ine-kmi.bsky.social
Account for roleplay Community ; KMI (ผปค.ตอบช้าหน่อยนะคะะ)
夕焼け 唯美 ยูยาเกะ อิเนะ (16) | ปี 1 | 153/45 | ชมรมคหกรรม
doc : https://shorturl.asia/A1Xfm
35 posts
309 followers
346 following
Regular Contributor
Active Commenter
comment in response to
post
“ก็แมวตัวนั้นไงละคะ นั้นน่ะ”
ว่าแล้วก็ชี้ไปที่แมวกำลังนอนอย่างสบายใจอยู่ไม่ไกลจากตัวของรุ่นพี่มากนัก
“ดูเหมือนทั้งรุ่นพี่และแมวจะไม่รุ้ตัวกันทั้งคู่เลยนะคะ”
comment in response to
post
“ก็เกียวโตเป็นเมืองใหญ่นี้นะคะ แต่สงบแบบนี้ก้ดีเหมือนกัน”
พยักหน้าเห็นด้วย ถึงจะเคยไปเกียวโตแค่รอบ2รอบเพราะไปเที่ยวแต่ก็ยังจำความวุ่นวายในเมืองนั้นได้ ถ้าเทียบแล้วก็ดันชอบที่เมืองคุเมอิมากกว่า
“โฮ่ เรื่องนั้นแน่นอนอยู่แล้วล่ะค่ะ ว่าตามตรงพอมีกิจกรรมก็จัดไม่เว้นกันเลยล่ะค่ะ”
comment in response to
post
“ดีสิ กล่องผักไม่ได้หนักมาแล้วล่ะยกถุงหิ้วของอีก2-3อันได้สบายๆเลย!”
ลองยกกล่องขึ้นสูงให้ดูว่าตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกหนักมากนัก
“อีกอย่างถ้าอาราตะคุงยังแบกของหนักคนเดียวแบบนั้น อีกเดียวฉันคงได้แบกอาราตะคุงแทนแล้วล่ะ”
เพราะเห็นว่าเหงื่อและหน้าของเพื่อนซีดแค่ไหนเลยเริ่มกังวลว่าถ้าอีกฝ่ายยังฝืนเดินแบกของหนักท่ามกลางแดดจ้าอีกไม่นานเขาคงเป็นลมไปแน่ๆ
comment in response to
post
“แหะแหะ จะพยายามค่ะ!”
อิเนะได้แค่หัวเราะแห้งพลางเกาหัวก่อนจะพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น เธอจะพยายามขึ้นในปีนี้
“แล้วอจ.เป็นยังไงบ้างคะ ปรับตัวกับที่นี้ได้มั้ย”
ดวงตาสีชมพูมองไปที่อจ.อย่างสงสัยเพราะว่าอจ.เพิ่งเข้ามาที่นี้ไม่ต่างกับเธอมากนักและอิเนะเองก็ไม่รุ้ด้วยว่าอจ.ห้องพยาบาลส่วนใหญ่นั้นทำอะไร
comment in response to
post
“แค่มาเดินเล่นน่ะ ไม่ได้คาดหวังว่าจะซื้ออะไรเป็นพิเศษ”
“เลยลองจับฉลากชิงโชคดูแต่ก็ดันแห้วได้ทิชชูมาแทนน่ะนะ”
เพราะว่าตัวเองไม่ได้ซื้อของอะไรเลยทำให้เดินได้สบายกว่าอีกฝ่าย
“ให้ช่วยถือถุงหิ้วมั้ย?”
ว่าแล้วก็หยุดเดินก่อนจะมองไปที่ถุงหิ้วของที่อีกฝ่ายหิ้วอย่างพะรุงพะรัง มันจะไม่ขาดหรือตกมาใช่มั้ยล่ะล่ะนั้น
comment in response to
post
“เส้นยาแดงฝ่าแปดเลยล่ะค่ะ”
หันมามองอจ.ก่อนชูนิ้วโป้งให้แต่หน้าซีดเพราะดันขึ้นถึงสภาพตอนที่ต้องติวสอบกับรุ่นพี่ที่รุ้จัก
“แต่หวังว่าเทอมนี้จะทำได้ดีขึ้นกว่าเดิม!”
