thk-nagisa.bsky.social
⚠️For TAIHEI KOUKOU COMMUNITY ONLY⚠️
三輪 渚•มิวะ นางิสะ | 167/54 | 2年 | 17y | ชมรม Loading...
[ผ่าน ✓ ยืนยัน ✓]
[เนียนรู้จักOK] dm 24/7
*ผปค วัยทำงาน ตอบช้านิดหน่อย*
(ทยอยฟอล most active 18:00-00:00)
doc: http://bit.ly/4iRuj8q
128 posts
613 followers
570 following
Getting Started
Active Commenter
comment in response to
post
(เค้ามาโอ๋หัวหน้าห้องคุง 😔💔.กอด)
comment in response to
post
มาเล่นไฟเย็นให้เค้าได้นั่งชมหน่อยเร้วสุดสวยขา
comment in response to
post
#THK_EVENT04 #THK_ดอกไม้ไฟ
(จริงๆก็เล่นด้วย☺️)
comment in response to
post
ปี2 | มิวะ นางิสะ
comment in response to
post
หล่อนส่ายหัวเบาๆ
”ไม่หรอก“ เธอรู้ว่ามันไม่มีทางที่จะมีคนขโมยไปได้
”เอาเถอะ ไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวก็คงเจอเองแหละค่ะ“
”ฉันน่าจะต้องขอตัวก่อน“
comment in response to
post
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ…เห…อยู่ปีเดียวกันหรอกหรอเนี่ย…”
(น่ายินดีตรงไหนกันนะ ไปทำเขาเลือดออก😭)
หล่อนไม่ได้เกร็งกับการที่ถูกมอง ถึงแม้จะเป็นการเหลือบเล็กน้อย กลับกัน เธอคิดว่ามันน่ารักดี
“เรียก นางิสะ เลยก็ได้นะ ฉันไม่ถือ”
ไม่นานนักก็ทำแผลเสร็จ ปิดพลาสเตอร์ให้เรียบร้อย
“ขอโทษอีกครั้งด้วยนะ ที่เปิดเทอมมาวันแรกก็ทำนายเลือดออกเลย”
comment in response to
post
“ไม่อะ ถ้ามันออกมาจากปากพี่อีกอะนะ” หยอก-
“ชมรมหรอ?…อา…จริงๆอยากลองทำชมรมโฮสต์คลับจังเลยนะ ไม่รู้ว่ามีรึเปล่า”
“แต่ถ้าจะให้ก่อตั้งเองก็กระไรอยู่ ฉันไม่เหมาะที่จะเป็นตัวตั้งตัวตีซักเท่าไหร่ เพราะดูแลกลุ่มใหญ่ไม่ค่อยเก่งน่ะค่ะ”
“บางทีฉันอาจจะเข้าชมรมกลับบ้านดีไหมนะ…” คิด…
“แล้วเซนไปล่ะ?” ลองถามกลับบ้าง ไม่รู้อีกฝ่ายมีชมรมรึยัง
comment in response to
post
(ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันเช่นกันค่า 😭 ต้องขอโทษด้วยที่บางทีอาจจะตอบช้าไปบ้าง แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับรูทนะคะ!✨)
comment in response to
post
(ขอโทษที่มาช้าค่าาา🥹มาแน้ววว โอ๊ย- แล้วทำไมมาเป๋นรูป 😭กรี๊ด-)
”บัตรนักเรียนไว้ทีหลังก็ได้ ห่วงตัวเองก่อนเถอะ“
เธอจูงเขาจนมาถึงห้องพยาบาล กดเขาให้นั่งลงกับเก้าอีกก่อนจะไปคุ้ยหาอุปกรณ์ปฐมพยาบาลเบื้องต้น
จากนั้นจึงกลับมานั่งตรงกันข้ามแล้วเริ่มทำแผลให้
”เลือดออกแบบนี้ ต้องทำแผลให้มันดีๆสิคะถึงจะถูกต้อง“ มือนี้บรรจงทำแผลให้เขา
”อ่อ…ลืมแนะนำตัวไปเลย“
”ฉัน มิวะ นางิสะ ห้อง2-Jค่ะ“
