rkmyuu.bsky.social
星宮侑 โฮชิมิยะ ยู | MIHANADA HIGH SCHOOL Y.2 | ชมรมเขียนพู่กัน | #RKM_Commu
doc: https://bit.ly/3MrO87x
114 posts
150 followers
151 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
(เวลาหยุดนานมาก—กลับมาแล้วค่ะ ทันไหม🫠 หรือไม่ก็เวิ่นสั้น ๆ ต่อให้จบได้นะคะ)
“อ่า… คุณพนักงานเองก็ยังรู้สินะเนี่ย”
ก็แหงสิ ร้านเธอเข้าร่วมกิจกรรมนี่นา
ตกใจเมื่อครู่จนลืมจ่ายเงินเลย ว่าแล้วก็หยิบเงินวางพอดีจำนวน
“แบบนี้ก็พอจะรู้เยอะมากกว่าใครเลยสินะครับ ว่าใครเทียวไปเทียวมาฝากของให้กัน”
บางทีบัดเดอร์ของตัวเองอาจจะมาที่นี่แล้วเคยเดินสวนกันก็เป็นไปได้ เขาคิดไปต่าง ๆ นานา
comment in response to
post
(กำลังคิดอยู่ล่ะ ถ้าเทพมังกรก็จะเท่(?) หรือไม่ก็แบบเว*โดร่า เทมเพสต์ ใด ๆ ก็คือเดี๋ยวตามนักฆ่าผมสีเขียวมานะ🙌)
comment in response to
post
ถึงเธอจะหาเหตุผลมารองรับก็ฟังดูแปลกอยู่ดี…
“ของเจ้าของแมวสักคนล่ะมั้ง” ก็มันดูเป็นของเล่นแมว
หมดธุระจะเดินไปดื้อ ๆ ก็กระไรอยู่ ยังไงซะเราทั้งคู่ก็เป็นผู้ประสบภัย(?)ตุ๊กตาดิ้นได้ไปซะแล้ว
“เอ่อ… ถ้างั้นปิดไอ้เจ้านี่แล้ววางที่เดิมเผื่อเจ้าของกลับมาเอาดีไหม”
มองไปรอบ ๆ แล้วก็ไม่มีใครนี่นา เกรงว่าเจ้าของจะเดินไปพักนึงแล้ว
comment in response to
post
“กลับกัน ผมไม่ค่อยได้ให้อะไรรุ่นพี่เท่าไหร่ เพราะไม่ค่อยรู้อะไรนี่สิ… ทีแรกยังเผลอคิดว่าเป็นเด็กผู้ชายด้วยซ้ำ”
“เพราะงั้นเลยรู้สึกไม่ค่อยแฟร์… ถ้าไม่ว่าอะไรขอผมเลี้ยงข้าวสักมื้อ— หรืออะไรที่รุ่นพี่ชอบก็ได้ จะตอนนี้หรือตอนไหนก็ได้”
คำพูดแสดงถึงความเกรงใจอย่างตรงไปตรงมา หวังว่าจะไม่อึดอัด
comment in response to
post
คนที่เหมือนแมวเชสเชียร์… นึกภาพไม่ออกเลยแฮะ
“แปลกดีนะ” หมายถึงสเปคของรุ่นพี่น่ะ เขาพึมพำ
“อา ครับ ถ้าอย่างงั้นผมเรียกรุ่นพี่ว่าอลิซก็แล้วกัน”
เขาเว้นช่วงไปนิดนึง
“ยังไงซะ— เราก็รู้จักกันผ่านนามปากกา เพราะงั้นอลิซ (อินวันเดอร์แลนด์) นี่แหละ” เขาย้ำ
พูดถึงของขวัญก็พยักหน้าหงึก ๆ
“ดูเหมือนรุ่นพี่จะหาข้อมูลเกี่ยวกับผมเยอะเลย”
“หมายถึง— ของที่ให้มาชอบหมดเลยน่ะ”
+
comment in response to
post
(ป เป็นมังกรน่ะ💦 ไม่รู้เลยว่าจะกลายร่างออกมาเป็นยังไง)
comment in response to
post
(เท่มาก! สมกับเป็นคุณฟุตาบะ)
comment in response to
post
“เดี๋ยวสิ—”
ไม่คิดว่าตัวเองจะโดนมัดมือฉกซะแบบนั้น จะหันไปจ่ายคืนก็ดูท่าจะไม่ทันแล้ว
ค่อยจ่ายคืนทีหลังแล้วกัน…
ก็ได้แต่เดินตามต้อย ๆ จนท้ายสุดก็เดินไปข้าง ๆ ระดับเดียวกัน
