carolus-esra.bsky.social
Carolus Windsor Moonswift | Y.1 | Prince of Blancvine
#ESRA_Commu
doc : https://bit.ly/3CeTZf4
108 posts
337 followers
361 following
Getting Started
Active Commenter
comment in response to
post
“เอ่อ…..”
เด็กหนุ่มลนลานนิดหน่อย เมื่ออีกฝ่ายพูดไวจนเขาตามคำพูดไม่ทันแล้ว แต่เพราะยังจับความบางคำในประโยคที่อีกฝ่ายพูดได้อยู่ จึงตอบกลับไป
“ผม ผมยังไม่ได้กินอะไรเลยครับ…พุดดิ้งก็เช่นกัน”
เขาไม่รู้ว่าประโยคก่อนหน้าอีกฝ่ายได้พูดอะไรบ้างเพราะเขาฟังไม่ทันเลย แต่เพราะคำท้าย ๆ มีคำว่าพุดดิ้ง มันจึงเพียงพอให้เขายังต่อบทสนทนาได้
แม้อีกฝ่ายจะทำให้เขารู้สึกลนอย่างบอกไม่ถูกก็ตาม
comment in response to
post
“ผม ผมได้พบแล้วครับ ยินดีที่ได้เจอครับ”
คาร์โลแอบมีโค้งคำนับนิด ๆ ตามประสาของคนขี้เกรงใจและติดนิสัยชอบโค้งคำนับทักทายเวลาเจอคนใหม่ ๆ อยู่เรื่อย
“สะ ส่วนนี่ คุณเจอราร์ด พัฟบอลของผมครับ“
เขาผายมือไปหาพัฟบอลสีขาว ลักษณะดูเป็นผู้อาวุโสที่มีอายุและมีประสบการณ์ ซึ่งพัฟบอลของเขาก็โค้งคำนับเพื่อทักทายอีกฝ่ายและพัฟบอลของอีกฝ่ายด้วย
comment in response to
post
“ครับ”
เขาตอบรับสั้น ๆ แต่เริ่มเผยรอยยิ้มให้อีกฝ่ายได้เห็นชัดเจนมากยิ่งขึ้น เหล่ามือที่เคยเกร็งก็ต่างผ่อนคลายไปด้วย
“ยะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ หวังว่า เราจะ..เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้นะครับ!”
คาร์โลใช้เวลาในการพูดประโยคนี้อยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเปล่งเสียงท้ายประโยคดังขึ้นจนคนรอบข้างก็มีสะดุ้งนิด ๆ เหมือนกัน
comment in response to
post
“อุ๊บ..ฮ่ะๆ ..”
เมื่อคาร์โลได้ยินชื่อของพี่ชายที่สนิท เขาก็เผลอยิ้มพร้อมทั้งหัวเราะออกมาเล็กน้อย
“พี่เซปเขาไม่พูดอะไรที่ทำให้คนเข้าใจได้ง่าย ๆ หรอกครับ”
“คุ- มะ หมายถึง รุ่นพี่รู้จักพี่เซปด้วยเหรอครับ?“
แม้คาร์โลจะไม่พูดคุณนำหน้าอีกฝ่ายก็จริง แต่ก็จริงใช้สรรพนามที่แสดงความเคารพต่ออีกฝ่าย พร้อมกับถามเกี่ยวกับชื่อของพี่ชายที่สนิทของเขา
comment in response to
post
คาร์โลไม่พูดตอบกลับอะไร ได้แต่พยักหน้าหงึก ๆ และเดินกอดหนังสือที่เปียกโชกไปตรงจุดที่แสงแดดเข้าถึงได้
และจากนั้นแขนทั้งสองก็เหยียดเอื้อมไปตรงจุดที่แสงแดดเข้าให้แสงจ่อกับหนังสือที่เปียกับ โดยที่เขาก็จับหนังสือค้างไว้จุดเดิมแบบนั้น
“มัน…จะกลับมาเหมือนเดิมใช่มั้ยครับ”
เขาพูดด้วยเสียงอันแสนจะเบา แต่สายตาของเขานั้นได้จดจ้องที่ใบหน้าอีกฝ่ายอยู่ด้วย