comment in response to
post
(ขอโทษที่มาช้าน้าาา😭)
“หน่าก็นะ…วัยต่อต้านพี่ชาย?” (◜ᴗ◝) หล่อนพูดขึ้นมาขำๆ มันจะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะเนอะ
“หวังว่ากับข้าวฝีมือคนที่บ้านฉันจะชนะใจซุสุจังได้นะ ไม่งั้นเธอก็คงไม่มาแหง่ๆ”
“แต่ก่อนอื่น…หนูต้องรีบหาบัตรของตัวเองให้เจอก่อนที่วันนี้จะได้อดข้าวกลางวัน…”
comment in response to
post
(ขอโทษที่มาช้าค่าาา😭)
หล่อนส่ายหัวเบา
”หึ เดี๋ยวก็เจอเองค่ะ“
”ถึงไม่มีอะไรมาการันตี แต่ฉันรู้ว่าต้องแจอแน่นอนอยู่แล้ว ไม่ช้าก็เร็ว“
”ถ้าเจอช้าก็แค่อดข้าวกลางวันแค่นั้นแหละ“
…
”เว้นแต่เซนไปจะเลี้ยง“ ฮิๆ
comment in response to
post
(ขอโทษที่มาช้านะคะะ)
“คะ?” (◜ᴗ◝)
“เป็นฉัน?” ว่าพลางยกนิ้วขึ้นมาชี้หน้าตัวเอง
“ทำเป็นพูดไป นายก็แค่หยอกเล่นแหละหน่า” หล่อนตอบด้วยท่าทีที่ไม่ได้คิดอะไรมาก
comment in response to
post
(ตัดจบตรงนี้เลยนะคะ! ขอบคุณที่มาโรลด้วยกันค่ะ แล้วก็ขอโทษด้วยที่ ผปค ตอบช้า ม้ากกก มากก😭 แต่ก็ขอบคุณนะคะที่มาเล่นด้วย!)
comment in response to
post
มอง
ปรบมือเบาๆแปะๆๆ
“เป็นบัตรที่ภักดีต่อเจ้าจองจริงๆ“
จากปากคนที่ยังหาบัตรไม่เจอ
”หาเจอแล้วก็ดีใจด้วยค่ะ“
เธอกล่าวก่อนจะเดินไปเก็บบัตรนักเรียนที่ถูกปาไปก่อนหน้านี้คืนกลับมา…อืม…ไม่โยนแล้วดีกว่าเนอะ เดี๋ยวปีนี้อาจจะได้ตุยก่อนเรียนจบ
ไม่โดนจับเข้าห้องพักครู ก็อาจจะโดนบอดี้การ์ดของใครบางคนจับยัดถุง…
“งั้น ฉันคงต้องขอตัว…” หนีดีกว่า ก่อนที่ฉันจะทำอะไรพลาดไปมากกว่านี้
comment in response to
post
“รุ่นพี่สกปก-” พูดแซวทิ้งทาย
“ก็ไม่ใช่ไม่ชอบหรอกค่ะ มันแบบ…”
ทำให้นึกถึงเพื่อนซี้คนนึงที่ชอบกิน(อม)เหรียญนี่สิ…แถมต้องคอยเตือนมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว
“ไม่มีอะไรค่ะ”
.
”เห…จะทำให้ดูหรอคะ? พูดแล้วต้องทำให้ได้นะ ถ้าทำไม่ได้ฉันจะหาว่าพี่ขี้โม้นะ”
ฮิๆ “ฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอดูเลยล่ะ”
.
“อา…แต่ถ้าหาบัตรนักเรียนไม่เจอ เที่ยงนี้ฉันคงทานแค่เหรียญช็อกโก้ของพี่…” /ยิ้มว่างเปล่า/
comment in response to
post
หล่อนรับบัตรนั่นมามองอีกครั้ง ก่อนจะเก็บกลับลงไป…
“งั้นอยากให้เลี้ยงน้ำเมื่อไหร่ก็บอกนะคะ”
“เรียกได้เสมอ”
“ปีนี้ฉันอยู่ห้อง 2J เธอมาตามหาฉันถึงที่ห้องก็ได้”
“แต่ตอนนี้ฉันคงต้องขอตัวไปหาบัตรของตัวเองต่อก่อนแล้วล่ะค่ะ…ก่อนที่จะไม่ได้ทานข้าวเที่ยงฟรี…”
comment in response to
post
“ชอบที่มันอยู่ในทาโกะยากิน่ะค่ะ”
“เวลาทานตอนร้อนๆเหมือนกำลังกัดระเบิดเลยล่ะ“
.
