minamotokmi.bsky.social
源 タケシ〘 Minamoto takeshi 〙| Y.2 - B | ชมรมคิวโด #KMI_commu
✧∵
⇣
• ค่อนข้างตอบช้า เเต่จะพยายามตอบให้เร็วที่สุด ✦
• ᴄᴏ ʀᴏʟᴇ ↬ DM
• Doc ∷ https://bit.ly/41BEJDq
( ติดไฟนอล )
51 posts
203 followers
247 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
' ผมอยู่คนเดียว หมายถึง พวกท่านกลับช้าน่ะ '
' คุณพ่อคุณเเม่เป็นห่วงตลอดนั้นเเหละ คอยโทรมาเสมอเลยตั้งเเต่หลังเลิกเรียน '
' เเต่เเค่บอกว่าไปไหน ก็ไม่ได้โดนดุหรอก '
ถูกพ่อเเม่ตามใจมาตั้งเเต่เด็ก เเต่นิสัยกลับดีเกินคาดซะงั้น
ไม่นานของหวานที่สั่งก็มาเสิร์ฟที่โต๊ะ
' เเล้วรุ่นพี่ล่ะ ผมไม่ค่อยเห็นรุ่นพี่ที่ชมรมเลย วันนี้คงจะเป็นโชคดีของผม '
เขาดันจานอีกคนให้เข้าใกล้ในขณะที่เอ่ย
comment in response to
post
( จริงสิ ! สวยสมกับเป็นลูกคุณเเม่ของซารินะจังเลย )
comment in response to
post
( ซารินะจังก็สวยเเบบมะม๊ามาก ! )
comment in response to
post
( ค คุณเเม่สวยมาก😭😭😭🙏 )
comment in response to
post
ใบหน้ายิ้มเเย้มพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น เเน่นอน เขาชอบเที่ยวหลังเลิกชมรมอยู่เเล้ว อยู่บ้านคนเดียวมันเหงานี่นา
' เที่ยวทุกวันหลังเลิกเรียนเลย ! เว้นเเต่จะมีการบ้านเยอะล่ะนะ '
เที่ยวที่เเปลว่าทำทุกอย่างข้างนอกที่ไม่ใช่บ้าน นั้นก็คือการเที่ยวของเขา
' เเต่ปกติจะไปไหนมาไหนคนเดียว ถ้าเกิดชวนเพื่อนไปทุกวันเพื่อนคงจะเหนื่อยเเย่เลย '
ได้ออกมาจากบ้านก็ไม่เหงาเเล้ว เจอผู้คนมากมายนิ
comment in response to
post
พยักหน้าเเล้วเดินด๋องๆนำหน้ารุ่นพี่ ไม่นานก็ถึงชายหาดเเล้ว เขาจองเสื่อจากเเเถวนั้นมาปูบนพื้นทราย ท้องฟ้าเริ่มจะเป็นสีเเสดมากขึ้น
เขาวางของทุกอย่างลงบนเสื่อ ไกลจากขอบเสื่อเพื่อป้องกันไม่ให้ทรายถูกพัดเข้ามา
เเละเหลือพื้นที่ให้อีกคนได้นั่งอย่างสบายๆ
' พระอาทิตย์ใกล้ตกเเล้ว! '
เอ่ยพลางมือเเกะถุงของที่ซื้อมาด้วย เขาอาสาจะเป็นคนทำสลัดให้ ใส่ผักเเละน้ำสลัดเข้าด้วยกันในชามอย่างตั้งใจ
comment in response to
post
ถุงนั่นดูท่าทางจะหนักมาก เขาเอื้อมไปจับถุงข้างนึงของอีกคน จะช่วยถือผ่อนเบาภาระลง
' ให้ผมช่วยนะ ! '
สายตามองอย่างอ้อนวอนว่าอย่าปฏิเสธเชียว อยากช่วยจริงๆ
ไม่ทันให้อีกคนเอ่ยปากตอบเขาก็ดึงถุงอย่างเบามือ มาถือเองซะเเล้ว
' ถ้าอีกถุงหนักให้ผมถือก็ได้นะ '
