thk-1tsuku.bsky.social
#THK_commu
痛•斎|| Itami Itsuku : Y3 : 180/76
Kendo|🐠🚩
[คาร์โรคจิต พูดแปลกๆ มีความรุนแรง]
Doc : https://shorturl.asia/1I5yv
88 posts
1,014 followers
1,402 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
นิ้วเรียวลากเลื่อนไล้จากลูกกระเดือกผ่านกรามนั้นก่อนจะจบที่ริมฝีปากของคัคคุยะ
" ผมยังติดใจความเร่าร้อนของวันนั้นอยู่เลย "
สายตาร้อนแรงถูกส่งไปยังอีกคนที่ยืนติดกำแพง เขาใช้น้ำเสียงเย้ายวนใจตามประสาคนขี้แกล้ง
" งั้นบทลงโทษของนายก็คือ ทำแบบนั้น ซ้ำๆ จนกว่าผมจะพอใจ "
" เข้าใจมั้ย? "
แขนทั้งสองข้างเปลี่ยนมาโอบคล้องรอบลำคอของเจ้าตัวดีที่ไม่ยอมรับผิด ทั้งๆที่หลักฐานมันก็คาตาแท้ๆ
comment in response to
post
อิตสึคุปล่อยให้คนตรงหน้าเอาบัตรของตนเองไปอย่างง่ายดายไม่ฉุดยื้อ เพราะยังไงเจ้าลูกหมาก็หนีเขาไม่พ้นอยู่ดี
พอได้ยินคำถามนั้น ปากสวยก็ยกยิ้มแสยะแบบแปลกๆ แก้มขาวก็เริ่มแดงระเรื่อ ไม่ใช่เพราะเขิน แต่เป็นเพราะมันฟังดูเร้าใจมาก
" นั่นสิ~ เด็กดื้อต้องโดนอะไรน้า~ "
น้ำเสียงร่าเริงถูกใช้เพื่อหยอกล้อ เขาขยับร่างกายเข้าประชิดมากขึ้นจนอกชิดกัน ใบหน้าก็ห่างเพียงไม่กี่คืบ ถ้าหายใจแรงๆก็คงรู้
comment in response to
post
(อ่อ อืม )
comment in response to
post
(อ้อ หรอ อืม เชื่อดีมั้ย ได้ข่าวว่ายืนอู้ด้วย)
comment in response to
post
เสร็จสิ้นการหยอกล้ออิตสึคุก็เก็บมันเข้ากระเป๋ากางเกงของตนเองไปซะแบบนั้น เมินเฉยต่อคำร้องก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
ร่างสูงเดินตรงเข้าประชิดตัวโจรขี้ขโมยที่ถูกจับได้คาหนังคาเขา
แขนซ้ายยกดันกำแพง ขาขวางอเข้าเพื่อป้องกันไม่ให้นักโทษหลบหนีไปได้
“ นี่…จะว่าไปนะคัคคุยะ ”
มือล้วงหยิบของที่ถูกซ่อนเอาไว้อย่างมิดชิดออกมาเชยชม
“ ทำไมนายถึงมีบัตรของผม ในกระเป๋าเสื้อได้ล่ะ “
” หืม? ”
comment in response to
post
คิ้วข้างนึงยกสูงเพราะปฏิกิริยาของอีคนที่ดูเร่งรีบร้อนรน
ในคราแรกอิตสึคุก็จะทำตามคำขอนั้นอยู่หรอก แต่กลิ่นคุ้นเคยที่มันควรจะหายไปตั้งแต่เจอบัตรของคัคคุยะมันดันลอยตีจมูกของเขาอีกครั้งนี่สิ
ในกระเป๋าเสื้อด้านซ้าย
ราวกับว่ามองเห็น แต่เขาแค่เดาจุดหมายปลายทางเท่านั้น
มือยกตัวประกันขึ้นแนบริมฝีปาก
แรงกดลงที่รูปหน้าในบัตรนั้นอย่างแผ่วเบา แต่สายตาที่จ้องไปยังผู้ต้องสงสัยนั้นช่าง ร้อนแรงเหลือเกิน
comment in response to
post
