esra-felicia.bsky.social
Felicia Landoltz - Y.3 - Daughter of the duke
Doc : https://shorturl.at/6Z6Do
For #esra_commu
Dm open 24/7
บวกได้ทุกทวิต แอคทีฟไม่เป็นเวลา :(
80 posts
186 followers
190 following
Getting Started
Active Commenter
comment in response to
post
(จะฟ้อง คือโดนท้ามาให้ลงในนี้😭)
comment in response to
post
มักจะลืมตลอดเลยว่าอีกฝ่ายก็พึ่งพาได้ขนาดนี้
“ได้เลย! ขอบคุณอีกครั้งนะ”
ยิ้มกว้าง อย่างน้อยการเต้นรำในครั้งนี้ก็ช่วยให้เธอได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆเพิ่มขึ้นมาอย่างหนึ่ง
นั่นก็นับเป็นความสนุกของการเต้นรำรึเปล่านะ
“…เอ๊ะ จะว่าไป เมื่อกี้รบกวนเวลาวินเซนต์มากเกินไปรึเปล่า”
นึกกังวลเล็กน้อย ทั้งตอนที่แก้พันให้ ตอนเต้นรำอีก เกรงใจว่าอาจกินเวลาอีกฝ่ายไปสักพักหนึ่งไหมนะ
comment in response to
post
เพราะเป็นสิ่งที่ทำได้ไม่ดีจึงมองเป็นบทเรียนที่ยากมาตลอด แต่
เพื่อความสนุกสิเนอะ
”ขอบคุณนะ จะพยายามให้เต็มที่เลย“
“ก็ไม่คิดว่าจะเก่งกว่าขนาดนั้น!”
”เห็นแบบนี้ไม่กล้าเรียกเธอว่าอ่อนหัดเลย“ เพราะมาเต้นด้วยกันแบบนี้ ฝ่ายอ่อนหัดคงจะเป็นเธอมากกว่า
.
.
กระทั่งดนตรีจบลง เท้าก็หยุด สุดท้ายเธอจึงผละมือออก ยกชายกระโปรงขึ้นแล้วก้มลงถอนหายบัว
”คงจะต้องไปหัดเต้นรำจริงจังบ้างแล้ว”
comment in response to
post
พอได้ยินอีกฝ่ายว่าขึ้นก็ทำท่าจะชักมือออกมา แต่ก็ไม่ทันโดนเอาไปใช้การก่อน ซึ่งเฟลิเซียไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่ไม่เข้าใจนิดหน่อย แต่ก็ขยับมือจับตามที่อีกฝ่ายนำ
“เอ…?”
”อะ ได้แล้วจริงๆด้วย!“
กระทั่งพัซเซิลถูกแก้ เจ้าตัวก็ก็ยิ้มออกมา
”ขอบคุณมากๆเลยค่ะ! ไม่งั้นคงกลับห้องทั้งสภาพนั้นแน่ๆ…“
ว่าไปก็จัดสายคล้องแว่นตนไป ต้องระวังไม่ให้ไปเกี่ยวอะไรเข้าอีก แถมพัฟบอลตัวดีก็ไม่อยู่ช่วยด้วย น้อยใจชะมัด
comment in response to
post
“เอ๊- แบบนั้นก็ไม่แฟร์น่ะสิ” ว่าขึ้นอย่างเสียดาย แต่ในหัวก็เริ่มคิดหาโอกาสตอบแทนอีกฝ่ายให้จนได้ ไม่ชอบความรู้สึกที่ติดหนี้น่ะ(?)
“ขอบคุณมากเลยจริงๆ เธอเองก็ขอให้สนุกกับคืนนี้ด้วยเช่นกันนะ!” เฟลิเซียยิ้ม ยกมือขึ้นโบกบ้ายบาย คงถึงเวลาแยกย้ายไปสนุกกันต่อ
…เอาล่ะ จากนี้คงจะกลับไปผูกโบว์ตลอดไปแล้ว
(เราจบ! ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันมากๆเลยนะคะ! เพื่อนหนุ่มคุยด้วยแล้วสนุกม้ากฮือฮือ😭😭😭🩷)
comment in response to
post
“สนุกดีล่ะ! ได้คุยกับหลายๆคนก็รู้สึกสดชื่นดี” แถมวันนี้ยังจะได้เพื่อนใหม่มาอีกคนด้วย!
