naekmi.bsky.social
อาคิเนะ นาเอะ | อาจารย์ประจำวิชาดนตรี | 165/52 | 27 Yr. |
Doc: https://shorturl.asia/8XlYs
Acc for : #kmicommu
118 posts
528 followers
546 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
(/แวะมาชมแฟ-- อะแฮ่ม! มาชมสาวเท่😇)
comment in response to
post
"งั้นเรย์โกะซังต้องแตะตัวสินะ...ฉันจะคอยช่วยเองค่ะ"
แน่นอนว่าช่วยซัพพอร์ตห่างๆจากด้านหลังเวลามีอะไรจะได้วิ่งก่อนไงล่ะ
"แต่ถ้าพลาดก็ตามนั้นเลยนะคะ^^"
comment in response to
post
"ไปเป็นเพื่อนก็พอได้อยู่ค่ะ แต่ถ้าเจอก็ตัวใครตัวมันนะคะ"
"แล้วเรย์โกะซังจะทำยังไงต่อหรอคะ ถ้าเจอผีตัวนั้น?"
ภาพยังติดตาอยู่เลย เสียงกระดูกหักไปมาแถมรอยยิ้มแบบนั้นอีก แค่นึกก็ขนลุกซู่แล้ว
comment in response to
post
"หาทางแก้ได้แล้วหรอคะ?"
"ขออย่างเดียวนะคะห้ามใช้ฉันเป็นตัวล่อก็พอค่ะ"
พูดดักทางอีกฝ่ายไว้ก่อนถึงจะไม่รู้ว่าอีกคนกำลังคิดอะไรอยู่แต่กันไว้ก่อนเพื่อความสบายใจ?
comment in response to
post
"เรย์โกะซัง...คอหักจนผิดรูป ตอนแรกนึกว่ามายากล.."
ที่ไหนได้ล่ะตัวปลอมนี่เอง...แต่เดี๋ยวนะถ้าอย่างนั้นนักเรียนที่เธอทักทายไปใข่ตัวจริงมั้ยนะ!?
รู้สึกใจเย็นลงเมื่อเซนเซย์ตรงหน้าปลอบให้ใจเย็นลง
"อา...ฉันคิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ.."
comment in response to
post
จากอาจารย์ดนตรีที่ไม่ค่อยแสดงอาการตอนนี้กลายเป็นเด็กน้อยที่ขี้กลัวไปซะแล้ว ตัวหดได้คงหดไปแล้ว
"ไม่รู้เลยค่ะ แต่เรย์โกะซังคนนั้นน่ากลัวมากๆ "
นึกย้อนกลับไปฉากที่คอหักก็ทำเอาเธอตัวสั่นได้เลยล่ะ
comment in response to
post
ได้ยินเสียงคุ้นเคยเรียกชื่อตัวเองเลยหันไปมองก็พบว่าเป็นเรย์โกะซัง...แต่ว่า ทำไมถึงมี2คนล่ะ...
"เอ๊ะ..???? ทำไมถึงได้มีสองคนล่ะคะ?!?!?"
โดนเล่นเข้าแล้วไงล่ะ!! เธอรีบใช้จังหวะนี้วิ่งเข้าไปกอดเรย์โกะซังตัวจริง｡ﾟ(ﾟ´Д｀ﾟ)ﾟ｡
comment in response to
post
แววตาเบิกกว้างด้วยความตกใจและก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวพลางหายใจถี่ขึ้น
"อะ...อ่า...เข้าใจแล้วค่ะ..จะพยายามหาคนเดินเป็นเพื่อนนะ..คะ..??"
ระหว่างพูดก็ก้าวถอยหลังไปอีกสร้างระยะห่างจากอีกคนเอาไว้
เรย์โกะตัวจริงอยู่หนาย!! อยู่ไม่ได้แล้ว!!
comment in response to
post
"ระวัง..???"
เธองุนงงไปชั่วขณะสายจับจ้องไปที่เซนเซย์ตรงหน้าเหงื่อออกเล็กน้อยด้วยความระแวง
"ระวัง...อะไรคะ...??"
