thk-homare.bsky.social
ชิราฮามะ โฮมาเระ - ปี2 ห้องO - ชมรมวิจัยสิ่งลี้ลับ - 164cm - 🛸คนในเกาะเนียนรู้จักได้
https://bit.ly/3QSXQCn
💙บวกได้ทุกโพสต์🩷
⚠️มีสตอรี่เกี่ยวกับน้ำ-Maybe น้ำลึก
51 posts
402 followers
427 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
| 3
สายลมแทรกผ่านตัวเธอ ไม่รู้สึกอะไรที่ผิดปกติ บางทีเธอแค่ไม่คิดว่ามันผิดปกติ
“ป่าเหรอ”
โฮมาเระนิ่งไป เสียงธรรมชาติเงียบสงัด ท่าทางแผนของการไปทะเลจะต้องยกเลิกฉับพลัน
เธอไม่รู้สึกแปลก แม้ภาพที่คนอื่นเห็นอาจไม่เป็นเช่นนั้น
—เคยเห็นรึเปล่า เงาประหลาดนั่น ไม่ใช่ว่าพวกมัน ซ้อนทับกับโฮมาเระมาตลอดหรอกเหรอ?—
.
.
.
(สามารถรีแอค หรือคุยเพิ่มเติม เพื่อเล่นสตอรี่กันได้คับ✋🏻)
comment in response to
post
| 2
น่าดีใจเล็กน้อยหลังผ่านมาเป็นเดือนที่เธอไม่ได้ยินเสียงของ ‘พวกเขา’
ตกเย็นเธอก็แต่งตัว จัดแต่งทรงผม ทำทุกอย่างให้น่ารักในแบบที่เธอชอบ
บางทีเธอคงเขียน
「ขอให้พบพวกเขา」ลงไปในกระดาษสีเหลืองเพิ่มเติมจากทุกปี
ที่เขียนว่า「ขอให้มีเพื่อน」ลงในกระดาษสีฟ้า
สำหรับเธอนั่นคงเป็นความก้าวหน้าในชีวิตเหรอ?
เธอกล่าวทักทายเพื่อนๆ ใครก็ตามที่รู้จัก เดินเล่นหลังเขียนคำอธิษฐาน
comment in response to
post
โฮมาเระยิ้มน้อยๆมองตามที่อีกฝ่ายชี้
“เดียวคงหาเจอแล้วล่ะค่ะ ไม่ต้องห่วง”
“ขอบคุณที่ช่วยนะคะ ชิซึริซังไปพักเถอะค่ะ”
เธอถือวิสาสะวางมือตบไหล่อีกคนเบาๆอย่างเอ็นดู ก่อนจะโบกมือลา
“ไว้เจอกันนะคะ~”
(ขอตัดจบเลยนะคะTTT ขออภัยที่ช้าด้วย
ปล. ชิซึริจังน่าเอ็นดูมาก!)
comment in response to
post
“ของฉันเหรอคะ?”
คล้ายพึ่งจะนึกได้ แต่ก็ส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรค่ะ! เดียวคงเจอแถวนี้แหละ”
เธอทำมือปัดๆราวกับจะบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง
comment in response to
post
เป็นของ..
[ ชิซึริ ] ล่ะ เป็นของอีกฝ่ายล่ะ
“โชคดีจริงๆด้วยค่ะ!”
โฮมาเระยิ้มร่าพลางปรบมือเบาๆ
“เจอของชิซึริซังแล้ว~☺️”
เธอว่าเหมือนลืมเรื่องตัวเองไปเสียสนิท
comment in response to
post
“โอ๊ะ โชคดีจัง! ว่าแต่เป็นของใครนะ”
โฮมาเระมองบัตรนักเรียนที่อีกคนถืออยู่
“อืม.. ชิซึริซัง เปื้อนหมดแล้วนะคะ”
ราวกับไม่สนใจ เธอควานหาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา แล้วส่งให้เพื่อนตรงหน้าแทน
comment in response to
post
“ไปกันค่ะ”
เธอยิ้มเล็กน้อยที่อีกคนตกลงแล้วเดินไปยังบริเวณชั้นรองเท้า
“ฉัน..ไม่เจออะไรเลยค่ะ เซนไปล่ะคะ”
เธอไม่พบสิ่งที่ต้องการ โฮมาเระยืนรออีกคนหา หวังว่าจะเจอนะ!
