emika-kmi.bsky.social
เซนนิน เอมิกะ ● Sennin Emika | ( เอมี่ ● Emy ) | 3-D | 🥀 | ชมรมศิลปะ🎨 | Pansexual | { เวิ่น/เขียน/cms } #kmi_commu
Docs📘 : https://shorturl.asia/gZR06
[ ผปค.ทำงานอยู่ตปท.🇺🇸 time zone ตามหลังไทย 15 ชม.🇹🇭 จึงมักจะแอคทีฟช่วงกลางคืนของไทย🌃🌙 ]
cms by SuyayaSen
98 posts
193 followers
233 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
เอมิกะไม่ได้กล่าวอะไร เธอเพียงแค่ยิ้มจางให้คนเป็นรุ่นน้องที่ไม่ได้รู้อดีตของเธอ
“ขอบใจนะ”
เธอกล่าวกับเขาที่ช่วยพยุงตนเองขึ้นมา
“พวกเรารีบไปศาลเจ้ากันเถอะ เนอะ?”
comment in response to
post
“ก็กระจกมันแตกตามหลังมาตลอดทางนี่นา อีกอย่าง…“
เอมิกะลุกขึ้นยืนบ้าง เธอเจ็บแผลนิดหน่อยแต่ก็ยังไหว จังหวะหนึ่งเธอหลบสายตาของสึบาสะจนผมหน้าม้ายาวปรกบังนัยน์ตาสีชมพูหวานแล้วพึมพำเบา ๆ
”…เรื่องไม่ดีก็ต้องเกิดกับตัวอัปมงคลอยู่แล้ว“
comment in response to
post
"ก็เป็นรุ่นพี่นี่นา"
เอมิกะตอบแล้วค่อย ๆ แปะปลาสเตอร์ลายแมวสีชมพูน่ารักให้กับอีกคนอย่างเบามือ
comment in response to
post
“ดูท่าจะจำฉันไม่ได้ แต่ก็รู้ว่าฉันเป็นรุ่นพี่นะ”
เอมิกะบ่นเล็กน้อยอย่างฉงนระคนระอา เธอส่ายหน้าน้อย ๆ แล้วหันไปอุ้มเจ้าแมวน้อยขึ้นมา
“คุณพี่ชายใจร้ายจังเลยเนอะ~”
“เหมียว~”
เหมียวหง่าวตัวจิ๋วครางรับเหมือบตอบกลับคำพูดของหล่อนจนริมฝีปากน้อยลอบหัวเราะคิกคัก
“หนูเห็นด้วยใช่ไหมคะ? หุ ๆ จะว่าไปหนูมีชื่อไหมคะ?”
จบประโยค เอมิกะก็หันไปมองอาสึชิในเชิงคำถาม
comment in response to
post
((ขอบคุณเช่นกันค่า))
comment in response to
post
"ไม่ได้สิ เดี๋ยวติดเชื้อเอานะ"
เอมิกะเถียงก่อนจะล้วงปลาสเตอร์อแกมาแล้วแกะห่อออก
"ยื่นแผลมาสิ"
comment in response to
post
((ขอบคุณจินคุงเหมือนกันค่าาาา))
comment in response to
post
"ก็จริงแต่ว่า---"
นิ่งไปนิดนึงแต่ก็เก็บเงินไป (...)
นั่งพัก ดื่มน้ำเงียบๆ หลังจากนั้นคงชวนคุณคุยเรื่องรูปที่จะวาดต่ออีกหน่อย แล้วค่อยลงมือวาดภาพกัน ถึงตอนนั้นคนอื่นๆในชมรมก็คงมาแล้วล่ะ
(ตัดได้เลยนะคะ >< ขอบคุณเอมิกะจัง!)
comment in response to
post
เอมิกะเงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่มตรงหน้าก่อนจะพูดออกมาด้วยความฉงน
"นายใส่ยูนิฟอร์มอยู่นะ...?"
...ถามอะไรแปลก ๆ...
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงกลั้นหัวเราะ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา
"เอ้า"
มือเล็กล้วงเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงแล้วยื่นสิ่งหนึ่งออกมา
...ส้มเคลือบช็อกโกแลต...
