wilhelminamii-esra.bsky.social
𐙚 Wilhelmina Mariella Begonia di Cosimo II, the crowned princess of Etruscan ˚˖𓍢ִ໋🦢˚
| Y.3 | 18 | 165/53 |
#ESRA_Commu
[ doc. https://bit.ly/40reBbX ]
997 posts
274 followers
222 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
“That face doesn’t suit you,” เธอร้องทักก่อนจะเดินอย่างเชื่องช้าไปทางอีกฝ่าย วิลเฮลมิน่ามัดผมหลวมๆ เส้นไหมสีทองปลิวไสวตามแรงลมที่พัด ทุกการเคลื่อนขยับที่แสนเชื่องช้าไม่ต่างกลีบดอกไม้ที่ล่องลอยไปมา
comment in response to
post
(มาแร้วว)
ช่างแปลกที่เธอไม่เชื่อเรื่องงมงายพวกนี้เลย ทว่ากลับพบเห็นเธอได้เสมอในทุกๆ ที่ ราวกับเพียงเอ่ยชื่อเธออกมาแล้วองค์หญิงผู้นี้จะปรากฎตัว อะไรทำนองนั้น
และเธอก็ไม่ได้ใคร่การใช้ปีกมากนัก เพราะเช่นนั้นจึงไม่ได้พบเห็นเธอใส่มัน
ดวงตาจดจ้องมองผู้ที่นั่งนิ่งอยู่ใต้ร่มไม้
อีกแล้ว
ภาพของกวางขาวที่เธอชอบมองอย่างไม่รู้ตัว
+
comment in response to
post
(😘😘😘)
comment in response to
post
(ชอบเจ้าของเจื๋อค่ะ😔)
comment in response to
post
(พักแล้ววว😭😭😭😭)
comment in response to
post
(ขอบคุณค่ะ ดีขึ้นมากแล้วค่ะเลยพยานามคลานมา😭😭😭👍)
comment in response to
post
(ชอบค่ะ ชอบ😭😭😭😭✨)
comment in response to
post
หิ่งห้อยโบยบินส่องแสงประกายงดงามไม่ต่างจากดวงดาวที่อยู่เพียงเอื้อม
ตามนิยามคำว่าโรแมนติค นี่ก็คงใกล้เคียงที่สุดแล้วกระมังสำหรับเธอ
"ฉันขอถามอะไรได้หรือไม่ ลอร์ดซินแคลร์?" เธอถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
comment in response to
post
ดวงตาจ้องไปยังทิวทัศน์ที่ต่ำกว่า ภาพของแสงสีจากมุมที่สูงกว่า มันช่างน่าอภิรมย์ใจอย่างบอกไม่ถูก
วิลเฮลมิน่าไม่ได้ตอบอะไรเขากลับไปในทันที หญิงสาวหันกลับไปมองเขาด้วยรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดา
"ไม่หรอก" เธอโกหกโดยที่ไม่ได้พยายามจะปิดบัง ไม่นานก็ได้ละสายตากลับไปมองภาพตรงหน้าแทน สายลมพัดผ่าน กลิ่นดอกไม้ที่ผลิบานในยามค่ำโชยตามกระแส +
comment in response to
post
(เรากลับมาแล้ว)
หญิงสาวยกยิ้มพลางเดินสวนผ่านเขาไปช้าๆ ปลายมือสัมผัสลูบไหล่เจเรเมียคล้ายว่าให้เขาอย่าได้ห่วงเธอนัก สัมผัสที่เย็นวาบผิดแปลก หากสังเกตุคงจะได้เห็นว่าถุงมือสีขาวนวลได้ถูกถอดไปตอนไหนแล้วก้ไม่ทราบ
"อย่าเป็นห่วงฉันไปเลยค่ะ" เสียงกระซิบแผ่วล่องลอยไปตามสายลม
ก่อนที่เธอจะละมือออกมาจากกายคนตรงหน้า
+
comment in response to
post
(ปักไว้ก่อน เดี๋ยวมาก่อกวน🥴)
comment in response to
post
(เวลาผ่านไปไวจะตาย😔)
comment in response to
post
(แม่องยิ๋งนอนเหี่ยว😭😭😭😭)
comment in response to
post
(นั่นสินะคะ 😔😔😔 ใส่เสื้อผ้าดีๆ เดี๋ยวมันจะไอนั่น)
comment in response to
post
(จัดปายย)
หญิงสาวเดินเข้าร้านมาโดยที่ไม่ได้คิดหรือหวังอะไรมากนัก ในตอนนี้ มันเหมือนกับว่าเธอกำลังหาที่หลบซ่อน
วิลเฮลมิน่าเลือกที่จะนั่งที่บาร์เมื่อเห็นว่ามีอีกคนนั่งอยู่แล้ว และดูเหมือนจะเป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตา เช่น นักเรียนจากสถาบันอลีเชี่ยนยังไงเล่า