“แถมได้เห็นรุ่นน้องปีหนึ่งเต็มไปหมด เป็นแบบนี้แล้วอดตื่นเต้นกับชีวิตปีหนึ่งแทนไม่ได้เลย” เฟลิเซียหัวเราะคิกคัก เธอยังจำวันแรกที่ก้าวมาในอคาเดมี่นี้ได้ ไม่มีสิ่งใดเหมือนกับสิ่งที่เธอจินตนาการไว้สักอย่าง
comment in response to
post
“อา จริงด้วยสิ…” แผ่นเล็กๆเอามาผระกอบกันให้ใหญ่ขึ้น ทำไมถึงคิดไม่ได้มาก่อนกันนะ
“ได้เลย! สัญญาแน่นอน”
“จากนี้ก็ ขอให้เป็นชีวิตปีหนึ่งที่สนุกนะ เอลฟี่”
ว่าจบก็ยิ้มกว้างให้ โบกมือลาอีกฝ่ายแล้วจึงถอยออกไป ระหว่างนั้นก็คิดเล่นๆว่าจะมีใครอยากให้พัฟบอลสุดเก่งของเธอถ่ายรูปให้อีกไหมนะ
(หนูปิดฮี่ฮี่ ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันค่า🩷🕺🕺🕺)
comment in response to
post
มีช่อดอกไม้ส่งถึงคุณ @esra-felicia.bsky.social
ภายในประกอบด้วย Lily of the valley ไม่ระบุชื่อผู้ส่ง
พร้อมแนบข้อความ
"ฉันว่ามันเหมาะกับเธอดีนะ"
comment in response to
post
มีช่อดอกไม้ส่งถึงคุณ
@esra-nadeshiko.bsky.social
@elfina-esra.bsky.social
และ
@esra-felicia.bsky.social 💐
ภายในประกอบด้วย Lily of the valley
ระบุชื่อผู้ส่ง
'Renita Rosa P. Rolanda '
comment in response to
post
”หวา ไม่ได้หรอกๆ“ ยกมือปัดขึ้นกลางอากาศ
”เอาเป็นว่า… ต่อจากนี้ถ้ามีปัญหาอะไรก็เรียกให้เราช่วยได้เสมอเลยนะ!“ ว่าจบก็ยิ้มกว้างขึ้นมา แบบนี้ก็ถือว่าเท่ากันแล้ว
“อ๋อ! พึ่งเดินออกมาเพราะสายแว่นตัวดีเนี่ยแหละ…“ แถมในนั้นเนี่ย วุ่นวายดีเนอะ แอบเติมประโยคเพิ่มในใจ
“แล้วเฮเลนล่ะ วันนี้สนุกรึเปล่า?”
comment in response to
post
”ไม่จริงนะ! ทำไมถึงคิดอย่างนั้นกัน“
ทุกองค์ประกอบของการเต้นรำ สำหรับเธอนั้นงดงาม
แต่การต้องก้าวตามจังหวะอย่างมั่นใจ ยืดอกขึ้นสบตาคู่เต้น ทุกอิริยาบทล้วนดูแล้วคล่องแคล่ว จึงจะเต้นรำออกมาได้อย่างสง่างามมัน…
”ชอบมากเลย“
”แค่ยากน่ะ“
…
”แต่ถึงจะพูดเชิงว่าเรียนรู้ไปด้วยกัน ก็เถอะ! เหมือนว่าวินเซนต์จะเต้นรำเป็นมาก่อนอยู่แล้วเลยรึเปล่านะ” หัวเราะ หรือไม่นายคงเก่งเลยเมื่อกี้
comment in response to
post
เฟลิเซียก้มหน้าลงมองรองเท้าทั้งสองคู่ที่ขยับตามทำนองอย่างเขินอาย
”อย่างนั้นสินะ…” เขินชะมัด
แต่อะไรก็ช่าง ขอโฟกัสกับจังหวะของตัวเองก่อนทีเถอะ!