comment in response to
post
ใบหน้าของคาร์โลราวกับจะร้องไห้ เพราะหนังสือที่เขาหยิบมาดันเป็นเล่มโปรดของเขาเสียด้วย แถมสภาพของหนังสือเละเทะพอ ๆ กับตัวเขาที่เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำอีก
“….ผมโดนถังน้ำจากไหนไม่รู้ หนังสือผมมัน …พังหมดเลย”
เขาเอื้อมหยิบเจ้าหนังสือที่เปื่อยจากน้ำมาค่อย ๆ เปิดดู แน่นอนว่าสภาพมันดูไม่ได้เลย คาร์โลที่เห็นแบบนั้นก็หน้าเศร้ายิ่งกว่าเดิม
comment in response to
post
เด็กหนุ่มผู้ขวัญเสียและแสนกังวลที่ได้รับคำพูดที่เป็นพลังใจจากอีกคน เขาก็ยืนตัวตรงและพยักหน้ารัว ๆ ให้กับคำพูดพลังบวกจากอีกฝ่าย
“คะ ครับ! ผม ผมจะพยายามครับ”
คาร์โลพูดด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่นมากขึ้น แม้จะดูติด ๆ กังวลอยู่บ้าง
“คุณพูดเหมือนกับท่านพี่ของผมมาก ๆ เลยล่ะครับ…ทำให้ผมนึกถึงท่านพี่เลย”
comment in response to
post
“!! ผมชื่อคาร์โล คาร์โลลุส วินเซอร์ มูนสวิฟต์ องค์ชายจากยอง อะ - เอ้ย บลองค์ว- บลองค์ไวน์ครับ!”
พออีกฝ่ายแนะนำตัวดูทางการมากสำหรับเขา เขาจึงรีบแนะนำตัวกลับโดยทันที และด้วยความที่เขาลนลานมาก ๆ เลยเผลอพูดผิด ๆ ถูก ๆ ซะอย่างงั้น
“ตะ แต่เรียกผมว่าคาร์โลพอนะครับ..”
comment in response to
post
"เด็ก เด็กลอตเตอรี่นี่เอง สวัสดีครับ ยินดี....ที่ได้พบนะ"
เมื่อเขาก้มมองมือที่อีกฝ่ายยื่นมาทางตน เขาก็อมยิ้มเล็ก ๆ และค่อยเอาฝ่ามือทั้งสองไปประกบที่มืออีกฝ่าย
"ผมเป็นองค์ชายก็จริง....แต่ว่าพูดคุยกับผมแบบปกตินะครับ"
เขาใช้สายตามองอีกฝ่ายพลันส่งรอยยิ้มที่ดูสดใสมากขึ้นให้
comment in response to
post
เด็กหนุ่มร่างใหญ่กำลังเดินมายังสวนพฤกษศาสตร์ มาพร้อมกับหนังสือจำนวน 1-2 เล่มเพื่อหวังว่าจะได้อ่านหนังสืออย่างสงบสุขในสวนนี้
ฝ่ามือใหญ่เอื้อมจับกับลูกบิดประตูและเปิดออก แต่ด้วยเพราะเขาก็ไม่คิดว่าจะเจอกับอะไร เลยทำให้ถังน้ำปริศนาที่อยู่ด้านบนประตูหล่นออกมา และน้ำด้านในถังก็หล่นใส่ตัวเขาเต็ม
"อ่ะ......"
เขายืนแน่นิ่งพลางแสดงสีหน้าอึ้งเล็ก ๆ ทั้งผมและเสื้อผ้าของเขาชุ่มด้วยน้ำทั้งหมด
comment in response to
post
(ปั้น ๆ เป็นก้อน แล้วกอด ๆ เรยคับ ! 🥹💖)
เด็กหนุ่มพยักหน้าอย่างว่าง่ายและรับฟังทุกคำพูดที่อีกฝ่ายบอกทั้งหมด
แต่เมื่อหญิงสาวตรงหน้าถามเรื่องการปรับตัว เขาก็แอบเอามือมากุมไว้ พร้อมทั้งแสดงสีหน้าและแววตาที่ดูเศร้าไม่ใช่น้อย
"ไม่ค่อยดีเลยครับ ผมรู้สึกแย่ที่ไปผูกมิตรคนอื่นยาก แถมทำตัวระแวดระวังกับทุกอย่างไปหมด จนคนอื่นน่าจะมองผมประหลาดแล้ว..."
