ajisai-ai-kmi.bsky.social
อะจิไซ ไอ | 雨陽花 愛 | 19Y | npc | เจ้าของ Ajisai Café | มิโกะที่ศาลเจ้าอาเมะโนะ
ระยะเวลาเปิด : แล้วแต่เจ้าของร้าน
สถานที่ : อยู่ในตรอกลึกๆในย่านนิชิโกะ
(โดยปกติจะตอบวันละ 1 โรล/รูท และสามารถทวงได้ค่ะ)
For #KMI_commu
Doc ：pin
105 posts
340 followers
348 following
Prolific Poster
Conversation Starter
comment in response to
post
( 😭✨ เทรุซังใจดีเสมอ ไว้จะหาเวลาไปหาอีกนะคะ 🫶 )
comment in response to
post
( นั่งพับเพียบไหว้ มาปิดโรลให้คุณหมอค่ะ! ขอบคุณที่เปิดโรลนะคะ สนุกมากเลย ไว้จะแวะไปหาบ่อยๆค่า 🥹✨ )
comment in response to
post
“อ๋า.. ไว้เด็กๆที่ร้าน หรือถ้าเราฟันมีปัญหา จะนึกถึงคุณคนแรก”
“จะไม่อวยพรให้เลือดกลบปากบ่อยๆ ถ้าอยากกินก็ติดต่อมา”
ไอโค้งให้คนตรงหน้าอย่างสุภาพเมื่อเห็นว่าอีกคนกำลังจะไปแล้ว เจ้าเหมียวของร้านก็เอาตัวไปถูขาของคุณหมอไปมาเพื่อบอกลาเช่นกัน
“ขอให้โชคดี และไม่มีอะไรแปลกๆรังควานนะ” เสียงเล็กเอ่ยเนือยๆเหมือนกับเวลาบอกลาญาติโยม พร้อมมือน้อยโบกลาหยอยๆให้กับคุณลูกค้า
comment in response to
post
ก่อนจะรับถึงขนมทั้งหมดมาเพื่อลาอีกคนอย่างเป็นทางการ
คนตัวเล็กยิ้มบางๆและโค้งให้เทรุซังอย่างสุภาพราวกับรับญาติโยมที่วัดก็ไม่ปาน
(ว.. แวะมาปิดโรลให้ค่ะ ฮื้อ ขอโทษที่มาช้ารอบที่ร้อย โรลกับเทรุซังสนุกมากค่ะ เค้าหัวใจพี่คนสวย 😭✨)
comment in response to
post
”อร่อยมากเลย“
ไอยิ้มบางๆให้กับคนตรงหน้า เมื่อตรวจสอบเสร็จแล้ว มือน้อยๆก็หยิบเงินยื่นให้อีกคน ออกจะเกินมานิดหน่อยด้วยซ้ำเพราะไอถูกใจมากทีเดียว
”และทุกอย่างโอเคดีมาก ไว้เราจะมาอุดหนุนเทรุซังบ่อยๆ“
”หรือเทรุซังจะแวะมาชิมขนมญี่ปุ่นร้านหรือที่วัดก็ย่อมได้“
เหมือนจะลืมนึกถึงร้านของตนไปอีก ก็เลยชวนไว้ซะเลยก่อนจะยื่นนามบัตรร้านไปให้อีกใบ
+
comment in response to
post
( โฉมหน้าที่น่ารักของ @ajisai-ai-kmi.bsky.social )
comment in response to
post
ตลอดเย็นวันนั้น ซาจิเลือกที่จะไม่ทานข้าวเย็นและหลีกหนีจากทั้งคู่ ไม่ใช่ว่าเธอกลัวจนไม่กล้าบอกหรอก แต่เป็นเพราะเธอกลัวทั้งคู่จะคิดว่าเธอเมาแดดต่างหาก
บางทีหน้าร้อนนี้คงต้องหลีกเลี่ยงเมนูจากปลาไปสักพัก
( แบบไม่เซนเซอร์ตาปลา ! ซาจิจังหลอนปลาไปตลอดหน้าร้อน 😣💧 )
comment in response to
post
ไอที่กำลังเดินเตร็ดเตร่ในงานโรงเรียนเพราะยังหาเรย์ไม่เจอสักที
เมื่อเดินมาสักพักก็มาเจอกับเด็กสาวคุ้นหน้าคุ้นตาที่กำลังเชิญชวนเธออยู่
“ซาจิคุงหรอ?“
“เอาสิ ยังไงฉันก็ว่างอยู่แล้วล่ะ” เมื่อเห็นอีกคนที่กำลังอยู่ในบทบาท? ก็อดจะยิ้มล้ออีกคนไม่ได้
คนตัวเล็กนั่งลงตรงเก้าอี้อย่างโดยดี
ฆ่าเวลาสักหน่อยจะเป็นไร
comment in response to
post
”หากขี้เกียจเดินเข้ามา จะโทรมาสั่งก็ได้ มีพนักงานขับไปส่งอยู่น่ะ“ เอ่ยจบก็สไลด์นามบัตรของร้านไปให้คุณหมอฟันตรงหน้า
ก็เผื่อได้ลูกค้าประจำล่ะนะ
comment in response to
post
( ขอโทษที่มาช้านะคะ ,__, )
เห็นอีกฝ่ายสั่งเยอะแยะก็อดจะภูมิใจขึ้นมาไม่ได้ เลยแถมพุดดิ้งนมให้ไปอย่างอารสณ์ดีมากทีเดียว
จัดเตรียมขนมให้อีกคนใส่กล่องอย่างแน่นหนา แม้จะคว่ำระหว่างทางแต่ขนมจะยังปลอดภัยแน่นอน!