comment in response to
post
“โอ้ ค่ะ”
เธอฟังครู่หนึ่งราวกับพิจารณาว่าอีกคนพูดอะไร
“พอดี..ฉันต้องตื่นไปตลาดเช้าน่ะค่ะ”
“เพราะโดยปกติ จะเป็นคนทำอาหารเช้าให้ที่บ้านน่ะค่ะ”
เธอพูดและเว้นระยะ ในเวลากล่าวก็มักจะมีจังหวะเคาะนิ้วกับตัวเอง ราวกับนึกคำถัดไปอยู่เสมอ
comment in response to
post
“เซนไปด้วยนะคะ!”
โฮมาเระทำมือแบบว่า✌️✌️ สู้ๆนะ!
“ขอให้เจอไวๆค่ะ”
“ไว้เจอกันค่ะ มิวะเซนไป”ฟ
ว่าจบก็ค่อยๆลุก ปัดฝุ่นและไปตามหาที่อื่นต่อ
comment in response to
post
“เข้าใจแล้วล่ะค่ะ”
ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอพูดเล่นหรือจริงจัง
“ยังไงฉันขอตัวก่อนนะคะ ยูไดซัง”
เธอยืนอย่างมั่นคงและยิ้มให้เล็กน้อย โค้งเบาๆก่อนจะขอตัวไปหาที่อื่นต่อ
comment in response to
post
(6565555 เช่นกันค่ะ คนแปลกๆ=รู้สึกน่าไว้ใจ(???) โฮมาเระคิดว่ารุ่นพี่หลุดมาจากอนิเมะ!?)
comment in response to
post
โฮมาเระเองก็ลองเปิดหาดู
ไม่
ไม่พบ
“ของฉันไม่มีล่ะค่ะ..”
เธอยืนยิ้มแห้งๆ ดูเหมือนงานนี้ยากกว่าที่คิด แต่หวังว่าของอีกคนจะหาเจอ
comment in response to
post
“เอ๋..”
พอเขาบอกว่าจะถูกองค์กรชั่วร้ายจับไปก็รู้สึกคุ้นๆจังน้า..
“ย ยังไงก็ขอบคุณนะคะ”
เธอว่ากลับก่อนอีกฝ่ายเดินออกไป
“วันนี้ก็เท่จังน้า..”(????)
เธอพึมพำล่ะ
comment in response to
post
“ยูไดซัง สินะคะ เรียนฉันโฮมาเระก็ได้ค่ะ“
เธอยิ้มเล็กน้อย
”ข้างบนเหรอ.. ไว้จะลองดูนะคะ“
โฮมาเระพยักหน้าเสียอย่างนั้น ก็เป็นคนฝนบัตรตกใส่ แน่นอนว่าเชื่ออย่างไม่สงสัยเลย
comment in response to
post
“….”
โฮมาเระยิ้มเล็กน้อย ทำตัวไม่ถูก
“เออ..นั่น ไอ้นั่นสินะคะ…”
เหมือนจะรู้แล้วว่าอีกฝ่ายเป็นฟุโจชิ ยิ้มน้อยๆหวังว่าอีกคนจะไม่ลำบากใจนะ…
comment in response to
post
“เหมือนกันเลยค่ะ ฉันก็..จำได้ว่าพกมาแล้ว”
เธอพยักหน้าเข้าใจสถานการณ์
“จิฟุยุเซนไป หาแถวทางเดิน หรือพวกชั้นรองเท้ารึยังคะ“
เธอเอียงคอถามเผื่อจะได้ไปหาในอาคาร
comment in response to
post
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง”
เหมือนผมที่ปรกอยู่จะรับดาเมจไว้ได้ล่ะ
“จะว่าไปบัตรนี่..”