ถึงแบบนั้นก็ยังคงฮึกเหิมอยุ่ว่าจะทำได้ดีถ้าเธอดันไม่ขี้เกียจไปซะก่อน
comment in response to
post
“อื้ม! คิดว่ามากินข้าวที่นี้ตอนที่อากาศดีแบบนี้เองก็ไม่เลว”
อิเนะพยักหน้าก่อนจะชูข้าวกล่องขึ้นมาให้เห็นว่าเธอมีเป้าหมายในการขึ้นมาเป็นอะไร
“แล้วรุ่นพี่ละคะ? ขึ้นมาเล่นกับเจ้าเมี้ยวรึเปล่า”
เพราะไม่เห็นว่าอีกฝ่ายมีกล่องข้าวแถมยังมีแมวอยู่ใกล้ๆด้วย
comment in response to
post
“ได้เลย แต่แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก!”
“อาราตะคุงเองก็ถ้าไม่ไหวก็บอกได้เหมือนกันนะ”
เดินตามไปติดๆในขณะที่ถือกล่องในมือแน่นเพราะว่าพอเริ่มคุ้นชินกับน้ำหนักเลยเคลื่อนที่ได้สะดวกมากขึ้น ถึงอากาศจะร้อนแต่ก็พอมีลมเย็นๆพัดมาบ้างทำให้ไม่ได้รุ้สึกเหมือนจะละลายไปกับพื้น
“อากาศหน้าร้อนเนี้ยสุดยอดไปเลยเนอะ”
comment in response to
post
“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอิเนะเองค่ะ!”
พอได้รับอนุญาตให้ติดไปด้วยเลยรุ้สึกฮึกเหิมสุดๆขณะที่เอามือทุบหน้าอกตัวเองเพื่อบอกว่าวางใจตนได้เลย
“เวลาแบบนี้ในย่านคนน่าจะยังไม่เยอะมากเท่าไหร่ น่าจะเดินได้สะดวก”
comment in response to
post
“ได้เลย ฮึ้บ!”
รับกล่องผักมาซึ่งดูเหมือนจะเป้นกล่องที่น่าจะเบามากที่สุดถึงแบบนั้นก็ยังทุลักทุเลอยู่ดี
“ว่าแต่บ้านอาราตะคุงอยุ่ตรงไหนล่ะ”
พอเริ่มคุ้นชินกับน้ำหนักสิ่งของภายในมือแล้ว ก็เลยถามถึงจุดหมายปลายทาง
comment in response to
post
“ย่านการค้า....อ๋อ! หมายถึงตรงนั้นสินะคะ”
พอพูดถึงย่านการค้าก็พยายามนึกขึ้นมาว่ามันอยู่บริเวณไหนก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าแถวนั้นไม่ได้ใหญ่มากแต่ก็มีร้านเยอะแยะเลยทีเดียว
“จะเป็นอะไรมั้ยคะ ถ้าขอติดไปด้วย”
เพราะว่าไม่รุ้จะไปไหนเป็นหลักเป็นแหล่ง
comment in response to
post
“ที่นี้มันไม่ใช่ป่าแล้วนี้คะ เราเดินกันมาขนาดนี้แล้วเหรอ”
เพราะว่าไม่ได้ดูทางเดินมาแถมตัวเตี้ยอีกเลยถึงสังเกตว่ารอบๆไม่ใช่ป่าอีกต่อไป
“เช็คประชากร เช็คประชากร งั้น-”
เพราะว่าได้ยินว่ารุ่นพี่ให้เช็คประชากรเลยเริ่มยกนิ้วมือขึ้นมานับอีกครั้ง
“อะอ่า 1 2 3 4 5….6?”