“นักเรียนกับบาร์ ดูย้อนแย้งกันเล็กน้อยนะคะ” เธอเอ่ยแซะแซว ไม่ได้หันไปมองเขา
comment in response to
post
เขาควรรู้ไว้ว่าเธอเป็นคนที่คาดเดาได้ยาก และโลกของเธอพลิกผันอยู่ตลอดเวลา
หากไม่จับเธอไว้ดีๆ เธอก็อาจจะหายไป ไม่หันหลังกลับมา ไม่มีการรอใดๆ ทั้งสิ้น
นั่นอาจจะเป็นสาเหตุที่ไม่มีใครสามารถยืนเคียงข้างเธอได้อย่างมั่นคงเลยสักคนเดียว
comment in response to
post
นัยน์ตาจ้องมองทวงท่าของบุรุษที่กระโดดตามเธอมา เขาไม่ใช่คนที่หัวอ่อนที่หนุ่มนวลอย่างที่แสดงให้เห็น เธอคาดเดามันไว้อยู่แล้ว
วิลเฮลมิน่าได้ยินเขาเช่นนั้นก็ได้แต่เพียงหัวเราะเบาๆ
“วิวสวยอย่างที่คิดจริงด้วย” เธอเปลี่ยนบทสนทนา เพิกเฉยเสียงที่แข็งกร้าวของเขา ถึงแม้มันจะน่าสนใจที่ได้ยินน้ำเสียงนี้จากคนตรงหน้า
น่าสนใจจริงๆ เธอยกยิ้มมองไปทางทิวทัศน์ด้านหลังเจเรเมีย
+
comment in response to
post
ทิวทัศน์เบื้องหลังเต็มไปด้วยแสงไฟที่ส่องสะท้อน ไม่ต่างจากดวงดาวที่ร่วงหล่นลงมาให้ผู้คนได้จับต้อง ภาพวาดจากมุมเนินเขาที่เธอโปรดปราน
comment in response to
post
หญิงสาวที่กำลังร่วงลงพื้นยกยิ้มหัวเราะด้วยความชอบใจ ทว่าเธอไม่เข้าใจว่าใยเขาจึงกระโดดตามเธอมา
ให้ตายสิ
ปลายเท้าสัมผัสพื้นหญ้าลำดับแรก หญิงสาวร่วงหล่นถึงพื้นด้วยทีท่าที่น่าประทับใจหากเทียบกับความสูง
เหมือนว่าเธอเคยทำมาบ่อยครั้ง
อย่างไรก็ตาม เธอเป็นห่วงลอร์ดซินแคลร์ผู้ดูบอบบางเสียมากกว่า เช่นนั้นจึงได้หันไปมองว่าเขาจะร่วงลงมาท่าไหนกัน
เป็นห่วง?
ช่างเถอะ
+
comment in response to
post
(สงสารพี่เจ😭😭😭 thanks for baring with my princess with disorder 😭555555555555)
comment in response to
post
(เจคุงบ้าจี้กระโดดตาม ทำไมไม่โหนเถาวัลย์ 544654556555)
comment in response to
post
เพราะเทพีอเดรสเทียอยู่ข้างเธอเสมอ
และเพราะแบบนั้น หญิงสาวจึงได้เลือกทิ้งตัวกระโดดลงไปก่อนที่จะได้ให้เถาวัลย์เคลื่อนตัวลงบนพื้นหญ้าดีๆ
comment in response to
post
คงเป็นความรู้สึกโดดเดี่ยว
“น่าอิจฉาแทนนะคะ” วิลเฮลมิน่าเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะละสายตาไปมองพื้นเบื้องล่างที่ไม่ห่างไกล ขาหนึ่งข้างที่เหยียบอยู่บนพื้นอากาศ ไร้สิ่งใดที่รับน้ำหนักเธอไว้
เพราะเธอรักการท้าทายตัวเอง
เพราะเธอเป็นองค์หญิงที่มักทำอะไรเหนือความคาดหมายเสมอ
หนึ่งก้าวที่ห่างไกล ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอได้เดินนำเกมไปแล้วสิบก้าว
+
comment in response to
post
ทำไมคนที่น่าสนใจถึงชอบคิดอยากตายกันนะ เธอยืนครุ่นคิดในใจไปเงียบๆ โดยที่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปในทันที
“คุณกำลังต่อสู้เพื่อใครกัน” เธอถามออกไป
ใจนึกคิด หากเธอมีใครที่ยึดติดและซื่อสัตย์ต่อเธอขนาดนี้ก็คงดีไม่น้อย นอกจากสุนัขทั้งสองที่เธอเลี้ยงไว้แล้ว เธอก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีใครที่คิดดีต่อเธอ และไม่มีใครที่เธอเก็บรักษาไว้เลยสักคน แม้กระทั่งคนในครอบครัวที่ควรอยู่ข้างเธอ
+
comment in response to
post
จดจ้อง