เหมือนเดิม เขาไม่รู้จะเริ่มบทสนทนาอะไรก่อนเวลาที่เจอหน้า แค่นี้ก็ดีใจน่ะ
ถึงจะเดินอยู่ข้าง ๆ แต่ก็คอยมองอยู่ตลอด
comment in response to
post
เขารับมาก่อนจะทันได้คิดว่าเขียนอะไรดี อย่างเขาคงไม่ถนักเขียนคำคำอวยพร หรือความในใจอะไรพวกนั้นให้ใคร
เขาจรดปากกาเขียนลงบนกระดาษโน๊ตสั้น ๆ ก่อนจะยื่นคืนให้เจ้าตัวที่ให้กระดาษเขามา
ในโน๊ตเขียนสั้น ๆ ว่า
「ไปหาโกโก้ร้อนดื่มกัน」
comment in response to
post
ก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะไหลตามสถานการณ์เป็นจริงเป็นจังซะขนาดนั้น
แต่ก็สัญญาไว้แล้วว่าจะมาซื้อคุกกี้ ถึงจะน่าเสียดายที่มาไม่ทันรูปวาดก่อนหน้าที่ถูกขายออกไปจนหมด
“ถ้างั้นเอาอันนี้” เขาหยิบขนมขิง และคุกกี้อีกถุงนึง ดูแล้วคงไม่ได้ไว้กินสำหรับคนคนเดียว แต่เผื่อคนในครอบครัวด้วย
“และเธอ ตอนหกโมง” เขาย้ำ แต่ถึงจะเลยเวลาก็รอได้อยู่ดี
comment in response to
post
🎆 #RKM_HNY2025
เสี่ยงเซียมซี
เขย่าเซียมซีประจำปี ในเมืองมิฮานาดะถ้าเกิดได้ดวงดีก็จะเก็บไว้กับตัวจนหมดปีใหม่ แต่ถ้าดวงไม่ดีก็มักจะมัดทิ้งไว้ที่ศาลเจ้า เป็นความเชื่อที่มีมาตั้งแต่โบราณ
ศาลเจ้าคาเซะคาวะ: มีใบเซียมซีเป็นภาษาญี่ปุ่นและอังกฤษ
ศาลเจ้าฮานะโคว: มีแค่ใบเซียมซีภาษาญี่ปุ่น
เขย่าครั้งละ 100 ¥
th.shindanmaker.com/1229136
comment in response to
post
(ขอบคุณเช่นกันคร้าบบบ น่ารักตะโกน ผมไม่ทน ๆๆๆๆๆๆ🙂↔️)
comment in response to
post
เขาเองก็คิดในใจไม่ต่างกันว่าคำพูดพวกนั้นขี้โกงชะมัด…
“เริ่มคิดแล้วว่ามิฮานาดะกับเซย์โจนี่ไกลกันจัง…”
“รู้แล้วน่า ๆ”
ผลักแก้เขินแหง-- สังเกตมาพักนึงแล้วว่าทุกครั้งที่เมกุมิพูดตรงกับใจจะต้องทำท่าทีบางอย่างมาเพื่อเบี่ยงเบนความจริงตลอด😌
“ไว้มีวันที่ว่างตรงกันทั้งวัน เรามาเจอกันนะ งั้นฉันกลับก่อนล่ะ”
วางมือบนหัวอีกฝ่ายปุ ๆ ทิ้งท้าย🫳
“ไปนะ”
comment in response to
post
พอบอกขอบคุณและลากันเป็นที่เรียบร้อยก็ถึงเวลากลับบ้าน
“ไม่ต้องเลย อุตส่าห์รีบกลับเพื่อที่เธอจะได้ไปเตรียมมื้อเย็นกับคุณแม่”
…อ้ำอึ้งไปครู่หนึ่ง
“ถึงจะอยากอยู่เจอหน้านานกว่านี้อีกนิด… แต่เดี๋ยวไว้มาหาใหม่ก็ได้”
comment in response to
post
“แต่เดี๋ยววันนี้ฉันกลับเลยก็แล้วกัน ใกล้เวลาอาหารค่ำแล้ว”
เขาบอกเมกุมิก่อนจะหันไปบอกคุณแม่ด้วย
“ขอบคุณที่ให้มารบกวนนะครับ แล้วก็ขนมด้วย”
comment in response to
post
รอยยิ้มนั้นทำเอาเขาเองที่รู้สึกผิดที่ฉวยโอกาสมองนานขนาดนั้น ก็คงเป็น ‘กำไร’ เหมือนกัน
“ขอบคุณนะครับ ที่บ้านต้องดีใจมากแน่ ๆ”
พอรู้ว่าขนมข้างในเป็นอะไรก็ยกยิ้มเล็กน้อย..
