ivyyume.bsky.social
❁ ≖≖✿❁ ≖≖✿❁ ≖≖✿❁ ≖≖ ❁
『••✎ ไอวี่ ✐••』
FANART | หวีดเมน,เรือ | เวิ่นฟิค | วาดไปเรื่อย |
| Oc x canon | ออลตัวเอก(ส่วนใหญ่)
❁ ≖≖✿❁ ≖≖✿❁ ≖≖✿❁ ≖≖ ❁
51 posts
12 followers
25 following
Discussion Master
comment in response to
post
เป็นกำลังใจให้คุณกานนะคะ🥺🤲🏻💖💖✨
comment in response to
post
อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ มีความสุขให้เยอะๆไปเลย!😭🫶💗💗
comment in response to
post
และตัวไกเซอร์ก็ตอบรับมิตรภาพจากเพื่อนใหม่ได้เป็นอย่างดี
สุดท้ายแล้วไกเซอร์ก็ยังคงรู้สึกเหมือนเดิมว่า อิซางิคือแสงสว่างที่เข้ามาสาดส่องให้ชีวิตของไกเซอร์ไม่ได้มีแต่ความมืดมิดอีกต่อไป (257)
THE END.
comment in response to
post
ช่างเป็นชื่อแก็งที่ยิ่งใหญ่มากค่ะ 5555
comment in response to
post
ก็ยังคงจับจ้องไปที่รูปถ่ายโพลาลอยด์ในมือ ที่เป็นภาพซาเอะถ่ายคู่กับพวกน้องน้อยของตัวเองในวัยเยาว์
"ยังไงกลับมาคราวนี้ พี่ก็จะต้องง้อรินกับตัวเล็กให้ได้ พี่ไม่มีทางยอมออกจากแก๊งเด็กจิ๋วไปง่าย ๆ หรอกนะ"
แล้วโคมะที่กำลังเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์เพื่อหาเบอร์ของใครบางคนอยู่ก็ถึงกับทำโทรศัพท์ร่วงลงพื้นไปอย่างตกใจ (230)
comment in response to
post
ซาเอะไปถึงก็เป็นเด็กดีนะเพื่อยจจังใจอ่อน ไม่งั้นง้อยจจังยาวกว่านี้แน่555
comment in response to
post
แต่พอมาถึงตอนนี้แล้ว ซาเอะกลับรู้สึกขึ้นมาได้ว่า ตัวเองจะต้องเริ่มทำอะไรสักอย่างแล้ว
"ตัวเล็กนะตัวเล็ก ทำไมถึงยอมคุยกับริน แต่ไม่ยอมคุยกับพี่เนี่ย!" ซาเอะพูดบ่นขึ้นมา พร้อมกับกดโทรหาผู้จัดการส่วนตัวไปด้วย
"โคมะ รีบจองตั๋วเครื่องบินไปญี่ปุ่นให้ฉันเลย ขอแบบเร็วที่สุดเลยนะ!" (190)
comment in response to
post
อย่าลืมส่งพิซซ่าให้เอโกะนะคะโนอา 555
เจ้าเด็กอยู่ด้วยกันยังน่ารักเหมือนวันวาน ปลื้มใจ
comment in response to
post
"ครับ ยจจังจำผมได้ แล้วก็ยังใจดีอยู่เหมือนเดิมเลย" ไกเซอร์พูดตอบออกไปพร้อมกับรอยยิ้ม ซึ่งมันก็เป็นรอยยิ้มที่แสดงออกได้ถึงความสุขจริง ๆ
โนอากับพวกเนสที่ได้เห็นแบบนี้จึงรู้สึกมีความสุขและดีใจตามไกเซอร์ไปด้วยแบบมาก ๆ ดีใจเสียจนโนอาพูดขึ้นมาเสียงดังเลยว่า
"เอาล่ะ! เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงพิซซ่านะทุกคน!" (213)
comment in response to
post
ได้ทีรินรินก็ขิงไม่หยุดเลยนะ5555 เพื่อนร่วมห้องผู้กินข้าวก็ยังหวาน(?)🤣🤣
comment in response to
post
และหลังจากที่รินสามารถง้ออิซางิได้สำเร็จ จนคืนดีกันเรียบร้อยแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่รินจะต้องทำเลยก็คือ การทำเรื่องขอใช้มือถือ เพื่อนำมาถ่ายรูปกับอิซางิ ก่อนที่จะกดส่งไปให้พี่ชายตัวดี พร้อมกับข้อความที่ว่า
[คืนดีกันแล้วเรียบร้อย แต่โยจังยังไม่ยอมพูดถึงแกเลยอะไอ้พี่ชายไม่ได้เรื่อง ขอให้โชคดี :)] (179)
comment in response to
post
เหล่าเด็กๆน่ารักกันจริงๆ ฉากไกเซอร์ร้องไห้แล้วน้ำตาคลอเลย มีความสุขอีกเยอะๆเลยนะ!