.
.
(+)
comment in response to
post
“...”
“ช-ใช่แล้ว! จะเป็นกระดาษแผ่นจิ๋ว หรือแผ่นใหญ่ก็ได้! เอลฟี่อยากได้ขนาดไหนหรอ“ พูดไปก็ทำมือตามไป ยิ่งอธิบายก็ยิ่งรู้สึกสงสัยในตัวอีกฝ่ายมากขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน ก็ทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นพี่สาวอย่างไรอย่างนั้น
”ไว้คราวหน้าเจอกันหวังว่าจะได้เอามาให้นะ“ เฟลิเซียยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยน พูดไปแบบนั้นเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะได้เจอเอลฟี่อีกครั้งเมื่อไหร่
อคาเดมี่ใหญ่โตคงยากจะเดินสวนใครซ้ำๆ
comment in response to
post
“ขอโทษที่รบกวนด้วยนะคะ..“
กล่าวด้วยน้ำเสียงโอดโอยเล็กๆ เธอพยายามประคองหัวตนให้นิ่งที่สุดพลางกล่าวขอบคุณพระเจ้าซ้ำๆในใจ
แต่จนเวลาผ่านไปนานขึ้น เฟลิเซียก็เริ่มนึกสงสัย บวกกับสิ่งที่คนข้างหลังพูดมาก็ยิ่งทำให้รู้สึกลนลาน
“อะฮ่าฮ่า! ได้เลยค่ะ!”
”…..“
“…แต่โอเคดีใช่ไหมคะ“ ด้วยความใจร้อนเล็กๆ จึงทำท่าจะเอื้อมมือไปจับบริเวณที่เกิดพันกันบ้าง ไม่รู้ตัวเลยว่าจะรบกวนรึไม่รบกวนอีกฝ่ายรึไม่
comment in response to
post
หัวเราะแห้ง
“ถ้าเธอว่าอย่างนั้นเราก็ไม่มีปัญหา” แล้วจึงฝากให้หัวตัวเองถูกช่วยเหลือไว้อีกครั้งโดยอีกฝ่าย
เฟลิเซียแปลกใจเล็กน้อยที่คนข้างหลังใช้เวลาครู่เดียว ยิ่งประหลาดใจที่ผมเปียตัวเองกลับมาเรียบร้อยเหมือนเดิม!
แถมพกกระจกด้วย!?
“โห… ขอบคุณมากเลยนะ!?“
”ถ้าอยากให้ตอบแทนอย่างไรบอกเราได้เลย! ขอบคุณมากจริงๆ…“ ทั้งที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แต่เปียที่ตนเองอุตส่าห์ทำมาก็ยังอยู่ ดีใจจัง
comment in response to
post
“เฮเลนสินะ…”
เมื่อปัญหาคลี่คลาย ก็หมุนตัวกลับไปหาอีกฝ่าย ยิ้มกว้าง
”เราเองก็ดีใจที่ได้รู้จักเฮเลนเช่นกันนะ!“
“ขอบคุณมากเลยจริงๆที่ช่วยเรา ถ้าเกิดว่าอยากให้ตอบแทนอย่างไรก็บอกได้ตลอดเลย“ ว่าจบจึงถอนสายบัวเร็วๆตามประเพณี ถึงจะดูทางการน้อยไปหน่อย แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเคารพ
comment in response to
post
(งั้นเค้าตัดฉับ! ขอบคุณมากเลยนะคะที่มาเล่นด้วยกัน พี่สาวสวยน่ารักเกินไปใจบางง่ะTTTT ส่วนเรื่องระเบิดเราไม่ลืมนะ… ว่างวาดรูปเมื่อไหร่เจอบอมย้อนหลังแน่ค่ะ! รอเล้ยยย!!/ชี้)