comment in response to
post
เขาได้ยินอีกคนพูดติดตลก ก็แอบอมยิ้มและหัวเราะในลำคอ
"ผมก็....ไม่ใช่ไม่ชอบหรอกครับ แต่แค่รู้สึกว่าผมดูไม่ค่อยเหมาะกับงานสังสรรค์มากเท่าไหร่ ถะ แถมมาทุกวันก็เหนื่อยเหมือนกัน แหะๆ "
คาร์โลพูดประโยคท้ายตามอีกฝ่ายพลันหัวเราะออกมาเบา ๆ
comment in response to
post
(โฮร ขอบคุณที่มาโรลด้วยกันนะคับ 🥹💕💕🫰🏻 )
comment in response to
post
(ปักทันมั้ยคับ ;w;)
comment in response to
post
"ก็ เพลินครับเพลิน"
คาร์โลตอบกลับแบบกระอักกระอ่วน ก็เพราะเขาไม่ชินกับการมางานสังสรรค์ซะที จะให้สนุกก็คงต้องใช้เวลาจริง ๆ
"ละ แล้วคุณชอบงานแบบนี้หรือไม่ครับ"
เด็กหนุ่มเมื่อรู้ว่าพูดไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีนัก เขาจึงพยายามรีบเปลี่ยนบทสนทนาและหันไปถามอีกฝ่ายแทนเพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศไปมากกว่านี้
comment in response to
post
สีหน้าของคนตัวโตกว่าก็ทำหน้าจ๋องเหมือนน้องหมาที่ทำอะไรผิดอย่างเสียอย่างนั้น ก็เพราะเขายังรู้สึกผิดอยู่ไม่หาย
แต่เมื่อคนตรงหน้าเขาพยายามพูดเพื่อให้เขานั้นสบายใจขึ้น เขาก็รับรู้ถึงความตั้งใจของอีกฝ่ายดี ทำให้ตัวเขาผ่อนคลายความเกร็งลงได้บ้าง
“ผะ ผมลืมบอกชื่อ ผมชื่อคาร์โลลุส มาจากอาณาจักรบลองค์ไวน์ ครับ”
เมื่อความเกร็งของเขาลดลง คาร์โลก็รีบกลับมาแนะนำตัวเขาเองให้อีกฝ่ายได้รู้จัก
comment in response to
post
เขาส่ายหน้ารัว ๆ จนถ้าเทียบเคียงกับพฤติกรรมของตอนนี้ก็น่าจะไม่พ้นน้องหมาขนปุยสะบัดตัวหลังอาบน้ำแน่นอน
“ผมกินได้ทุกอย่างเลยครับ”
คาร์โลผายมือออกทั้งสองข้างเพื่อบอกเป็นนัยว่าตนกินได้หมดทุกอย่าง ขอแค่ได้กินก็ดีใจมาก ๆ แล้ว
comment in response to
post
เด็กหนุ่มคาร์โลหันไปมอง ๆ บริเวณระเบียงทางตะวันตกเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าหงึก ๆ ให้อีกฝ่ายรับรู้
“ถ้าเช่นนั้น ผมไปอยู่ตรงนั้นก็ได้ครับ ขอบคุณนะครับ ระ รุ่นพี่ ”
เขารีบโค้งคำนับขอบคุณให้รุ่นพี่ของเขาทันที
“ขอให้รุ่นพี่สนุกกับงานนะครับ”
คาร์โลเอ่ยพร้อมยกมุมปากคลี่ยิ้มให้อีกฝ่ายเล็ก ๆ
comment in response to
post
"ทะเลดอกไม้......."