comment in response to
post
ส่วนเนสกับพวกกริมเองก็ตัดสินใจปล่อยให้ไกเซอร์ได้ใช้เวลาอยู่กับยจจังกันแค่ 2 คน
ผ่านไปอีกสักพักใหญ่ ๆ ไกเซอร์ถึงได้หยุดร้องไห้ แล้วปล่อยตัวอิซางิให้เป็นอิสระ
"ไปล้างหน้ากันนะไกเซอร์" ว่าแล้วอิซางิก็จับมือของไกเซอร์ขึ้นมา ก่อนที่จะพาเดินไปด้วยกัน (202)
comment in response to
post
จีอ็อตโต้รับจบกับประโยคนี้จริงๆค่ะ 555 ใครๆก็บอกว่านิสัยอย่าเหมือนพ่อ อ่ยยย
comment in response to
post
เพราะสึนะนั้นเหมือนกับจีอ็อตโต้จนเกินไปจริง ๆ
"แกน่ะเหมือนพ่อแกแค่หน้าพอ นิสัยก็ไม่ต้องเหมือนตามไปด้วยรู้ไหม" ริคคาโด้พูดขึ้นมาในขณะที่ทั้ง 2 มือของเจ้าตัวกำลังแยกชิ้นส่วนของปืนสั้นอยู่
"เอ้า! ไหนมาลองประกอบกลับให้มาเป็นเหมือนเดิม ไม่ต้องกลัว เพราะฉันเอาลูกกระสุนออกมาหมดแล้ว" (482)
comment in response to
post
ดีใจที่คืนดีกันแล้ววว ถ้ารินรินทำอีกมัมหมี(?)จะพายจจังหนีแล้วนะ! เอาล่ะ เหลือแค่คุณพี่หัวแดงคนนั้นแล้วสิ...
comment in response to
post
เพราะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ พ่อแม่ก็สนิทกันจนไปมาหาสู่กันอยู่บ่อย ๆ ถึงจะอยู่คนละโรงเรียน แต่ก็ยังกลับมาเล่นด้วยกันทุกวัน แถมยังเคยผ่านเรื่องราวร้าย ๆ มาด้วยกันอีก
อิซางิจึงรู้สึกรักและผูกพันกับรินเกินกว่าที่จะทำเป็นใจแข็งได้อีกต่อไป (167)
comment in response to
post
นี่คือทั้งนักอ่านทั้งเหล่าเพื่อนไกเซอร์กับโนอาเตรียมกรี๊ด ดีใจแทนเลย เด็กๆมาเจอกันแล้ว โฮรร😭🤲🏻💖
comment in response to
post
โนอาเองก็กันให้คนอื่น ๆ ในทีมถอยห่างออกมา แล้วเจ้าตัวก็เอาแต่ลุ้นอยู่ภายในใจว่า ขอให้อิซางิจำไกเซอร์ได้ที
ส่วนทางด้านไกเซอร์ที่เห็นว่าบรรยากาศเงียบไป และคนตรงหน้าก็ไม่ได้พูดอะไรขึ้นมา เจ้าตัวจึงเตรียมที่จะวิ่งหนีไป
แต่ทว่า...
"เดี๋ยวก่อน! ไกเซอร์ใช่ไหม?" (194)
comment in response to
post
[แล้วตอนนี้ฉันเลือกอะไรได้ด้วยงั้นเหรอ! แม่ง! ไปหาที่นั่งรอกันก่อน อีกสักพักเดี๋ยวไปรับ!]