”?“
เธอมองสิ่งที่รุ่นพี่หนุ่มหยิบขึ้นมาเสนอให้ ถึงแม้จะไม่ใช่ปลาหมึกในรูปแบบอาหารโปรดของเธอ แต่จะปฏิเสธน้ำใจนี้ก็กระไรอยู่
”ถ้ารุ่นพี่ไม่ว่าอะไร ฉันขอลองซักชิ้นแก้หิวละกันนะคะ“ ว่าแล้วก็ลองหยิบขึ้นมา มองๆ ก่อนจะกัดมันลงไป…น..เหนียว…(◜ᴗ◝)
เคี้ยวหนุบๆแก้มตุ่ย
comment in response to
post
“นอกจากจะทำให้คุณบาดเจ็บแล้ว บัตรยังไม่ใช่ของคุณอีก” orz
“ขอโทษนะคะ…แต่ไม่เป็นไร… ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานเธอก็คงหามันพบ“
”บางที เธออาจจะเจอก่อนฉันก็ได้นะ“
หล่อนยิ้มบางๆออกมาก่อนจะขอเก็บบัตรนั่นคืน หรือถ้าคุณพอจะคุ้นหน้าคนบนบัตร ก็สามารถขอเก็บไว้กับตัวได้
comment in response to
post
…เอามืออุด…
“ไม่เป็นไร…”
“…ก็แย่แล้วค่ะ”
อา…(◜ᴗ◝)
“เอานี่ ใช้ก่อน” ว่าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองขึ้นมาซับเลือดให้แล้วจับมือเขาขึ้นมาให้กดแผลไว้เองก่อน
มืออีกข้างที่ว่าง ขว้าข้อมือเขาแล้วเดินจูงอีกฝ่ายไปตามทางเดิน
“ฉันต้องพานายไปห้องพยาบาล”
comment in response to
post
นางิสะยกมือขึ้นมาจับคางตัวเองครุ่นคิด
“ได้สิคะ”
”ร้านเราต้อนรับคนในครอบครัวเสมอ“
ดูจากท่าทางนั่นแล้ว เหล้านั่นน่าจะมีราคาน่าดู
“ไหนๆก็จะมา ก็พาซุสุจังมานั่งเล่นด้วยสิ อ้ะ จะทานข้าวเย็นด้วยกันมั้ยล่ะคะ?”
comment in response to
post
(◜ᴗ◝)อา…รอดตัวไป แต่อย่าให้มีครั้งที่สอง ครั้งที่สามนี่ไม่ควร-
”ขอบคุณค่ะ“
”แล้วโอโจ้จังหาบัตรของตัวเองเจอรึยังคะ?“
comment in response to
post
“เหหหห” /สีหน้าเสียดาย/
“แต่…ถึงไม่บอก ฉันก็จะไม่คะยั้นคะยอถามต่อหรอกค่ะ”
”รู้เท่าที่รู้ ก็คงเป็นผลดีกับตัวเองด้วยล่ะนา“
”ถ้ารู้ทุกเรื่องก็คงไม่ตื่นเต้นหรอกเนอะ“ (◜ᴗ◝)🌸
comment in response to
post
“…”
ทำใบหน้าเหยเกอีกรอบ
“คราวหลังอย่าเอาเหรียญเข้าปากอีกนะคะ มันสกปรก”
เหรียญมันสกปรก หรือน้ำลายรุ่นพี่สกปรก ให้ไปคิดเอาเอง ไม่บอกหรอก
“แล้วนี่ทำแบบนี้ มายากล? มุขจีบสาวหรอ?”