comment in response to
post
พออีกฝ่ายพูดถึงขนมชิ้นต่อมา ก็ทำเอาเฟลิเซียอยากได้ขึ้นมาซะจริงๆ แต่ว่า…
“เอ๊ะ กังวลเรื่องเดียวกันอยู่รึเปล่านะคะ” หัวเราะคิกคักขึ้นต่อเบาๆ เรียกได้ว่า เป็นผลที่ตามมาอันน่าเจ็บปวด เพราะฉะนั้นสำหรับคืนนี้ เค้ก 1 สไลซ์คงพอแล้วล่ะ
…แต่ถ้าเป็นขนมชนิดอื่น ไม่แน่
และทั้งรอยยิ้ม ทั้งดวงดาวบนฟ้า ในค่ำคืนนี้ก็ทอประกายต่อไป เป็นสัญญาณแห่งการเริ่มต้นใหม่ ของเหล่านักเรียนและบุคลากรแห่งเอลิเชียน
comment in response to
post
“แน่นอน! ถ้าไว้สงสัยชีวิตที่นี่ หรือมีปัญหาอะไรก็ปรึกษาได้เสมอเลยนะ“ ยกเว้นเรื่องเนื้อหาเรียน เธอละคำสุดท้ายไว้ในใจ
พอเธอได้ยินเช่นนั้น ก็เอ่ยปากทำท่าจะแย้งอะไรไป แต่เมื่ออีกฝ่ายพูดอธิบายต่อ-
อ๋อ
…
อะไรนะ
ถึงจะไม่เข้าใจนิดหน่อย แต่เจ้าตัวก็พยักหน้ารับมา พยายามไม่ตั้งคำถามอะไรใดๆ เพราะอะไรก็คงเกิดขึ้นได้ที่เอลโวเรีย
“…ถ้างั้นให้เราปริ้นท์รูปลงกระดาษมาให้ไหม” เฮ้อ
comment in response to
post
“ใช่แล้วล่ะ” เฟลิเซียยิ้มขึ้นมาเช่นกัน และเมื่อรู้ว่ารุ่นเดียวกันจึงใช้คำที่เป็นกันเองมากขึ้นไปอย่างเคยชิน
มิน่าล่ะถึงรู้สึกคุ้นหน้า
“เราชื่อเฟลิเซียนะ! เฟลิเซีย แลนโดลทซ์ค่ะ“ แนะนำตัวเองพร้อมเหลือบไปมองคนข้างหลังแล้วยิ้มให้ ‘คนที่โดนอาจารย์ตำหนิเรื่องคะแนนในคลาสบ่อยๆ’ อยากจะแนะนำตัวเพิ่มอย่างนั้น แต่ก็คิดว่าแบบนี้คงดีกว่า
comment in response to
post
“ขอโทษที่รบกวนด้วยนะคะรุ่นพี่” เธอรู้สึกโชคดีนิดหน่อยที่เป็นคนที่เธอคุ้นเคย จึงยืนนิ่งให้อีกฝ่ายจัดการอย่างไม่เกร็งมาก
ยืนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย พอได้ยินคนข้างหลังพูดต่อก็สงสัย
“เอ้ะ พันมากเลยหรอคะ” แต่เพราะยังนึกว่านายแก้พันให้อยู่ ก็เลยไม่ได้พูดห้ามอะไรไป
…
“….จะว่าไปไม่ได้เจอเกอร์ทรูดสักพักแล้วค่ะ เธอสบายดีไหมคะ“
ช่วงปิดเทอมเฟลิเซียก็กลับบ้านเกิด รู้ตัวอีกทีก็ไม่เจอกันสักพักแล้วน่ะ
comment in response to
post
“เห็นด้วยค่ะ.. แต่ถ้ารอไปอีกสักพักหนึ่ง คงอาจจะได้เริ่มเห็นแววแต่ละคนชัดขึ้นแน่ๆ”
หัวเราะคิกคัก การเป็นฝ่ายเชียร์ให้คนรักกันน่ะ มันสนุกนะ!