แล้วเอโกะก็กดตัดสายไปทันที แต่อย่างน้อยโนอาก็รู้สึกสบายใจแล้วว่า เอโกะจะมารับแน่นอน ซึ่งมันอาจจะช้าหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าการออกไปหาโรงแรมกันเองแบบนี้
"ไปพวกเรา ไปหาที่นั่งรอกันก่อน เดี๋ยวจินจะมารับ" (175)
comment in response to
post
ได้ทีคืออุ้มใหญ่เลยนะคะรินริน5555
comment in response to
post
แต่ยังไม่ทันที่บาจิระกับนางิจะได้พูดอะไรขึ้นมา รินก็เดินเข้ามาหาอิซางิที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นสนามเสียก่อน
"ตอนนั้นเราอุ้มโยจังไม่ได้ แต่ตอนนี้เราอุ้มโยจังได้แล้วนะ" ว่าแล้วรินก็ก้มตัวลงไปอุ้มอิซางิขึ้นมาพาดบ่าของตัวเองอีกครั้ง
"ไปกันได้แล้ว" จากนั้นรินก็หันไปเรียกอาริวกับโทคิมิตสึให้เดินตามตัวเองเข้าไปในประตูของผู้ชนะ (158)
comment in response to
post
มีแต้มต่อทั้งที แต่รินรินก็ยัง 🤣🤣 //ส่งคู่มือง้อเฟื่อนที่ถูกต้องไปให้
comment in response to
post
'แม่นายให้กินเวย์โปรตีนแทนนมมาใช่ไหมเนี่ยรินริน!' อิซางิคิดขึ้นมาอย่างขัดใจอีกครั้ง แล้วเจ้าตัวก็ตัดสินใจหยุดดิ้นในที่สุด
"ไม่ดิ้นต่อแล้วเหรอโยจัง?" รินถามขึ้นมาแบบหน้าตาย ซึ่งตัวอิซางิเองก็อยากจะเอื้อมมือไปบีบที่ปากนั่นเสียจริง
'ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ ฉันจะบีบปากนายให้ร้องเลย!' (149)
comment in response to
post
ดีใจไปพร้อมกับไกเซอร์เลย ในที่สุด 😭😭 ถึงเวลาไปเจอยจจังแล้ว
comment in response to
post
เราชื่อ อิซางิ โยอิจิ นะ หรือจะเรียกเราว่ายจจังเฉย ๆ ก็ได้!]
"...อิซางิ...โยอิจิ..." เสียงที่ไกเซอร์ใช้พูดออกมานั้น มันค่อนข้างเบา จนเนสกับคนอื่น ๆ ต้องถามย้ำขึ้นมาอีกครั้ง เพราะแต่ละคนก็กังวลว่าไกเซอร์จะป่วยเป็นอะไรหนักได้
"อิซางิ โยอิจิ เด็กคนนั้นชื่อ อิซางิ โยอิจิ!" (159)
comment in response to
post
ลูกน้อง::"บอสว่าไงพวกผมก็ว่างั้นแหละ" อ่ยย 5555
comment in response to
post
แถมยังมีชั้นใต้ดินขนาดใหญ่ด้วยอีกต่างหาก
"นี่เซโน่ หรือก็คือสึนะ ลูกชายเพียงคนเดียวของจีอ็อตโต้ ก็เท่ากับว่าเป็นหลานของฉัน
ก่อนหน้านั้นที่ฉันเคยสั่งอะไรออกไป พวกแกก็ลืมมันไปให้หมด เพราะตอนนี้เซโน่จะมาเป็นบอสอีกคนของพวกแกด้วย
เข้าใจไหม?" (470)
comment in response to
post
แบบเหล่าคุณอา(ปลอม)เถียงกันคือ 5555
comment in response to
post
"ยังไงสึนะก็ต้องรักฉันที่เป็นอาแท้ ๆ ของมันมากกว่าแกอยู่แล้ว!" เสียงของริคคาโด้เริ่มดังขึ้นมาตามแรงอารมณ์ของเจ้าตัว
"อ๋อเหรอ แต่เจอกันครั้งแรกเอาปืนจ่อหัวขนาดนั้น ฉันว่าสึนะก็แค่เกรงใจแกเท่านั้นแหละ!" แต่ตัวจีเองก็เถียงกลับไปแบบไม่ยอมแพ้
แล้วริคคาโด้กับจีก็ยืนเถียงกันอยู่แบบนั้นจนกระทั่งสึนะเดินออกจากห้องน้ำมา (459)
comment in response to
post
เจ้าเด็กน่ารักจริงๆ นุ่มฟู ใกล้ได้เจอกันแล้วนะไกเซอร์ ยจจัง
comment in response to
post
เจ้าตัวจึงยื่นมือเข้าไปลูบที่แก้มของอิซางิเบา ๆ ก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า
"ยจจังเองก็ฝันดีนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยยจจัง" แล้วไกเซอร์ก็ได้รอยยิ้มอันแสนสดใสจากอิซางิกลับมา
ผ่านไปไม่นานไกเซอร์ก็เข้าสู่ห้วงนิทราไป โดยที่มือของตัวเองก็ยังคงจับอยู่ที่แก้มของอิซางิเหมือนเดิม (129)
comment in response to
post
ฮือออ อีกแค่สิบวันเอง ถึงดีใจที่สึนะได้กับบ้านแต่ก็เศร้าตอนที่ต้องแยกกันอยู่ดี😭😭
comment in response to
post
.