“ฉันว่ามันไม่น่าเวิร์คนะ โชว์เขี้ยวอาจจะเร้าใจกว่าซะด้วยซ้ำ”
”ส่วนเหรียญนั่น…เก็บไปเลยค่ะ… ทำความสะอาดด้วย“ 🫵
comment in response to
post
(ได้ค่าาาา)
comment in response to
post
/ยืนจ้องหน้าอีกฝ่าย
" นี่.. "
" เธอใช่ไหม? "
" หืม? "
comment in response to
post
“ฉัน…ฉัน…”
ฉันไม่สามารถโกหกโอโจ้จังได้…
“ใช่ค่ะ ฉันเอง”
“ขอประทานอภัยเป็นอย่างสูงค่ะ โอโจ้จัง…ฉันไม่ทราบว่าคุณจะเดินผ่านมาอยู่ตรงจุดนั้นพอดี”
“ได้โปรดให้โอกาสฉันได้แก้ตัว…”
ไม่กล้ามองตาสุดสวยเลย
comment in response to
post
.กลับมาหูตั้ง เรดาห์ป้าข้างบ้านทำงาน
สีหน้าเปลี่ยนมาเป็นสนอกสนใจ เรื่องความรักนี่ชอบฟังนัก
“เห…ใครหรอๆ บอกได้มั้ย?”
comment in response to
post
“บางที พี่อาจจะขย้อนออกมาจากกระเพาะได้ก็ได้ เหมือนนั่นไง อะไรนะ นักมายากล?“
พูดไปเรื่อยอีกแล้วยัยเด็กคนนี้
”แต่ว่านะ…เขี้ยวพี่นี่แหลมจังเลยค่ะ“
”อย่าไปกัดใครซี้ซั้วล่ะ“ (｡•́︿•̀｡) แซว
comment in response to
post
oO(ยัตต้า ตอนเขินน่ารักกว่าเดิมอีก^^)
พอเห็นท่าทางอีกฝ่ายเป็นอย่างนั้นก็พึงพอใจใช่ย่อย แฮปปี้อยู่ข้างใน
นิ้วเรียวยกขึ้นมาแตะปลายจมูกอีกฝ่ายเบาๆหนึ่งที
“ค่า~ ไม่แกล้งแล้วค่ะ” แล้วเธอก็เว้นระยะห่างถอยออกมา
“ส่วนเรื่องบัตร ใครจะแกล้งฉันก็ไม่สน เพราะยังไงก็ได้คืนมาแล้ว ต้องขอบคุณคัจจังด้วยล่ะ”
comment in response to
post
“อ้ะ- น่าร้าก 💕”
เธอรับมา ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พร้อมกับชมลายปักบนผ้านั่นไปด้วย
“พี่ทำให้ฉันจริงๆหรอ?”
“ขอบคุณนะคะ”
“ยังไงถ้าได้ไปเจอกับคุณยายอีก ฝากบอกท่านด้วยนะคะว่าทางบ้านหนูสบายดี ไว้มีโอกาสจะไปเยี่ยมบ้างนะ”
“แล้วคุณอาล่ะ ช่วงนี้เป็นไงบ้าง?”
comment in response to
post
อะ เรื่องนี้เองหรอกหรอ
มีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ยังคงยิ้มไว้อยู่
“ถ้ามันทำให้นายแฮปปี้ก็ดีแล้วล่ะ”
comment in response to
post
กวนประสาทกันชัดๆคนๆนี้…
“ต่อยพี่ซักทีจะได้มั้ยคะ” (..◜ᴗ◝..)
“ล้อเล่นค่ะ”
หล่อนหยอกอีกฝ่ายกลับ ทีจริงทีเล่น
.
“อืม บางที…ปีนี้มันอาจจะไปอยู่กับใครซักคน”
เร่งฝีเท้าขึ้นอีกนิดก่อนจะหันกลับมาหยุดขวางรุ่นพี่ไว้
“อย่างคนตรงหน้าฉัน”
“บางทีมันอาจจะอยู่ในปากของเขา”
ช้อนตามอง
comment in response to
post
“เอออออ๋? งั้นก็แสดงว่าเจอบัตรกันทั้งคู่แล้วน่ะสิ”
“แต่ฉันยังหาไม่เจอเลย 😩💦”
หืม? พอพูดถึงผ้าเช็ดหน้า กับการที่พี่ชายคนนี้อยู่ดีๆก็ล้วงกระเป๋า เลยเกิดสงสัยขึ้นมา
“ผ้าเช็ดหน้า? ทำไมหรอคะ?” /เอียงคอ
comment in response to
post
จะสงสารเพื่อนคนนี้ดีไหมนะ แต่พอมองหน้าตอนหงอยตานี่ก็ดูน่ารัก(?)ดี
“ถ้านายบอกว่าเจอมันตอนไปล้างหน้า แสดงว่ามันอยู่ในห้องน้ำชายสิน้า…“
“นั่นสินะ จะมีซักกี่คนที่อยากแกล้งฉัน”
หล่อนช้อนตามองสบกับดวงตาของอีกฝ่าย ก่อนจะยิ้มขี้เล่นออกมา
“คนแกล้งคงไม่ใช่นายหรอกเนอะ”
เธอขยับเข้าไปใกล้…
”ฉันเชื่อใจคัจจังได้เปล่า?“
comment in response to
post
“สุภาษิตอะไรของพี่น่ะ…” มอง…
เธอเดินตามเขาไปต้อยๆเร่งฝีเท้าเพื่อไปเดินขนาบข้างคู่สนทนา
“เจอบัตรยังไงหรอ? ตอนปี1ก็…” เธอทำหน้านึกคิดอยู่ซักพัก เหมือนพยายามจะย้อนความทรงจำ
…
“ลืมไปแล้วล่ะค่ะ” ( ˊᵕˋ ) แหะๆ
comment in response to
post
(เช่นกันค่า ขอบคุณสำหรับรูทนะคะ!✨)
comment in response to
post
“ฮายย~ ไว้เจอกันค่า” ( ˊᵕˋ )/
อะ… หรือว่าเธอคนนี้คือสิ่งลี้ลับที่มาช่วยเรากันนะ?