มือไวเท่าความคิด รีบฉกหยิบสิ่งนั้นออกมาดู ของแข็งแบนเรียบรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าเผยสู่สายตา แม้ว่าข้อมูลส่วนใหญ่จะถูกปกปิดด้วยร่องรอยสีดำปริศนาก็ตาม แต่ใบหน้าคุ้นเคยที่ประดับอยู่บนนั้นก็คงบ่งบอกได้อย่างง่ายดายว่าเป็นใคร
' คัคคุยะ? '
เส้นผมสีเข้มสนิทไร้ซึ่งการแต่งสีฉูดฉาดพวดนั้นชวนให้แปลกตาได้ไม่น้อย
comment in response to
post
อิตสึคุตั้งใจงมหาของที่อาจจะไม่ใช่ของตนเองต่อไป ความสกปรกหรือฝุ่นพวกนั้นไม่ได้ทำให้เด็กหนุ่มขยะแขยงแม้แต่น้อย อาจจะเป็นเพราะตัวเขาเคยเปื้อนอะไรมานักต่อนักแล้ว
ผ่านไปสักพัก เขาก็เริ่มสังเกตุว่างานนี้มีแค่เขาที่ลงแรงอยู่ฝ่ายเดียว
ขายาวก้าวตรงไปหาบุคคลนั้น ในหัวคิดคำต่อว่าสารพัด แต่สายตาอันเฉียบคมดันไปเหลือบเห็นของบางอย่างในกล่องที่อยู่ไม่ไกลนัก
comment in response to
post
่' แหม น่ารัก~ '
อีกคนทำท่าทีไม่ยอมรับ แถมยังโบ้ยว่าเขาคิดไปเองอีกต่างหาก น่าตีจริงๆเจ้าลูกหมาตัวนี้
" หือ? แต่มีซ้ำรอบสองด้วยนิ "
" จำไม่ได้ หรือเขินจนไม่ยอมรับกันแน่น้า "
เจ้าตัวพูดหยอกล้อไปตามปกติ เท้าก้าวมาถึงจุดหมายปลายทาง หลังโรงยิม บริเวณที่มีกลิ่นหวานหอมรุนแรงที่สุด
ข้าวของกองกระจัดกระจายกันจำนวนหนึ่ง คงต้องใช้เวลาหาสักพัก
comment in response to
post
เมื่อได้ยินดังนั้น อิตสึคุก็ตอบแทบจะในทันที ราวกับว่าคิดคำตอบเอาไว้อยู่แล้ว
" ก็เรื่อยๆนะ แต่นายไม่มาเล่นกับผมเลยนี่ เหงานิดๆเหมือนกัน "
" รู้มั้ย...ผมคิดถึงสิ่งที่เราทำกันตอนนั้นอยู่ตลอดเลยนะ "
น้ำเสียงเว้าวอนเชิงน้อยใจ
ก็หลังจากวันนั้นคัคคุยะก็หลบหน้าเขาไปเลยนี่นา ถึงเขาจะโกรธมากๆเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมถึงอยากลิ้มลองมันอีกก็ไม่รู้
ระยะทางลดสั้นลง คนสองคนใกล้ถึงจุดหมายแล้ว
comment in response to
post
เดินย่ำมาได้ไม่นานก็ถึงโรงยิมแล้ว ดูเหมือนว่าสวนที่เขาอยู่ในตอนแรกมันจะไม่ไกลจากจุดหมายนัก
ถ้าหากอิงจากทางที่กลิ่นพวกนั้นลอยมาแล้ว มันน่าจะอยู่แถวๆบริเวณหลังโรงยิมนั่นแหละ
" อยู่ด้านหลัง...ตามผมมา "
เขาทำได้แค่ข่มจิตใจไว้ ยิ่งใกล้มากขึ้น อารมณ์มันก็ยิ่งพลุ่งพล่านมากกว่าเดิม แต่ตอนนี้ภารกิจสำคัญกว่า รีบๆหาแล้วจะได้รีบไปเคลียร์กับความอึดอัดนี่สักที
comment in response to
post
" อย่าทิ้งภาระให้ผมสิ ผมยังต้องช่วยหาของนายอีก "
" ถ้าหาไม่เจอเดี๋ยวจะโดนทางโรงเรียนเล่นเอานะ "
เขาพูดติดตลกหน่อยๆ ความจริงเขาเองก็ไม่ได้สนใจว่าจะโดนลงโทษยังไงบ้างหรอก แต่แค่ตอนนี้มันสนุกมากเลย
ถ้าไม่นับไอ้ความปวดหนึบพวกนั้นอ่ะนะ...