คาร์โลทวนประโยคอีกฝ่ายซ้ำและก็นึกถึงดอกไม้สีสันฉูดฉาดเต็มพื้นที่ไปหมด จนเขาถึงกับเผลอหยีตาราวกับมีแสงแยงตาเขายังไงยังงั้น
"มันคงจะมีสีสันมาก ๆ แน่ ๆ เลย ถ้าผมมีโอกาสได้ไปที่อาณาจักรของคุณ ผมก็อาจจะชอบมันครับ"
comment in response to
post
"ผมไม่ค่อยสนุก...กับงานสังสรรค์มากหรอกครับ"
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกลัว และประหม่าอย่างมาก เขาก็อยากเป็นคนที่สนุกกับงานสังสรรค์ แต่เหมือนนิสัยใจคอของเขาดูจะไม่เป็นใจเอาซะเลย
"ตะ แต่ผมก็ดีใจที่ได้มาที่นี่นะครับ ! ที่นี่ทุกคนดูน่ารักหมดเลย"
คาร์โลพยายามพูดประโยคที่เป็นเชิงบวกให้อีกคนฟังเพื่อให้รู้ว่า ตัวเขานั้นคิดกับนักเรียนที่นี่ยังไง
comment in response to
post
เด็กหนุ่มตัวโตพยักหน้ารัว ๆ เมื่อได้ยินคำชวนให้ไปหาอะไรทาน เพราะตอนนี้ท้องของเขาก็กำลังโครกครากเพราะไม่ได้กินอะไรมาสักพักแล้ว
"ผม ผมหิวพอดีครับ แต่ในงานผมไม่รู้จะกินอะไรดีครับ"
เขาเอามือข้างนึงมาลูบปุที่ท้องของตัวเองประกอบกับพูดไปด้วย
comment in response to
post
คาร์โลทำหน้าจ๋อยกว่าเดิมเมื่อฝ่ามือของเขาโดนกันออก เขาแค่คิดว่าจะช่วยจัดแจง แต่ดันลืมว่าอีกฝ่ายคงไม่พอใจเป็นแน่ถ้าแตะซี้ซั้ว เขาจึงรีบเอามือใหญ่ของตนกลับไปกุมกับมืออีกข้างโดยทันที
"ผมขอโทษ ที่มือของผมมันดูน่ากลัวครับ....ผมเพียงแค่ลืมตัว และอยากช่วย แต่ว่าลืมขออนุญาตซะสนิทเลย"
แม้ดวงตาสีสดของคาร์โลจะมองเห็นว่าอีกฝ่ายก็อยู่ชั้นปีเดียวกัน แต่เขาก็เลือกที่จะโค้งคำนับเพื่อขอโทษอยู่ดี
comment in response to
post
เมื่อคำชมของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าของเขา นั่นทำให้ตัวเขาเผลอยิ้มเล็ก ๆ ออกมา พลางมือจากที่กำแน่นเพราะความประหม่าก็คลาย ๆ ลง
"เป็นชุดที่พสกนิกรที่อาณาจักรทำให้ผมเพื่อมาใส่ที่นี่เลยครับ"
คาร์โลได้พูดถึงเหล่าประชาชนของอาณาจักรตน ดวงตาของเขาก็ปิดเพราะยิ้มจนตาหยี
"องค์หญิงก็ ก็งดงามมาก ๆ ครับ"
เขาพูดพลางโค้งคำนับนิด ๆ และเอามือเกาท้ายทอยแก้เขินนิด ๆ
comment in response to
post
คาร์โลกลืนน้ำลายอึกใหญ่ และพยักหน้าตอบช้า ๆ
"ครับ....คุณไป ไปสนุกต่อเถอะครับ ผมจะไปยืนตรงจุดที่ไม่มีคนเพื่อไม่ให้ขวางทางนะครับ"
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูตื่นกลัว และเต็มไปด้วยความเกรงใจแบบสุดขีด เขามันเป็นคนยอมคนและกลัวคนอื่นรำคาญเขาเสียด้วย ทำให้การอยู่ตรงหน้าอีกคนอาจไม่ใช่ทางที่ดีสำหรับเขา
comment in response to
post
เด็กหนุ่มผมสองสีได้แต่ผงกหัวช้า ๆ เป็นอันรับรู้ชื่อของอีกฝ่าย และก็เว้นช่วงเงียบกริบไประยะหนึ่ง จนเขาก็สะดุ้งเฮือกขึ้นว่าตนเองลืมแนะนำตัวเองซะงั้น!