ระหว่างทางเดินก็หันมองอีกคนเสมอว่าไหวรึป่าว ถึงเเม้ใบหน้าจะยิ้มเเต่เเววตาบอกได้เลยว่าเป็นห่วงอยู่น่ะ
comment in response to
post
เขาสุ่มจิ้มสักเมนูมา มันเยอะจนไม่รู้จะกินอะไรเลย เเถมตนเองเป็นคนกินอะไรก็ได้ ถ้าต้องนั่งเลือกคงจะนานเอาเรื่อง
' อันนี้ครับ '
เสียงนุ่มสุภาพเอ่ยกับพนักงานก่อนจะวางเมนูลงเเละมองที่อีกคนรอดูว่าจะสั่งอะไร
เผื่อว่าเขาจะสั่งเเบบนั้นในครั้งหน้า ก็เลือกไม่ถูกนี่นา ถ้าเป็นรุ่นพี่คงจะเลือกอะไรอร่อยๆเเน่เลย เมื่อสั่งอะไรเรียบร้อยเขาก็นั่งรอ ระหว่างนั้นก็ชวนคุยไป
' ปกติพี่โมโมะมากินที่นี่บ่อยมั้ย '
comment in response to
post
เห็นเหงื่อบนใบหน้าอีกคนก็ทำให้เขาอยู่เฉยๆไม่ได้ต้องหยิบหนังสือเรียนในกระเป๋ามาพัดให้ ระหว่างเดินที่ตาม
ถ้าเข้าร้านเเล้วก็คงจะเย็นขึ้น ตัวเขาเเค่อากาศร้อนก็ทนได้อยู่ถึงจะมีเหงื่อนิดหน่อย
นิ้วเรียวชี้ไปยังร้านขนมหวานที่ตั้งอยู่ด้านหน้า
' ร้านนั้นรึป่าวครับ ! '
ใบหน้ายิ้มเเย้มหันมองอีกคน เเววตาเป็นประกายเชียว
comment in response to
post
ออกจะเกรงใจนิดหน่อยเมื่อได้ยินอย่างงั้น ปกติชอบเอาใจคนอื่นมากกว่า พอโดนเอาใจเองเเล้วมันก็ เกรงใจจัง
' จะดีหรอครับ '
สีหน้าดูกังวลนิดหน่อย เเต่ไม่อยากเสียน้ำใจอีกคนล่ะนะ
' ขอบคุณมากครับ ! วันหลังให้ผมได้ตอบเเทนนะ อย่าห้ามผม ! '
ประโยคสุดท้ายเหมือนจะบังคับอีกคน
ว่าจบก็เดินไปเลือกซื้อยากิโซบะปังกับไอศครีมเเท่ง ไม่อยากซื้อเยอะมากหรอก
พอใจเเล้วก็เดินกลับมาหารุ่นพี่
comment in response to
post
เขารับผ้าขนหนูมาเช็ดเหงื่อพร้อมกับพยักหน้าขอบคุณ
สังเกตเห็นมาตลอดว่ารุ่นพี่มักจะใส่เสื้อกันหนาวอยู่เสมอ ถึงเเม้จะอยากถามเเค่ไหนก็ไม่อยากล่วงเกินพื้นที่ส่วนตัวของอีกคนนักหรอกอาจจะเป็น เเฟชั่นล่ะมั้ง ดูสมกับเป็นรุ่นพี่โมโมะ
เจ้าตัวเองก็ไปเปลี่ยนเสื้อด้วยเช่นกันในห้องรวม เขาใส่ชุดนักเรียนฤดูร้อนปกติ พร้อมกับกระเป๋านักเรียน กลับมาที่หน้าห้องชมรมตามนัด
' รุ่นพี่มีร้านของหวานเเนะนำมั้ยครับ '
comment in response to
post
เที่ยวที่หมายถึงเเค่ไปกินของหวานในร้านสักร้านนึงใกล้โรงเรียน เเต่ถ้ากินเสร็จเเล้วยังไม่อยากกลับบ้านก็จะชวนเที่ยวต่อล่ะนะ ถ้าอีกคนว่าง
เขาเองก็ไม่ได้อยากอยู่บ้านคนเดียวหรอก
comment in response to
post
ลูกธนูถูกยิงออกไปเรื่อยๆ มีที่พลาดบ้างเเละตรงเป้าบ้างไม่ได้ลื่นไหลนัก
เเต่ยังคงพยายามคงที่ให้ลูกธนูอยู่ไม่ให้ห่างจากเป้ามาก