"การแข่งที่เหลือก็สู้ ๆ นะ"
comment in response to
post
"เซนนิน เอมิกะ ห้อง 3-D ค่ะ"
เอมิกะแนะนำตัวเองบ้าง
"ถ้ายังไงเรารีบไปที่ศาลเจ้ากันเถอะนะ ชิโนมิยะคุง อ๊ะ-"
แล้วเธอก็นึกขึ้นได้
"รอเดี๋ยวนะ ฉันน่าจะมีปลาสเตอร์ในกระเป๋า"
comment in response to
post
"อ่ะ เยอะไปแล้ว"
เอมิกะบอกกับจินที่ยื่นแบงค์ใหญ่มาให้
"อีกอย่าง บอกแล้วไงว่าเลี้ยงน่ะ คุโมริคุงเก็บเงินไปเถอะ"
ว่าจบเธอก็โบกไม้โบกมือไปมา
comment in response to
post
ฉันไม่รู้
ไม่รู้อะไรเลย
ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น
พ่อของฉันนั่งยอง นิ้วของเขากำผมของฉันไว้แน่นแล้วกระชากศีรษะของฉันขึ้นมาให้สบตากับเขา
”แกน่ะ ผิดตั้งแต่เกิดมาแล้ว“
เสียงหวดหวายและเนื้อแตกเลือดซิบค่อย ๆ หานไปจากโสตประสาท
“ถ้าแกอยากชดใช้ล่ะก็…”
รอยยิ้มของชายตรงหน้าช่างบิดเบี้ยวเกินทน
“ไปตายซะ”
comment in response to
post
“ม ไม่”
ริมฝีปากของฉันสั่นระริก
“ไม่นะ”
มือเหี่ยวแห้งยกไม้หวายเรียวยาวขึ้นสู่ฟ้า
“ไม่!!!”
ฉันกรีดร้องสุดเสียงเมื่อไม้เรียวยาวฟาดลงมาที่น่อง
“กรี๊ดดด!!!”
เพี๊ยะ—!
เพี๊ยะ—!!
เพี๊ยะ—!!!
“หนูขอโทษ! หนูขอโทษ!! หนูจะไม่ทำอีกแล้ว!! หนูจะชดใช้ให้!! ได้โปรดเถอะค่ะ!!!”
“ขอโทษงั้นเรอะ? แกรู้รึไงว่าแกผิดอะไรน่ะ?”
“ร เรื่องนั้น…”
5
comment in response to
post
“ท ท่านพ่อ…”
ใบหน้าของบุพการีซึ่งรังเกียจกันอย่างสุดหัวใจปรากฏอยู่ตรงหน้า
“คลานลงไกซะ”
“กรี๊ด!“
ฉันเผลอร้องออกมาเมื่อโดนมือใหญ่ของพ่อกดหัว
ตอนนั้นเอง ขาก็เย็นวาบ กิโมโนถูกเลิกขึ้น
นั่นคงเป็นเพียงจินตนาการของฉันเอง ทว่า ดวงตาของท่านย่าเป็นสีแดงก่ำราวกับสัตว์ประหลาด กระนั้นศีรษะของหล่อนกลับถูกพาดทับด้วยเงาจนไม่เห็นสีหน้า
4
comment in response to
post
กิโมโนหรูหราสีดำมืด และไม้หวายเรียวยาวในมือที่เปื้อนสีคล้ำจาง
“นังเด็กอัปมงคล”
หล่อนเข่นเคี้ยวฟันแล้วหวดไมเหวายกับลมจนเกิดเสียงระรานหู
ฉันคลานถอยหลัง ปิดหูโดยสัญชาตญาณ
ทันใดนั้นเอง ฉันก็ชนเข้ากับใครคนหนึ่ง
“จิ๊ เลี้ยงเสียข้าวสุกเสียจริง ขอแค่แกมีพลังวิญญาณสักนิด แม้เพียงก้นแก้ว ฉันก็คงไม่ถูกตราหน้าว่าให้กำเนิดตัวอัปมงคลอย่างแก!!“
3
comment in response to
post
ฉันค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ
เหมือนอย่างเคย ฉันอยู่คนเดียวท่ามกลางความมืดมิด
แสนเกลียดชัง ทว่าก็ชินชา ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ผลั่ก—!
ทันใดนั้น ก็มีแรงสายหนึ่งผลักฉันจนล้มลง
“อึก!”