(ชอบ 5555555ชอบมาก555555ส่งต่อมีมกันได้ธรรมชาติสุดๆ ประทับใจค่ะ ขอบคุณสำหรับรูทเช่นกันนะคะ!✨)
comment in response to
post
“เรื่องดีๆ?” ป้าข้างบ้านหูผึ่ง
“ไหน เรื่องมันเป็นยังไงหรอคะ?“
”บอกให้ฟังหน่อยได้มั้ย“ ( ˊᵕˋ )
comment in response to
post
ฉึก- เสียงศรปักลงตรงไหนซักแห่ง
คุณลุง… คุณลุง… ตาลุง…
(เสียงเอคโค่ในหัว) ( ˊᵕˋ )
เคว้งไปครู่หนึ่งก่อนจะดึงสติกลับมาได้
“อื้ม”
“แต่เธอไม่เป็นไรแน่นะคะ”
“ขอดูชัดๆหน่อยนะ” ว่าแล้วก็ถือวิสาสะยกมือขึ้นไปเกลี่ยผมดูตรงจุดที่โดนบัตรกระแทก
“…อืม..ไม่แดง..”
“เราขอโทษอีกครั้งด้วยนะ” (｡•́︿•̀｡)
comment in response to
post
“โอะ โช-นี่จัง นี่นา✨“
”บัตรของซุสุเองหรอกหรอ?“
”อ๋า สงสัยหนูคงดูไม่ดีเองแหละ ทั้งๆที่เอาไปคืนซุสุจังด้วยตัวเองก็ได้แท้ๆ“ (｡•́︿•̀｡)
”เน่ๆ แล้วพี่หาบัตรของพี่เจอรึยังคะ?“
comment in response to
post
(ขอโทษที่มาช้านะคะ!)
เฮือก…
อ๊าาา แย่แล้วๆๆๆ!!! ใบหน้าช๊อคสุดๆ เพราะไม่นึกเลยว่ามันจะไปปักหัวคุณแบบนั้น
หล่อนรีบวิ่งกรูเข้าไปหา
“ขอโทษค่ะ เอ๋—- แย่แล้ว นายเป็นอะไรมากมั้ย?”
“เฮดช้อตคมๆ…”
“ดึงออกมาแล้วเลือดมันจะพุ่งมั้ยอะ…”
comment in response to
post
( ขอแว้บมาแจมเล่นด้วยนะคับ5555555555 แง5555555555555555 )
" อะ "
ทาคาฮาชิ โทรุ บาดเจ็บ 5(0) หน่วย
comment in response to
post
“อ- ค่ะ!?“
”จริงด้วย บัตร!“ Σ(°△° ꪱꪱꪱ)
หล่อนเด้งตัวขึ้นมามองอีกฝ่ายอีกครั้ง
“ขอบคุณที่ให้ความกรุณาหนูนะคะเซนเซ”
“เดี๋ยวจะรีบไปหาเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”
“แล้วสัญญาค่ะว่าจะไม่โยนของแล้ว!”
(เชื่อได้จริงไหม ไม่รู้-)