ไม่นานก็เริ่มเหนื่อย ใบหน้าจริงจังเต็มไปด้วยหยดเหงื่อ ดูเหมือนเสียงกริ่งดังขึ้นเเจ้งเวลาสุดท้ายของการอยู่ในโรงเรียน
' อะ - ไวจังเลย เลิกซะเเล้ว '
เขาหยุดชะงักไปพักนึงก่อนจะวิ่งกลับมาที่กระเป๋าเพื่อเก็บคันธนู
' ไปเที่ยวกันเถอะครับ ! '
comment in response to
post
นั่นยิ่งทำให้เขาชื่นชมรุ่นพี่มากไปอีก
' สุดยอดเลย ! สมกับเป็นรุ่นพี่โมโมะ ลูกศิษย์คงจะเก่งเหมือนกับรุ่นพี่หมดเลยสินะ ! '
comment in response to
post
เจ้าตัวพยักหน้าเบาๆเมื่อได้ยินคำถาม ก็เล่นได้เกือบทุกกีฬา เเต่ไม่เคยสุดจริงๆนั้นเเหละ
ข้อบกพร่องส่วนนี้ไม่ได้ทำให้เขาเศร้านักหรอก ต้องทำใจว่าทุกคนไม่ได้เก่งเสมอไปนี่นา
เเต่เขาก็ไม่เคยล้มเลิกความพยายามหรอกนะ
เขาได้ยินคำสอนก็เข้าใจเเละทำตาม ลดระดับเเขนลงมาเล็กน้อย เเละลองยิงอีกครั้ง
ลูกธนูปักจุดศูนย์กลางพอดี ทันทีที่เห็นเขาก็ยิ้มเเย้มดีใจ เเววตาเต็มไปด้วยความภูมิใจ
comment in response to
post
ใบหน้ายิ้มเเย้มเปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจัง มือปล่อยลูกธนูออกไปปักห่างจากจุดศูนย์กลางเพียงเเค่เล็กน้อย
พอยิงพลาดก็ทำให้เขินอายนิดหน่อย เขาหันมองรุ่นพี่ท่าทางดูผิดหวัง บอกได้เลยว่าเห็นหูหมาลู่ลงมา
ทำพลาดตลอดเลย
' อา - อีกนิดเดียวเอง ผมพลาดตรงไหนกัน '
comment in response to
post
ทันทีที่รับใบผักมาเขาก็เอาเข้าปากเลย ไม่รอที่จะราดน้ำสลัดก่อน
เขาเคี้ยวอยู่สักพักก่อนจะกลืน
' ไปนั่งเล่นริมชายหาดมั้ย เริ่มตกเย็นเเล้ว อยากดูอาทิตย์ตกดินน่ะ '
ถึงจะชอบความตื่นเต้นในชีวิต เเต่ก็มีมุมที่รักสงบอยู่เหมือนกัน
จะให้กินเเค่สลัดก็คงจะไม่อิ่ม เลยนึกที่จะซื้ออย่างอื่นเพื่อคลายร้อนไปด้วย
' เราไปซื้อไอติมเเละจองเสื่อกันเถอะ ! '
เจ้าตัวเดินนำอีกคนไป เเต่ไม่ได้เร็วนัก
comment in response to
post
' งั้น ผมจะพาไปเลี้ยงของหวานหลังเลิกชมรมนะ ! '
ก็เเค่คิดว่าคนส่วนใหญ่อาจจะชอบของหวาน อีกคนก็ชอบของหวานด้วยนี่
เมื่อได้ยินคำสั่งก็ทำตามในทันที เขาก้าวเท้าเดินไปตรงหน้าเป้าซ้อมยิง ซึ่งนั่นอยู่ไกลจากตัวเขามากทีเดียว เขาตั้งท่ายิง วางขาเเละเเขนถูกต้อง เเต่ดูเหมือนหางธนูจะถูกยกสูงเกินไปเล็กน้อย โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลย
สีหน้าไม่ยิ้มเเละตั้งใจเอามากๆ
comment in response to
post
เสียงหัวเราะเบาๆหลุดออกมาจากลำคอของเขาเมื่อเห็นหน้ารุ่นพี่ ก็เเค่อยากลองชิมเอง