“นั่นสินะคะ ถ้ามีก็คงดี…”
-แต่ถึงอย่างนั้น
ความรู้สึกหลายอย่างผมปนเปกันจนไม่รู้จะเอ่ยสิ่งไหนหรือแสดงอย่างไรออกไป จึงตัดสินใจตัดขนมเค้กในมือเข้าปาก 1 คำแก้ขัด
“อ้ะ อร่อย!“
”รุ่นพี่ก็ลองชิมดูไหมคะ” ปิดปากอุทานออกมา ไหนๆก็มีขนมอย่างเดียวกันแล้ว
comment in response to
post
“อ้ะ แบบนั้นเป็นคำชมรึเปล่านะ” เฟลิเซียหัวเราะเบาๆ เขินนะเนี่ยว่าไปนั่น
“งั้นเธอก็คงเหมือนเจ้าชายมากเลยค่ะ”
“เราเฟลิเซียค่ะ ดีใจที่ได้รู้จักเช่นกันนะ“
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอใช้โอกาสนี้ทักเสียเลย
”ว่าแต่เอลฟี่อยู่ปีหนึ่งใช่ไหม ยินดีต้อนรับนะคะ“ เธอยิ้มให้ แล้วรับโทรศัพท์มา
…
”นั่นสิ! ว่าแต่เราจะส่งรูปให้ยังไงดี พอมีช่องทางติดต่ออะไรไหมคะ“
comment in response to
post
เก่งเรื่องหยอดคำหวานใส่คนอื่นเป็นพิเศษเลยต่างหาก! เธอตะโกนตอบในใจ
มืออีกข้างขึ้นประคองไหล่อีกฝ่ายอย่างเก้ๆกังๆ เมื่อนึกกลับไปยังบทเรียนวิชาเต้นรำที่เคยร่ำเรียนมาลางๆ เท้าก็เริ่มก้าวไปตามจำหวะเพลงอย่างช้าๆ
“..ถ้าเป็นอย่างนั้นก็จะเจ็บ- หวาย!”
เฟลิเซียขมวดคิ้วงง แต่เสียสมาธิไปเพียงครู่เดียวก็มากพอจะให้เธอก้าวพลาดเกือบเหยียบเท้าอีกฝ่าย
“…ขอโทษค่ะ”
เกือบเหยียบจริงแล้วไหมล่ะ
comment in response to
post
“เอ๋!? แบบนั้นน่าจะเกินไปค่ะ!”
เจ้าตัวหันขวับปฏิเสธออกไปอย่างแน่วแน่ แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายหัวเราะขึ้นมาเช่นนั้นก็ยิ้มแห้งกลับไป
“เช่นกันนะคะศาตราจารย์” ว่าจบ ตนก็ยกชายกระโปรงถอนสายบัว ก่อนจะรอให้อีกฝ่ายจากไป
…แล้วจึงหันหน้าขึ้นมองฟ้า
ว่าไปแล้ว กลับห้องไปลองทบทวนเนื้อหาวิชานี้สักหน่อยดีไหมนะ
(จบแล้วเย่! ขอบคุณที่มาช่วยเฟลิเซียแก้พันนะคะะ อาจารย์ใจดีชะมัดเลยยTTT🩷)
comment in response to
post
ใจนึงก็กังวลร้อนรน แต่อีกใจก็พยายามเย็นเข้าใจ ฮึบ
…
หลังจากระเบิดถูกกู้เรียบร้อย เฟลิเซียก็ถอนหายใจเบาๆอย่างโล่งอก จะไม่กลัดกิ๊บนี่อีกแล้ว!
