thk-touya.bsky.social
Account For #THK_COMMU | 泉•透也 3年M組 - อิซึมะ โทวยะ - ปี 3 ห้อง M | ชมรมกลับบ้าน
( Tw ❤️🔥 : คาร์เจ้าชู้ ปากดีตึงๆชอบเหยียดชาวบ้าน รบกวนอ่านดอคก่อนเนียนรู้จัก บวกได้ทุกโพสต์เลยค่ะ💅 ) | https://urlkub.co/pUTpGe
539 posts
951 followers
1,002 following
Getting Started
Active Commenter
comment in response to
post
" ก็ถูก ฉันเดาสุ่มเอา "
เขายืดหลังขึ้น พลางลอบกลอกตาขาวหนึ่งรอบ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอือยเฉื่อย และยื่นบัตรที่ชักกลับมา คืนให้เจ้าของของมัน
" ในสายตาของฉัน นายไม่ได้ใจร้าย เซ็นอิง "
" นายมันพิลึกต่างหาก♥️ "
เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย
" แต่ก็ คนในไทเฮก็มีแต่พวกพิลึก งั้นนายคงปกติแหละมั้ง ... เอ้า ฉันคืนให้ "
" นายทำฉันหมดอารมณ์เล่นแล้ว "
comment in response to
post
โทวยะลอบกลอกตาขาวอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนเบนสายตากลับมามองรูมเมทคนเดิม
" ใครบอกนายเนี่ย "
" ช่างเหอะ~ ถ้ามีสาวน้อยที่ชอบหนุ่มทึ่มซื่อบื้อ นายก็คงฮอตแหละน้า "
ตามประสา ปากโทวยะไม่น่าคบหาด้วยเลยจริงๆ(...) แต่กระนั้นเขาก็กล่าวอย่างไม่จริงจังนัก
comment in response to
post
( เทอเปลี่ยนไปหรือใครเปลี่ยนเทอ )
( โทวยะคอยหิ้วกลับคอกแมว อย่าไปเที่ยวรับคำท้ามั่วแบบนั้นสิ😮💨 )
comment in response to
post
( ขอยาดหิ้วแมวกลับนะค้าบ
ผปค.เอนดูมาก55555555555555555 อินาโฮะหยุดซนกี่โมงคะ😭)
comment in response to
post
" พฤติกรรมแบบนี้ ? หมายถึงแบบไหนล่ะ ? "
โทวยะแสร้งซื่อ เขาเชิดคางขึ้นเล็กน้อยราวกับไม่เข้าใจสิ่งที่เซ็นอิงกล่าวแม้แต่น้อย .. แต่ในทางกลับกัน ก็ช่างชวนโห
" อืมม ไม่รู้สิ ฉันรู้จักคนคนหนึ่ง เขาเองก็เป็นพวกคลั่งสะอาดเหมือนกัน ถึงขั้นใส่ถุงมือเลยด้วยซ้ำ "
"เวลาถาม เขาก็จะบอกว่ารังเกียจฉันน่ะ~ "
เขาเท้าคาง โดยไม่ทุกข์ร้อน ไม่รู้ว่าจริงเท็จอย่างไรแน่
"ก็เลยคิดว่า เซ็นอิงเองก็ด้วย?"