ขณะที่เริ่มนับจำนวนคนก็รุ้สึกเหมือนว่าจะเกินมารึเปล่านะ
@yuuga-kmi.bsky.social
comment in response to
post
“ไม่หรอกๆ ยังไงวันนี้ก็ว่างทั้งวันด้วย”
“อีกอย่างอาราตะคุงก็แบกไปคนเดียวไม่ไหวไม่ใช่เหรอ”
ยกยิ้มให้ก่อนจะเตรียมตัวจะช่วยอีกฝ่ายยกของ
comment in response to
post
“นั้นสินะคะอากาศดีแบบนี้ด้วย”
อิเนะเดินตามหลังอจ.ออกมาด้านนอกร้าน ทำให้เห็นท้องถนนที่เต็มไปด้วยผู้คนสัญจร
งั้นแล้วอจ.จะไปเล่นที่ไหนละคะ”
ว่าแล้วก็ลองถามอจ.ดูว่าจะไปเดินเล่นที่ไหนด้วยความสงสัย
comment in response to
post
“อะไรน่ะ! ใช่ผีรึเปล่า”
เพราะตกใจเสียงกิ่งไม้ร่วงลงมาตอนแรกเลยหันไฟฉายไปส่องก่อนจะพูดโพล่งออกมาทันทีแบบไม่คิด
“ระหรือเราแค่คิดไปกันเอง บางทีอาจจะแค่สัตว์ก็ได้”
ขณะที่ส่องไฟฉายไปรอบบริเวณก็ไม่เห็นอะไรเป็นพิเศษแต่เสียงพุ่มไม้ข้างๆทำให้รุ้สึกไม่ค่อยไว้วางใจเท่าไหร่เลยเขยิบไปใกล้ๆกับรุ่นพี่ฮิมาริ
@yuuga-kmi.bsky.social
comment in response to
post
"ของดี?"
อิเนะทวนคำพูดอีกครั้ง ของดี อืมมหรือรุ่นพี่จะพุดถึงสมบัติที่ซ่อนที่นี้รึเปล่านะ แบบนั้นจะต้องสังเกตรอบๆให้ดี!
ก่อนจะสาดไฟฉายไปบริเวณในป่ามืดที่พวกเขากำลังจะมุ่งหน้าเข้าไป
“แล้วรูปปั้นที่ว่าเนี้ย มันจะไกลแค่ไหนกันนะคะ”
ว่าแล้วก็พยายามนึกว่าต้องเดินไปนานแค่ไหนแล้วแบบนั้นจะทัน3ทุ่มตามที่รุ่นพี่ยูกะบอกรึเปล่า
@yuuga-kmi.bsky.social
comment in response to
post
เพราะว่าไม่เคยได้มาล่าท้าผีแบบนอกสถานที่มาก่อน อิเนะเลยค่อนข้างตื่นเต้น ในมือมีไฟฉายกับตุ๊กตากระต่าย…ไม่รุ้จะช่วยได้มั้ย ไม่เคยเจอผีมาก่อนแต่เธอคงไม่เป็นอะไรหรอกในเมื่อมากับพวกรุ่นพี่นี้…ใช่มั้ย ใช่มั้ย?
ยกนิ้วขึ้นมานับจำนวนสมาชิกในกลุ่มเพื่อให้มั่นใจว่ามากันครบ โดยที่ไม่ลืมนับตัวเองด้วยเช่นกัน
“อ่า 1 2 3 4 5…5คนค่ะ!”
@yuuga-kmi.bsky.social
comment in response to
post
“แบบนั้นเองสินะคะ ถ้าแบบนั้นแสดงว่าอจ.ชอบมาเดินเล่นในตอนว่างสินะคะ”
พยักหน้างึกๆอีกครั้ง ก่อนจะถามต่ออย่างสงสัย ถ้าเป็นแบบนั้นแปลว่างานอดิเรกของอจ.เป็นการเดินเล่นรึเปล่านะ
comment in response to
post
“หืม อจ.ก็ชอบเดินเล่นเหมือนกันอย่างนั้นเหรอคะ!”