ฉันเม้มปากกลั้นเสียง แอ่งน้ำสาดกระจายกว้าง มือเต็มไปด้วยแผลถลอก เมื่อหันกลับไปมองก็ได้พบกับคนที่คุ้นเคย
“ท่านย่า”
นัยน์ตาฝ้าฟางและคิ้วขมวดเคร่งที่แสดงถึงความเกลียดชัง
2
comment in response to
post
เอมิกะนั่งยอง เกาคางเจ้าเหมียวตัวจิ๋วเบา ๆ หล่อนอมยิ้มจางแล้วตอบคำถาม
“เปล่า ก็แค่มาเชียร์เฉย ๆ”
ว่าจบเธอก็กลับไปคุยกับลูกแมว
“เน้อ~ หนูชอบดูบาสมั้ยคะ?”
comment in response to
post
เอมิกะดูจะไม่ได้ใส่ใจการใช้เท้าเปิดประตูของเพื่อนร่วมชมรมเท่าไรนัก แน่ล่ะ เธอก็ทำเหมือนกันนี่
“…ไม่มีใครอยู่เลย หายากนะเนี่ย”
แล้วเจ้าหล่อนก็เดินเข้าไปข้างในห้องแล้ววางขวดน้ำและกล่องนมไว้บนโต๊ะ
comment in response to
post
เด็กสาวส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรหรอก เรารีบำปที่ศาลเจ้ากันเถอะ เอ่อ…”
คนคนนี้ เขาชื่ออะไรนะ?
comment in response to
post
"อื้อ สว่างจนแสบตาเลยนะ"
เอมิกะเห็นด้วย
"แต่ฟ้ามีแดดแบบนี้นี่แหละวาดรูปสวยที่สุดแล้ว โดยเฉพาะองศาของเงาที่เปลี่ยนไปตามเวลาน่ะ ฉันชอบที่ตะท้าทายตัวเองแบบนั้นนะ"
comment in response to
post
เด็กสาวตกใจที่เห็นคนข้างตัวดึงเศษกระจกออกจากแขนกะทันหัน จะยกมือห้ามก็ไม่ทัน
"...อย่าดึงออกแบบนั้นสิ!"
เธอรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าของตนขึ้นมากดแผลเขาเอาไว้
"เวลาโดนอะไรปักเขาห้ามดึงออกเองนะ รู้ไหม!?"
หล่อนลนลานนัยน์ตาสั่น ประโยคปลอบขวัญและคำเชิญชวนไปหลบภัยที่ศาลเจ้าแทบจะถูกปล่อยผ่านราวกับลม
"อือ...ถ้าเป็นที่ศาลเจ้าคงไม่เป็นไร"
comment in response to
post
(อะไรคะ ฉันกลัวนะ😶🌫️)
comment in response to
post
เมื่อได้ยินดังนั้น เด็กสาวก็มีสีหน้าลังเล เธอส่ายหน้าจนผมหางม้ารวบตึงสะบัดส่ายไปมา
"ไม่ดีกว่า...ฉันกลัวกระจกรพ.จะแตกไปด้วยน่ะ"
...ถ้าเป็นแบบนั้นต้องอันตรายกับผู้ป่วยทุกคนแน่ ๆ...
comment in response to
post
"อื้มม ส่วนฉันจะวาดรูปที่ค้างไว้ต่อน่ะ"
เอมิกะกล่าวถึงภาพท้องฟ้าสีครามสดใสที่ตั้งค้างอยู่ในห้องชมรมศิลปะโดยมีผ้าคลุมเอาไว้
"ช่วงหน้าร้อนนี้ฉันว่าจะวาดคอลเลคชั่นท้องฟ้าเก็บไว้น่ะ"
comment in response to
post
((ได้อันเดียวกันเลยค่ะ! ทำความรู้จักนะคะ))
"เธอเป็นอะไรไหม?"
เอมิกะเอ่ยถามเด็กหนุ่มคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบเดียวกัน
เธอเองก็บาดเจ็บไม่น้อย กระจกตามรายทางที่แตกไปพร้อม ๆ กับจังหวะการก้าวเดินของเธอบาดทั้งใบหน้า แขน และขา เลือดสีแดงสดไหลซึมผ่านรอยแผลเล็ก ๆ เต็มไปหมด
"...ขอโทษนะ พวกมันน่าจะตามฉันมานั่นแหละ ฉันจะอ้อมไปเดินทางอื่นนะ"