comment in response to
post
" ก็นะ ช่างเถอะ คิดไปก็ปวดหัว "
เขาไหวไหล่ส่งๆ ดูไม่ใคร่ใส่ใจในสิ่งนั้นจริงๆ
" ต้องแยกไปแล้วล่ะ~ นายเองก็อย่าเที่ยวไปปีนต้นไม้ที่ไหนอีกนะ ถ้าแข้งขาหักขึ้นมาจะลำบาก "
โทวยะยิ้มร่า
" ดีจังที่หาบัตรเจอแล้ว ฉันเองก็ต้องรีบเหมือนกัน~ งั้น ไปนะะ ไว้เจอกัน! "
comment in response to
post
"พวกอาจารย์ไม่ค่อยพูดอะไรอยู่แล้ว เราทุกคนที่นี่ ถึงจะไม่มีการลงขันอย่างชัดเจน แต่เหมือนจะรู้ว่ามีบางอย่างที่ไม่ควรพูดอยู่ "
" ส่วนฉันไม่รู้ และไม่อยากจะเข้าใจด้วยว่าไอ้เรื่องชวนรู้สึกพิลึกนั่นมันอะไร แต่คงเป็นกุศโลบายของโรงเรียน อะไรเทือกๆนั้นมั้ง.. "
โทวยะไม่เชื่อเรื่องผีสาง เขาไม่เชื่อในเทพเจ้า และไม่เชื่อในโลกหลังความตาย
ช่างน่าขัน ... ที่แท้จริงตัวตนของเขามันย้อนแย้งนัก
(+)
comment in response to
post
แว่วเสียงกุกกักมาเป็นระยะ แต่เพียงไม่นาน ไม่มากพอให้ความใคร่รู้สะสมจนเกินยั้งใจ เขาก็กลับมาพร้อมถุงกระดาษใบหนึ่ง
" เอ้า ของตอบแทน~ "
เขายื่นมันให้อีกฝ่าย ด้านในมีขนมหลายแบบบรรจุจนเกือบจะล้นออกมาอยู่รอมร่อ
" ฉันได้มาเพียบ กินคนเดียวก็คงไม่หมด งั้นยกให้นาย "
comment in response to
post
" นายนี่เป็นคนดีจัง "
หลังจากพอจะหายใจหายคอโล่งขึ้นบ้างแล้ว โทวยะก็เท้าแขนกับเข่าของตนเอง มองรุ่นน้องด้วยรอยยิ้ม
" ในไทเฮหาคนแบบนี้ยากแล้วนะเนี่ย "
คนที่เขารู้จัก ส่วนมาก มีแต่คนมีปม และหมุนวนรอบตัวเองทั้งนั้น รวมทั้งเขา.. ในบางทีก็ด้วย
" เอ้อ อุตส่าห์มาช่วย รอเดี๋ยวนะ~ "
เขายันขาตัวเอง ยืนขึ้น และเดินหายเข้าไปในห้องสักพัก
(+)
comment in response to
post
" อย่าพูดอะไรเหมือนตาลุงสิ นายอายุห่างจากพวกปีหนึ่งกี่ปีกันเชียว ? "
โทวยะกอดคอรูมเมท ยกมือขยี้ผมอีกฝ่ายด้วยความหมันเขี้ยว
" แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ฉันเองก็เห็นพวกปีหนึ่งมาบ้างนะ~ ้มื่อเช้านี้ ก่อนจะเข้าพิธีในห้องโถงนั่นน่ะ "
" สาวๆน่ารักเยอะแยะเลย อยากรู้จักจัง♥️ "
comment in response to
post
เพราะความเรียบนิ่งอันไร้สุ้มเสียงนั่น .. เพราะท่าทางเหมือนไม่แยแส และไม่คิดจะปริปากสิ่งใดออกมานั่น ทำให้โทวยะรู้สึกตื่นตัว
เขาชอบล้วงคอคนประเภทนี้ที่สุดเลย..