เธอควานหาบัตรที่ตกเมื่อกี้มาตรวจดู
“อ่ะ ไม่ใช่ล่ะ”
เธอเสียดายนิดหน่อย
comment in response to
post
“แ*นการ์ด”
ทวนคำอีกคนซ้ำด้วยล่ะ
“แ*นการ์ดของเซนไปเหรอคะ?”
เธอเอียงคอ ราวกับตามไม่ทัน ก่อนจะเอะใจ
“อ้อ! หมายถึงรุ่นพี่ก็ทำบัตรหายสินะคะ! ไม่ค่ะ ไม่เห็นเลย”
ตอบตรงๆแบบไม่ทันได้ลุ้นเลย
comment in response to
post
“อืม นั่นสินะ!”
โฮมาเระยิ้มร่าขึ้นเมื่ออีกคนตกลง
“ชั้นรองเท้าสินะ”
เธอเดินไปข้างๆกับอีกฝ่ายไปยังที่หมาย
comment in response to
post
“โอ้..”
โฮมาเระมองลูกนกที่อีกฝ่ายชี้
“มันบินได้รึยังนะ”
โฮมาเระยิ้มน้อยๆหน้าตาราวกับเห็นใจ แต่อีกแง่หนึ่งก็ไม่มีความเห็น เพียงมองตามมันต่อไป
comment in response to
post
“เอ๋ หามานานแล้วเหรอคะ”
กำลังสงสัยว่าอีกคนเหนื่อยอะไร แต่ช่างมันเถอะ
“เข้าใจแล้วค่ะ”
“แล้วก็..ถ้าเหนื่อยก็ระวังหน้ามืดนะคะ”
เธอยิ้มร่า แล้วพยักหน้า พูดกับเขาด้วยความเป็นห่วงแล้วเริ่มเดินไปตามทางต่างๆ
comment in response to
post
“อืม…”
โฮมาเระพยักหน้าตาม เข้าใจความรู้สึก
“งั้น..มาหาด้วยกันมั้ยคะ”
เธอพยายามเสนออย่างสุภาพ
“ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็นะ..”
comment in response to
post
“ง งั้นขอเรียกจิฟุยุเซนไปได้มั้ยคะ”
เธอเคียงคอถามเล็กน้อย เสียงสั่นหน่อยๆ กับการทำความรู้จักคนใหม่ๆ
“ฉันจำไม่ได้เลยค่ะ ที่แน่ใจคือหยิบมาด้วยแน่ๆ”
เธอยิ้มแหะๆ ถอนหายใจหน่อยๆ
“เซนไปล่ะคะ? พอจะจำของตัวเองได้มั้ย”
comment in response to
post
“งั้นเหรอคะ เออ ให้ฉันช่วยมั้ยคะ”
เธอเสนอ เพราะยังไงเธอก็ต้องตามหาของตัวเองอยู่แล้ว
“สองคนคงจะเหนื่อยน้อยลงนะ..”
เธอรออีกคนตอบพลางกุมมือตัวเองไว้ กังวลนิดหน่อยว่าจะถูกปฏิเสธ
comment in response to
post
“ไม่เป็นไรค่ะๆ”
เธอใช้มือปัดๆผ่านอากาศราวกับไม่ใช่เรื่องใหญ่
“ใบหน้าน่ารักเหรอ..”
เจ้าตัวพึมพำซ้ำคำที่อีกคนกล่าว ไม่ได้เขิน แต่ดูจะสงสัยมากกว่า
“พูดเหมือนพวกคุณลุงในทีวีเลย”
เธอพูดออกมาแบบไม่ได้มีเจตนาร้าย และอาจจะไม่ได้กลั่นกรองด้วย…
comment in response to
post
“อืม..”
เธอตรวจสอบบัตร
น่าประหลาด! ของเธอจริงด้วย!
