใจนิดหน่อย
"เป็นรุ่นพี่แล้ว... สนุกดีนะ"
ใช่ เธอดูสนุกและภูมิใจมากๆเลยอยากจะอวดให้เพื่อนคนสนิทรู้
comment in response to
post
เป็นครั้งแรกที่ร่างกายนั้นเคลื่อนไหว
ก้อก—ก้อก—ก้อก!
เสียงเคาะเท้าเนิบนาบดังขึ้นขณะเดินเข้าใกล้ หญิงผมดำค่อยๆเอนศีรษะเข้าใส่จอมือถือเล็กๆเบื้องหน้า
แม้นัยน์ตามืดหม่นต้องแสงไฟ ทว่ายังคงไร้แววสะท้อนกลับมา
"...อ่อ"
ใบหน้าขาวซีดประหนึ่งคนป่วยยังคงยิ้มให้ขณะสบตามอง
"..แค่กำลัง..ฟังเสียงฝนน่ะค่ะ"
แต่ไม่ว่าจะใช้สัมผัสใดมองหา—ฝนที่ว่าก็ไม่มีอยู่จริง
comment in response to
post
โดยทั่วไปแล้ว เธอเป็นคนพูดน้อยเวลามีอะไรจึงมองจะรอสังเกตรอบตัวก่อนทุกๆครั้ง คราวนี้ก็เช่นกัน
เธอลองหันมองรอบๆด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็นแต่ไม่เด่นมากนัก รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ดูคลุมเครือก็จริงแต่ยังอยู่ในขอบเขตที่รับไหว
มือถือที่ปิดเสียงไว้เป็นประจำของเธอถูกหยิบขึ้นมาก่อนจะถูกจิ้มๆเขียนข้อความและยื่นให้อีกฝ่ายดู
[ เกิดอะไรขึ้นหรอคะ? ]
นั่นคือข้อความที่แสดงบนหน้าจอ
comment in response to
post
"ไม่ได้ฝืนอะไรหรอก"
เธอตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ท่าทีไม่ได้รู้สึกว่าเป็นการฝืนอะไร ทุกทีเธอก็มักจะเอาจริงเอาจังกับการซ้อมโดยไม่รู้ตัวเป็นประจำเลย
"รู้สึกสนุก"
"เหมือนทุกทีนะ"
ก่อนจะเสริมต่อสิ่งที่เธอรู้สึกต่อไปอีกนิดนึง ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นก่อนจะพยักหน้าหงึกๆตอบเหมือนกับเด็กน้อย
"ถ้าชิรุฮะมาด้วย ก็คงจะวางใจขึ้นล่ะ"
ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่ท่าทางจะอยากให้มาด้วยกันนะ
comment in response to
post
(ดึงแขนอายารุจัง คนนี้ไง ! 🥺💖)
comment in response to
post
(อายารุจังคนสวยย😭💖)
comment in response to
post
(เรามาขอแจมนะคะ 😭)
หลังจากที่เธอพึ่งจะกลับจากการกลับไปเอาของสำคัญที่ลืมไว้ระหว่างทางกลับเมื่อช่วงเย็น เธอก็กำลังจะกลับหอ แน่นอนว่าเพราะไม่อยากจะกลับช้าจะเดินกึ่งวิ่งพอตัว
ระหว่างทางก็มาเจออีกฝ่ายเข้าก่อนจะชะลอลงและแทบจะหยุดยืนเพราะท่าทีของอีกฝ่ายด้วย
ใบหน้าประหลาดใจแสดงออกมาให้เห็น ดวงตาสองข้างมองรอบๆด้วยนิดหน่อย
"?"
comment in response to
post
(😭อมกกกก น้องน่ารักมากเลยค่ะ ! 🥹🤍
ทางนี้แว้บมาแปะสเก็ตช์นะคะะ )
comment in response to
post
ฮิซึรุจัง
comment in response to
post
(🙌 แลกกันค่ะ !)
comment in response to
post
พยักหน้าตอบอีกครั้ง มองอีกฝ่ายพร้อมกับใบหน้าที่ประดับรอยยิ้มบางๆ คนๆนี้ใจดีจัง
ก่อนจะโบกมือลาน้อยๆด้วยเช่นกัน
(ขอบคุณที่แวะมานะคะ😭💖🫶 )
comment in response to
post
เธอโค้งให้อีกฝ่ายด้วยนิดหน่อย เพราะถ้าไม่ถูกทักเข้าคงจะไม่เห็นแน่ๆเลย แบบนั้นคงจะต้องเปียกน้ำเดินกลับชมรมไปทั้งๆอย่างนั้นแน่ๆ
เธอที่พึ่งมานึกได้หลังจากที่อีกฝ่ายเดินออกไปแล้วว่าเขาคือรุ่นพี่ในชมรมนี่นา...เพราะแบบนี้นี่เอง จากนั้นเนื้อหาการสนทนาของเธอกับเขาก็เข้าใจได้มากขึ้นเยอะเลย!