”อ้ะ ยุ่งมากเลยหรอ“
อุทานขึ้นมาด้วยความเสียดาย แต่เมื่ออีกฝ่ายเสนออย่างนั้นก็กลับลังเล
”เราเกรงใจจังเลย“
ทั้งที่เรื่องแบบนี้น่าจะเป็นหน้าที่พัฟบอลแท้ๆ
…ว่าแต่ปุบเปะหายไปไหน
”แต่ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป…“
comment in response to
post
ได้ยินอีกฝ่านแซวอย่างนั้นก็ทำเอาไม่มีแรงจะหุบยิ้ม
“นั่นสินะคะ โชคดีจริงๆที่วันนี้ฟ้าเปิดโล่ง”
”โห้! จริงด้วยค่ะ แปบๆก็วาเลนไทน์แล้ว“ ว่าแล้วก็นึกภาพบรรยากาศปีก่อนๆ
”ก็คง… เหมือนทุกๆปีค่ะ!“
ว่าจบก็หัวเราะแห้ง ก้มลงมามองวิวในระดับสายตาแทน …อา ในฐานะคนโสด จะปฏิเสธว่าน้อยใจก็ไม่ได้ แต่การได้เห็นความรักรายล้อมมากเป็นพิเศษในวันนั้น มันก็ทำให้รู้สึกวิเศษลึกๆในใจ
”แล้วรุ่นพี่ล่ะคะ“
comment in response to
post
และรู้ตัวอีกที จากท่าชูสองนิ้วธรรมดาของเธอก็กลายเป็นฉากโรแมนติกในละครโดยไม่ทันตั้งตัว
…
เอ๊?!?!
.
.
.
ถึงจะตกใจนิดหน่อยจากเมื่อสักครู่ แต่เมื่อได้เห็นผลงานของเจ้าพัฟบอลตัวดี ก็ยิ้มกว้างขึ้นมาอย่างชอบใจ
ราวกับ-
”เหมือนกับในเทพนิยายเลยสินะคะ!”
“…ว่าแต่คราวหน้าเตี๊ยมกันก่อนทีนะคะ ตกใจหมดเลย” ว่าจบก็หัวเราะคิกคักออกมา
ส่วนปุบเปะโดนลูบหัวเข้าก็ลอยตุ๊บป่องอย่างมีความสุข
comment in response to
post
เฟลิเซียยืนนิ่ง คราวนี้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมา ปล่อยให้ศาสตราจารย์เป็นสไตล์ลิส(?)ในค่ำคืนนี้
คงจำไปจนตายแน่ๆค่ะ
จนเรียบร้อย เพราะไม่มีกระจก จึงยกมือขึ้นจับทรงผมใหม่ แต่แค่เพียงสัมผัสก็รู้สึกได้ถึงความประณีตจากช่อผมที่ถูกเก็บอย่างเรียบร้อย
“ขนาดนี้คงไม่จำเป็นต้องแก้แล้วล่ะค่ะ” เธอยิ้มกว้าง นานๆทีได้เปลี่ยนทรงผมก็แปลกใหม่ดีไม่น้อย
“ขอบคุณมากๆอีกรอบนะคะ! คราวหน้าจะระวังให้มากขึ้นค่ะ”
comment in response to
post
“ดีใจที่รุ่นพี่ก็คิดแบบเดียวกันนะคะ” อยู่สถาบันเดียวกัน3 ปีเพื่อมาพบกันในปีสุดท้ายของอีกฝ่าย เธอแอบเสียดายเล็กๆ
เฟเลียมองการกระทำคนตรงหน้า รับจานขนมมาไว้ในมือ จ้องลูกสตรอว์เบอร์รี่สีแดงสดล่อตาล่อใจ
“เป็นความคิดที่ดีค่ะ! ได้พักจากในงานสักครู่คงสงบดี”
“ถ้างั้นยืนทานกันตรงนี้ รุ่นพี่คิดว่าอย่างไรคะ” ว่าไปก็เงยหน้ามองดาวที่พร่างพรายทั่วฟ้า ราวกำลังเต้นระบำแข่งขันกับผู้คนในหอเต้นรำของค่ำคืนนี้
comment in response to
post
นั่นสินะ เฟลิเซียคิดตาม เหมือนกับ ณ ตอนนี้งงจนโดนจูงความคิดไปที่ไหนก็ไปเสียหมด
“ด-ได้เลย โอเค” เธอพยายามยืนนิ่งให้ได้มากที่สุด ตอนแรกนึกว่าเป็นเพียงปมเล็กๆ พอรู้ว่าเป็นพัซเซิลระดับยากสุดเลยตกใจเสียเกินเหตุ
เอาน่าท่านชาย การจะเป็นเจ้าชายที่เพอร์เฟคก็ต้องรู้วิธีกู้ระเบิดเอาไว้ไม่ใช่รึ <-???
