thkkirisame.bsky.social
Eikiji Kirisame | 2-L | ชมรมวิจัยสิ่งลี้ลับ #THK_commu
Doc :: https://bit.ly/3QWE8pe
73 posts
678 followers
692 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
ร่างสูงกระชับสายกระเป๋าของตัวเอง หลบตามองไปทางอื่นเพียงครู่
“ถ้าตอบไม่ว่าไม่กลัวเลย.. ก็ดูเหมือนโกหก ชิรุฮะจัง.. อย่าคิดแบบนั้นเลยครับ” เขาไม่อยากให้เธอกลายเป็นเรื่องเล่าอะไรนั่นเลยสักนิด
comment in response to
post
คิริซาเมะรู้สึกเหมือนอีกฝ่ายพยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูด ‘เขา‘ ก่อนหน้านี้ ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ซักไซร้อะไรต่อ
”เริ่มแรกผมก็หาจนทั่วเลย.. จู่ๆมันก็หล่นออกมาจากกระเป๋าตอนหยิบสมุดน่ะ“ เขาหัวเราะเบาๆ เพียงครู่ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นสงสัยแทน
”ไม่ตกลงไปหรอกครับ! ..แน่นอนเลย“ เขาตอบกลับไปอย่างตระหนก และค่อยเสียงลง ไม่รู้ว่าอะไรทำให้มั่นใจภึงขนาดนั้น+
comment in response to
post
ประโยคคำถามมากมายถูกส่งมาพร้อมๆกันโดยที่ไม่มีช่วงให้เอ่ยแทรก มุมปากขยับยิ้มบางๆก่อนเอ่ยตอบอย่างนอบน้อม
“ผมสบายดีครับ คงจะสูงขึ้นนิดหน่อย..”
“ส่วนเรื่องที่โรงเรียนก็วุ่นวายพอสมควร” เขาหัวเราะเบาๆ
“เกือบไม่เจอบัตรนักเรียนเหมือนกันครับ“
ว่าแล้วก็หยิบบัตรนักเรียนในกระเป๋าเสื้อให้อีกฝ่ายดูด้วย
comment in response to
post
(ไม่เป็นไรค้าบ เค้าก็ตอบช้าt-t)
สายลมบางเบาพัดผ่านขณะเดินผ่านศาลเจ้า หางตาเหลือบไปเห็นใครบางคนยืนอยู่ ท่าทางดูคุ้นตาจึงหันไปมอง
เมื่อเห็นว่าเป็นใคร สองเท้าก็รีบก้าวเข้าไปหาในทันที พอดีกับที่อีกฝ่ายเอ่ยคำทักทายขึ้น
“สวัสดีตอนบ่ายเช่นกันครับ”
“...ช่วงนี้เป็นยังไงบ้างครับ? สบายดีไหม?”
comment in response to
post
(มาบวกค้าบ🥺)
คิริซาเมะที่กำลังหาบัตรตามพุ่มไม้เผื่อจะมีของตัวเองตกอยู่ก็ได้ยินเสียงใครสักคนกำลังบ่นพึมพำ
จนกระทั่งเธอกรี้ดขึ้นมาทำเอาสะดุ้งและหันไปทางต้นตอของเสียงทันที
เป็นรุ่นพี่ที่เขาคุ้นหน้าคุ้นตาประมาณนึง จึงค่อยๆเดินเข้าไปหา
“ค-คุเรโนมิเซมไป..?”
“ให้ผมช่วยอะไรไหมครับ..“
comment in response to
post
(ขออนุญาตปักบวกนะคะ🥺)
comment in response to
post
“แล้วเมื่อกี้ไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่มั้ยครับ? เห็นชิรุฮะจังตั้งใจจะเก็บบัตรแบบนั้น ผมตกใจแทบแย่“
ไม่วายวกกลับมาถามอาการของคนตรงหน้า
comment in response to
post
คิริซาเมะมองสีหน้าของอีกฝ่ายที่ราวกับว่าไม่รู้สึกตัวเรื่องเมื่อครู่นี้ที่ตั้งใจเอื้อมมือไปหยิบบัตรนักเรียนจนเกือบตกลงไป ทำเอาเขาใจหายไม่น้อย
“เขา.. เหรอครับ..?“ เอ่ยทวนคำพูดของเธอด้วยความสงสัย ฟังดูแปลกๆชอบกล
กลับขึ้นมาจากที่ไหนกันล่ะ? ได้แต่ถามอยู่ในใจ
“เจอแล้วครับ .. ของผมเจอง่ายกว่าที่คิดน่ะ”
เขาเจอมันในกระเป๋านักเรียน ง่ายจนแปลกใจว่าใครเป็นคนเอาใส่ลงไปเนี่ยสิ+
comment in response to
post
“ได้สิ จะรอนะครับ”
ได้ยินแบบนั้นก็ดีใจที่หากอีกคนเจอหิ่งห้อยสวยๆก็ยังนึกมาบอกเขาต่ออีกทีด้วย
เขายิ้มทิ้งท้ายก่อนจะเป็นฝ่ายเดินแยกตัวออกมาก่อน
comment in response to
post
“ไว้พบกันใหม่ครับ”
บอกลาอีกฝ่ายไปพร้อมกับค้อมศรีษะลงเล็กน้อย ถึงจะเป็นการสนทนาสั้นๆ แต่เขาก็ดีใจที่ได้เพื่อนใหม่ต้อนรับเปิดเทอมนี้ ไว้มีโอกาสคงจะได้คุยกันอีก เวลานี้เขาเองก็ต้องรีบไปรวมตัวกับเพื่อนๆแล้ว
comment in response to
post
“ช-ชิรุฮะจัง..? อ่ะ นี่บัตรนักเรียนครับ“
เขาบัตรนักเรียนคืนให้เธอ
comment in response to
post
คิริซาเมะเห็นหญิงสาวท่าทางคุ้นตากำลังพยายามจะหยิบอะไรสักอย่างอยู่ จากที่ตรงนั้นดูเสี่ยงจะตกลงไป เขาจึงรีบสาวเท้าเดินเข้าไปเผื่อเธอจะต้องการความช่วยเหลือ
!!!