“ที่แท้ก็บอกเรื่องนี้ด้วยนี่เอง”
รีแอคที่เรียบง่ายแบบนั้น… แต่จะสื่อว่าเอาใจใส่นั่นแหละ เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาแบบนี้ใช่ว่าทุกคนจะจำนี่นะ
“เห็นฉันเป็นคนยังไงกันฮึ ฉันไม่กินเองคนเดียวหรอกน่า”
+
comment in response to
post
เพียงแค่ได้รับคำอนุญาตก็ดีใจเหมือนหมาหูตั้ง!?
“เฮะ ได้จริงเหรอครับ!?” 😲✨
เขาหันหน้ามองคนข้าง ๆ ดีใจออกทางสีหน้าชัดเจนเลยล่ะ
“ขอบคุณนะครับ จะช่วยกันดูแลไม่ให้หลงครับ ไว้พวกผมจะหาของฝากมาให้นะครับ”
เขาค้อมศีรษะให้เล็กน้อยทั้งเป็นการขอบคุณและรับปากจะดูแลให้ดี
comment in response to
post
“โฮ่— ขนาดนั้นเชียว”
ตอนที่พูดประโยคนี้กำลังมองเขาอยู่ล่ะ ดูจะพอใจในหลาย ๆ อย่าง ถือว่าเอาคืนที่แกล้งก็แล้วกัน--
เข้าหัวข้อหลักจริง ๆ ละ
“ส่วนเรื่องสำคัญที่ผมจะถามก็คือ… ช่วงสิ้นปีถ้าผมขออนุญาตพาเมกุมิไปเที่ยวด้วยจะได้รึเปล่าครับ พวกเราตั้งใจจะไปโตเกียว อาจจะมีต่อที่อื่นนิดหน่อยแต่สัญญาจะไม่ไกลจากคันโต”
ฮึ้บใจพูดออกไปแล้ว
“แต่ถ้าไม่ได้ไม่เป็นไรนะครับ🧎♂️”
comment in response to
post
หนอยแน่ เอาคืนกันเห็น ๆ เลยนี่ಠ_ಠ!
“เอ่อ…” ถึงรู้สึกว่าคุณแม่กำลังเปรยเข้าทางตัวเองแต่ก็เกรงใจแฮะ..🧎♂️
สักหน่อยก็แล้วกัน(?)
เขาชี้ไปที่ตัวลูกชายของเธอ😐👉
“เขาชอบมีความลับครับ ต่อหน้าไม่ค่อยบอกอะไรผมเท่าไหร่ แต่กลับพูดถึงตอนอยู่กับคุณแม่นี่สิ” เหมือนฟ้องเลย
comment in response to
post
!!!
เลิ่กลั่กหันไปมองหน้าอีกฝ่ายสลับกับคุณแม่ ปุบปับเกินไปแล้ว ที่บอกว่าจะถามไม่ได้หมายถึงตอนนี้สักหน่อย!?
“เอ่อ…”
“จริง ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ… แค่เห็นเมกุมิบอกว่าเล่าเรื่องผมให้ฟังบ่อย ๆ เลยอบากรู้เป็นธรรมดาน่ะครับ”
ตอบเสียงแผ่วเชียวล่ะ..
comment in response to
post
“ทีงี้ละว่านอนสอนง่าย— ปะ งั้นลงไปกัน”
เขาเหยียดตัวลุกขึ้นก่อนจะลุกเดินไปหา ถ้าลงไปข้างล่างคงจะต้องวางตัวสำรวมสักหน่อยเพราะงั้น…
เขาเอนโน้มตัวเข้าไปหาเล็กน้อยก่อนจะพูดบางอย่าง
“เดี๋ยวนี้ทำตัวอ่านง่ายขนาดนี้แล้ว ปากตรงกับใจได้แล้วเมกุมิ”
พูดจบก็ชิงเดินนำลงไปก่อนซะเลย
comment in response to
post
ถึงจะพยายามเอนตัวหนีแต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไร นั่งจ้องเจ้าคนที่ถือวิสาสะมาแตะแก้มคนอื่น
“ฉันว่ามีคนไม่อยากลงมากกว่า”
ก็เห็นจับไม่ปล่อยนี่…
“แต่ถ้าลงไปจะได้ขอเรื่องไปเที่ยวด้วยเลยไงดีไหม”
เหมือนกำลังเอาขนมล่อเด็กอยู่เลย— จริง ๆ ก็อยากรู้คำตอบเองด้วย