จากนั้นอิตสึคุก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก เขากำลังพยายามตามกลิ่นไปน่ะ เหมือนหมาเลยแฮะ
comment in response to
post
" อ่า...อืมไปสิ "
" ไปโรงยิมใกล้ๆนี้ก่อนก็ได้ "
อิตสึคุเดินจ้ำนำหน้าไป ที่เขาเลือกไปโรงยิมเป็นเพราะกลิ่นมันมาจากทางนั้นพอดีด้วย ต้องมีอะไรแน่ๆ
คิ้วขมวดเข้าหากันเป็มปม ริมฝีปากที่ถูกกัดเพื่อข่มอารมณ์นั้นแทบจะแตกอยู่รอมร่อ ถึงแม้จะสามารถควบคุมร่างกายได้ แต่ใบหูและหน้าที่แดงขึ้นนั้น เขาทำอะไรกับมันไม่ได้
' ถึงจะสงสัยก็เถอะ แต่ทำไมต้องตอนนี้นะ '
comment in response to
post
ในเมื่ออีกคนบอกมาแบบนั้น เขาก็เชื่อไปตามนั้นไม่ได้ติดค้างสงสัยอะไร
แต่เมื่ออิตสึคุจะหันตัวไปทางอื่นเพื่อหาบัตรต่อ เขากลับได้กลิ่นแปลกๆที่ชวนเย้ายวนเข้า มันลอยละล่องผ่านราวกับต้องการจะบอกอะไรบ้างอย่าง
" อึก- "
ร่างกายชะงักหยุด ความร้อนที่คุ้นเลยแล่นไปทั่วใบหน้า ถึงแม้จะพยายามเก็บสีหน้าแค่ไหน แต่มันก็หลุดลอดออกมาเล็กน้อยอยู่ดี คงเป็นเพราะความแดงระเรื่อเหล่านั้นนั่นแหละ
comment in response to
post
ได้ยินดังนั้นอิตสึคุก็ไม่ได้ตอแยอะไรต่ออีก เขาเดินไปรอบบริเวณเพื่อตามหาบัตรที่หายไป เพียงแต่ครั้งนี้ต้องหาของอีกชื่อเพิ่มไปด้วย
" อือ...อยู่ไหนนะ "
เขาดูจริงจังไม่น้อยเลย ถ้าบัตรหายมันก็ซวยจริงๆนั่นแหละ น่ารำคาญจะตายชัก
" คัคคุยะ! นายเจออะไรบ้างมั้ย! "
เขาตะโกนถามออกไปเพราะตอนนี้ระยะห่างของเราสองคนมันมากพอตัวเลย
comment in response to
post
(ฮึบ🧍💪)
comment in response to
post
ถึงแม้จะพอเดาได้ว่าอีกคนคงยังหาไม่เจอเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้นึกถึงขั้นว่าจะโดนชวนให้ไปหาด้วย
" ... "
เจ้าปลาชะงักคิดคำตอบครู่นึง
" ก็เอาสิ^^ "
เขายิ้มกว้างแบบแปลกๆส่งให้คัคคุยะ ตามประสาเจ้าตัว
ถึงแม้จะสงสัยว่าทำไมอีกคนถึงได้มาชวนเขา ทั้งๆที่พึ่งผ่านเรื่องนั้นไปเอง...
comment in response to
post
เจ้าปลาเลียนแบบแมวตัวน้อย เขาเอียงหัวให้อีกคนทำในสิ่งที่ต้องการ
" ก็ใช่แหละ แต่ผมง่วงมากกว่า "
เขาหาวให้ดูไปทีนึง เพื่อแสดงหลักฐาน แม้จะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม
" แล้วนายล่ะ เจอรึยัง? "
เป็นคราวที่อิตสึคุจะถามออกไปบ้าง บริเวณนี้คนเดินผ่านค่อนข้างน้อยแต่ทำไมอีกคนถึงได้มาวนเวียนจนเจอเขาได้
comment in response to
post
หากเป็นคนอื่นพูดคำนั้น อิตสึคุอาจจะลุกขึ้นเดินไปเสยหน้าก็ได้ แต่มันดันเป็นเจ้าหมาตัวดีนี่สิ เขายิ้มรับคำชมและตอบกลับด้วยน้ำเสียงสะลึมสะลือ
“ งั้นผมคงจะเป็นพรมเน่าที่น่าเหยียบที่สุดล่ะมั้ง “
พูดจบก็ลุกขึ้นปัดเศษดินเศษหญ้าตามตัวออกอย่างไม่ใส่ใจนัก เพราะตอนนี่เขามีเป้าหมายที่น่าสนใจกว่าอยู่ตรงหน้าแล้ว
comment in response to
post
(ติดฟิลเตอร์มาก)
comment in response to
post
หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่คุ้นเคย อิตสึคุได้เลือกเดินไปมาตามหาบัตรของตัวเองบริเวณสวนของโรงเรียน
แต่อาจจะเป็นเพราะความไม่สนใจหรือง่วงงุนของเขา เด็กหนุ่มได้ล้มตัวลงนอนบนพื้นหญ้าพักสายตาเป็นเวลาพักใหญ่
ถึงอย่างนั้นก็ยังถูกปลุกโดยผีเสื้อตัวเล็ก เจ้าของผมสีเงินสว่างลุกขึ้นนั่งเล่นกับบุคคลที่มาก่อกวนการพักผ่อนของเขา ดอกไม้ที่ยังคงประดับอยู่บนหัวบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเจ้าตัวพึ่งตื่นจริงๆ
comment in response to
post
(อย่าคิดไปเอง🖐️)