“หรือจริงๆ แกะออกมาจากผมเลยก็ได้นะ…”
เพราะมองไม่เห็น เลยทำได้แค่แนะนำแบบมั่วๆน่ะ
comment in response to
post
“!?!! เยอะ มากเลยหรอ!”
เฟลิเซียทำหน้าเหวอ โอ้พระเจ้านี่มันแย่กว่าที่คิดไว้เสียอีก แม่สาวเริ่มลุกลี้ลุกลน
“ทำยังไงดี ทำยังไงดี”
“แกะกิ๊บดีไหมนะ หรือถ้าแกะไม่ออกต้องทุบทิ้งคาหัวไหม หรือ….”
”…..ฮ้า“
เฟลิเซียพึมพำไปมากับตนเอง เพื่อเรียกสติหรือเพื่อให้เสียสติกว่าเดิมก็ไม่ทราบได้ แต่ที่แน่ๆเธอจบด้วยถอนหายใจยาวออกมา
แล้วจึงหันมองเพื่อนหนุ่มด้วยสายตาวิงวอน
”ซาร์นายช่วยเราทีได้ไหม…“
comment in response to
post
ปุบเปะเป็นพัฟบอลสุดอเนกประสงค์!
เธอรู้งานดีเพราะหลังจากเอลฟี่ฝากหน้าที่ให้ เธอก็ยกโทรศัพท์ของเฟลิเซีย ซึ่งขนาดเกือบเท่าตัวเอง มาใช้อย่าง(เกือบจะ)คล่องแคล่ว เตรียมกดชัตเตอร์เมื่อพวกเธอพร้อม
พร้อมม้ายเวอร์แดน
comment in response to
post
“หวังว่าจะชอบนะคะ” เฟเลียยิ้มตอบ ระหว่างอีกฝ่ายพึมพำกับรูป ก็มองสงสัยไปด้วย
ชุดสีขาว ปีหนึ่งงั้นหรอ?
ยังไม่ทันได้ถามอะไรออกไป หลังจากโดนเชิญชวนเช่นนั้น เธอก็ปัดความคิดตนทิ้ง หันมาตื่นเต้นกับการที่เธอกำลังจะได้ถ่ายรูปกับเจ้าชายอิเคเมง(??)!
“ด้วยความยินดีค่- หวาย!” เมื่อโดนดึงเข้าไปอย่างไม่ทันตั้งตัวก็เผลอหลุดหัวเราะออกมา กระทั่งตั้งสติได้ ก็จัดผมตนลวกๆแล้วชูสองนิ้ว ชีสส
+
comment in response to
post
เอียงคอมองทรงผมของอีกฝ่าย เธอไม่เคยสังเกตเรื่องนี้มาก่อน แต่ผู้ใหญ่ตรงหน้าคงผ่านประสบการณ์ดูแลทรงผมตัวเองมาไม่น้อย
“จริงด้วยค่ะ โอกาสแบบนี้แท้ๆ...”
“แล้วก็ไม่ใช่ว่ากังวลอะไรนะคะ! เพียงแค่ ไม่อยากทำให้เสียเวลาน่ะค่ะ” เฟเลียปัดมือกลางอากาศ อย่างเธอไม่มีสิทธิ์ไปกังวลหรอก!
“ถ้างั้นขอรบกวนจนกว่าปุบเปะจะกลับมาด้วยนะคะ!”