' ยกเว้นอาหารทะเล ? เอ๋ เเพ้อาหารทะเลหรอ '
น่าเสียดายที่มาทะเลเเต่กินอาหารทะเลไม่ได้
' ฟังดูน่าอร่อยมาก เพราะเเค่ลองกินเปล่าๆยังอร่อยเลย '
เดินตามอีกคนด๋องๆ พอได้ยื่นผักให้เจ้าของสวน ฝั่งนั้นก็ให้ของตอบเเทนเป็นผักที่เพิ่งเก็บมาเมื่อกี้ เเถมยังให้น้ำสลัดมาอีก
' คนที่นี่ใจดีจังเลย '
comment in response to
post
( ออมอ ภาพนั่น ขอยาดกรี๊ดนะคะ น่ารักมากมาก😭😭 )
ใบหน้ายิ้มเเย้มพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น ต้องเชื่อฟังคนที่โตกว่า
' ผมไม่เล่นหรอกน่า เชื่อผมได้เลย ! '
ไม่ค่อยได้เห็นรุ่นพี่ในชมรมบ่อยนัก วันนี้ถือเป็นโชคดีของเขาที่ได้เจอ
ตอนนั่งมองรุ่นพี่ก่อนได้คุยกันก็เห็นว่าเท่สุดๆไปเลย
' ค่าสอนหรอ ไม่มีปัญหาหรอก ! อยากได้เป็นเงิน หรือ อย่างอื่นล่ะ '
เขาพร้อมที่จะตามใจคนรอบข้างอยู่เเล้ว
comment in response to
post
สายตาละออกจากพืชตรงหน้าไปมองอีกคนดูเหมือนที่ปากจะเเอบเคี้ยวอะไรอยู่ด้วย
เจ้าตัวเเอบหยิบผักเข้าปากตอนไหนไม่รู้ไม่ต้องห่วงเรื่องดิน หยิบส่วนยอดต้นมากินน่ะ
เขาไม่พูดเพราะกำลังเคี้ยวอยู่จึงพยักหน้าเเทนก่อนจะกลืนให้หมด
' หิวเเล้ว ! เราเก็บผักได้เยอะเเล้ว เอาไปให้เจ้าของสวนกันเถอะ '
ร่างสูงลุกขึ้นยืนพร้อมยกตะกร้าที่เต็มไปด้วยผัก
' พี่เรนอยากกินอะไรล่ะ '
อยากตามใจคนอื่นก่อน
comment in response to
post
' โถ่ ยอมรับก็ได้ '
เขาทำหน้ามุ่ยไม่พอใจที่ตนเองดันโกหกได้ไม่เนียนเท่าไร โดนจับได้ตลอดเลย
' ข้อเเลกเปลี่ยน ? อืม . . อะไรก็ได้ที่ไม่น่าอายนะ '
ได้ยินเเบบนั้นก็ทำเอาลุ้นว่าจะเป็นข้อเเลกเปลี่ยนอะไร เเต่ก็ต้องยอมทำตามทุกคำขอ เพื่อความลับน่าอายเล็กๆน้อยๆของเขา
ระหว่างพูดก็ตั้งใจมองผักที่เขากำลังหยิบ ดูเหมือนจะระวังตัวเป็นพิเศษ ชอบพืชมาก เเต่ขออย่าเจอหนอน
comment in response to
post
เขาย่อเข่าลงอีกครั้งเพื่อเก็บผักที่ดูสมบูรณ์เลือกอย่างพิถีพิถันเเละระวังอยู่เสมอ
' เรื่องนี้อย่าบอกใครนะครับ พี่เรนจับเจ้าหนอนด้วยมือเปล่าเลย สุดยอด ! '
comment in response to
post
' ไม่ได้กลัวหรอกครับ '
โกหกได้อย่างง่ายดาย เมื่อกี้ยังสะดุ้งโหยงอยู่เลย
เขาตกใจที่จู่ๆเห็นสิ่งที่ไม่ชอบใกล้ตัวขนาดนั้น ทั้งที่ไม่เคยกลัวอะไรเเท้ๆ เเต่กลับกลัวสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ
เห็นรุ่นพี่หยิบหนอนออกไปให้ก็อดนับถือไม่ได้
รุ่นพี่เท่สุดๆไปเลย !