"เรย์โกะซัง...??"
comment in response to
post
(งั้นขอยาดคั้บ)
ระหว่างที่เดินเล่นทักทายนักเรียนคนอื่นๆก็เจอเข้ากับอาจารย์ที่คุ้นเคย
"อะ...เรย์โกะซัง!"
เธอเอ่ยทักทายอีกฝ่ายไปแต่พอเห็นรอยยิ้มที่แปลกไปของอีกคนก็เอาเธอถึงกับนิ่งไปเลย
"เรย์โกะ..ซัง..?"
comment in response to
post
(น่ากลัว--)
comment in response to
post
(/บีบๆจิ้มๆ)
comment in response to
post
(ก็มันนุ่มนี่คะ/บีบๆ)
comment in response to
post
(/แวะมากอดขาทิพย์)
comment in response to
post
(ดีมากค่ะ☺️/ลูบๆ)
comment in response to
post
(เรย์โกะซังต้องใจเย็นมากกว่านี้นะคะ)
comment in response to
post
(พบคนทำลายข้าวของ--)
comment in response to
post
(เกี่ยวก้ได้🤞)
comment in response to
post
(ไม่บอกหรอก....มั้ง?)
comment in response to
post
(พบคนซ่อนขนมปัง)
comment in response to
post
นั่งฟังอีกคนพูดพรางหัวเราะเบาๆไปด้วย รู้ตัวอีกทีก็เย็นซะแล้วก่อนจะมองไปที่นาฬิกาตามอีกฝ่าย
" อ่า...จริงด้วย คงได้เวลากลับแล้วสิ งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งหน้าประตูนะคะ"
ก่อนจะลุกขึ้นและพาอีกคนไปยังประตูหน้าบ้าน
" เดินทางกลับบ้านดีๆนะคะ เรย์โกะซัง ไว้จะรอได้ไปฝึกว่ายน้ำด้วยกันนะคะ^^ "
comment in response to
post
" แล้วก็รอบหน้าฉันคงอาจจะให้เรย์โกะซังสอนว่ายน้ำบ้างซะแล้วล่ะ ฮ่ะๆๆ "
" เพราะฉันเองก็ไม่ได้ว่ายน้ำเก่งขนาดนั้น ฮ่ะๆ"
comment in response to
post
"ฮ่ะๆๆ เรย์โกะซังเป็นคนที่พลังงานล้นมากเลยนะคะ ฮ่ะๆ "
เธอพูดพรางหัวเราะออกมา ปกติมักจะเจอแต่เด็กที่พลังงานล้นแต่พอมาเป็นอาจารย์ก็รู้สึกยังไงอยู่
" แถมอารมณ์ดี กระตือรือร้นเป็นพิเศษ ดูมุ่งมั่นในสิ่งที่ทำมากๆ "
" ฉันน่ะชอบลูกศิษย์ที่มีนิสัยแบบนี้เอามากๆ สงสัยอีกไม่นานเรย์โกะซังอาจจะได้เป็นศิษย์โปรดซะแล้วสิ ฮ่ะๆๆ"
+
comment in response to
post
พยายามหายใจเข้าออกช้าๆเพื่อตั้งสติแต่ก็สังเกตเห็นว่าอีกคนก็หน้าแดงเหมือนกัน ทำให้ใบหน้ากลับมาแดงอีกครั้ง ให้ตายสิตัวฉัน...
" อย่างนั้นหรอคะ ก็ดีแล้วล่ะค่ะ "
" แค่เรย์โกะซังสนุกไปกับมันฉันก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ "
ก่อนที่เธอจะตั้งสติอีกครั้ง จากที่ใบหน้าเขินอายก็ค่อยๆกลับมาเป็นปกติ
" แต่ถ้าเรย์โกะซังอยากที่จะฝึกเล่นดนตรี ฉันเองก็ยินดีที่จะสอนนะคะ "
comment in response to
post
(ได้เรย🥺✨️)