มือน้อยรับห้าพันเย็นมากดเครื่องคิดเลขอยู่สักพักก็ทอนเงินให้อีกฝ่ายเสร็จสรรพ พร้อมขนมหวานที่สั่งไว้
+
comment in response to
post
( ขอโทษที่มาช้าค่ะ ,_, )
“ขนมตะวันตกบางอย่างก็ละเมียดเหมือนกัน”
“คุณเก่งมากแล้วล่ะ ตัวฉันยังตีครีมได้ไม่อร่อยเท่านี้เลย“
เสียงเล็กพูดเหมือนเยินยอ ทว่าที่พูดไปก็เรื่องจริงทั้งนั้น
หากทำขนมอร่อยก็ชมหมดนั้นแล
มือน้อยละเลียดขนมตรงหน้าจนหมดก็นึกได้ว่านี่ก็ผ่านมาสักพักใหญ่แล้วจีงรีบเอ่ยบอกอีกคน
”รบกวนคุณมากแล้ว รบกวนขอส่วนที่กลับบ้านและคิดเงินด้วย“
comment in response to
post
( ปัก 😔🤏✨ )
comment in response to
post
ชายหนุ่มตามรอยเบาะแสของโกสุมิจังจากชาวเมืองคนแล้วคนเล่าจนพบกับเจ้าแมวน้อย
“ ฉันเพิ่งย้ายมาอยู่เมืองนี้ได้ไม่นาน ฉันเลยกระวนกระวายใจมากเลยค่ะ... ต้องขอบคุณ ‘คุณ’ และชาวเมืองทุกคนจริง ๆ พวกเขามีจิตใจที่อ่อนโยน ”
“ ครับ ทุกคนพยายามกันมามากจริง ๆ ผมก็คงหาเธอไม่พบหากไม่ได้รับเบาะแสจากพวกเขา ”
ในวันนั้น วัตถุสีดำบนท้องฟ้าก็เลือนหายไปเช่นกัน...
comment in response to
post
“พุดดิ้งวันนี้หรอ เหมือนจะมีอยู่..” หากจำไม่ผิดเหมือนเธอจะทำเพราะไข่แดงจากเมอแรงก์นั้นเหลือเยอะมาก
เมื่อรับออเดอร์เสร็จก็ลุกหายไปหลังร้านซักพักก่อนจะกลับมาพร้อมกับถ้วยพุดดิ้งที่ตกแต่งด้วยวิปปิ้งครีมกลิ่นซากุระ และผลไม้สด
“แครมบรูเล่ ค่อยเอาตอนกลับ”
“มีพนักงานสองคน แต่เป็นนักเรียนทั้งคู่น่ะ” เอ่ยถึงพนักงานเธอก็ได้แต่คิด อันที่จริงไม่มีพนักงานเธอก็ทำคนเดียวได้ ก็ลูกค้ามีเท่าหยิบมือเอง..
comment in response to
post
เมื่ออีกคนเอ่ยจบเธอก็อดจะหัวเราะออกมาไม่ได้
“คงต้องมาบ่อยๆแล้วล่ะ ขนมร้านคุณวิเศษขนาดนี้”
“อารมณ์ขันของคุณ คงเรียกลูกค้าได้มากทีเดียว” อดจะชมไม่ได้ วันธรรมดายังมีคนเข้ามาเรื่อยๆ หากเป็นวันพิเศษย่อมมีคนเลือกร้านของอีกฝ่ายเยอะแยะทีเดียว
“ไว้คุณสอนเมื่อไหร่ อืม.. ฉันจะเอาขนมญี่ปุ่นที่ทำมาให้ชิม” สาวน้อยยิ้มบางๆให้คุณเจ้าของร้านพร้อมเสนอข้อแลกเปลี่ยนกลับไปบ้าง
comment in response to
post
แม้จะไม่แน่ชัด แต่ได้เบาะแสมาสักหน่อยก็ยังดี
”จากทางไหน?“
เมื่อมองอีกคนอย่างพิจารณา หากลากอีกคนไปช่วยตามหาด้วยจะเป็นการทรมารไปมั้ยนะ..