ยิ้มกว่างก่อนจะพยักหน้างกๆเข้าใจ สำหรับอิเนะนั้นไม่ว่าจะที่ไหนก็ชอบเดินเล่นหมดแต่เพราะโตมากับคุณตาคุณยายเลยชอบเดินเล่นในสวนหรือที่มีต้นไม้เยอะๆ
“ถ้าแบบนั้นก็คงเดินเยอะมากๆเลยสินะคะ จนไปถึงย่านอื่นได้เนี้ย”
comment in response to
post
“อ๊ะ ขอบคุณนะคะ”
รีบกุลีกุจอนรับน้ำตาเทียมมาจากมือของเขา แล้วหยอดลงในตาทันทีเพื่อให้ตาไม่แสบ ดูเหมือนมันจะได้ผลดีทีเดียว
“อ่า รุ่นพี่อิบุกิสินะคะ หนูยูยาเกะ อิเนะค่ะ จะเรียกว่าอิเนะก็ได้ อยู่ปี1ค่ะ!”
พยักหน้าก่อนจะเริ่มชี้นิ้วแล้วแนะนำตัวเอง
comment in response to
post
“จะดีเหรอ แต่มันเป็นของรางวัลของอาราตะคุงนะ”
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ดวงตาก็จดจ้องไปที่ลูกพีชจำนวนมากที่อยู่ตรงนั้น
“ฉันช่วยยกไปได้นะ ถ้าอาราตะคุงยกคนเดียวไม่ไหว”
ไหนๆก็ไม่ได้มีอะไรติดตัวมานอกจากทิชชู่ที่พึ่งได้มาเป็นรางวัลปลอบใจ น่าจะพอช่วยยกไปไหวถึงไม่แน่ใจว่าจากขนาดตัวจะแบกไปได้มากแค่ไหนเชียว
comment in response to
post
“เดินเล่นค่ะ!วันหยุดทั้งทีเลยคิดว่าลองมาเที่ยวแถวย่านอากะอาจจะเจออะไรน่าสนใจ”
อิเนะตอบเสียงใสขณะที่เดินตามหลังอจ.ที่จะไปจ่ายเงิน เธอไม่รุ้จะซื้อชาอะไรกลับบ้าน อีกอย่างถึงซื้อกลับไปคุณยายก็จะกินแต่รสเดิมอยู่ดี
comment in response to
post
“ชาผู่เอ๋อร์เหรอคะ สงสัยจังว่ารสชาติจะเป็นยังไง”
อิเนะมองถุงใบชาที่ถูกหยิบลงมาอย่างสนใจ ขณะที่เริ่มจินตนาการว่าชานั้นจะมีรสชาติเป็นยังไง มันอาจจะขมหรือหวาน หรืออาจจะเหมาะกับขนมก็ได้!
comment in response to
post
“จริงด้วย มองตรงๆคงไม่ดีสินะ”
ว่าแล้วก็ขยี้ตาตัวเองเมื่อรุ้สึกได้ว่าตาแห้งจากการจ้องมองท้องฟ้าที่แดดส่องจ้าอย่างจัง
“หนูคงไม่ได้มารบกวนรุ่นพี่ใช่มั้ย..คะ?”
พอได้สติว่าตัวเองอาจมารบกวนเวลาส่วนตัวของใครบางคนอีกครั้งก็ทำท่าทางเลิกลั่กทันที มือขยับไปมาอย่างประหม่าขณะที่ดวงตาก็กรอกไปมารอบๆเพื่อดูว่าไม่ได้มีใครที่เธอรบกวนอีก
comment in response to
post
หลังจากที่รางวัลที่1-3นั้นถูกประกาศออกไป ก็ทำให้บริเวณนั้นค่อยๆตนน้อยลงจนพอทำให้เห็นร่างของผู้ชนะ
“ดวงดีจังเลยนะอาราตะคุง”
อิเนะทักทายเพื่อนร่วมชั้นที่คุ้นหน้า เธอเองก็เหมือนจะพึ่งจับรางวัลไป แต่เหมือนโชคของเธอจะดวงตกทำให้ได้แต่ทิชชู่กลับมาเท่านั้น ก่อนจะมองไปที่รางวัลที่เขาได้
“เหมือนวันนี้ดวงจะขึ้นสุดๆไปเลยนะ ดีจัง!”