"แน่นอน เพราะเป็นเด็กไม่ดี ถึงมีเสน่ห์ และไม่จืดชืดยังไงล่ะ ถูกมั้ย ? " พูดออกมาโดยไม่กระดากแม้แต่น้อย
" เซ็นอิง นายรังเกียจฉันเหรอ ? "
comment in response to
post
(มขอบคุณมากค้าบบ😭🤚🤚🤚)
comment in response to
post
" นาย.. เพิ่งกลับเข้ามาในไทเฮล่ะสิ ? "
เขาเอ่ย แววตาเจือประเมินอยู่เล็กน้อย ก่อนหายไป แทนที่ด้วยรอยยิ้มไร้แก่นสาร
" คือแบบนี้นะ~ ไทเฮน่ะ มีเรื่องที่เรียกว่ากิจกรรมลักซ่อนอยู่ "
" บัตรของนักเรียนหายทุกคนนั่นแหละ แต่ซีเคร็ทหน่อยก็พวกปีหนึ่ง อยู่ในห้องประชุมโน่น เห็นว่าจะออกมาไม่ได้จนกว่าจะเจอบัตรตัวเอง "
" ฉันน่ะเข้ามาตอนปีสอง เลยไม่เคยเจอเอง มีคนเล่า ฉันก็ฟังมาอีกที "
comment in response to
post
" หือ ? นายเป็นคนแรกเลยนะ ที่บอกว่าฉันดูเป็นผู้ใหญ่ คนอื่นมักบอกว่าฉันไม่เอาอ่าว ไม่รู้จักโตซะมากกว่า "
โทวยะพูดเรื่องน่าเจ็บใจอย่างมาด้วยน้ำเสียงชวนหัวร่อ ซ้ำเจ้าตัวยังไม่ได้ดูโศกเศร้า หรือน้อยอกน้อยใจไปกับมัน
เขาไม่สนใจมัน
ทว่า รูปประโยคของอีกฝ่ายจุดประกายความอยากรู้ของเขาไม่น้อย เจ้าของดวงตาสีม่วงราตรีจดจ้องอย่างเงียบๆครู่หนึ่ง
" อ่า ใช่ เป็นงี้ทุกปีแหละ "
"แต่ว่า"
(+)
comment in response to
post
" โฮ๊..? นี่นายเป็นพวกรักสะอาดเกินไป หรือรังเกียจกันเนี่ย ? "
โทวยะกระตุกยิ้มมุมปากคล้ายกับกำลังมีน้ำโหปนสนุกสนาน เขาชักบัตรกลับมา ไม่ยอมส่งคืนเสียอย่างนั้น
" ถ้าเป็นอย่างหลัง ก็จะดูโจ้งแจ้งไปหน่อยรึเปล่า ? "
" ไม่น่ารักเลยนะเนี่ย เซ็นอิง♥️ "
ทำไมต้องรองผ้า ? เขาไม่ได้คิดว่าหมอนี่มีอคติอะไรหรอก .. หรือกลัวเชื้อโรคจริงๆนะ ?
คนแบบนั้น .. ฮึ- นั่นสินะ ค่อยน่าเล่นด้วยขึ้นมาหน่อย
comment in response to
post
เขาไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ แม้กระทั่งอินาโฮะจะจากไปแล้ว โทวยะจ้องมองแผ่นหลังที่ไกลสุดสายตาออกไปเรื่อยๆ ด้วยคำถามมากมาย ที่ค่อยๆผุดขึ้นมาเหมือนเชื้อราน่าหงุดหงิด
อินาโฮะ .. หรือ ไม่ใช่ ?
เขาโคลงหัว เท้าคางมองดูคล้ายกำลังง่วง แต่แบ้ว ชั่วขณะนั้น ในแววตาที่เจือความงุนงนก็ดูสนใจ ริมฝีปากแย้มยิ้มแปลกๆ
"นายก็เป็นรูบิคที่หันผิดด้านสินะ"
"อยากลองเล่นดูจัง"
(ขอบคุณที่แวะมานะคะ!😭✨)
comment in response to
post
โทวยะลุกขึ้นอย่างอิดออด ก่อนอ้าปากหาววอดเพราะความง่วงงุน พลางฟังสิ่งที่รูมเมทกล่าว
แต่เขาไม่ยักโกรธ..?