.
.
.
.
.
.
ทางด้านรีบอร์นเองก็ใช้ปากกาแดงกานับวันมาได้ 20 วันแล้ว เหลืออีกเพียง 10 วันเท่าที่สึนะจะได้ใช้ชีวิตอยู่กับพวกวองโกเล่รุ่นที่ 1
"ป่านนี้แกจะเป็นยังไงบ้างแล้วเนี่ยเจ้าห่วยสึนะ" รีบอร์นพูดกับตัวเองขึ้นมาเบา ๆ อย่างเป็นห่วง (448)
comment in response to
post
ส่วนทางด้านนางิเอง เจ้าตัวก็อ่านหนังสือที่เรโอะให้มา พร้อมกับเขียนสรุปตามความเข้าใจของตัวเองไปด้วย
"ยุ่งยากจัง เฮ้อ" นางิบ่นขึ้นมาเบา ๆ แต่พอนึกไปถึงรอยยิ้มของอิซางิแล้ว นางิก็ยิ้มตามขึ้นมาอย่างมีความสุข
"ก็นะ ดันไปรักของหวงเขาซะด้วย ก็ไม่แปลกที่จะมาทำกับเราขนาดนี้" (170)
comment in response to
post
อย่างก็มีจดหมายคุ้มภัย(?)ไม่น่าโดนมากกว่าบ่นกับด่าหรอกค่ะจีอ็อตโต้ อ่ยย555
comment in response to
post
เพราะพวกลุงป้าน้าอาทั้งหลายก็ช่วยกันตักอาหารใส่ลงไปในจานของสึนะจนเต็มอยู่ตลอด
พอยิ่งได้เห็นภาพที่สึนะเคี้ยวอาหารตุ้ย ๆ อย่างเอร็ดอร่อย มันก็ยิ่งทำให้พวกลุงป้าน้าอารู้สึกมีความสุขตาม
ส่วนทางด้านจีอ็อตโต้นั้น ยิ่งได้เห็นว่าสึนะเป็นที่รักของทุกคนมากเท่าไหร่ เจ้าตัวก็ยิ่งจินตนาการได้ถึงสิ่งที่ตัวเองจะต้องเจอในตอนที่สึนะกลับไปได้มากยิ่งขึ้น (435)
comment in response to
post
ถึงไม่เจอรอบแรกแต่อย่างน้อยรินรินก็ได้เจอกับยจจังก่อนซาเอะนะคะ รอบนี้ต้องเป็นเด็กดีกับยจจังนะ!
comment in response to
post
ทันทีที่ได้ยินแม่ตัวเองบอกแบบนั้นปุ๊บ รินจึงไม่ลังเลที่จะตัดสินใจเข้าร่วมโครงการนี้เลยทันที
เพราะรินคิดว่าไม่ว่าจะยังไง ตัวเองก็ต้องได้ไปเจอกับอิซางิในนั้นแน่นอน
"ฉันขอโทษนะโยจัง ฉันอยากให้พวกเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ" รินพูดขึ้นมาในขณะที่หยิบรูปบนหัวเตียง ที่ตัวเองในวัยเด็กถ่ายคู่กับอิซางิและซาเอะเอาไว้ขึ้นมาดู (124)
comment in response to
post
นายมันแน่มากไกเซอร์ เก่งที่สุด!😭🥺🤲🏻💗💗
comment in response to
post
"ฮึก ขอบคุณนะ ขอบคุณมาก ๆ เลยยจจัง"
.
.
.
.
.
.
.