ยังไม่ทันเข้าใกล้ กลับได้กลิ่นบางอย่างที่คล้ายจะไม่ประสงค์ดี ความรู้สึกบางอย่างทำให้เขาเอื้อมไปหยิบบัตรนักเรียนพร้อมกับถือวิสาสะจับประคองเธอไว้
พอเห็นว่าปลอดภัยทั้งคู่แล้วจึงผละออกมา+
comment in response to
post
“อืม หิ่งห้อยผมก็ชอบ แต่ค่อนข้างหาดูได้ยาก”
เป็นรุ่นน้องนี่เอง เขาพยักหน้ารับก่อนจะโบกมือลาตอบ
“เช่นกันครับ ซากิโมริ.. ไว้เจอกันนะ“
comment in response to
post
พยักหน้าตาม
“ผมชอบผีเสื้อมอร์โฟ ปีกมันเหมือนเรืองแสงได้เลย“
แม้จริงๆจะไม่ได้ชอบหรือสนใจสัตว์จำพวกแมลงเป็นพิเศษ แต่ก็ต้องยอมรับในความสวยงามของมันจริงๆ
”คงงั้นครับ”
เขาหยัดตัวลุกขึ้นเพราะนี่ก็เกือบจะสายแล้ว
“..ผม เอย์คคิจิ คิริซาเมะ ปี2
ห้องL ยินดีที่ได้รู้จักนะ“
comment in response to
post
จินตนาการตามว่าถ้าเจ้าหนอนตัวนี้โตมาเป็นสีเขียวอย่างที่เธอว่าจะเป็นยังไง
“แบบนั้นคงกลมกลืนไปกับใบไม้แน่ๆเลย“
”แต่ถ้าโตมามีสีสันคงจะดีนะครับ“
จะแบบไหนก็คงสวยไม่แพ้กัน เขาคิดแบบนั้น
comment in response to
post
เขารับลูกอมที่เธอยื่นมาให้ ขยับยิ้มเล็กน้อยด้วยความดีใจ
“ขอบคุณครับ.. ซากุราอิซัง”
เหมือนจะได้ยินเสียงพึมพำแว่วๆ ที่ว่าไม่ใช่หมายถึงยังไงกันล่ะ
“ผมเอย์คิจิ คิริซาเมะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ“
comment in response to
post
รับมาพลิกดูหน้าหลัง หน้าตามันแอบดูแปลกๆนะเนี่ย
“ใบไม้..? โยวอาเมะจังทำให้มันเป็นรูปนี้เหรอ?“
เขาเลิกคิ้วน้อยๆ
comment in response to
post
(มียศให้ซะแร้ว🚗)
หันไปหาพร้อมกับเอียงคอสงสัย เป็นคนคุ้นเคยนี่เอง
“หืม..? โยวอาเมะจังมีอะไรหรอ?”
เห็นเธอกำมือยื่นมาเหมือนจะให้อะไรสักอย่างจึงแบมือรอรับ
comment in response to
post
(ปักบวกค้าบบ)
comment in response to
post
พยักหน้าเห็นด้วยกับอีกฝ่าย สายตามองจ้องหนอนตัวกลมที่เหมือนจะกินเท่าไหร่ก็ยังไม่อิ่ม
”อยากรู้จังว่าจะโตมาเป็นผีเสื้อสีอะไร“
ริมฝีปากขยับยิ้มเล็กน้อย
comment in response to
post
ร่างสูงเดินผ่านมาอย่างไม่เร่งรีบ เห็นใครคนหนึ่งกำลังนั่งยองมองดูอะไรสักอย่างตรงพุ่มไม้ จึงเข้าไปขอมีส่วนร่วมด้วยสักหน่อย
“หนอนผีเสื้อน่ะเหรอ“
หย่อนตัวนั่งยองข้างๆเธอ
comment in response to
post
(ปัก+คับบ)
comment in response to
post
(อย่างจังเลยค่ะ🙈💕)
comment in response to
post
เขาเงยหน้าขึ้นกลับมายืนหลังตรงดังเดิม พอเธอว่าแบบนั้นก็โล่งใจที่ไม่ได้บาดเจ็บอะไร
“ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็ไม่ทันระวัง..“
”เอ่อ.. ยังไงช่วยรับนี่แทนคำขอโทษด้วยนะครับ“
เขายื่นคุกกี้ที่ถูกแพคใส่ซองเรียบร้อยให้อีกฝ่าย ตั้งใจจะพกขนมมาแจกเพื่อนๆวันเปิดเทอมอยู่พอดี
comment in response to
post
(วินาทีต้องมนตร์😻)
comment in response to
post
ในช่วงเช้าของวันนี้เด็กหนุ่มกำลังเดินไปรวมตัวกับเพื่อนๆ ทั้งเขาและเธอต่างไม่ทันระวัง จึงชนกันเข้า
เอย์คิจิ คิริซาเมะ พอรู้สึกตัวว่าชนใครเข้าจึงรีบค้อมศรีษะขอโทษขอโพยทันที
“ขอโทษนะครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ”
ถึงจะไม่ได้ชนกันแรงแต่เจ้าตัวค่อนข้างตัวใหญ่..