“ศาสตราจารย์ทำตามที่เห็นสมควรได้เลยค่ะ” ก้มโค้ง
comment in response to
post
เมื่อมือยื่นมาตรงหน้า เธอก็ไม่ลังเลที่จะจับมือข้างนั้นมาเขย่าเบาๆ
“เฟลิเซีย แลนโดลทซ์ ปี 3 ค่ะ! ยินดีที่ได้รู้จักรุ่นพี่เช่นกันนะคะ”
เธอส่งยิ้มกลับให้อีกฝ่าย ช่างเป็นรุ่นพี่ที่สง่ามากจริงๆ
“ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลืออีกครั้งมากค่ะ ขอให้เป็นคืนที่มีแต่ความสุขสุดๆเลยนะคะ”
ทั้งได้รับความช่วยเหลือ แถมยังทั้งได้เพื่อนใหม่ที่น่ารัก คงเรียกได้ว่าเป็นอุบัติเหตุที่คุ้มค่าไม่น้อยสำหรับเฟลิเซียเลยล่ะ
comment in response to
post
ได้ยินเช่นนั้นก็แอบทำปากมุบมิบน้อยใจ แต่ก็แค่แวบเดียวเท่านั้นเพราะเธอก็คงให้อิสระเจ้าจิ๋วน้อยไปจริงๆ
นิ่งไปเล็กน้อยกับคำเชิญ สงสัยไปร้อยแปด แต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยความคิดที่ว่า
นั่นสินะ? จะเป็นงานเต้นรำได้อย่างไรหากไม่ได้เต้นรำกับคู่สักหน เพราะงั้น-
“เราเต้นรำไม่เก่งมากน่ะ”
“แต่ด้วยความยินดีค่ะ!”
เธอยิ้ม มือข้างหนึ่งวางลงบนมืออีกฝ่าย อีกข้างจับชายกระโปรงยกขึ้น ถอนสายบัวตามธรรมเนียม
comment in response to
post
เมื่อได้ยินเช่นนั้น บวกกับท่าทีอ่อนโยนของอาจารย์เธอก็ผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อย เฟลิเซียจึงเงยหน้าขึ้น ยิ้มแก้เขิน
“อ้ะ สะดวกจริงๆหรอคะ” เธอถามออก ไป ก่อนที่จะนึกขึ้นได้จึบรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง
เดี๋ยวก่อนเฟเลีย!!
“…..แต่ก็ไม่อยากรบกวนเพิ่มเลยค่ะ คิดว่าคงจะปล่อยผมจนกว่าจะหาพัฟบอลเจอค่ะ“ หัวเราะแห้ง ว่าแล้วก็นึกตะหงิดใจ เจ้าปุบเปะตัวดีไปเที่ยวเล่นถึงส่วนไหนของงานกันแล้วเชียว!
comment in response to
post
เฟลิเซียยิ้มซาบซึ้ง ก่อนจะถอนสายบัวไวๆอย่างเคอะเขิน แล้วจึงพยายามเอียงหัวให้อีกฝ่ายถนัดที่สุด
“ขอบคุณมากเลยนะคะ… ไม่งั้นคงแก้พันเองทั้งคืนแน่ๆ“ ที่พูดออกไปอาจจะเกินจริงไปหน่อย แต่ก็คงใกล้เคียง
ระหว่างที่รออีกฝ่ายแก้พัน ในหัวก็นึกอะไรขึ้นได้บางอย่าง
…
อ๋อ!
“พอดีว่าเราคุ้นๆหน้าเธอน่ะ เธอใช่อยู่ปีสามรึเปล่า ” ปกติก็คงจะแยกได้ง่ายๆจากเข็มกลัดที่เครื่องแบบ
comment in response to
post
(น่ารักทั้งคุณฟิเนียมทั้งผปคแบบนี้ แทบจะตั้งโต๊ะแถลงการณ์ออกสื่อเลยค่ะ🥹🩷)
comment in response to
post
เมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายไม่ต้องการอะไรตอบแทนก็เอ่ยปากกำลังจะแย้งอะไรออกไป แต่ก็เงียบลงเมื่ออีกฝ่ายพูดต่อ
เฟลิเซียกระพริบตาปริบครู่หนึ่ง
แล้วจึงสบตากลับไปเธอยิ้มกว้างออกมาพร้อมกับหัวเราะคิกคักเบาๆ
“อา- ถ้าอย่างงั้น ก็ไม่ยุติธรรมเลยน่ะสิคะ!“
“….จะระวังให้มากขึ้นค่ะ”
comment in response to
post
(แง้กเราดีใจๆๆๆๆTTTT ขอบคุณนะคะะะ🥹🩷🩷)