"! เอ่อ...ผมคาร์โล คาร์โลลุส วินเซอร์ มูนสวิฟท์ ครับ "
พอเห็นคนตรงหน้าพูดชื่อและนามสกุล เขาก็พูดตามบ้าง
comment in response to
post
คำว่าระวังนิดหน่อยก็พอที่อีกฝ่ายพูดมา ทำเอาเขาที่ตอนแรกก็แทบจะตัวหดเหลือตัวเท่ามดอยู่แล้ว ก็ยิ่งทำเขาทำหน้าจ๋อย และพยายามกำมือของตัวเองทั้งสองข้างไว้แน่นมากขึ้นไปอีก
“ผม มะ ไม่ค่อยได้ออกงานครับ”
“ผมกังวล”
เด็กหนุ่มคาร์โลพยายามจะสื่อสารออกมาให้ดูปกติสุด ๆ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรำคาญใจ แต่สุดท้าย เขาก็ยังตะกุกตะกักเพราะความประหม่า ความตื่นเต้นปะปนกัน
comment in response to
post
เมื่ออีกฝ่ายถามคำถามมา เด็กหนุ่มก็หันมาสำรวจตัวเอง วนซ้ายวนขวา และหมุนสำรวจตัวเองหลายรอบกว่าจะหยุดกับที่และส่ายหน้าเป็นคำตอบว่า เขาไม่ได้เป็นอะไร
“ผม ไม่บาดเจ็บครับ ขะ ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ”
คาร์โลพยายามพูดออกมาอย่างลำบากลำบน เพราะความขี้ระแวงทำเอาเขาปากแข็งเสียได้ จะพูดแต่ละทีก็หนักหนาสาหัสตลอด แต่เพราะครานี้เขาต้ิงการจะคุยกับคนอื่นให้ได้ เขาจึงพยายามสุด ๆ เลยล่ะ
comment in response to
post
“ผะ ผมก็ไม่เป็นไรครับ”
คาร์โลตอบกลับคนรุ่นเดียวกันด้วยเสียงที่เบาและเต็มไปด้วยความกังวลพอ ๆ กัน
“ผมขอ ขออนุญาตนะครับ”
ฝ่ามือทั้งสองข้างของเขาที่จับกันในคราแรกก็ถูกคลายออก และพยายามจะเอื้อมมือไปช่วยจัดแจงเสื้อผ้าอีกฝ่ายิย่างทุกลักทุเล
เขาก็ไม่ค่อยกล้าแตะตัวใคร หรือให้ใครแตะตัว แต่ดูจากที่อีกฝ่ายนั้นคล้าย ๆ กับตน คาร์โลจึงสบายใจเปราะหนึ่งว่าอีกคนดูไม่มีพิษภัยอะไร
comment in response to
post
สายตาของคาร์โลนั้นได้วิเคราะห์อีกฝ่าย เขาก็จำได้โดยทันทีว่าเป็นคนที่ช่วยเขาดูนั่นนี่นั่นในอคาเดมี่นี้ ทำให้เด็กหนุ่มนั้นผ่อนคลายตนเองลงเล็กน้อย
เมื่ออีกฝ่ายบอกกล่าวกับตนว่าให้หายใจลึก ๆ เขาก็ทำตามอย่างว่าง่าย และหายใจเข้าไปซู้ดใหญ่และค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกมา
คาร์โลกลังจากที่เริ่มใจเย็นลง และอีกฝ่ายชวนเขาไปด้วย เขาก็พยักหน้ารัว ๆ เป็นอันตกลง
“ไปๆ ไปครับ “
comment in response to
post
(ฮือ เขิลเลยคับ 🥹🫶🏻💞💞 ขอบคุณคับบ!!)
comment in response to
post
เด็กหนุ่มตัวโตเริ่มแสดงสีหน้ากังวลใจมากกว่าเดิม และพยายามมองอีกฝ่ายแบบละเอียดสุด ๆ ว่าไม่เป็นไรจริง ๆ ใช่ไหม
“ไม่เป็นไรจริง ๆ ใช่มั้ยครับ..?”
ว่าเสร็จ เขาก็ใช้มือหนึ่งข้างค่อย ๆ เอื้อมไปหาที่ไหล่ของอีกคนอย่างเก้ ๆ กัง ๆ และพยายามปัดเหมือนปัดฝุ่นแปะ ๆ เพื่อช่วยจัดแจงให้คนที่โดนเขาชนดูเรียบร้อยขึ้น
comment in response to
post
(งึ้ย เขิลเรยๆๆๆ ขอบคุณค้าฟฟฟฟ )
comment in response to
post
(ได้เยยค้าฟฟฟฟ 😘)
comment in response to
post
คาร์โลพยักหน้ารัว ๆ เป็นอันเข้าใจ และวุ่นกับการติดเข็มกลัดอยู่อย่างงั้น จนไม่ได้แนะนำตัวเองหลังจากที่อีกฝ่ายแนะนำทันทีเลย
"! ผะ ผมขอโทษครับ ผมมัวแต่ยุ่งกับเข็มกลัดนี่....."