เขาคิดในใจ เเต่ก็เเอบเขินที่มีคนต้องมาเห็นตัวเองในด้านที่เปราะบาง อุส่าเก็บเงียบอยากจะเป็นคนเท่นี่นา
' ขอบคุณมากครับ ! '
comment in response to
post
คำพูดของรุ่นพี่ทำเอาอดขำไม่ได้ เขาหัวเราะไหล่สั่นเล็กน้อย เเต่ไม่ได้ดังมากนัก
มันไม่เหมือนกับห้าม เเต่เหมือนจะเข้าร่วมมากกว่า
' ฟุーนั้นมันเข้าร่วมนะพี่เรน '
เขารับตะกร้าผักจากอีกคนก่อนจะทาครีมกันเเดดตามรุ่นพี่เเล้วจึงย่อตัวลงเพื่อตรวจดูผักที่สมบูรณ์ ถึงผักที่นี่จะสะอาดมาก เเต่ก็มีหนอนตัวเล็กหลุดมาได้ ในตอนเเรกเขาไม่เห็น
เเต่เมื่อยื่นมือไปเด็ดใบผักเจ้าหนอนก็ร่วงลงมา เขาตกใจสะดุ้งถอยหนี
comment in response to
post
เมื่อได้ปล่อยมือเขาก็หันไปยิ้มตอบ
' เเน่นอนสิ ผมกินผักได้ ชอบเเบบราดมายองเนส '
' เเม่บอกว่าผมต้องกินผักเยอะๆ จะได้เเข็งเเรงเล่นกีฬาได้ดี '
หันกลับมาดูสวนผักที่อยู่ตรงหน้า พอผักอยู่รวมกันดูสวยจังเลย เอาซะไม่กล้ากิน
คิดเเล้วก็อยากลองปลูกไว้ที่บ้านเเบบนี้บ้าง
' ถ้าหยิบมากินตอนนี้จะโดนดุมั้ยนะ '
ล้อเล่นหรอกน่า
comment in response to
post
มือลูบคอตัวเองเหลี่ยงสายตาไม่ทางอื่นอย่างกับว่ากำลังเขินอายที่อีกคนพูด เเต่นั้นก็เป็นความจริง ถ้ายังอยู่ชายหาด คงไม่ใช่เเค่เดินเตะน้ำ เเต่จะวิ่งลงไปว่ายน้ำ
' ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า พี่เรนก็พูดเกินไป '
ใบหน้าที่เขินอายก็กลับมายิ้มเหมือนเดิม
' ถ้าถึงเวลาว่างเมื่อไรผมจะลงน้ำไม่ขึ้นจากน้ำเเน่ ! ไปกันเถอะ ! '
เขาจับข้อมืออีกคนเดินพาไปสวนผักของชาวเมือง มีผู้คนมากมายกำลังช่วยกันเก็บผัก
comment in response to
post
พอผมเริ่มหมาดๆก็สะบัดหัวอีกครั้ง ทำเอาหัวฟูไม่เป็นทรงเหมือนที่เซ็ตเอาไว้ในทีเเรก เขาหันมายิ้มให้จนตาหยีพร้อมกับพยักหน้า เเต่เเล้วก็เปลี่ยนใจ
' เราไปหาอะไรกินดีมั้ย คนก็เริ่มซาลงเเล้วด้วย '
ก็เเค่อยากจะทำอะไรสักอย่างให้ความผิดที่พารุ่นพี่ล้มมันหายไป
' เเบบ ไอติม หรือ เเตงโม สักอย่าง .. พี่เรนชอบกินอะไรเดี๋ยวผมจะพาไปเอง !'
( ขอโทษที่ตอบช้านะคะพอดีว่าติดงานนิดหน่อย🥹 )