เด็กหนุ่มเพียงแค่ยกยิ้มเอื่อยเฉื่อย เหล่ตามองคาสึโตะเล็กน้อย
" ถูกของนาย "
" นายนิสัยดีกว่าฉัน นั่นทำให้เราเป็นเพื่อนกันได้ไง ~ "
" เพราะถ้านายนิสัยแย่กว่าฉัน ก็จะถูกฉันไล่บี้เอาน่ะสิ.. "
เขาจ้องเงียบ ก่อนคลี่ยิ้ม
" ล้อเล่นจ้า~ ไปกินข้าวกัน อยากกินยากิโซบะอ้ะ "
comment in response to
post
( ทางนั้นเองก็🥺🔥🔥💕💕)
comment in response to
post
( มีรูมเมทหล่อ ผมจะท้อได้ยังไง )
comment in response to
post
(ผมพอสู้อาจารย์ได้ยังครับ)
comment in response to
post
" นิสัยนาย "
โทวยะสวนแทบทันใด สีหน้าแย้มยิ้มอ่อนๆ ทว่าแววตาว่างเปล่าราวกับกำลังพูดเรื่องที่แน่นอนอย่างหน้าตาเฉย-
" ใช่ กินฟรี "
เขาตอบ ก่อนจะเงียบ และมองหน้าคาสึโตะ
" ไปกินด้วยกันมั้ย ? "
comment in response to
post
" การผจญภัย ? แต่ฉันว่าหน้าปกมันเเหม่งๆนะ "
ไม่รู้สิ ถ้ามันแค่นั้น แล้วทำไมมังกรถึงตาหวานฉ่ำ ไหนจะผู้กล้ากอดอยู่อีก ,โทวยะคันหัว
comment in response to
post
โทวยะไม่ได้ต่อบทสนทนา ทั้งไม่เก็บเอาคำพูดใดๆมาใส่หัว เขาทำเพียงค้อมศีรษะลาอาจารย์ตามมารยาทที่นักเรียนควรทำ และจ้องมองแผ่นหลังนั้นจากไป ท่อนขาเรียวยาวถึงได้ยกขึ้นนั่งไขว้ห้าง เท้าคางมองด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
" ผมก็จะรอดูอาจารย์เหมือนกัน ♥️ "
สุ้มเสียงที่ส่งไปไม่ถึง กับสายลมที่กลืนกินคำพูดไปอย่างง่ายดาย ทิ้งไว้เพียงสายตาอันลุ่มลึกดั่งหุบเหวของเด็กหนุ่มเท่านั้น
( ขอบคุณที่แวะมานะคะะ!🙌)
comment in response to
post
" การกระทำที่ขัดแย้งกับหน้าที่แบบนั้น อาจารย์คนอื่นคงไม่ชอบใจครับ "
รูบิคถูกแก้จนครบทุกด้านแล้ว โทวยะยกมันขึ้น หมุนดูรอบๆอย่างเอื่อยเฉื่อย และคลี่ยิ้มพอใจ
" จะทำก็ได้นะครับ~ ผมไม่เดือดร้อนอะไรอยู่แล้ว "
comment in response to
post
"ไม่อยากเจอครับ มันค่อนข้างยุ่งยาก ผมไม่ชอบความวุ่นวาย"
เขาตอบแทบจะทันที น้ำเสียงทุ้มออกจะเรียบเฉยอยู่บ้าง กระทั่งอีกฝ่ายยกตัวอย่างที่ไปในแนวโน้มแปลกประหลาด
โทวยะเพียงเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเล็กน้อย มุมปากหยักกระตุกนิดๆ แต่กลับไร้ปฏิกิริยาตื่นตระหนกและใคร่ครวญสงสัย
เขาสงบนิ่ง
"อาจารย์เป็นแค่อาจารย์วิชาเกษตรกรรม"
"หรือต่อให้เป็นฝ่ายปกครองจริงดังว่า"
เขาเอียงศีรษะ(+)
comment in response to
post
"น่าเสียดายนะครับ ตั้งเเต่เกิดมาผมยังไม่เคยเจออะไรที่เงินซื้อไม่ได้เลย"
รูปประโยคนี้ฟังดูเจนโลกเกินวัย และเย็นชาเหลือเกิน ทว่าเด็กหนุ่มกลับเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าไม่เปลี่ยนไป ราวกับกำลังพูดเรื่องที่แน่นอนอย่างกลางวันกลางคืนก็ไม่ปาน
" ก็ไม่เป็นอะไรครับ "
เขาหมุนรูบิค
" แต่ผมจะแจ้งอาจารย์ปกครองแน่ๆ "
" ถ้าแบบนั้น อาจารย์เองต่างหากที่จะเดือดร้อน ..หึ อยากหาเหาใส่หัวเหรอครับ?