comment in response to
post
“อจ.เองก็ชอบลองของใหม่ๆเหมือนกันเหรอคะ”
อิเนะมองอจ.ก่อนจะพยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดของอจ.ก่อนจะพูดออกไปอย่างตรงไปตรงมา แต่เธอก็เข้าใจได้เพราะตัวเธอเองก็ชอบลองของใหม่ๆดู
“ชาจีนก็ดีเหมือนกันนะคะ ถ้าได้ลองอจ.อาจจะชอบก็ได้”
comment in response to
post
(เรายังบวกได้มั้ยคะ🥹)
comment in response to
post
“เอ๊ะ! มีคนตรงนี้ด้วยเหรอ”
อิเนะสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงขานถามเธอกลับ ทำให้ร่างของเธอเซเล็กน้อยพลางทำท่าแปลกก่อนจะหันไปมายังต้นทางของเสียงด้วยความสงสัย เธอไม่คิดว่าจะมีคนอยู่ที่นี้ด้วย พอมองดูแล้วคิดว่าน่าจะเป็นรุ่นพี่สินะ….
“ใช่ค่ะ! ก็วันนี้อากาศดีหลังจากที่เมฆครึ้มมาหลายวันแล้วนี้นะ”
อิเนะพยักหน้าตอบคำถามพลางมองไปท้องฟ้าที่แดดดันส่องตาจนต้องหรี่ตา
comment in response to
post
“เพราะแบบนั้นถึงมาอยู่ตรงนี้สินะคะ เข้าใจล่ะ”
อิเนะพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะมองไปที่ใบชาบนเคาร์เตอร์สินค้า มันมีใบชาหลายแบบแต่มีแค่บางอันเท่านั้นที่เธอรู้จัก
“อืมมม มีเยอะจังเลยนะ แล้วปกติอจ.กินอันไหนละคะ”
comment in response to
post
“อจ.มาทำอะไรที่นี้เหรอคะ?”
อิเนะยิ้มกว้างเล็กน้อยที่เหมือนอาจารย์จะจำชื่อของตัวเองได้อยู่ อาจจะเป็นเพราะล่าสุดเธอเพิ่งไปทำแผลที่ห้องพยาบาลมาละมั้ง
ดวงตาของเธอมองไปรอบๆร้านจนเพิ่งสังเกตว่าอจ.นั้นอยู่ที่ชั้นวางขายสินค้าใบชาหลังจากที่เธอถามออกไปไม่ถึง10วินาที
comment in response to
post
ในวันหยุดสุดสัปดาห์อิเนะตัดสินใจที่จะออกมาเที่ยวในอากะเผื่อว่าเธอจะเจออะไรที่น่าสนใจติดมือกลับบ้าน แต่ในขณะที่กำลังเดินเล่นอยู่ ดวงตาของเธอก็ดันไปสะดุดกับร่างที่ดูคุ้นเคยเลยตัดสินใจเข้าไปทักทายด้วยเสียงที่ร่าเริง
“สวัสดีค่า อาจารย์โยชิยูกิ!!”
comment in response to
post
ในวันที่ท้องฟ้าอากาศดีและเป็นใจในรอบหลายวัน อิเนะตัดสินใจขึ้นมายังที่นี้อีกครั้งเพื่อชมวิวรอบๆโรงเรียนจากจุดที่ดีที่สุดอย่างดาดฟ้าของโรงเรียน ในมือของเจ้าหล่อนถือกล่องข้าวเอาไว้แล้วรีบเปิดประตูดาดฟ้าจนเกิดเสียงดังขึ้น
“เย้!แสงแดด!!”
อิเนะร้องออกมาโดยไม่ทันสังเกตว่าว่านอกจากเธอแล้วจะมีคนอื่นที่อยู่ที่นี้เช่นกัน