ดวงตาเธอยังคงจดจ้อง รอยยิ้มบนใบหน้าเธอคือหน้ากากที่ปกปิดความคิด อย่างไรก็ตาม เธอกำลังสนุกกับมัน สนุกกับการที่ได้เห็นคนตรงหน้าเผยตัวเองออกมา
ดั่งคมมีดที่กรีดเปิดเปลือกที่ห่อหุ้ม ภายในอุดมไปด้วยผลที่หลากรส และวิลเฮลมิน่ากำลังสำรวจด้วยความจรรโลงใจ ปลายกริชแหลมที่คอยเขี่ยพินิจแต่ละชิ้นส่วนของดวงจิต
+
comment in response to
post
(บ้าน่า โฎฆิๆ)
comment in response to
post
(ต้องยืนโพสแบบแจ้คโรสมั้ย)
comment in response to
post
(โอ้ยๆ ไหล่โดนจอ หล่อโดนใจ😔🤲)
comment in response to
post
สายตาลอบมองพื้นหญ้าที่อยู่ไม่ไกลจากระดับที่เธอยืนอยู่
เหมือนว่าเธอเตรียมตัวที่จะกระโดดลงไปอย่างไงอย่างงั้น
(ยาวเหลือเกิน..... /คลาน /สลาย)
comment in response to
post
แต่เธอมั่นใจว่าเธอจะไม่ถูกปลิดชีพหรือตายอย่างน่าสังเวช
ตายแบบไร้ศักดิ์ศรี
ตายด้วยการหลอกตัวเองว่านี่คือสิ่งที่ถูกต้อง หรือแม้ว่ามันคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน
“คุณไม่สามารถทำให้ทุกคนมีความสุขได้หรอกค่ะ และคำว่าดีของคุณ บางทีมันก็ใช่ว่าดีสำหรับคนอื่น”
“เป็นคนที่เห็นแก่ตัวเหมือนกันนะคะเนี่ย” มุมปากกระตุกยกยิ้มยามที่เธอมองลงไปทางอีกฝ่ายที่นั่งอยู่ น้ำเสียงหยอกเย้าแซวเขาเล่น +
comment in response to
post
เธอยิ้มหัวเราะเล็กน้อย นัยน์ตาสีม่วงอ่อนปรายมองภาพรอบกายทั้งสอง และเมื่อเห็นว่าเข้าใกล้เนินพอตัว
“เป็นการเสียสละตัวเองที่โง่สุดๆ เลยละค่ะ เจเรเมีย” เธอค่อยๆ ลุกขึ้นยืนบนเถาวัลย์ ใบหน้าสวยเงยมองจันทราส่องสว่าง ดวงตาหมายปองที่จะครอบครองแม้ผืนนภา แม้ตัวเธอจะเป็นเพียงมนุษย์เดินดิน อย่างไรแล้ว ความโลภและมักมากของเธอย่อมสูงกว่าสิ่งใด
เธอไม่คิดถึงชีวิตของตัวเอง +
comment in response to
post
อย่างไร หญิงสาวเองก็ไม่ได้เช็ดรอยยิ้มแสนพิศวงไปจากใบหน้าเธอ ลูกกวาดอาบยาพิษ
“คุณควรพยายามอย่ายึดติดอะไรแบบนี้นะคะ” วิลเฮลมิน่ากอดอกถอนหายใจเบาๆ พลางมองไปทางเขาด้วยรอยยิ้ม ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกรู้สาว่าโมโห หรือแม้กระทั่ง… ซาบซึ้งใจ?
“ดูสิคะ แค่ตอนนี้คุณก็เหมือนกำลังถูกควบคุมด้วยความรู้สึกผิดอยู่แล้ว”
“รอยยิ้มของคุณ มันปกปิดได้ไม่หมดหรอกนะคะ” +
comment in response to
post
“หากผู้นำตายไป แล้วใครกับจะปกป้องคนที่เหลืออยู่”
“แม้พระราชาจะดูไร้ค่าในหมากรุก อย่างไร หากเสียไป….” มือของเธอละ เลื่อนลงมาลูบไล้ลำคอขาวเนียนของเขา สายตาที่เฉียบคมดั่งอสรพิษจดจ้องมาที่เขา น้ำเสียงที่เย็นวาบดั่งเสียงเพลงของไซเรนล่อลวงเหยื่อ
“Game over.”
เช่นนั้น เธอจึงปล่อยเหงื่อเธอไปอย่างง่ายๆ ฟองอากาศที่โคลงเคลงส่งผลให้เธอเลื่อนตัวห่างจากเขาไปเล็กน้อย +
comment in response to
post
ถึงเช่นนั้นแล้ว สิ่งที่เจเรเมียกำลังพร่ำให้เธอฟังก็ช่างน่าขันเสียไม่มี
ไม่รู้สิ
นิ้วโป้งขยับเลื่อนประทับริมฝีปากเขาหมายให้หยุดพูดก่อน ถึงกระนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าเธอก็คงไม่จางหายไป
“อย่าเสียสละตัวเองเพียงเพราะคิดว่าคุณคิดว่ามันถูกต้องเลยค่ะ มันดูน่าเวทนา” องค์หญิงเอ่ยพร้อมยิ้มหวานมิต่างจากน้ำผึ้งที่เอ่อล้น หยดย้อยไปตามคำพูดของเธอที่ค่อยขับร้องออกมา
+