"ผม คาร์โลลุส วินเซอร์ มูนสวิฟต์ จากอาณาจักรบลองค์ไวน์ครับ ละ และก็อยู่ปี 1 ครับ"
ว่าจบ เด็กหนุ่มก็โค้งคำนับอย่างสุภาพเป็นการทักทายหญิงสาวตรงหน้า
comment in response to
post
"เอ่อ....."
เด็กหนุ่มผมสองสีก้มหน้าก้มตายืนนึกอยู่นานว่าอาณาจักรของเขามันมีฤดูไหนบ้าง เพราะเขาก็ไม่ค่อยจะออกไปเจอเดือนเจอตะวันเลย
"อะ อาณาจักรผม อยู่ทางทวีปตะวันตกครับ จะมีร้อนและหนาวบ้าง แต่ทุกฤดู ประชาชน รวมถึงราชวงศ์ก็จะใส่เสื้อขาวเป็นส่วนมากอยู่ดีครับ!"
comment in response to
post
(น้องเองค้าบบ 🫶)
comment in response to
post
(แอ้ย ขอบคุณจั๊ฟ 🥹🙏 รุ่นพี่ก็หล่อออ )
comment in response to
post
“แหะๆ…”
เจ้าเด็กหนุ่มที่หน้าเครียดมาตลอดทั้งวัน เมื่อเห็นอีกฝ่ายหัวเราะออกมา เขาก็หัวเราะออกมาเบา ๆ เช่นกัน
“ปกติ…ที่อาณาจักรผม ทุกคนจะสวมชุดสีขาวกันทั้งหมด พอผมเห็นปี 1 ทุกคนสวมสีขาว ผมก็อดนึกถึงอาณาจักรตัวเองไม่ได้เลยครับ”
เขาเอื้อนเอ่ยพลางเกาแก้มเล็ก ๆ ใบหน้าของเขามีเปื้อนรอยยิ้มน้อยออกมาเมื่อเขามีโอดาสได้เอ่ยถึงอาณาจักรของตนเอง
comment in response to
post
คาร์โลพยักหน้าหงึก พลางกุมมือตนเองแน่นกว่าเดิม
“ผมขี้ระแวง…ตอนนี้ผมพยายามมองสำรวจว่าสิ่งใดเป็นอันตรายกับผมหรือไม่ อย่างไรครับ”
เด็กหนุ่มยังกวาดสายตามองรอบ ๆ อีก 1 ครั้ง และพอใช้เวลาอยู่สักพัก เขาก็ค่อยเอามือทั้งสองที่ถูกกุมเอาไว้ออก และกลับมายืนท่าทางที่ยืนแน่นิ่งเป็นไม้กระดานซะอย่างงั้น
“ทะ ทางคุณชอบงานแบบนี้ไหมครับ?”
comment in response to
post
(ผมคงมะได้เจอคุนเมทิสต์เรย เพราะหลบ ๆ อยู่ตามมุมงาน 🥹👉🏻👈🏻)
comment in response to
post
(หล่อสุด ๆ เรยย 💞🫶🏻)
comment in response to
post
ได้ใช้สายตากวาดมองโดยรอบด้วยความเคยชิน เสมือนกับสำรวจความปลอดภัยต่อตัวเขาเองก่อนจะหันไปนั่งบนพื้นผิวหินอ่อนใกล้ ๆ กับเพื่อนรูมเมทของเขา
“ผมไม่เคยชิน กับงานพวกนี้เสียทีครับ”
คาร์โลพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มแต่เบา โชคดีที่อีกฝ่ายอยู่ใกล้ จึงทำให้พอได้ยินเขาพูดชัดเจนพอสมควร
comment in response to
post
(ขอปักนะคับ 👉🏻👈🏻 )
comment in response to
post
“เอ่อ……”
ชายหนุ่มที่ยืนกุมมืออยู่นานครั้นก้มหน้าก้มตาเพราะไม่รู้จะทำอะไรต่อดี นอกจากหาคนที่อยู่ปี 1 มายืนใกล้ ๆ ก็เท่านั้น
“ผม ผมขออนุญาตอยู่ใกล้ ๆ ได้หรือไม่ครับ”
เด็กหนุ่มคาร์โลใช้เวลาการในพูดอยู่นาน จึงสามารถพูดออกมาได้ 1 ประโยค แต่ก็พูดโดยที่ไม่สบตามองอีกฝ่ายเลยสักนิด