comment in response to
post
ดวงตาไวโอเล็ตสีหม่นจับจ้องเด็กหนุ่มวัยเดียวกันที่ยืนปั้นยิ้มอยู่ตรงข้ามกันด้วยอารมณ์ที่เก็บซ่อนบางอย่าง แม้ริมฝีปากได้รูปจะคลี่ยิ้ม แต่บรรยากาศรอบตัวของโทวยะกลับไม่ยินดี
มือเขาเปิดออก เผยเป็นด้าน 'ก้อย' เขาหรี่ตาลง และเอียงคอ ราวกับเป็นไปตามที่ต้องการ
" คุณชนะ ถ้างั้น "
มือเขาพลิกอีกครั้ง เหรียญเงินกลับกลายเป็นบัตรนักเรียนคุ้นตา .. ทว่า ภายใต้พนันเกมนี้ มีกลโกง
"เอาไปสิที่รัก♥️"
comment in response to
post
( ใครทำซาคาอิคุงได้ลงคอออ😭😭 /ฝากจิกเปียแบบบลูธูทค่ะ )
comment in response to
post
(😭😭😭😭)
comment in response to
post
( ขอบคุณมากนะคะ โฮรลลล/ใส่กรอบ)
comment in response to
post
โทวยะไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรเป็นพิเศษ เขาเพียงครางขานต่ำๆในลำคอทีหนึ่ง ก่อนเอนกายพิงพนักม้านั่ง กลีบปากคลี่ยิ้มเหมือนทุกที
"ฉันเตรียมทันทีไม่ได้"
" มันเป็นของที่คาดเดาไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ~"
" อยากรู้จัง งั้นก็ภาวนาให้นายหาบัตรฉันเจอ ♥️ "
ชายหนุ่มโบกมือเบาๆ ก่อนเผยลูกอมสีหวานบนมือหนึ่งเม็ด เขาดีดมันส่งให้อินาโฮะอย่างแม่นยำ ,มายากลเล็กๆน้อยๆ
" มัดจำ ที่เหลือค่อยมาเอานะ "
comment in response to
post
( ขออนุญาตเซฟภาพไว้ได้ไหมคะ ฮือแาหสหส😭😭💕💕 )
comment in response to
post
โทวยะเห็นคนที่อาสาจะข่วยเงียบไปหลังเห็นบันได เขาก็ลุกขึ้น วางมือบนบ่าอีกฝ่าย ตบปุๆ(...)
" ห้ามกลับคำเด็ดขาดนะ "
หมดเวลาหันหลังกลับแล้วเพื่อน
comment in response to
post
( แกงน้องแล้วสนุกมากค่ะ เอ็นดูโดนใช้ปีนต้นไม้มาก ขอโทษแทนโทวยะด้วยข่าาา55455455555455555555555)
comment in response to
post
( อยู่ในมือโชเฮย์แล้วครึ่งร.ร )
comment in response to
post
( /โทวยะตีเพี้ยะ)
comment in response to
post
( อมกมมกสกสกยกยก😭😭😭🩷🩷💕💕💕💕💕🔥🔥🔥/ตราย )
comment in response to
post
( ตัวแทนกำนันมาก ขอบคุณที่ออกมาพูดแทนสังคมนะคับ😭😭5555455555555555555555555555555)
comment in response to
post
(มเค้ายกมือวว😭😭)
comment in response to
post
" โชคดีนะซาโนะ~ "
โทวยะโบกมือไปมาเบาๆ ดวงตาสีเข้มจับจ้องอีกฝ่ายจนลับตา ดูไม่ได้คิดอะไรสักอย่าง แต่ในอีกแง่.. ก็ไม่ใช่แบบนั้น
อะไรกันนะที่ไม่ใช่ ?
( ขอบคุณที่แวะมานะคะะ🏃🙌🙌)
comment in response to
post
( คนร้ายยยย😭😭)