แต่ดีใจไม่นานก็มองการ์ดอีกใบ
“เอ๋.. อันนี้อะไรคะเนี่ย”
เหมือนจะสนใจการ์ดเกมที่ไม่รู้จัก แต่ก็รับมา
comment in response to
post
นี่ นั่น แล้วก็..นี่
ไม่ใช่
ไม่เจอ
“เหมือนจะไม่มีแหะ..”
เธอผิดหวังเล็กน้อย แต่ยิ้มให้
“ขอบคุณนะคะ เออ.. ฉันชิราฮามะ โฮมาเระค่ะ อยู่ปี2ค่ะ”
เธอแนะนำตัว
comment in response to
post
(มาเนียนรู้จักค่ะ!)
“โอ้ะ.. ชิซึริซัง?”
โฮมาเระที่เดินเงอะงะมาสักพักก็หยุดฝีเท้าหันมาหาคนที่หน้าตาคุ้นๆ เพื่อนร่วมชั้นปีนี่เอง
“บัตรหายเหมือนกันรึเปล่าคะ”
โฮมาเระเดินไปหาแม้จะเว้นระยะซึ่งไม่ใกล้มาก แต่พอจะคุยกันได้
“ฉัน..หาอยู่เลยค่ะ”
เธอพึมพำอย่างเหนื่อยอ่อน
comment in response to
post
(ขอมาอึ้งค่ะ5555)
ไม่แน่ใจกับสิ่งที่เห็น เลยขยี้ตานิดหน่อย ขขข ของจริง!?
“ปรากฎการณ์ฝนบัตรนักเรียน..”
เธอพึมพำแต่ได้ยิน ก่อนจะคิดอะไรเพิ่มก็เรียกสติแล้วเดินไปใกล้
“ขอฉัน.. หาบัตรหน่อยได้มั้ยคะ..”
เธอยิ้มน้อยๆ น้ำเสียงสั่นนิดหน่อยหวังว่าจะไม่สังเกตเห็น
comment in response to
post
(เซนไป…เท่..ชะมัด..บ้าจริง><)
“เอ๋…”
โฮมาเระที่รู้สึกหมดหนทางก็พบกับรุ่นพี่ที่คุ้นตา จำไม่ได้ว่าเป็นใคร แต่จำลักษณะการใส่เสื้อผ้าแบบนั้นได้
“โอ้ เสื้อกาวเซนไปนี่นา”
เธอพึมพำแต่สามารถได้ยินได้
“เอ..ของฉัน?”
เธอลองพิจารณาดูเหล่าการ์ดราวกับไม่มีอะไรผิดปกติ
comment in response to
post
(มาเนียนรู้จักคับบ)
เหตุใดไม่ทราบแต่บัตรนักเรียนที่อีกคนโยนดันเข้ากลางหน้าผาก
ปึก!
“โอ้ย!”
เธอก้มลงอวดครวญไม่เป็นภาษาขณะจับหน้าผากตัวเองเพราะปวด ไม่นานก็มองอีกคน
“มมม มิวะเซนไป”
comment in response to
post
“ว้าย!”
โฮมาเระสะดุ้งโหยง
“ส สวัสดีค่ะ..”
“ช่วยหาเหรอ ได้สิคะ ฉันก็หาของตัวเองอยู่เหมือนกันค่ะ..”
เธอพยักหน้า ก่อนถือวิสาสะยืดตัว ดึงใบไม้ออกจากเขา
“เออ.. ฉันชิราฮามะ โฮมาเระ ปี2ค่ะ”
เธอแนะนำตัว
comment in response to
post
(มาแจมค่ะ! ขอเนียนรู้จักนะคะ)
“อืม.. อรุณสวัสดิ์ค่ะ ซายะซัง”
เจ้าตัวที่ยืนอยู่ห่างไปไม่มากกล่าวทักทายอย่างลังเล เมื่อสังเกตกลับพบความสั่นเครือในน้ำเสียง
“ทำอะไรอยู่เหรอคะ”
โฮมาเระเอียงคอเล็กน้อย ก่อนมองตามสายตาของเธอไป