ไกเซอร์สะดุ้งตื่นขึ้นมาในช่วงเช้ามืด เจ้าตัวรีบใช้มือควานหามือถือของตัวเองอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็กดไปที่แอปบันทึกเสียง ก่อนที่จะพูดออกไปว่า
"ยจจัง ฉันในวัยเด็กเรียกเด็กคนนั้นว่ายจจัง" (115)
comment in response to
post
"ไม่เป็นไรเลย ช่วย ๆ กัน เรื่องแค่นี้เอง"
เพราะไกเซอร์ได้ไปเจอกับอิซางิในตอนเด็ก มันก็เลยทำให้เจ้าตัวสามารถตอบรับความหวังดี และมิตรภาพที่คนอื่น ๆ ยื่นมาให้ได้อย่างไม่ขัดเขินสักเท่าไหร่นัก
ในค่ำคืนนั้นไกเซอร์ก็นั่งวาดรูปของเด็กคนนั้นที่คลุมผ้าเช็ดตัวไปยันหัวด้วยรอยยิ้มเอ็นดู (102)
comment in response to
post
อยากกอดปุๆยจจัง😭 ไม่เป็นไรนะ ฮืออ
comment in response to
post
อิซางิจึงไม่ต้องกังวลเรื่องไปโรงเรียนสักเท่าไหร่นัก
รินกับซาเอะพยายามโทรมาหาอิซางิอยู่หลายครั้ง แต่เมื่ออิซางิรับสายแล้วได้ยินเสียงของรินหรือซาเอะปุ๊บ
เจ้าตัวก็จะวางหูลงไปทันที โดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกไปสักคำ
จากเพื่อนที่เคยสนิทกันมากที่สุด ในตอนนี้เด็กทั้ง 3 คนก็เหมือนเป็นคนแปลกหน้าต่อกันและกันแล้ว (112)
comment in response to
post
ตอนนี้สิ่งดีๆของไกเซอร์คืิเพื่อนและโค้ชเนี่ยแหละ ทุกคนพยายามเพื่อไกเซอร์กันจริงๆ อบอุ่นมาก อยากให้เจอยจจังเร็วๆเลยค่ะ 😭💗
comment in response to
post
ความทรงจำที่ไร้เสียงของไกเซอร์ก็เริ่มชัดเจนขึ้นมาเรื่อย ๆ เพราะแม่ของเด็กคนนั้นกับเด็กคนนั้นก็มักจะหลุดพูดภาษาบ้านเกิดของตัวเองออกมาอยู่บ่อย ๆ
"ใช่โนอา ภาษานี้แหละที่ฉันได้ยินเด็กคนนั้นคุยกับแม่ ภาษานี้เลย"
แล้วเสียงเฮลั่นก็ดังขึ้นมาทันที เพราะแค่นี้มันก็สามารถช่วยให้การตามหาง่ายขึ้นแล้ว (99)
comment in response to
post
มาหาหนูด้วยนะ หนูอยากให้คนอื่นมาเห็นหนูในสภาพนี้จริง ๆ เหรอ" จีพูดปลุกขึ้นมาอย่างใจเย็น สึนะเองก็พลิกตัวไปมาอยู่สักพัก ก่อนที่จะค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา
"คุณเอเลน่าคือใครเหรอครับอาจี" สึนะถามออกไป พร้อมกับหาวออกมาวอดใหญ่
"คู่หมั้นของเดม่อนน่ะ จะแต่งงานกันเดือนหน้าแล้ว" (424)
comment in response to
post
สึนะก็ช่วยจีอ็อตโต้หน่อยนะคะ เขาไม่เหลือทางรอดแล้วจริงๆ อ่ยย5555
comment in response to
post
แต่ถ้าเป็นคำพูดของฉันแค่อย่างเดียว ริคคาโด้คงไม่ยอมเชื่อแน่นอน
ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากให้เธอเขียนจดหมายถึงทุกคนทิ้งเอาไว้เลย เพราะถ้ามีจดหมายของเธอ
ยังไงเจ้าพวกนั้นกับริคคาโด้ต้องยอมเชื่อแน่สึนะ" (408)
comment in response to
post
รินกับอิซางิก็เดินคล้องแขนพี่โตสุดกันคนละข้างตั้งแต่ที่เหยียบเข้ามาในสนามบิน
พอเดินมาส่งจนสุดทางที่สามารถส่งได้แล้ว ซาเอะก็ใช้มือทั้ง 2 ข้างรวบตัวพวกเด็กจิ๋วของตัวเองเข้ามากอดแน่นอีกครั้ง แล้วเจ้าตัวก็หันไปหอมหัวรินกับอิซางิเป็นครั้งสุดท้าย
"พี่ไปก่อนนะพวกเด็กจิ๋ว ดูแลตัวเองกันดี ๆ นะริน นะตัวเล็ก" (98)